>
>
> Bezwijken onder zijn aanrakingen. Kort verhaal helemaal af en zonder reacties!
Bekijk volle/desktop versie : Bezwijken onder zijn aanrakingen. Kort verhaal helemaal af en zonder reacties!
Pagina's :
[
1]
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
Kawtarina
24-09-2005, 13:37
Hoi, dit is dan mijn verhaal.
Ben benieuwd naar wat jullie ervan vinden!
Groetjes, Kawtarina.
Kawtarina
24-09-2005, 13:38
Vol afschuw kijk ik hem aan. Ik haat hem, ik haat hem! Amine draait zijn hoofd van me weg en uit een diepe zucht. Ik voel de tranen in mijn ogen prikken, zo had ik mijn huwelijksnacht nooit voorgesteld!
Het is nog maar een half jaar geleden dat Amine mij om mijn hand kwam vragen. Nooit heb ik gedacht dat mijn keuze voor een geschikte partner, ontnomen zou worden door mijn vader. Ik moest met Amine trouwen. Vanaf de dag dat hij om mijn hand kwam vragen ging alles vrij snel. Een maand later werd er een verlovingsfeest gehouden en nu, 5 maanden daarna ben ik alweer getrouwd. Getrouwd met een man die ik veracht.
Ik strijk met mijn handen de plooien van mijn bruidsjurk glad en kijk Amine uitdagend aan. 'Moet je niet alvast beginnen met mij uit te kleden!?' Amine kijkt me uitdrukkingsloos aan. 'Yasmina, alsjeblieft..' Ik loop op hem af en plaats zijn handen op mijn heupen. 'Kleed me dan uit!' Als hij niet reageert begin ik op zijn borst te slaan. Amine pakt mij bij de polsen stevig vast. Woedend kijk ik naar hem op. 'Hou er mee op, Yasmina!' Ik begin hysterisch te lachen. 'Wat wil je toch van me Amine? Ik bied me aan en toch wil je me niet.' Hij vernauwt zijn ogen tot spleetjes en trekt mij plotseling naar zich toe.'Verdomme Yasmina! Ik heb dit niet zo gewild!' Weer begin hardop te lachen. 'Oh ja, laat me raden; je werd net als ik door jouw ouders gepusht om met mij te trouwen! Tuurlijk, dit heb jij nooit gewild!' Ik duw hem van me weg. 'Kleed me uit Amine anders doe ik het. Hoe sneller dit voorbij is, hoe beter.' Die was raak, Amine wordt lijkbleek en het spiertje in zijn mondhoek begin te trillen. Voor ik kan beseffen wat er gebeurt, pakt hij zijn jas en loopt hij naar de deur. 'In deze hotelkamer zal vandaag niks gebeuren, ik zoek een andere kamer. Welterusten Yasmina!'Met een klap gooit hij de deur achter zich dicht. Mij, achterlatend met verwarde gevoelens.
Als ik de volgende dag opsta, loop ik direct naar de gordijnen en open ze. Het uitzicht op de zee heeft iets magisch. Tunesie is werkelijk prachtig. Even later loop ik weg van de gordijnen en kijk om me heen. Nu pas zie ik hoe prachtig de kamer is ingericht. Als ik gelukkig zou zijn kon ik er tenminste van genieten, jammer dat het zo moet lopen...
Ik doe gauw mijn haar in een knot en doe een witte hidjaab om. Omdat het vandaag erg warm en zonnig is zet ik ook meteen mijn zonnebril op. Vervolgens loop ik de kamer uit.
Als ik even later beneden ben zie ik in het hotelrestaurant, Amine aan tafeltje zitten. Achter hem zitten een paar meiden die duidelijk in hem geinteresseerd zijn. Wie kan het hen ook kwalijk nemen? Amine is met zijn goede postuur, zijn mooie donkere ogen en zijn charmante lach werkelijk een mooie man. Mooi, maar niets voor mij.
Ik slik even en loop dan op hem af. Als ik bij zijn tafel ben aangekomen begin ik zachtjes te kuchen. Amine kijkt verstoord van zijn krantje op. Als hij mij ziet verschijnt er een glimlach om zijn mond. 'Sbah el Geer, Yasmina.' Ik glimlach flauwtjes terug. 'Sbah el geer.' Vervolgens neem ik plaats aan tafel.'Wat wil je als ontbijt hebben meid?' Ik kijk hem wazig aan en neem zijn mannelijke profiel op. Hij heeft zich vandaag niet geschoren, dat zie ik aan de stoppeltjes. Héél mannelijk. Amine schuift zijn gezicht dichter naar mijn gezicht toe. 'Ik vroeg je wat a dagdromer.'Zijn adem gaat als een windvlaag over mijn gezicht. Geschrokken trek ik mijn hoofd terug. 'Ik eh..ik wil eigenlijk niks, heb geen honger.' Amine begint te lachen.'Kom op Yasmina, je moet wat eten. Zullen we anders hier weggaan en ergens anders iets lekker halen?' Ik kijk hem diep in de ogen aan. Hij doet erg zijn best, waarom toch! Ik wil niet dat hij aardig doet, ik wil..ik wil..Wat wil ik eigenlijk? Hij is mijn man. Een man hoort zijn vrouw te verwennen. Maar ik voel me niet als zijn vrouw! Ik wilde dit niet, ik wil hem niet! 'Amine, ik zei dat ik geen honger had!'Roep ik opgefokt uit. Amine kijkt van mij weg en begint te zuchten. 'Sorry..'
Hier, doet hij het weer! Ik begin me schuldig te voelen. Hij probeert mij ook alleen maar op mijn gemak te stellen. 'Nee ik ben degene die haar excuses moet aanbieden, het wordt mij gewoon allemaal teveel. Niet dat dat mij het recht geeft om zo te doen. Nogmaals, sorry.' Amine kijkt mij weer aan en wuift mijn excuses weg. 'Ik weet het Yasmina, ik weet het..' Wat weet hij? Ik kijk hem vragend aan maar Amine draait zijn hoofd om naar de meiden die nu inmiddels hardop giechelen. Als ze zien dat Amine naar hen kijkt, zijn ze gelijk stil. Een mooie meid met lang haar kijkt hem uitdagend aan en trekt een verleidelijke blik. Wat een sloerie! Ik kijk Amine aan en kijk wat hij doet. Amine glimlacht terug naar haar. Hij glimlacht terug! Ik begin te kuchen.'Ahum!' Amine draait zijn hoofd weer naar mij toe.'Ik wist niet dat je je voor zulke types boeide. En met zulke types bedoel ik sloeries.'Amine trekt een vermakelijke blik. 'Als ik niet beter zou weten, zou ik zeggen dat je jaloers bent.' Ik kijk hem boos aan.'Ja je weet inderdaad niet beter, want ik ben niet jaloers!' Ik schuif van tafel en wil weglopen. Amine staat ook op, grijpt mij bij mijn pols en trekt mij dicht tegen zich aan.'Ik wil juist dat je jaloers word..' Fluistert hij tegen mijn slaap. Zijn sterke mannelijke geur dringt mijn neus binnen, en zijn handen glijden over mijn rug. Dit voelt goed aan. Te goed. Als ik Amine weer aankijk zie ik de intense blik in zijn ogen. Ik verman mezelf en maak me van hem los. 'Maak je geen illusies Amine, je weet dat ik niets van jou wil.' Ik kijk hem nog 1 keer aan en laat dan Amine alleen achter...
Kawtarina
24-09-2005, 13:39
Ik zit al een tijdje op mijn hotelkamer als er aan de deur wordt geklopt. Moeizaam sta ik op en loop naar de deur. Als ik de deur open, zie ik Amine voor me staan. Zonder op mijn reactie te wachten stapt hij binnen. Schouderophalend sluit ik de deur. Amine schraapt zijn keel en begint dan te praten.'Yasmina, ik denk dat we maar weer terug moeten naar Nederland.'
