Bekijk volle/desktop versie : Kinderarts: Dood soms barmhartiger dan leven



25-09-2005, 11:19
[URL=http://www.nieuws.nl/bericht/4/41242][B]Kinderarts: Dood soms barmhartiger dan leven[/URL] [/B]
Uitgegeven op 25 september 2005 om 10:29 uur

(Novum) - In sommige gevallen is de dood voor een kind dat geboren wordt met een 'open ruggetje' barmhartiger dan het leven. Na goed overleg tussen ouder en arts kan het kind uiteindelijk een dosis medicatie krijgen waaraan het overlijdt. Dat zegt de Groningse kinderarts en hoogleraar kindergeneeskunde Pieter Sauer zondag in het Ikon-radioprogramma De andere wereld. Sauer sprak in het programma over de medisch ethische aspecten van euthanasie bij pasgeboren kinderen.

Kinderartsen hebben jarenlang gepleit voor een commissie van artsen, juristen en ethici die meldingen van actieve levensbeëindiging bij pasgeborenen inhoudelijk beoordeelt. Minister van Justitie Piet Hein Donner (CDA) en staatssecretaris van Volksgezondheid Clémence Ross (CDA) hebben nu opdracht gegeven zo'n toetsingscommissie of adviescommissie in te stellen. De commissie wordt ingericht naar het voorbeeld van de toetsingscommissies euthanasie die voor de Euthanasiewet het openbaar ministerie van advies voorzag. Inmiddels is het oordeel van die commissie bindend.

Twee weken geleden stelden kinderneurochirurg De Jong en klinisch ethicus Kompanje dat kinderen met een open ruggetje niet noodzakelijk ondraaglijk lijden. Daarmee valt een zeer belangrijk criterium voor euthanasie weg. Er zou te vaak worden besloten tot euthanasie in deze gevallen. Sauer zegt daarover dat de kinderartsen die in Nederland bevoegd zijn te beslissen over euthanasie, heel goed in staat zijn een gedegen inschatting te maken van het lijden en het toekomstperspectief van een kind. Een commissie van deskundigen zal in de toekomst oordelen of het al dan niet toelaatbaar is het leven van een baby, bijvoorbeeld met een open ruggetje, te beëindigen.

Sauer uitte in het programma de vrees dat onduidelijkheid over de toelaatbaarheid van euthanasie in de hand werkt dat artsen geen melding maken van actieve levensbeëindiging om problemen, bijvoorbeeld strafrechtelijke vervolging, te voorkomen. Ze zouden dan op het overlijdensformulier kunnen invullen dat er sprake was van 'gewoon overlijden', zodat er geen onderzoek wordt ingesteld. Openheid en duidelijke richtlijnen zijn daarom belangrijk.

Bij een kind dat met een open ruggetje wordt geboren, ligt het ruggenmerg open. De zenuwen die in de rug lopen zijn ernstig aangetast en een deel van de inhoud van het ruggenmerg plus de ruggenmergvliezen kunnen uitpijlen. Het kind heeft vaak geen gevoel in het onderlichaam en kan zijn behoefte niet ophouden. De kans is groot dat de baby te maken krijgt met een gestoorde omloop van het hersen- en ruggenmergvocht, ook wel een waterhoofd genoemd. De gevolgen voor de functie van de hersenen zijn moeilijk te voorspellen.

25-09-2005, 11:34


Ben het met de arts eens.
Sommige baby's worden met dusdanige aandoeningen geboren dat ze na een leven van enkele maanden vol pijn zullen sterven.
Dan is euthanasie barmhartiger.

Maar je moet hier wel heel voorzichtig mee omspringen en niet bij de minste of geringste aandoening hiertoe overgaan. Mensen die met een open ruggetje geboren zijn kunnen soms een prima leven leiden later. De aandoening heeft in het de ene geval ernstigere gevolgen dan in het andere. (Net zoals er bijvoorbeeld grote verschillen zijn tussen mensen met het Down syndroom.) Dus nooit zeggen bij aandoening X is euthanasie altijd het beste, maar elk geval apart bekijken.

