Ceaseless
13-10-2005, 12:19
Ik vind het jammer zoals het tegenwoordig moet gaan. Vroeger als je ging trouwen kwam eerst de man om je hand vragen, een man die je waarschijnlijk nooit van je leven hebt gezien. Je kent alleen zijn voorgeschiedenis, wat hij doet voor werk… hoe oud hij is en hoe hij ongeveer in elkaar zit.
Dat was vroeger, de tijd toen er nog bescheidenheid bestond. De tijd toen de kinderen hun oren opende om aan te horen wat hun ouders te zeggen hadden.
Je leerde van elkaar houden, je leerde met elkaar omgaan…
Je leerde liefde aan elkaar te tonen vanuit het diepste van je hart.
Dan neem je de persoon zoals hij of in de man zijn geval zij zoals die persoon is. Ook al heeft hij minpuntjes.
Nu moeten wij eerst elkaar zien, praatje maken. Elkaar leren kennen, goede eigenschappen… slechte eigenschappen.
Je leert elkaar door en door. Maar toch je blijft elkaar niet helemaal kennen.
Tot dat je naast elkaar slaapt en de vrouw laat een scheet en de man heeft rughaar.
Dan pas leer je de fijnste dingen van elkaar en dan knap je er ook snel van af.
De scheidingspercentage onder de Marokkanen word steeds hoger, de reden hiervan is dat we steeds de richting op gaan als de Nederlanders.
Verliefd… vriendje of vriendinnetje nemen. Niet goed? Dan maar op pad naar een ander.
Als dat gevoel binnen in je al zo gemakkelijk is dan gaat dat ook makkelijk in je huwelijk.
Nederlanders hebben een scheidingspercentage van 35%
Amerikanen hebben een scheidingspercentage van maar liefst 55%
Willen wij dan ook deze kant op gaan??
Kijk om je heen… mensen maken een belofte en breken het ook net zo snel.
Dit gaat veel te makkelijk
Dat was vroeger, de tijd toen er nog bescheidenheid bestond. De tijd toen de kinderen hun oren opende om aan te horen wat hun ouders te zeggen hadden.
Je leerde van elkaar houden, je leerde met elkaar omgaan…
Je leerde liefde aan elkaar te tonen vanuit het diepste van je hart.
Dan neem je de persoon zoals hij of in de man zijn geval zij zoals die persoon is. Ook al heeft hij minpuntjes.
Nu moeten wij eerst elkaar zien, praatje maken. Elkaar leren kennen, goede eigenschappen… slechte eigenschappen.
Je leert elkaar door en door. Maar toch je blijft elkaar niet helemaal kennen.
Tot dat je naast elkaar slaapt en de vrouw laat een scheet en de man heeft rughaar.
Dan pas leer je de fijnste dingen van elkaar en dan knap je er ook snel van af.
De scheidingspercentage onder de Marokkanen word steeds hoger, de reden hiervan is dat we steeds de richting op gaan als de Nederlanders.
Verliefd… vriendje of vriendinnetje nemen. Niet goed? Dan maar op pad naar een ander.
Als dat gevoel binnen in je al zo gemakkelijk is dan gaat dat ook makkelijk in je huwelijk.
Nederlanders hebben een scheidingspercentage van 35%
Amerikanen hebben een scheidingspercentage van maar liefst 55%
Willen wij dan ook deze kant op gaan??
Kijk om je heen… mensen maken een belofte en breken het ook net zo snel.
Dit gaat veel te makkelijk