Tovenarij (sihr) is een daad van kufr, en één van de zeven zonden die een persoon tot de Hel doemt. Het veroorzaakt schade, maar geen voordeel. Allah zegt over degene die het leert (interpretatie van de betekenis): “…En zij leerden wat hen schaadde en hen niet baatte…” [1]
“…en de tovenaar wint niet, hoe hij het ook doet.” [2]
Diegene die aan tovenarij doet, is een kaafir, zoals Allah zegt (interpretatie van de betekenis): “…Sulayman was niet ongelovig, maar de Satans waren ongelovig, zij onderwezen de mensen tovenarij en wat was neergezonden te Babel aan de twee Engelen Haroet en Maroet. En geen van beiden gaven onderricht, zonder dat zij zeiden: ‘Voorwaar, wij zijn slechts een beproeving, weest daarom niet ongelovig..” [3]
De voorgeschreven bestraffing voor degene die tovenarij uitoefent, is de dood, en zijn inkomen zijn haraam en onrein. Maar mensen die onwetende overtreders zijn en zwak in geloof gaan naar tovenaars om hen te helpen iemand pijn te doen of om wraak te nemen op iemand.
Sommige mensen plegen een zonde door naar een tovenaar te gaan om hulp te vragen in het ongedaan maken van de tovenarij van iemand anders, terwijl ze zich naar Allah moeten wenden om hen te helpen of hen beter te maken, door Zijn woorden te reciteren, zoals de soerats die bescherming geven (al-Falaq en al-Naas).
Waarzeggers en hun soort zijn kaafirs die niet geloven in Allah, omdat zij de kennis van het Ongeziene opeisen, maar niemand heeft kennis van het Ongeziene behalve Allah. Velen van deze waarzeggers maken misbruik van eenvoudige mensen en nemen hun geld. Zij gebruiken veel methoden zoals lijnen tekenen in het zand, schelpen gooien, handlezen, theekopjes (of koffiekopjes), kristallen ballen en spiegels, enzovoorts. Als ze het één keer goed hebben, hebben ze het negenennegentig keer fout, maar onwetende mensen herinneren zich alleen die ene keer toen de leugenaars iets goed hadden. Ze gaan naar hen toe om over de toekomst te weten te komen, of ze succesvol zullen worden in het huwelijk of zakelijk, of om hen iets te helpen vinden wat ze zijn kwijtgeraakt, enzovoorts. De regelgeving wat betreft de persoon die een waarzegger bezoekt, is: als hij gelooft wat hij zegt, is hij een kaafir die de Islam heeft verlaten, op basis van de hadeeth waarin de Profeet heeft gezegd: “Een ieder die naar een waarzegger gaat en gelooft in wat hij zegt, heeft niet gelooft in wat is geopenbaard aan Mohammed.” [4] Als een persoon niet gelooft dat zij kennis hebben van het Ongeziene, maar hij gaat uit nieuwsgierigheid of wat dan ook, dan is hij geen kafir, maar zijn gebeden zullen voor veertig dagen niet geaccepteerd worden, zoals de Profeet heeft gezegd: “Een ieder die naar een waarzegger gaat en hem over iets vraagt, zijn gebeden zullen voor veertig nachten niet worden geaccepteerd.” [5] ook al is het verplicht om te bidden en berouw te hebben voor deze zonde.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] Soerat al-Baqarah ayah 102
[2] Soerat Ta-Ha ayah 69
[3] Soerat al-Baqarah ayah 102
[4] Overgeleverd door Imaam Ahmad, 2/429; zie ook Saheeh al-Jaami’, 5939
[5] Saheeh Muslim, 4/1751