'Waarom?' Vraag ik nonchalant. Hij fronst wenkbrauwen.'Waarom? Jij vraagt mij waarom? Omdat we van deze vakantie horen te genieten.Omdat we niet in aparte kamers horen te slapen, omdat-' Ik wuif zijn woorden weg.'Ho, wacht eens even. Ten eerste jij was degene die een andere kamer wilde en ten 2e wie zegt dat ik niet van mijn vakantie geniet?' Amine komt op me af lopen en drukt intiem met zijn lichaam tegen de mijne. ‘Geniet je dan van deze vakantie?’ Fluistert hij. Hij strijkt met zijn vinger over mijn lippen. Mijn hart begint in mijn keel te kloppen. Ik kan geen woord uitbrengen. Geen enkel woord. Wat gebeurt er toch met me denk ik wanhopig. Ik lijk gewoon niet tegen zijn aanrakingen bestand te zijn. ‘Hm..?’ Zijn gezicht gaat naar mijn nek. ‘Nee..’Fluister ik. Met zijn neus gaat hij verderlicht over mijn hals. ‘Wat bedoel je precies met, nee?’ Gaat hij verder. Yasmina, ho stop! Blijf erbij dame! Ik duw hem van me af. ‘Met nee bedoel ik dat je ermee moet ophouden.’ Er verschijnt een kwajongenslach op zijn gezicht. ‘Waar moet ik mee ophouden precies?’ Wanhopig haal ik mijn handen door mijn haren. ‘Met dit alles..’ Voor ik het weet trekt Amine mij naar zich toe en plaatst hij zijn heerlijke lippen tegen de mijne. Ruw en overheersend. Een moment later rukt hij zijn lippen weer van de mijne. ‘Bedoel je dit’Zegt hij hees. Voordat ik een antwoord kan geven, heeft hij zijn lippen alweer op de mijne gedrukt. Dit keer zacht, intens, gevoelig maar vooral overheerlijk. Wanhopig probeer ik mijn hoofd erbij te houden, maar ik slaag er niet in. Alsof mijn handen een eigen wil hebben gekregen gaan ze naar zijn haar en duw ik hem nog dichter tegen me aan. ‘Oh Yasmina..’ Al zoendend duwt hij mij richting het bed. Als we daar zijn aangekomen val ik neer met Amine boven op me. Zijn lippen gaan van mijn lippen naar mijn wang, om vervolgens weer mijn hals te verkennen. Als zijn handen naar de knopen van mijn blouse gaan, duw ik zijn handen weg en sta op. ‘Genoeg.’ Zeg ik nog buiten adem. Amine wil me weer naar hem toe trekken maar ik wurg me van hem los. ‘Nee Amine, ik wil niet. Ik..wil dit niet.’ Amine staat op en fatsoeneert zijn kleding. Hij komt tegenover mij staan en doet een lok haar weer achter mijn oor.’Yasmina..Je wilt dit wel maar je durft het niet toe te geven.’ Ik geef hem geen antwoord en kijk naar beneden. Amine reikt naar mijn kin en dwingt mij naar hem op te kijken. ‘Oké, ik beloof je om je voortaan met geen enkele vinger aan te raken totdat je mij er zelf om vraagt.’ Ik schud mijn hoofd. ‘Amine, dan kun je lang wachten.’ Hij begint te lachen.’Yasmina, je zult mij er zelfs om smeken, geloof me. Pak je spullen alvast in dan zie ik je straks beneden. Tot zo.’ Als Amine even later weg is sta ik nog steeds op dezelfde plek. Ongelovig denk ik aan zijn woorden. Je zult mij er zelfs om smeken..De arrogantie! Hoofdschuddend probeer ik te vergeten wat er net gebeurde en begin met inpakken...
Het is vrijdag en Amine en ik zijn inmiddels al een paar dagen thuis. Er is nog steeds niks verandert tussen ons. Amine en ik slapen nog steeds in aparte kamers en praten met elkaar doen we niet. Amine heeft alweer zijn baan alweer opgepakt. Hij is advocaat en houdt zich vooral bezig met strafrecht. Ikzelf heb net mijn opleiding sociaal jurisch dienstverlening afgerond. Ik wil aan de slag maar er is een te ruime arbeidsmarkt voor die richting. Ik heb al zo vaak gesolliciteerd maar telkens kreeg ik weer een ‘sorry, maar we hebben al een geschikt persoon gevonden’ brief thuisgestuurd. Ik uit een diepe zucht en begin de groentes te snijden. Amine kan elk moment thuiskomen. Net als ik de paprika in stukje wil snijden, hoor ik een luid gepiep uit de slaapkamer van Amine komen. Nieuwsgierig loop ik naar zijn kamer en kijk waar het geluid vandaan komt. Dan zie ik opeens zijn telefoon op het bed liggen. Amine is vergeten zijn telefoon mee te nemen. Ik wil me net omdraaien als ik weer een gepiep hoor. Dit keer een ander soort gepiep, een sms denk ik. Ik kijk er naar. Ow nee, Yasmina..Je laat het! Mijn nieuwsgierigheid wint het uiteindelijk toch van mijn nobelheid. Ik loop erop af en lees het smsje. Als ik de eerste woorden lees, lijkt mijn hart opeens stil te staan. Er staat;
Amine, je wilt niet weten hoe ik me voelde nadat ik je eergisteren had gesproken. je hebt mij gevraagd jou te vergeten maar dat kan ik niet! Ik houd van je…ik houd zielsveel van je en jij houd van mij. Waarom heeft jouw vader ons dit toch aangedaan!?
Er gaat nog een piepje over, nog een smsje. Met trillende handen open ik het volgende smsje.
Waarom moest je toch met haar trouwen! Ik geef niet op Amine, ik weet dat je op een dag haar zal verlaten en met mij weer de draad oppakt, precies net als vroeger. Ik zal op je wachten..voor altijd de jouwe, Selma.
Ik voel me misselijk worden. Met een hand op mijn mond ren ik naar het toilet en laat me daar helemaal leeglopen. Huilend laat ik me op de grond vallen. Wat is er toch met me? Dit is toch wat ik wilde? Hij heeft iemand anders, iemand waar hij blijkbaar veel van houdt. Hij heeft haar zelfs eergisteren nog gebeld, terwijl hij mij een paar dagen daarvoor op een intense manier had gekust. Ik voel me weer misselijk worden en laat me weer gaan. Opeens voel 2 sterke handen op mijn schouders.’Oh schat, wat is er met je!’ Het is Amine…
Hij pakt een stuk papier en veegt daar mijn mond mee af. Als ik wil opstaan houdt Amine mij bij mijn middel vast en probeert mij omhoog te trekken. Ik duw hem van me af. ’Laat me! Ik kan het zelf wel.’Zeg ik buiten adem. Net als ik bijna op mijn voeten sta, zak ik weer door mijn knieën. Amine pakt mij nu stevig vast en geeft niet toe aan de klappen die ik uitdeel. Hij draagt mij over zijn schouder en brengt mij naar mijn slaapkamer. Als ik even later weer rustig ben geworden pakt Amine een glas water en beveelt mij het helemaal leeg te drinken. Hij plaatst zijn hand op mijn hoofd. ‘Hm, je hoofd is niet warm. Maar je wangen zijn oververhit.’ Ik trek zijn handen van mijn gezicht. ‘Blijf van me af!’ Amine luistert niet naar me en laat zijn handen over mijn wangen glijden. Ik wurg me los van hem en ga uitdagend tegenover hem staan. ‘Ik wil niet dat je tegen me praat, me aanraakt en zelfs niet naar me kijkt’ Amine kijkt mij vragend aan. ‘Maar lieverd, waarom doe je opeens zo?’ Ik begin vals te lachen. ‘Zo zo, Amine. Nou ben ik ook opeens jouw lieverd. Is het niet verstandig om het bij 1 te houden?’Amine wordt lijkbleek als hij deze woorden hoort. ‘Yasmina, wat bedoel je?’ Ik kijk hem verachtend aan en loop dan naar zijn slaapkamer. Zijn telefoon ligt op de grond. Ik raap hem op en loop weer naar Amine toe. ‘Hier, iemand heeft jou nodig.’ Amine neemt zijn telefoon met trillende vingers aan. ‘Heb jij in mijn telefoon zitten kijken?’ Ik haal mijn schouders op. ’Ja, ja lees nu maar.’ Amine opent de berichten en leest ze. Wanhopig kijkt hij mij aan en probeert mij vast te pakken. Ik zet een stap naar achteren. ‘Yasmina, ik weet dat je hiervan bent geschrokken en-‘ Weer begin ik te lachen. ‘Oh nee, Amine. Dit maakt het juist makkelijker. Nu weet ik in ieder geval dat je mij niet helemaal niet hebt gewild en dat ik ‘ons’ geen kans meer hoef te geven.’ Amine komt dichter tegen me staan en grijpt mij bij mijn schouders. ‘Verdorie Yasmina, je hebt geen enkele keer geprobeerd om van ons een ‘ons’ te maken! Jij bent inderdaad niet de enige die dit huwelijk niet wilde!’ Ik voel een steek door mijn hart gaan. ‘Oké..dat is nu duidelijk. Ik wil nu alleen gelaten worden Amine..’Fluister ik zachtjes. Amine kijkt mij nog één keer en loopt dan met snelle passen naar buiten. Voor ik het weet stromen de tranen over mijn verhitte wangen. Amine, wil me niet en heeft me nooit gewild. Dit is toch wat ik wilde? Als ik weet dat het niet zo is, beginnen de tranen nog harder over mijn wangen te stromen..
Kawtarina
24-09-2005, 13:44
Een paar dagen later zitten we zwijgend aan tafel te eten. Ik zie dat Amine mijn blik probeert te vangen maar ik blijf hem eigenwijs negeren. Als we klaar zijn met eten, ruim ik de tafel af. Amine wil ook een paar dingen meenemen maar ik trek dat gauw uit zijn handen. Hij schudt zijn hoofd, loopt naar de keuken en blijft daar met de afwasborstel in zijn handen uitdagend staan. Ik onderdruk nog net een lachje. Als hij mij even aankijkt zie ik een triomfantelijke blik in zijn ogen, alsof hij de winnaar is en de afwasborstel als prijs heeft ontvangen. Ik haal mijn schouders op, pak een bak ijs uit de diepvries en loop naar de woonkamer om vervolgens lekker languit op de bank te gaan liggen. Even later komt Amine binnen. neemt plaats naast mij op de bank en kijkt quasi geïnteresseerd naar de tv. Op tv is is inmiddels sex & the city aan de gang. Alsof hij dat leuk vindt! Nu kan ik me niet meer inhouden en schiet in de lach. Amine kijkt me geamuseerd aan. ‘Waarom lach je?’ Zegt hij nu grijnzend. Ik draai verwaand mijn hoofd om. ‘Niet om iets wat jou zou aangaan.’ Hij schuift dichter naar mij toe, ik voel zijn lichaam drukkend tegen de mijne. Ik kan me niet bewegen, ik word namelijk door zijn lichaam en de muur gevangen gehouden. Zijn hand glijdt over mijn arm naar mijn hand, vervolgens volgt zijn hand de weg naar mijn benen. Ik voel mijn adem stokken. Zijn hand glijdt ietsje tussen mijn benen. Mijn ogen worden groot. Als ik hem geschokt aankijk, kijkt hij mij met een stoute blik aan. ‘Voíla.’ Hij heeft de afstandbediening tevoorschijn gehaald. Ik verman me en probeer de afstandsbediening terug te pakken. Met 1 hand houdt hij mijn beide polsen vast. ‘Ik moet met je praten, Yasmina.’ Fronsend kijk ik naar hem op. Hij laat mijn polsen weer los en kijkt van me weg. ‘Amine?’ Hij kijkt mij weer aan en begint dan te praten. ‘Laten we even teruggaan naar een paar maanden geleden. Een paar maanden geleden zaten ik en Selma onze verloving nog te vieren. Met grote ogen kijk ik hem aan. Is hij verloofd geweest met haar? ‘Verbaasd Yasmina? Toch is het echt zo. We hadden toen al 3 jaar een relatie en wij vonden het tijd om maar eens in het huwelijksbootje te stappen.’Ik voel een steek door mijn hart gaan. Hoe hij dat zegt.., hij houdt echt van haar. Nog steeds..