25-09-2005, 11:52

Citaat door tonk:
Ben het met de arts eens.
Sommige baby's worden met dusdanige aandoeningen geboren dat ze na een leven van enkele maanden vol pijn zullen sterven.
Dan is euthanasie barmhartiger.

Maar je moet hier wel heel voorzichtig mee omspringen en niet bij de minste of geringste aandoening hiertoe overgaan. Mensen die met een open ruggetje geboren zijn kunnen soms een prima leven leiden later. De aandoening heeft in het de ene geval ernstigere gevolgen dan in het andere. (Net zoals er bijvoorbeeld grote verschillen zijn tussen mensen met het Down syndroom.) Dus nooit zeggen bij aandoening X is euthanasie altijd het beste, maar elk geval apart bekijken.
Een heel moeilijk onderwerp. Ik kwam eens in een gezin waar ze 5 kinderen met het down syndroom(mongooltjes) haaden. je gaat je dan afvragen hoe dat in deze tijd mogelijk is. als ik er een zou hebben zou er nooit een tweede bijkomen. rlkud zou rikus niet zijn als hij daar niet meer van zou wiillen weten. Het werd een heel gezellige morgen en de kinderen waren heel blij met mijn bezoek, de kleinste zat al snel op mijn knie en knuffekde me. Mijn voorzichte vragen leverden de volgende antwoorsen op; het is een bewuste keuze geweest ze wisten dan elk volgende kind het down syndroom zou hebben. maar de vrolijkheid en het geluk dat van die kinderen afstraald is een extra gave. Die vrolijkheid heb ik gemerkt die morgen. Je moet natuurlijk respect voor hun menng hebben, maar het was niet de mijne geweest

25-09-2005, 11:54
http://msnbc.msn.com/id/6898403/

zou het ?

25-09-2005, 13:38



Citaat door born_2_B_muslim:
http://msnbc.msn.com/id/6898403/

zou het ?
Wat heeft dat er nu weer mee te maken?

25-09-2005, 13:42

Citaat door Tsedek:
Wat heeft dat er nu weer mee te maken?
Ik volg hem ook niet.

25-09-2005, 13:46

Citaat door rikus:
Je moet natuurlijk respect voor hun mening hebben, maar het was niet de mijne geweest

De mijne ook niet.

Ik heb ooit het verhaal gehoord van een streng christelijk stel die 10 zwaar gehandicapte kinderen hadden. Ook dit was erfelijk en ook zij wisten - na enkele kinderen - van te voren dat elke volgende ook zwaar gehandicapped zou zijn. Maar zij waren tegen elke vorm van geboortebeperking en zagen het als een test van god. Tja. Daar staat mijn verstand nu bij stil.

25-09-2005, 13:58

Citaat door tonk:

De mijne ook niet.

Ik heb ooit het verhaal gehoord van een streng christelijk stel die 10 zwaar gehandicapte kinderen hadden. Ook dit was erfelijk en ook zij wisten - na enkele kinderen - van te voren dat elke volgende ook zwaar gehandicapped zou zijn. Maar zij waren tegen elke vorm van geboortebeperking en zagen het als een test van god. Tja. Daar staat mijn verstand nu bij stil.
Ja het mijne ook, toch kon ik eigenlijk daar in dat gezin die innige blijheid proeven, het zijn kinderen die geen problemen zien of kennen en over al liefde en lol inzien. Hier had het niets met godsdienst te maken. Ja maar ik denk toch dat je ook die mensen in hun waarde moet laten en hun respedt betonen. Ik woonde vroeger eens ergens waar ik elke morgen een moeder met haar zoon zag lopen, ze had hem aan haar zelf gekoppeld met een riem om hun midden. Jarenlang elke morgen