Bekijk volle/desktop versie : van hier naar daar en dan verkocht, ...(waargebeurt)



23-09-2005, 23:33
dit verhaal gaat over me leven begint van de dag dat ik naar een instelling vloog omwille van me geloof, en vanaf daar viel ik de ene put in de andere in, ....
Het leven draaid allemaal om keuzes, en een keuze die op dat moment echt klein lijkt kan heel je leven veranderen.
Lijkt dit verhaal jullie wat ? laat het me dan weten ik begin in ieder geval al met het eerste deeltje, ...
beslama lieverdjeuhssss

23-09-2005, 23:38


heej lieverdd
het lijkt me een leuk verhaal
dus begin er maar aan

kusje

24-09-2005, 00:09
Met trillende benen stapte ik de auto in. Me moeder en stiefvader stapten zonder een woord te zeggen ook mee in en me moeder keek naar me.
Ik keek even heel boos trg en besloot dan weg te kijken uit de raam.
Ik voelde de tranen weer zo opkomen maar probeerde mezelf in bedwang te houden. Tenslotte wou ik niet dat ze wonnen, dat ze konden zien hoeveel verdriet ik had.
NOg geen uurtje geleden had ik me moeder nageroepen dat ik ze nooit meer in me leven wou spreken en dat ik haar erg zou gaan haten als ze de deur uitging. ZOnder een woord te zeggen met tranende ogen liep ze toen de deur uit.
Ik probeerde me voor te stellen hoe het op dit moment zou geweest zijn als ik niet naar de politie was gelopen, ... ZOu ik het dan enkel uitgesteld hebben, of zou deze situatie echt vermijdbaar geweest zijn zonder me grote bek ?
Plost stopte de auto voor een gebouw, dat leek op een oud klooster.
De grote bruine deur ging open en een vrouw van ongeveer in de twintig verwelkomde me met een grote glimlach op haar gezicht.
Ik had echt de kracht niet om een glimalach op me gezicht te zetten en keek onmiddelijk naar de grond.
ZOnder een woord te zeggen volgde ik en me ouders de vrouw naar een kamertje ergens achterin.

Ik keek dromerig rond en luisterde maar half naar de gesprek tussen me moeder en de vrouw. IK hoorde enkel dat ik twee maanden hier moest zitten en zo meteeen naar de leefgroep werd gebracht om te eten en de anderen te leren kennen .
IK werd nog bozer, ik wilde niemand leren kennen, ik wiled gewoon trg naar huis. aleej jah, huis, ... waar dat ook was.
IK dacht weer even trg aan het huis bij me vader. IK dacht weer aan de dag dat ik hem daar zag ziitten met zijn zilverpapier en rook .
Wat het was had ik allang door, ... Dat hi het regelmatig deed, had ik nooit verwacht. Maar dat beeld van me vader, zal ik nooit vergeten.
De man die hij in mijn ogen was, veranderde zo in een man di eik amper kende.
De man die daar zat te snuiven , was me vader niej, ... Het kon hem niet zijn...
Weer voelde ik een traan in me opkomen, en het liep langzaam langs me wang tot de grond.
Ik keek even naar mijn moeder die aant huilen was.
Ik zag het aan haar ogen dat het gemeend was. Ze wou me immers niet kwijt, maar door onze beide domme koppen en overhaaste beslissingen , hadden we geen keuze meer.
Terwijl ik naar buiten keek en me hoofddoek goed trok, nam me moeder afscheid van de vrouw.
Me moeder keek in mijn richting in de hoop een blik van me op te vangen maar ik negeerde haar.
IK bleef strak naar buiten kijken en antwoorde niet op haar afscheid aan me.
De deur ging zachtjes toe en ik bleef roerloos zitten. Helemaaal alleeen , in het kamertje met een bank en een aantal stoelen, ... de muur was kaal en het raampje verdampt.
IK kon het wel uitgillen van de angst di eik had naar het onbekende toe dat er nog ging komen, maar ik had de kracht niet meer om nog iets te zeggen of te doen.
IK wilde enkel slapen , slapen in de hoop dat ik nooit meer wakker word, ...

24-09-2005, 00:12
eejJ meiisie ga verder..