‘Er was echter 1 probleem.’Gaat Amine verder. ’Selma was de dochter van mijn vaders aartsvijand. Het is ons nooit echt duidelijk geweest waarom onze vaders zo’n haat voor elkaar koesterden. Toen Selma haar vader vertelde over onze verloving was hij natuurlijk ontzettend kwaad geweest. Toch heeft hij het uiteindelijk geaccepteerd, het was tenslotte zijn dochter’s keuze. Mijn vader reageerde op het begin net zo. Nee, veel erger eigenlijk. Ik trok mij er niets van aan en we gingen verder met onze plannen. Tot op een dag mijn moeder mij huilend opbelde. Binnen no time was ik bij haar. Mijn vader was er ook. Ik heb hem nog nooit zo hatelijk zien kijken. Hij schreeuwde tegen mij dat als ik mijn huwelijk met Selma zou voortzetten, hij van mijn moeder zou scheiden.’ Ik wend mijn gezicht van hem af. Wat een tiran moet zijn vader geweest zijn.’ Boos staat hij op. Zijn gezicht staat op onweer. ‘Dat kon ik natuurlijk niet laten gebeuren Yasmina, dat kon ik gewoon niet! Ik heb met Selma moeten breken.’ Ik zie hem bedroefd naar beneden kijken. Als hij mij weer aankijkt besef ik dat het hem veel pijn heeft gedaan om met Selma te breken. Hoe erg ik het ook vind, jaloezie welt in me op. Zijn gezicht verandert weer. ‘Mijn vader zei op een dag dat ik met jou moest trouwen en ik had geen keus. Of nou ja, ik had er wel 1 maar je weet wat er zou gebeuren als ik zijn zin niet zou volgen.’ Een golf van misselijkheid voel ik weer opkomen. Hij is dus gechanteerd, hij heeft mij nooit gewild. ‘Yasmina..’ Vragend kijk hem weer aan. ‘Ik heb de laatste dagen erg lopen piekeren over ons en er is maar 1 oplossing.’ Hij staat op, opent de kast en haalt daar wat papieren tevoorschijn. Als hij weer naast me zit, gooit hij de papieren op mijn schoot. Als ik de papieren even snel doorneem, lijkt mijn hart opeens te stoppen met kloppen.
Het zijn echtscheidingspapieren...
Mijn handen beginnen te trillen en ik laat de papieren uit mijn handen vallen. Geschokt kijk ik hem aan maar Amine kijkt mij uitdrukkingsloos aan. ‘Wat…wat is dit?’ Komt er moeizaam uit mijn mond. Amine haalt nonchalant zijn schouders op. ‘Dat lijkt mij vrij duidelijk.’ Ik pak de papieren weer op en richt mijn blik weer op hem. ‘Maar..-‘ Er verschijnt een ironische lach op zijn gezicht. ‘Wat is er Yasmina? Ik zou bijna denken dat je het erg vind.’ Mijn mond valt open. Zijn vingers gaan naar mijn lippen en drukt ze tegen elkaar. ‘Kijk je uit dat er geen vlieg naar binnen vliegt.’ Hoe kan hij zo cool reageren? Hoe!? Amine begint wee te praten.‘Even iets anders; weet je hoe onze ouders elkaar kennen?’ Nog steeds in shock schud ik mijn hoofd. Amine glimlacht flauwtjes.’Ik eerst ook niet. Het zijn neven.’ Verbaasd kijk ik hem aan. ‘Ja, ik was eerst ook verbaasd. Onze ouders hadden het contact met elkaar per ongeluk verloren. Wij zijn dus, tja,,achterneef en nicht van elkaar.’ Ongelovig richt ik mijn blik weer op de papieren. Dit word mij allemaal teveel. ‘Amine..’ Komt er piepend uit mijn mond. Amine schuift dichter tegen me aan.’Hm?’Ik slik de brok in mijn keel weg. ‘Wil je zo graag en zo snel van me af?’Er verschijnt een triomfantelijke blik op zijn gezicht.’Is dat niet wat je wil?’ Ik kijk naar treurig naar beneden. Hij heeft gelijk, dat is precies wat ik wilde. Met nadruk op wílde. ’Maak je geen zorgen.’Zegt hij opeens en hij vist de papieren uit mijn handen. ‘Er zit een heel verhaal achter, ik maak namelijk een deal met je.’ De bedroefde blik op mijn gezicht maakt plaats voor verbazing. ‘Deze papieren zullen nu niet en hopelijk nooit niet worden ondertekend door ons. Het zit zo; ik geef jou een maand de tijd.’Verward kijk ik hem aan.’Over 2 maanden, zitten we samen rond de tafel. Het is simpel; houd jij van mij en zegt dat tegen me, dan verscheur ik deze papieren. Zo niet, tekenen we allebei en kunnen we beter ons tijd en moeite ergens anders aan verspillen.’ Ongelovig kijk ik hem aan.’Kijk nou úíhúít.’Zijn hand gaan weer naar mijn lippen en wéér sluit hij ze. ‘Waarom ik?’ Amine begint te lachen. ‘Ik neem aan dat je bedoelt waarom jij degene bent die dat moet zeggen. Nou, omdat jij degene bent die mij veracht. Als dat kan veranderen in liefde, in houden van, ben ik ervan verzekerd een mooi huwelijk tegemoet te gaan. Ik zal je alles geven wat jouw hartje begeert, Yasmina.’ Het lijkt een makkelijke deal.‘Maar hoe zit het met jou? Hoe weet ik dat jij van míj houd?’ Vraag ik. Amine laat zijn vingers over mijn wangen gaan. ‘Dat zul je merken Yasmina, in alles wat ik doe zul je dat merken.’ Hij glimlacht naar me en steekt zijn hand naar me uit.’Hebben we een deal?’ Even kijk ik hem vertwijfeld aan maar gauw herstel ik me en druk mijn hand op de zijne.’Deal.’ Amine trekt me naar zich toe en plaatst zijn heerlijke lippen op de mijne. ‘Dit, als bezegeling van onze deal…’
Kawtarina
24-09-2005, 13:50
Zachtjes open ik mijn ogen. Ik zie dat het heel erg donker is in de kamer. Snel werp ik mijn blik op de wekkerradio en zie dat het nog maar 2.00 is. Moeizaam sta ik op. Even wat drinken. Als ik later in de keuken ben, loop ik direct naar de koelkast. Ik ben lui om een glas te pakken, dus ik drink direct uit het pak. “Wat doe je nou?” Hoor ik iemand in mijn oor fluisteren. Mijn adem begint te stokken bij het horen van de stem van Amine. Zijn armen omsluiten mij en hij drukt mij dicht tegen zich aan. Ik hou de pak nog trillend in mijn handen. Zijn handen gaan naar mijn hand om de pak van mij af te pakken. Mijn hand begint te gloeien op de plek waar hij mij aanraakt. Als hij de pak op het aanrecht heeft gezet, draait hij mij met een ruk om. Het maanlicht dat door het raam schijnt, belicht de ogen van Amine. Hierdoor krijgen zijn ogen een mysterieuze uitdrukking. “Amine?” Fluister ik hees. “Jah?” Antwoord hij zachtjes. Zijn adem gaat als een windvlaag over mijn gezicht. Ik zie dat zijn blik nu op mijn lippen rust. Onrustig bevochtig ik mijn lippen met mijn tong. Ik zie dat zijn blik intenser wordt. Voor ik kan beseffen wat er gebeurd drukt hij zijn heerlijke lippen tegen de mijne. De vlindertjes in mijn buik beginnen weer te fladderen. Zijn tong daagt mijn lippen uit en een moment later haal ik mijn lippen van elkaar en verschaf zijn tong toegang tot de mijne. Zijn tong begint een erotische dans met de mijne. Als ik zachtjes een kreun uit, drukt Amine mij nog steviger tegen zich aan. Zijn handen gaan onder mijn pyjamatruitje en zachtjes masseert hij over mijn buik. Een seconde later ruk ik mijn lippen van de zijne en trek zijn shirt over zijn hoofd. Ik plaats vele kusje op zijn borst en volg een weg naar zijn navel. Als ik daar aangekomen ben schiet mijn tong naar buiten begint zijn navel te verkennen. “Dina..’ Hoor ik hem zachtjes kreunen. Amine trekt mij weer omhoog en duwt mij daarna tegen het aanrecht. Een paar minuten later stopt hij opeens. “Amine?’ Fluister ik zachtjes verbaasd. Amine fatsoeneert mijn shirt en kijkt mij dan weer teder aan. “We stoppen hier.” Ik druk me weer tegen zich aan. “Nee Amine...” Er verschijnt op zijn gezicht een kwajongensblik. “Lieverd, ik heb mezelf niet in de hand en ik wil er gewoon iets speciaals van maken. Dus niet hier, op deze manier.” Ik kijk hem weer aan. Hij heeft gelijk. Instemmend knik ik ja. Hij plaatst nog even een vluchtige kus op mijn lippen. “Slaap lekker liefste.”Dan loopt hij weg. Hoe vreemd het nu ook mag klinken, toch is het zo. Ik bemin hem meer dan mij lief is….
De volgende morgen zit ik aan tafel als Amine binnenloopt. Mijn blik glijdt over zijn ontblote borstkas. Als hij me aankijkt en ziet dat ik hem geïnteresseerd opneem, verschijnt er een vermakelijke blik op zijn gezicht. “En bevalt het?” Ik verslik me in mijn croissantje en kijk beschaamd weg. Amine komt naar me toe lopen en trekt me omhoog. “Kijk dan, mijn vrouwtje bloost!” Zijn vrouwtje..wat klonk dat toch ontzettend mooi! “Ik vind het niet leuk, Amine.”Zeg ik verlegen. De kleine afstand tussen ons maakt het ook niet gemakkelijker. Mijn blik gaat naar zijn gezicht. Zijn bruin golvende haar is nat. Gehypnotiseerd kijk hoe de druppels van zijn haar over zijn strakke bortskas glijden, om zich vervolgens te verbergen onder de baddoek die hij om zijn heupen heeft gewikkeld. Amine pakt me bij de kin en dwingt me hem aan te kijken. Zijn ogen houden nu mijn blik vast. Zijn prachtige donkere ogen... Er staat een prachtige intense schittering in zijn ogen die al het aandacht aan mijn lippen geeft. Je kunt het verlangen horen knetteren. Teder gaat zijn hand over mijn wang. Ik sluit mijn ogen en wacht op het moment dat Amine mijn honger stilt. Zachtjes beroert zijn mond mijn lippen. Het is een zachte verkennende kus. Precies goed. Ik voel me zweven. Ik plaats mijn handen op zijn borst. Zijn kus wordt ruwer en hongeriger. Het wordt mij bijna te veel. Overspoeld door een diep verlangen klamp ik me aan zijn haar vast. Amine reageert heftig en uit een kreun in mijn keel.
Een moment later rukt hij zijn lippen van de mijne. De speelse blik die op zijn gezicht schuilt, beneemt mij de adem.
“Yasmina..” Zijn lippen verkennen mijn nek. “Je bent zo lief, zo zacht..” Ik trek hem weer omhoog en opnieuw zoeken zijn lippen de mijne. Ik kus hem met alles wat ik in me heb. Met mijn hart en mijn ziel…
Kawtarina
24-09-2005, 13:52
Later aan het eind van de middag lig ik languit op de bank. Amine is inmiddels al een paar uur geleden naar zijn werk vertrokken en kan elk moment thuiskomen. Er verschijnt automatisch een glimlach op mijn gezicht als ik weer aan hem denk. Ik voel me zo intens gelukkig! Mijn gedachtes worden onderbroken door de telefoon die overgaat. “Met Yasmina!” Zeg ik opgewekt. Het blijft even stil. “Hallo?” Net als ik weer wil ophangen hoor ik iemand zuchten. “Hallo?” Herhaal ik weer. “Ja hallo.” Zegt nu een vrouwelijke stem. “Met wie spreek ik?” Vraag ik nu. “ Met Selma, mag ik Amine even?” Mijn hart slaat en slag over bij het horen vallen van haar naam. “Amine is er niet en wil je niet spreken!” Selma begint nu vals te lachen. “Meid, vergeet hem nou maar, hij wil je niet!” Het bloed begint bij mij te koken. “Daar heb ik anders weinig van gemerkt in bed vannacht!” Hier, dit zou haar leren! Ze weet toch niet dat we het bed niet delen met elkaar. Weer begint ze te lachen. “Hm, ik bel wel een andere keer terug. Maar luister, wees niet zo naief. Niemand kan tussen ons komen, zelfs jij niet. Elke keer als hij met jou de liefde bedrijft denkt hij aan mij. Jij bent er slechts om zijn behoeftes te bevredigen.” Ik grijp naar mijn hart, de steek die ik daar voel, doet ontzettend veel pijn. Ik voel me duizelig worden. “Waarheid doet pijn hé schat? Ik moet gaan, was leuk je even gesproken te hebben. Tot spreeks!”
5 minuten later sta ik nog steeds op dezelfde plek met de telefoon in mijn hand. Ik voel een brok in mijn keel opkomen. Misschien heeft ze wel gelijk en ben ik er slechts voor zijn behoeftes. Misschien houdt hij nog van haar. Ze hebben immers 3 jaar met elkaar gehad en Amine kent mij nog maar 1 maand. Ik laat de telefoon uit mijn handen glijden, tranen rollen nu over mijn wangen heen. Verdomme, ik houd van hem. De tranen stromen nog harder over mijn wangen heen. Selma heeft gelijk. Wat ben ik toch naïef….
Later die dag komt Amine thuis. De tafel is al gedekt en we kunnen meteen aan tafel. “Yasmina!?” Roept Amine in de gang. Ik slik een brok weg en loop naar de gang. “Hier ben ik, ik was even bezig met het eten.” Amine pakt mij bij mijn middel vast en drukt een kus op mijn mond. Als versteend blijf ik staan en laat mijn lippen niet mee bewegen. Hij duwt me een beetje van zich af en kijkt me beteuterd aan. “Kan er niet eens een kusje vanaf?” Ik haal mijn schouders op. “Ik ben moe Amine..” Zonder op zijn reactie te wachten draai ik me om en loop naar de woonkamer. Snel neem ik plaats aan tafel en schep het eten op. Amine neemt plaats tegenover mij en kijkt mij afwachtend aan. ‘Is er is iets Yasmina?” Ik kijk hem even vluchtig aan en kijk dan weer van hem weg. Amine staat op en loopt om de tafel heen naar mij toe. Vlak voor mij, knielt hij neer en pakt hij mijn handen vast. “Lieverd, wat is er?” Bedroefd kijk ik naar hem op. Als ik zie hoe bezorgd hij mij aankijkt is het een onmogelijke opgave om mijn tranen te bedwingen. Zachtjes vloeien de tranen uit mijn ogen. Amine kijkt mij verschrikt aan en trekt mij naar zich toe. De tranen stromen nu harder dan ooit over mijn wangen heen. “Och lieverd, wat is er toch met je?” Fluistert hij tegen mijn haar. Hij duwt mijn hoofd een beetje van zich af en veegt de tranen op mijn wang met zijn duim weg. “Hm?” Vraagt hij weer. Ik kijk hem betreurd aan en open mijn mond. “Ik..ik” Ik houd van je wil ik schreeuwen maar ik kan het niet over mijn lippen krijgen. Amine kijkt mij even bevreemd aan en trekt me dan weer naar zich toe. Onbeheerst plaatst hij zijn zachte lippen op de mijne. Dit keer laat ik me gaan en gooi mijn handen over zijn schouders heen. “Amine?”Fluister ik een moment later tegen zijn lippen. “Hm?” Ik hou zijn hoofd vast met mijn handen en dwing hem naar mij te kijken. “Houd je nog van Selma?” Amine kijkt mij verbaasd aan.”Lieverd, waarom-‘
“Beantwoord nou maar gewoon mijn vraag Amine.” Onderbreek ik hem. Amine zucht en haalt zijn handen door het haar. “Nee..Niet meer. Mijn hart heeft nu plaats gemaakt voor een ander. Iemand die mij nu meer laat voelen dan ik ooit heb mogen ervaren.” Er verschijnt een opgeluchte glimlach op mijn gezicht en snel neem ik hem weer in mijn armen. “Oh Amine!” Amine drukt mij steviger tegen zich aan en laat zijn handen over mijn rug gaan. “Toch wil ik weten waarom je dat vraagt Yasmina..” Fluistert hij zachtjes in mijn oor. Even blijft het stil. “Omdat ze vandaag heeft gebeld en zei dat je mij alleen gebruikt voor jouw behoeftes én dat jullie ooit weer terug bij elkaar zullen komen.” Antwoord ik uiteindelijk. Amine duwt mij van zich af en staat op. “Ze heeft wat gezegd!?” Ook ik sta nu op. “Ja, ze belde ongeveer 2 uur geleden. Amine’s gezicht staat op onweer. “Dit is niet te geloven! Ik heb haar duidelijk gemaakt dat het over is en toch valt ze jou lastig!?” Amine pakt me ruw vast bij mijn schouders. “Yasmina, volgens mij besef jij nog steeds niet wat jij voor me betekent. Twijfel nooit, maar dan ook nooit aan mijn liefde voor jou!” Mijn ogen beginnen vochtig te worden. “Beloof me dat je daar nooit aan zal twijfelen!” Voordat ik antwoord kan geven heeft hij zijn lippen al op de mijne gedrukt. Ik duw een seconde later zijn hoofd van me weg en probeer zijn uitdrukking te analyseren. Wat ik zie, laat mijn hart een paar slagen overslaan. “Ik beloof het Amine.., ik beloof het.”
Kawtarina
24-09-2005, 13:54
Het is nu inmiddels al een paar dagen verder. Tussen mij en Amine gaat het ontzettend goed. Overmorgen zullen we ‘de woorden’ uitspreken. Ik houd van hem! Ik houd van hem en wil nu naast hem wakker worden in één bed. En andersom is het net zo. Niemand kan tussen ons komen, dat weet ik zeker. Ook Selma niet. Opgewekt laat ik me vallen op de bank, niet wetend dat het allemaal wel eens anders zou kunnen gaan lopen….
De belangrijke dag is aangebroken..