24-09-2005, 00:23


ik ga morgen verder insha ALlah, .... dikke koes , ... vanaf morgen ga ik echt vlug verder ik wou gewoon vandaag al een klein stukje typen zodat jullie al wat zien hoe het begint.

24-09-2005, 08:14
verder lieverd... egt mooi

24-09-2005, 20:16
heeeey!!! meid

schrijf snel een vervolgj ik vind het een boeiend verhaal man

EWA snel ben dus ook j FAN

xxxxxxxxxxxxxjes van mij


Al-Hoceima The Live,The Place To BEeeeeEEEEeeeeEEE!!!!!

25-09-2005, 08:27
Ga door ga door



25-09-2005, 23:14
IK kwam de eetzaal binnen en zag er verschillende jongeren zitten aan een grote tafel.
Ik keek rond en zag iemand die me bekend voorkwam.
HEt was een jongen uit me buurt, ik witst dat hij ook moslim was. De rest van die jongeeren leken me allemaal een beetje raar, of tenminste helemaal anders dan mij.
Een blond meisje zat samen te lachen met een roodharig meisje. Een paar belgische jongens zaten samen te praten over playstation en tv.
Ik nam mijn plaats in op het einde van de tafel en schepte een beetje groentjes op van de pot deie voor me neus stond.
Het vlees wou ik niet nemen, aangezien ik niet wist wat het was.
Juist als de begeleidster haarzelf wou voorstellen ging me telefoon af.
UIt gewoonte nam ik op en begon te praten tegen me vriendin die me belde.
<HOe is het gegaan ? Ben je al trg thuis ? >
IK voelde de tranen weer in me opkomen. Wat moest ik zeggen ?
<Fatima ? IK heb slecht nieuws. Ik zit hir twee maanden>
<twee maanden ? Waar zit je twee maanden ? Bij je vader ? Bij je moeder? Ewa praat !!>
Ik kon geen woorden vinden voor deze plaats .... IK wist niet of ik moest zeggen een centrum, een instelling, of een gevangenis ...
Toen ik ophing omdat ik toch de woorden niet kon vinden, vertelde de begeleidster me dat ik mijn gsm moest afgeven.
IK werd bleek, ... Het enige contact met de buitenwereld werd me nu ook nog eens afgenomen.
Een beetje verward gaf ik me gsm in de handen van een vrouw die ik nog nooit in me leven had gezien en liep de zaal uit.
De gang was me onbekend en waartoe al deze deurne leiden was me ook totaal onbekend.
Helemaal dood van de zenuwen en stress viel ik neer op de grond en begon te huilen... Het snikken houdde maar niet op, sterker nog het werd erger en erger.
De onbekende vrouw kwam me troosten en bracht me naar me kamertje.
Wat je een kamertje kan noemen ten minste.
HEt was er koud en er stond een kast en bed en een wsbak.
Telkens als je de deur open of dicht doet, komt er een verdovende gepiep te horen. <Ter controle dat er niemand uit zijn kamer gaat op kameruren>
IK vroeg me af wat kameruren waren....
ALsof ze mijn gedachten kon lezen wees ze een bundeltje aan dat op het bureautje lag achter de kast.
Ze sluitte de deur en liet e helemaal alleen achter in de kille kamer.
IK bekeek het bundeltje <REGELS>
Uit woede ssmeet ik het bundeltje tegen de muur en stortte weer in op het bed.
Wrrm gebeurtde dit met me ? Wat heb ik verkeerd gedaan om dit te verdienen.
Ik keek in de spiegel en zag mijn weerspiegeling.
KLeine rode ogen van het huilen staarden me trgh aan vanuit de spiegel, ... Voorzichtig deed ik de hoofddoek uit en liet me lange bruine krulharen hn vrije looop gaan.
IK keek nog eens in de spiegel en vervolgens naar de hoofddoek.
Ik kon meteen me tranen weer vegen. Want ik deed dit alles voor mijn geloof te mogen behouden, voor mezelf te mogen bedekken, voor me tijden met Allah swt te behouden.
IK dacht aan me moeder... Wat hield ik toch veel van haar, ... Wrrm deed ik haar dit aan ?
IK en me moeder, zoveel goede tijden, zon goede contact, ... Maar een ding dat ons scheid, ... Mijn geloof, ....