Vandaag zal ik Amine vertellen wat mijn gevoelens voor hem zijn. Tenminste, dat ga ik proberen. Mijn gevoelens voor hem gaan zo diep dat ze haast niet te verwoorden zijn. Ik hou van hem met heel mijn hart, mijn lichaam en mijn ziel. En ik weet dat het wederzijds is. De echtscheidingspapieren zullen verscheurd worden. Ik kan niet wachten totdat we samen 1 bed zullen delen. En niet vanwege de ‘daad’ zelf, nee het zijn de kleine dingen die mooi zullen zijn. Mijn hoofd tegen zijn borst zodat ik zijn hart in mijn oor kan horen kloppen, zijn armen om me heen zodat ik me beschermd en geliefd kan voelen, zulke dingen..
Ik gooi mijn jas over de bank en laat me dan zachtjes neervallen. Heerlijk even tot rust komen, ik heb vandaag de hele dag geshopt met Hanane, mijn beste vriendin. Mijn voeten hebben nu helaas hun tol geëist. Een beetje bevreemd kijk ik om me heen. He? Amine had nu toch allang al thuis moeten zijn? Ik loop naar de keuken en zie daar een bord staan, hij is dus inderdaad al thuis geweest..Opeens wordt mijn aandacht gevangen door het antwoordapparaat. Het rode lichtje brandt wat dus betekent dat ik een voicemailbericht heb. Dat zal Amine wel zijn. Als ik een blik werp op het machientje zie ik dat er zelfs 2 berichten zijn, de andere is al beluisterd dor Amine. Ik druk op het knopje.
“Hey lieverd, met mij.” Mijn hart begint al harder te kloppen bij het horen van zijn stem. “Sorry schat maar er is even iets tussendoor gekomen, ik ben nu weer op kantoor maar het zal niet lang duren voordat ik terug ben. Je weet het, vandaag maken we er iets moois van. Ik mis je..” Einde bericht. Er verschijnt een grote glimlach op mijn gezicht, wat houd ik toch veel van deze man! Net als ik wegloop realiseer ik me dat er nog een bericht was, snel druk ik ongeduldig op het knopje en pak ondertussen een appeltje. “Dag Amine, met Selma..” Van schrik laat ik mijn appel vallen. Ongelovig loop ik op het antwoordapparaat af. “Ik wil met je praten..”Gaat ze verder. “Ik weet dat er geen toekomst tussen ons is maar ik wil je wel nog voor 1 keer spreken, normaal afscheid van je nemen. Ik ben nu in de kledingzaak ‘De Kapstok’. Ik reken op je Amine, komen is het minste wat je nu kan doen voor me…tot straks..”
Suizelig druk ik het knopje weer uit. Amine heeft tegen me gelogen..Hij zei dat hij op zijn werk was, maar hij is bij haar. Deze gedachte is weerzinwekkend. De rotzak is zeker in de haast vergeten het berichtje te wissen. Ik probeer me groot te houden maar ik kan de grote brok in mijn keel niet wegslikken. Ik twijfel geen moment en pak mijn jas weer van de bank. Ik ga naar ze toe. Ik wil met mijn eigen ogen zien dat het echt voorbij is tussen hen.
Als ik bij de winkel aangekomen ben, zie ik in eerste instantie niemand. De winkel is leeg. Onopgemerkt loop ik stilletjes naar binnen. Als ik opeens felle geluiden hoor verstop ik me verschrikt in het pashokje. Mijn hart begint in mijn keel te kloppen. “Selma, dit was niet de bedoeling!” Het is de stem van Amine. Geruisloos luister ik gespannen naar hen. Ik hoor 2 mensen langs het pashokje lopen. Zachtjes duw ik het gordijntje weg en kijk naar buiten. Ik hoor de stemmen nu uit het magazijn vandaan komen. Stilletjes loop ik op hen af maar als ik een blik werp daar naar binnen, lijkt mijn hart stil te staan. Het lijkt alsof de winkel om me heen begint te draaien. Gezwind pak ik de toonbank vast. Voor mijn neus zie ik hoe Selma mijn man zoent. Vol afschuw draai ik mijn gezicht van hen weg en wankel zachtjes naar buiten. Als ik buiten ben stromen de tranen uit mijn ogen over mijn wangen heen. Ik begin steeds harder te snikken. Steeds weer zie ik voor me hoe de 2 elkaar innig zaten te zoenen. Ik zet het op een rennen. In 1 klap is mijn droom in duigen gevallen. Amine behoort niet tot mij, hij houdt van een ander. Ik heb het nu met mijn eigen ogen gezien….
Kawtarina
24-09-2005, 13:55
xI didn't know you
I didn't know me
But I thought I knew everything
I never felt
The feeling that I'm feeling now
Now that I don't
Hear your voice
Or even touch or even kiss your lips
Cause I don't have a choice
What I wouldn't give
To have you lying by my side x
Het nummer van Mariah Carey weerklinkt door de boxen. Het nummer lijkt de pijn in mijn hart alleen maar te versterken, toch neem ik de moeite niet om de cd-speler uit te zetten. Mijn hoofd rust op het kussen en een deken heb ik om me heen geslagen. Met een uitdrukkingsloos gezicht staar ik naar de grond.
xWe belong together
When you left
I lost a part of me
It's still so hard to believe
Come back baby please
We belong togetherx
We belong together..dat is inderdaad wat ik nog geen uur geleden nog dacht. De tranen stromen harder dan ooit over mijn verhitte wangen heen. Als ik Amine zijn sleutel in het sleutelgat hoor steken veeg ik gauw de tranen weg en draai me zo om, dat ik met mijn hoofd naar de rugleuning van de bank kijk. ‘Lieverd!?’ Hoor ik Amine roepen. Ik kan geen woord uitbrengen door de brok die in mijn keel schuilt, dus ik houd me stil. Als Amine de kamer binnenloopt ziet hij mij blijkbaar liggen. ‘Ow, hier ben je dus..’ Mijn ogen hou ik stijf dicht, ik wil niet dat hij mij zo kwetsbaar ziet. Ik wil niet dat hij ziet hoe ik me voel.Ik voel me verraden, desolaat en eenzaam. Ik wil sterker zijn! Ik voel hoe hij zijn handen teder strijkt over mijn haren en bijna laat ik een snik ontglippen. Ik hoor hem uiteindelijk zakken op de grond en zachtjes drukt hij een kus op mijn haren. ‘Yasmina..’ Fluistert hij hees. ‘Slaap je lieverd?’
Ik antwoord niet. ‘Ja dus..’ Gaat hij verder. Hij drukt nog een laatste kus op de palm van mijn hand en beent dan weg naar de slaapkamer. Ik voel de tranen alweer opkomen. Hoe kan hij toch doen alsof er niks aan de hand is, hoe! Ik trek de deken over me heen en blijf daar nog uren liggen…
Ik schrik wakker. Bevreemd open ik mijn ogen en kijk recht in de prachtige kijkers van Amine. Er verschijnt een glimlach om zijn lippen. ‘Ben je eindelijk wakker slaapkop?’ Hij zet de tv uit en trekt mij omhoog. Even weet ik niet wat er gebeurd maar dan komen de memories weer terug. Mijn ogen worden groot en ik trek me terug. Amine’s ogen staan verbaasd. ‘Wat is er lieverd?’ Ik schuif een beetje van hem weg en wikkel de deken stevig om me heen. Is het koud in de kamer of lijkt het alleen maar zo? Ik kijk Amine weer aan. Nee Yasmina, je laat je niet weer inpalmen..Je moet sterk zijn. ‘Er is niets, ik voel me alleen niet zo lekker.’ Amine schuift dichter naar me toe en plaatst zijn hand op mijn hoofd. ‘Hm, je hoofd voel inderdaad heet aan. Ga anders maar weer even liggen dan maak ik wel wat soep voor je. Ik weet zeker dat je daar een beetje van opknapt.’ Tuurlijk speel maar mooi weer..zo werkt het niet. ‘Amine, dat hoeft niet. Hadden wij niet een afspraak?’ Amine kijkt me even verbaasd aan. Ik begin ongeduldig te worden. ‘De papieren.’ Sis ik hem toe. ‘Ho ho, rustig maar hoor, we hebben alle tijd. Maar goed, als je het nu wil..ik had het me alleen wat romantischer voorgesteld. Ik draai mijn hoofd weg voordat die verraad hoeveel pijn ik op dit moment voel. Amine staat op, loopt naar de kast en haalt daar de echtscheidingspapieren uit. Daarna komt hij weer naast me zitten. Als ik hem weer aankijk zie ik die blik weer. De blik die ik altijd al verkeerd heb geïnterpreteerd. Ik noemde het een liefdevolle blik, een blik die verried hoeveel hij van me hield. Naïeve ik. Nu weet ik dat het medelijden is. Amine schraapt zijn keel. ‘Ik denk dat deze nu niet meer nodig zijn.’ Hij houdt de papieren vast en wil ze door midden scheuren. ‘Stop!’ Roep ik. Amine’s vingers bevriezen en hij kijkt mij geschrokken aan. ‘Yasmina..?’ Ik sta op en laat de deken op de grond vallen. Snel pak ik de papieren aan. ‘Waarom zou je ze verscheuren? We hebben ze immers nodig..’ Amine kijkt mij met open mond aan. Ik probeer de pijn in mijn hart te negeren. Het blijft even stil..
‘Amine, ik houd niet van je.’ Breng ik uiteindelijk schor uit. De pijn is nu echt niet te verdragen en als een reflex schiet mijn hand naar mijn hand. Als ik Amine weer aankijk zie ik dat hij lijkbleek is geworden. Moeizaam staat hij op en loopt op mij af. ‘Maar hoe,..waarom zeg je dat? Ik dacht..’