25-09-2005, 23:44
Piepppppp
Geschrokken opende ik me ogen, ... De deur was open gegaan en er stond plots een vrouw naast me.
Vol verwarring keek ik om me heen en realiseerde me dan dat het geen droom was geweest, ... Ik was echt niet meer thuis....
<Samia wil je opstaan? Het is zo meteen ontbijt>
De vrouw glimlachte naar me en liep me kamer weer uit.
IK stond op met moeite, had barstende hoofdpijn.
IK keek in de spiegel en zag dat heel me gezicht ws opgezwollen door het huilen... IK keek rond en voelde me misselijk worden ...

Aan tafel werden me vele vragen gesteld.... Waarom draag je hoofddoek en waarom bid je, ... Ben je marokaans ? Ben je verplicht van thuis een sjaal te dragen ?
Toen ik simpel antwoorde dat me moeder een belgische was, en ik hier eigenlijk zat omwille van die hoofddoek keken ze allemaal heel verbaast naar me .
<Dus het was je eigen keuze ? Het mag eigenlijk niet van je moeder ? >
Ik kon aan het meisje haar ogen zien dat ze verward was en zoeist nog nooit in haar leven had gehoord.
IK probeerde een goed antwoord te geven toen ik werd gered door de stem van de begeleidster...
<We gaan vandaag naar het internet cafee zodat jullie kunne nchatten>
Om me heen zag ik eeen aantal meisjes enthousiast prate nover hoe ze eindelijk op msn mogen. Een paar jongens spraken over de sites die ze zouden bezoeken.
IK dacht enkel aan htet feit dat ik niet buiten wou, .. We zaten midden in het stad, .. NIemand mocht me zien, niemand mocht iets weten, ...


IN het interet cafee zag ik waar ik bang voor had. Een jongen van me buurt.
<Heej samia, alles goed met je ? >
<Jah hamdolileh en me u liefje ? >
<Ewa jah goed he, tfoe amaai wat doe jij hier met zoveel belgen ? >
IK klapte helemaal toe, .. IK kende hem toch allang ? ZOU ik niet gewoon waarheid vertellen ?
ZOnder het te beseffenb begon ik me hele verhaal, ... Over hoe me vader aan de drugs zat en zichzelf niet meer was... Al de slagen die ik kreeg, en hoe streng hij was... En hoe me moeder me niet bij haar wou omdat ze niet wou aanvaarden dat ik een hoofddoek draag en moslima ben, ... Over hoe ik naar politie ben gegaan en hier terecht kwam, ...
HIj luisterde heel aandachtig en aan zijn ogen te zien wou hij bijna meehuilen toen hij de tranen zag rollen over mijn wangen, ...
<Wacht op mij in het gebouw hiernaast> zei hij me plost na het horen van mijn verhaal.
I kkeek een beetje verward,
<Dat gaat niet, ik moet hier blijven bij de rest van de groep , ik mag niej weg>
Hij onderbrak me ineens,
<WIl je daar blijven ofwa ? >
IK knikte nee, ik wist dat ik daar niet wou blijven, ...
IK wist dat hij gelijk had, ..; DIt was me enige kans...
IK keek naar de begeleidster die bezig was op haar pc, ... Ik nam adem en liep de deur uit.

Zenuwachtig stond ik in de cinema te wachten op A. ... Ik keek rondom me, en zag mensen rondlopen, ... Iedereen zijn normale leventje verder leiden, iedereeen druk bezig met zichzelf, ... Terwijl ik nadacht over hoe mijn leven drie jaar geleden was, voelde ik plots een getik op me schouder....
<Volg me maar>
IK volgde zonder een woord te zeggen A. naar de tramhalte en we wcahten daar samen op de tram.
IK vroeg me af waar we heen gingenn , maar vond de woorden niet om het te vragen...
Het was akleig stil in de tram, geen van ons beide zei iets, ...
IK begon spijt te krijgen, .. Ging politie me zoeken ? W1at ging me moeder denken ? Ging die vrouw geen problemen krijgen dat ze me kwijt is ?
ALlerlei gedachtes speelden door me hoofd, en toch von dik de woorden niet om erover te praten tegen A .