‘Sorry als ik je die indruk heb gegeven maar het werkt niet tussen ons.’ Amine vermant zich en grijpt mij bij mijn bovenarmen. ‘Ik geloof je niet!’ Roept hij uit. Hij drukt even zijn lippen hard op de mijne en kijkt mij dan weer aan. ‘Wilde je soms zeggen dat dit je niks doet hé!’Roept hij weer. ‘Kijk in mijn ogen en zeg weer dat je niet van mij houdt.’ Zijn stem is al iets kalmer. Hij pakt mij bij de kin en dwingt mij naar hem te kijken. ‘Doe het dan!’ Ik begin hardop te huilen en probeer me los te wurmen uit zijn greep. “Doe het dan Yasmina! Je kan het niet hè! Waarom ben je toch zo bang om je gevoelens te uiten?’ Hij trekt me nu tegen zich aan en mijn hoofd rust op zijn borst. Yasmina, meid houd je hoofd erbij, hij wil je niet! Ik trek mijn hoofd weg en kijk hem dan uitdagend aan. ‘Amine, het spijt me.’ Ik loop langs hem heen, pak een pen en krabbel dan mijn handtekening op de papieren. Ik schuif de papieren naar Amine toe. ‘Hier, teken ze.’ Amine schudt zijn hoofd. ‘Nee.’ Hij pakt de papieren op en scheurt ze door het midden. ‘Dat weiger ik.’ Kwaad pak ik de gescheurde papieren op. ‘Ik geef je geen keus Amine!’ Nijdig loop ik naar mijn kamer en gooi de deur achter me dicht.
Kawtarina
24-09-2005, 13:57
Een uur later kom ik de kamer weer uit. Amine komt meteen op me aflopen en als zijn blik naar de koffers gaan, kijkt hij mij kil aan. ‘Je weet dat als je nu gaat, je niet meer welkom bent.’ Ik leg de koffers neer en kijk hem verachtend aan. ‘Reken daar maar sowieso niet op, schat.’Dat laatste zeg ik quasi liefjes. Ik draai me om en loop naar de deur. Net als ik hem open en naar buiten wil lopen hoor ik Amine weer. ‘Yasmina, we hadden er iets moois van kunnen maken.’Fluistert hij. Ik draai me nog een keer om. ‘Dat had gekund ja..’ Ik sla de deur achter me dicht. Ik voel hoe de tranen uit mijn ogen vloeien. ‘Maar jij houdt van een ander..’ Fluister ik zachtjes…
‘Oeh het is mooi geworden joh!’ Tevreden kijk naar mijn knusse woonkamer en laat me dan uitgeput neervallen op de bank. De hele week ben ik bezig geweest met het inrichten van mijn nieuwe huis. Mijn vriendin Imane heeft me daar gelukkig een handje bij geholpen. Als ik een blik werp naar Imane schiet ik in de lach. ‘Er zit verf op je neus!’ Imane begint te grijzen. ‘Ga je me nu uitlachen? Is dat nou je dank voor al mijn hulp? Ik zal je leren!’ Ze grijpt naar de kussen en gooit deze op mijn hoofd. ‘Nee lieverd.’ Zeg ik als ik bijgekomen ben van he lachen. ‘Ik zal dit niet gauw vergeten, als er ooit iets is waarmee ik je kan helpen dan zeg je het maar.’ Imane laat zich naast mij vallen op de bank en slaat haar armen om mij heen. ‘Och schat, het is goed zo. Ik vond het fijn om jou te helpen.’ Ik glimlach dankbaar naar haar en pak vervolgens een zak chips. ‘Okay, en nu gaan we dvd’s kijken!’
Als Imane even later weg, voel ik me weer alleen. Het huis is zo stil. Het ergste is nog dat ik op niemand hoef te wachten, dat idee doet mij zo’n pijn. Als in hypnose loop ik naar mijn jas en haal daar de foto uit van Amine. Bij het zien van zijn mooie intense ogen, verschijnt er een glimlach rond mijn mond. Ik houd van deze man en wat er ook zal gebeuren in de toekomst, ik weet zeker dat hij altijd een plekje in mijn hart zal behouden. Ik druk de foto op mijn hart en denk aan de momenten die we met elkaar hebben doorgebracht. Langzaam biggelt een traan over mijn wang heen. Opeens gaan mijn gedachtes weer naar mijn ouders. Die stonden perplex toen ze hoorden over het nieuws. Gelukkig reageerden ze wel oké. Mijn moeder al helemaal, zij heeft mij altijd in alles gesteund. En mijn vader? Ik denk dat hij zich nu schuldig voelt omdat hij immers degene was die mij pushte om met Amine te trouwen. Hij hield mij dan ook niet tegen toen ik besliste om alleen te gaan wonen in plaats van weer bij hen in te trekken. Ik word uit mijn gedachtes getrokken als de telefoon overgaat. Ik druk nog 1 kus op de foto en neem dan de telefoon op.
Als ik even later heb neergelegd ga ik weer liggen. Het was mijn moeder. Het schijnt dat ik ben uitgenodigd door één of andere verre oom die gaat trouwen. Ik had natuurlijk in eerste instantie geen zin maar mijn moeder drong zo erg door dat ik maar heb toegestemd. Ik voelde er niks voor om lekker feest te vieren, mijn moeder vond daarentegen dat ik dat juist nodig had.
Ik voel me slaperig worden en het duurt niet lang voordat ik in een vredige slaap val.
Kawtarina
24-09-2005, 13:58
Het zonlicht weerkaatst tegen de muur van mijn slaapkamer. Langzaam word ik wakker en zie dat het pas 7.00 is. Het is nog zo vroeg en het zonlicht is al zo fel. Het beloofd vast een mooie dag te worden vandaag. Ik probeer nog even in te doezelen maar als ik dan toch niet meer in slaap kan komen, sta ik op. Bij de houten kast aangekomen pak ik een grote badhanddoek en loop de douche in. Het verfrissende koude water laat ik rustig langs mijn gezicht glijden. Vervolgens neem ik een kijkje in mijn nieuwe kledingkast. Het geringe aantal kledingstukken stelt me nogal teleur. Het wordt weer eens tijd om flink te gaan shoppen, al ben ik hier niet echt voor in de stemming. Ik heb niet eens een mooie jurk om aan te trekken voor het feest.Als ik naar beneden loop hoor ik de trap kraken. Het geluid weergalmt door de hele kamer.Ik zet wat koffie en ga aan tafel zitten. Tevreden kijk ik naar de pasgeverfde beige muren en de gezellige inrichting van de kamer. Toch is de stilte in huis overweldigend. Alleen het schamele geluid van het koffiezetapparaat doet de stilte nog een beetje verbreken. Mijn gedachtes gaan naar Amine. We hadden hier “s ochtends samen aan tafel kunnen ontbijten, en samen knus op de bank kunnen zitten tot middernacht. Ik moet deze gedachtes van me afzetten, maar het lukt me gewoon niet. Misschien dat ik toch wat afleiding nodig heb.
Ik besluit na enige tijd Imane te bellen, in de hoop dat zij nog een mooie jurk voor mij heeft die ik eventueel zou mogen lenen. Na een half uur met haar te hebben gesproken hang ik op. Imane had geen geschikte jurk voor mij kunnen vinden, maar ze kwam wel met het voorstel om samen de stad in te gaan. Op enkele kilometers lopen van het centrum zit volgens haar een grote Marokkaanse winkel waar ze allerlei jurken verkopen. Met wat tegenzin pak ik mijn tas in en kleed me nog even om. Ik doe gauw mijn witte hidjaab om en loop dan de deur uit op weg naar Imane. Het dagje uit zal me vast goed doen. Het is even een afleiding voor me, en het is beter dan alleen thuis zitten mokken. Imane is vanaf de basisschool al een goeie vriendin van me geweest en ze heeft tot nu toe altijd voor me klaar gestaan. Het is altijd gezellig om met haar in de stad te lopen en ze maakt me altijd aan het lachen.
Na twee keer aan te bellen doet een lange jongen met een brede glimlach op zijn gezicht de deur voor me open. Brahim verwelkomt me minzaam en roept vervolgens zijn zus. Met een behoedzame blik neem ik Brahim op. Hij ziet er zoals gewoonlijk goed uit met zijn lichtgetinte huid en zijn donkerbruine kijkers. Imane vertelt mij zo nu en dan dat vele meiden achter hem aanzitten, wat ik overigens wel kan begrijpen. Brahim is niet alleen een jongen die er goed uitziet, hij heeft ook nog eens een goede baan als accountant. Plotseling voel ik een arm om me heen slaan. Arm in arm loop ik met Imane de deur uit, terwijl Brahim ons aan de deurpost uitwuift. Nadat Imane en ik twee grote ijsjes hebben gegeten en gezellig wat te hebben bij gekletst in het park, lopen we richting de winkel. In de etalage zie ik een oogverblindende, witte bruidsjurk staan. De jurk doet me denken aan de tijd met Amine. Ik heb altijd al gedroomd van een mooi huwelijk. Een huwelijk dat gebaseerd is op liefde, kracht en voornamelijk vertrouwen. Bij Amine was dit laatste niet het geval. Het mocht gewoon niet zo zijn. Ik voel de tranen weer in mijn ogen opkomen, maar probeer ze met alle kracht te bedwingen. Na een aantal jurken gepast te hebben haalt Imane me over om voor de zwarte te gaan.Nadat ik bij de kassa heb afgerekend, lopen we samen de bruidswinkel uit. Er blijft er een raar en bedroefd gevoel in mijn buik hangen. Misschien was het toch niet zo’n goed idee om hier naar toe te gaan. Als ik Imane aankijk om voor te stellen naar huis te gaan, schiet ik plotseling in de lach. Imane kijkt me met een verwarde blik aan. Ze weet me ook altijd weer aan het lachen te maken, op welke manier dan ook. Haar hoofd is zo rood als een paprika en als ze vervolgens ook zelf in een autospiegeltje kijkt brult ze het uit. Imane besluit nog even mee te lopen richting mijn nieuwe huis. Ze vertelt me dat ze ‘s avonds samen met haar ouders naar België vertrekt, om daar een paar nachtjes bij haar oom en tante te verblijven.
Nadat ze vier dikke zoenen op mijn wang heeft gedrukt en ze aanstalten maakt om te vertrekken, beloof ik haar nog te bellen. Vervolgens steek ik de sleutel in het slot waarna ik verwelkomd word door de geruisloze stilte...
Kawtarina
24-09-2005, 13:59
‘Yasmina!’ Mijn moeder staat ongeduldig bij de voordeur beneden. Vandaag hebben we de bruiloft van een oom. Ik uit een diepe zucht en werp nog even snel een blik in de spiegel. Tevreden kijk ik naar het resultaat van waar ik het afgelopen uur mee bezig ben geweest. Het is nu inmiddels 2 maanden geleden dat ik Amine heb verlaten en ik hoor de mensen al denken als ze me zien. Och dat arme kind is in de steek gelaten door haar man. Medelijden en nog eens medelijden. En die wil ik niet! Ik heb me dan ook zo mooi mogelijk proberen te maken. Glimlachend strijk ik over mijn zwarte jurk die mijn heupen mooi omsluit. Há, zie ik eruit als iemand die niet gelukkig is? Ja, je kunt hen voor de gek houden maar jezelf niet! Zegt een stemmetje in mijn hoofd. Ik schud mijn hoofd en probeer de gedachte van me af te gooien. Sinds ik weg ben bij Amine voel ik me niet meer compleet, ik voel me zo ontzettend eenzaam. 2 weken geleden stond ik bijna op het punt om hem te bellen, om alles uit te praten. Bijna was ik dat van plan totdat ik van mijn moeder hoorde dat ze hem gezien had met één of andere meid. En het was Selma niet eens! Hoe kon ik toch zo dom zijn om te denken dat alles weer goed zou komen tussen ons? Tijdens ons huwelijk had hij blijkbaar iets met Selma en nu heeft hij alweer een nieuwe vriendin. Morgen zal ik mijn vader vragen of hij langs bij hem wil gaan, ik wil dat hij zo snel mogelijk de papieren tekent zodat ik echt verder met mijn leven kan. Nu kan ik dat niet, niet met het idee dat ik eigenlijk nog steeds zíjn vrouw ben...Ik voel een brok in mijn keel opkomen. Oh great, je gaat nu niet janken Yasmina. Mascara meid! ‘Yasminááá!’ Roept mijn moeder weer ongeduldig. ‘Ja, ik kom al yemma!’ Snel werp ik nog even een laatste blik in de spiegel en loop vervolgens de trap af. Als ik bij mijn moeder aangekomen ben zie ik haar met open mond naar me kijken. ‘Dochterlief, je bent zo..zo mooi!’ Tranen staan in haar ogen. ‘Och mam!’ Ik loop op haar af en knuffel haar. ‘Mijn moeder duwt mij een beetje van zich af en neemt me weer van top tot teen op. ‘Hoe kon hij? Ik bedoel hoe-‘ Ik plaats mijn hand op haar mond. ‘Ssst, laat het zitten mam.’ Mijn moeder knikt instemmend en tovert met moeite een glimlach op haar gezicht. Vervolgens lopen we deur uit, het feest kan beginnen.
Als we bij de zaal zijn aangekomen horen we muziek al vrolijk dreunen binnen. Net als ik achter mijn moeder, de zaal wil binnenlopen hoor ik iemand mijn naam roepen. Ik draai me om en zie Brahim, de broer van Imane, staan. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. ‘Hey, wat doe jij hier!?’ Brahim begint hardop te lachen. ‘Ook goedenavond, Yasmina.’ Ik geef hem een stootje. ‘Goedenavond, Brahim!’Lach ik. ‘Maar wat doe je hier?’ Vervolg ik grijzend. ‘Waga, gaan we zo doen! Toevallig ben ik ook uitgenodigd maar ik zie dat sommige mensen dat blijkbaar niet op prijs stellen.’ Hij trekt een quasi treurig gezicht. Ik begin te lachen. ‘Aaah, zo bedoelde ik het niet hoor.’ Zeg ik quasi liefjes. Hij komt iets dichterbij en neemt mij op. Ik voel me langzaam rood worden. Weer zet hij een stap dichterbij. ‘Hm, nee?’ Zegt hij hees. Hij staat gevaarlijk dichtbij. Ik kijk naar hem op en zie een prachtige glans schuilen in zijn ogen. ‘He, wat?’ Vraag ik. Brahim kijkt mij nog even diep in de ogen aan en begint dan weer te lachen. ‘Niets, ik plaag je maar wat.’ Hij slaat zijn arm om me heen. ‘Zie ik jou straks nog meisje?’ Ik knik. ‘Vast wel!’ Ik zwaai hem gedag en loop vervolgens naar binnen. Meteen voel ik alle blikken op mij gericht. Ongemakkelijk groet ik iedereen. Wat mij meteen opvalt is dat het een gemengde zaal is, daar zal mijn moeder niet blij mee zijn! Terwijl ik me tussen de menigte wring om plaats te nemen naast mijn moeder, wordt er van alle kanten met me geflirt door talloze mannen. Snel neem ik plaats naast mijn moeder. ‘Póéh als ik had geweten dat dit een gemengde zaal was, was ik hier nooit gekomen! Het hoort toch niet zo? Schandalig!’ Moppert mijn moeder. Ik schiet in de lach. Mijn arme moeder, zij is ontzettend lief maar ze kan zó ontzettend ouderwets zijn! ‘Ach mam, maak je niet zo druk.’ Als mijn nicht op de dansvloer mij opmerkt, wenkt ze me om ook te komen dansen. Ik trek een vies gezicht waarna zij quasi boos kijkt en mij streng gebaart om onmiddellijk te komen dansen. Mijn moeder stoot me aan. ‘Ga dansen, dochterlief. Het is feest!’ Met tegenzin sta ik op en loop op mijn nicht af. Meteen krijg ik een dansdoek om mijn heupen gewikkeld. Terwijl we aan het dansen zijn stoot er iemand mij opeens keihard aan. Verontwaardigd draai ik me om en kom oog in oog te staan met een ontzettend knap meisje. Maar wat een arrogantie is er in haar blik te lezen! Uitdagend kijkt ze me aan. ‘Hé, bied je je excuses nog aan!?’ Roept mijn nicht boos naar haar. Het meisje begint vals te lachen. ‘Oh sorry meid.’ Zo, wat klonk dat gemeend zeg! ‘Yasmina is het toch?’ Ik kijk haar verbaasd aan.’Hoe weet je dat?’ Weer begint het meisje te lachen. ‘Ach roddels.’ Na deze laatste woorden draait ze zich om en verdwijnt in de drukte. ‘Wat een bitch is dat!’Roept mijn nicht uit. ‘Dat kind moet nodig eens gaan eten!’ Roept ze nog steeds kwaad. Ik hoor haar nauwelijks want ik denk nog steeds aan de woorden van dat meisje. Ach roddels. Ik wist dat het niet zo’n goed idee was om hier te komen! Ik heb frisse lucht nodig. Snel draai ik me om en loop de dansvloer af. ‘Yasmina!?’Roept mijn nicht mij na.’ Ik loop door tot ik plots tegen iemand aanbots. Mijn tasje valt op de grond. Snel raap ik mijn spullen bij elkaar. Als ik weer opkijk, slaat mijn hart een slag over. Voor mij staat Amine met naast hem, ‘de bitch’, zoals mijn nicht haar mooi verwoorde. Met grote ogen van schrik kijk ik hem aan. Amine ziet er zo goed uit! Ik voel een steek door mijn hart gaan. Wat had je dan verwacht Yasmina? Zegt dat stemmetje weer in mijn hoofd. Dat hij om jou zou rouwen!? Ik verman me en kijk hem uitdagend aan. ‘Amine, jou had ik hier niet verwacht.’ Op zijn gezicht staat een vermakelijke blik. Dat maakt me razend! ‘Tja, ik zei toch dat we famillie zijn?’ Mijn blik dwaalt van hem weg en rust op de hand van ‘de bitch’ die ze op de buik geplaatst heeft van míjn man. Triomfantelijk kijkt ze me aan. Wat een sloerie zeg, kent ze geen schaamte of zo!? ‘Waar woon je tegenwoordig, Yasmina?’ Vraagt Amine opeens. Langzaam wend ik mijn gezicht weer tot hem. Ik begin quasi spontaan te lachen. Amine kijkt me verbaasd aan. ‘Dat, mijn lieve man, gaat je geen ene moer aan.’ Liefjes knipper ik met mijn ogen naar hem en draai me vervolgens om.
Kawtarina
24-09-2005, 14:00
Even later vind ik eindelijk een lege kamer op de 2e etage. Snel sluit ik de deur en open de deur van het balkon. Meteen voel ik de frisse wind op mijn gezicht waaien. Uit het niets vloeien er opeens tranen uit mijn ogen, over mijn wangen heen. Waarom heb ik me zo erg in hem vergist? Hoe kan hij mij dit aandoen! Ik snuif de frisse lucht op en maan mezelf tot kalmte. Opeens voel ik 2 sterke handen mijn buik omvatten. Ik weet dat hij het is. De spieren in mijn buik spannen zich samen onder de druk van zijn handen. Met een ruk draait hij me om. Intiem duwt hij zijn lichaam tegen de mijne. ‘Waarom huil je mijn liefste?’ Teder veegt hij met de palm van zijn handen mijn tranen af. Ik zeg niks en richt mijn blik naar de grond. Ik heb geen zin om me te verzetten tegen hem. Het heeft geen zin, ik bezwijk onder zijn aanrakingen.. ‘Wie was die man?’ Fluistert hij in mijn oor. Ik kijk hem verbaasd aan. ‘Hm?’ Amine plaatst zijn handen op mijn gezicht. ‘Die man, bij de deur.’ Hij heeft het over Brahim. ‘Waarom wil je dat weten Amine, tussen ons is het toch voorbij.’ Hij drukt me nog harder tegen zich aan. ‘Verdomme Yasmina, jij bent mijn vrouw!’ Ik kijk hem kil aan. ‘Alleen volgens de wet. Ik voel me niet als jouw vrouw. Ik.-‘ Amine geeft me niet de kans om mijn zin af te maken want hij drukt zijn lippen ruw tegen de mijne. Mijn handen vliegen naar zijn haar die inmiddels als iets langer is. Zachtjes masseer ik zijn hoofd. Hier heb ik zo lang op gewacht. ‘Yasmina..’Fluistert hij hees tegen mijn lippen. Ik duw zijn hoofd weer naar me toe en kus hem met alles wat ik in me heb. Alleen hij en ik zijn op deze wereld. Ik voel me zweven in zijn armen. Zijn aanraking vervult de leegte in mijn hart. Hij en ik…
‘Amine!?’ De deur vliegt open en het licht gaat plotseling aan. Snel duw ik Amine van me af en keer terug naar de werkelijkheid. Mijn handen gaan naar mijn lippen die helemaal opgezwollen zijn door de druk van Amine’s lippen. Ik kijk naar de persoon bij de deur, het is ‘de bitch’. ‘Amine, ik wil naar huis, ik verveel me!’ Ze loopt op Amine af, gooit haar armen om hem heen en plaatst haar hoofd tegen zijn gespierde borstkas. Treurig kijk ik Amine aan. Hij kijkt mij net zo bevreesd aan en duwt haar van zich af. Ik werp nog 1 blik op hen en ren dan naar buiten. Buiten haalt Amine me in. Hij grijpt mij bij mijn polsen en trekt mij tegen zich aan. ‘Yasmina, het is niet wat je denkt.’ Ik begin hardop te lachen. ‘Maar natuurlijk Amine! Geef nou gewoon een keer toe dat je maar al te blij bent dat het over is tussen ons.’ Hij probeert mij weer te kussen maar ik keer mijn hoofd van hem weg.’Jij bent degene die uit ons huwelijk wil stappen, niet ik! En wat ons betreft, het is niet over!’ Roept Amine wanhopig uit. Ik zet een stap achteruit. ‘Amine, het is over tussen ons. Teken die scheidingspapieren nou zo snel mogelijk.’ Amine stapt weer naar voren, zijn gezicht is maar enkele millimeters van mijn gezicht verwijderd. Ik voel bijna zijn lippen tegen de mijne.’Nooit.’ Ik slik. Alleen dat éne woordje doen de vlinders in mijn buik wild fladderen. ‘Nooit.’ Herhaalt hij weer. Dan draait hij zich om en laat mij alleen achter…
Kawtarina
24-09-2005, 14:01
Die nacht lig ik de hele tijd te woelen in mijn bed. Mijn vingers gaan automatisch naar mijn lippen. Nog steeds voel ik zíjn lippen op de mijne. Ik uit een diepe zucht en besluit om wat te gaan drinken. Het is 3 uur in de nacht.
Als ik beneden ben en de koelkast open blijf ik opeens staan, dit doet me denken aan de laatste keer dat ik midden in de nacht wat wilde drinken. Toen Amine hier nog was…
Ik pak een AA’tje en laat me uiteindelijk vallen op de bank. Wie was dat meisje dat met Amine was? Ik kan haar wel vermoorden! Mijn blik dwaalt opeens af naar de telefoon. Zal ik? Ik voel mijn hart in mijn keel kloppen. Ik wil zo graag even zijn stem horen in deze eenzame nacht…Zonder er verder over na te denken pak ik de telefoon op en toets het nummer in van Amine. De telefoon gaat een paar keer over en net als ik wil ophangen hoor ik zíjn stem aan de andere kant van de lijn.
‘Met Amine..’
Ik slik.
‘Hallo?’
Ik wil schreeuwen dat ik van hem houd maar deze woorden blijven in mijn keel hangen.
‘Yasmina…’
Mijn ogen worden groot. Hoe weet hij?
‘Lieverd, zeg wat.’
Ik open mijn mond maar er komt niets uit.
‘Oké, je kan ook niets zeggen…Dat jij het bent is genoeg voor mij. Je zag er prachtig uit op de bruiloft, ik kon mijn ogen niet van je afhouden.’
Ik ben nog steeds stil.
‘Hm, weet je dat ik ongelofelijk voor aap sta als jij het niet bent Yasmina? Ga be3da kuchen ofzo.’ Lacht hij.
Ik houd mijn hand voor mijn mond om niet in lachen uit te barsten. Ik heb hem zo gemist!
‘Oké we doen het anders..Als je van me houd dan zeg je wat. Zo niet, dan…’
Ik druk de hoorn harder tegen mijn oor aan.
‘Dan zal ik wat anders moeten verzinnen.’ Grinnikt hij.
Opeens begin ik hardop te lachen.
‘Yasmina…betekent dat, dat je van me houdt?’ Zegt hij.
Ik houd op met lachen. En zeg voor het eerst in dit gesprek iets.
‘Doet dat ertoe?’
‘Ja Yasmina, dat doet er toe.’
‘Nou ik denk-’
‘Zeg het me..’ Onderbreekt Amine mij fluisterend.
‘Amine…’
‘Zeg het.’
‘Oké..’ Ik trek een beteuterd gezicht.
‘Ik houd van je Amine.’
Het blijft nu stil aan de andere kant van de lijn.
‘Amine?’
Nog steeds stilte. Opeens hangt hij op. Mijn mond valt open van verbazing. Nou ja, hij heeft gewoon opgehangen! Ik ben zo naief! Hij wilde natuurlijk horen dat ik niet zonder hem kan zodat hij lekker kan slapen vannacht. De hufter! Ik gooi boos een kussen op de grond en leg de telefoon terug op zijn plaats.
Een dik kwartier later staar ik verveeld naar de tv, net als ik languit op de bank wil gaan liggen, wordt er aangebeld. Mijn hart slaat een slag over. Als versteend blijf ik vastgenageld aan de bank zitten. Mijn ogen worden groot van angst. Wie kan dat nou zijn op dit tijdstip? Ik verman me en sta op. Snel loop ik naar de keuken en pak een groot vleesmes uit de keukenla.
Voor de voordeur blijf ik staan.
‘Wie is daar?’ Roep ik.
‘Ik ben het..’
Mijn ogen worden nu groot van verbazing.
‘Amine?’ Ik open de deur en sta dan oog in oog met hem.
‘Wat doe je hier? Nu, rond dit tijdstip?’
Zijn blik dwaalt af naar mijn hand.
‘Eh, als je die even weg doet dan voel ik me be3da op mijn gemak. Je weet maar nooit hé een pittige vrouw met een mes in haar handen.’ Hij begint te grijnzen en ook ik begin te lachen. Ik wenk hem naar binnen en leg het mes terug op zijn plek.
Opeens voel ik zijn armen om mij heen.
‘Yasmina, ik heb je zo gemist..’ Ik draai me om en kijk hem diep in de ogen aan.
‘Wie was dat meisje?’ Vraag ik.
‘Dat was mijn nicht Yasmina. Ik nam haar mee om..om jou jaloers te maken.’
Ik trek mijn wenkbrauw op.
‘Nou geef toe…je was net zo jaloers op haar als ik jaloers was op die jongen bij de deur.’
Ik schud verwaand mijn hoofd.
‘Geef het toe..’ Fluistert hij in mijn oor.
‘Amine, kus me en houd je mond.’ Zeg ik opeens. Amine kijkt me even verrast aan maar drukt mij daarna stevig tegen zich aan. Opeens trekt hij mij van zich af, zijn blik spreekt boekdelen. Hij verlangt naar me.
Ik verlang ook naar hem.
Zijn hand gaat opeens naar de rits van mijn nachtjapon. Hij kijkt me eerst vragend aan.
Zonder na te denken knik ik met mijn hoofd. Dat is voor hem genoeg. Hij maakt de rits van mijn jurk los. Zijn lippen laat hij weer rusten op de mijne. Eerst teder vervolgens gaan ze ruw over de mijne heen. Hij heeft me volledig in zijn macht. Hij haalt ze vervolgens van mijn lippen af en kijkt bewonderend naar mijn lichaam. Ik begin te blozen. Hier sta ik dan in slechts mijn ondergoed. Nog nooit heeft hij mij zo gezien.
Opeens tilt hij mij op en loopt hij richting de slaapkamer. Als we daar aangekomen zet hij mij weer neer. Zijn vingers gaan naar de sluiting van mijn beha. Hij duwt me op het bed en daar haalt hij de bh weg. Zijn blik blijft rusten op mijn borsten. Automatisch sla ik mijn handen ervoor.
‘Nee, je bent prachtig..’Fluistert hij en haalt mijn handen weg.
En toen?
En toen liet hij mij voelen wat genot is….
Kawtarina
24-09-2005, 14:02
Einde.
Kawtarina
24-09-2005, 14:24
Laat me weten wat jullie ervan vinden!
Pagina's :
[
1]
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
Privacy |
Cookies©2000-2024 Marokko.nl Virtual Community's - La maison du Maroc. Powered by Marokko Media.