Bekijk volle/desktop versie : Verdriet het leven ben ik zat...



01-05-2002, 17:18
het leven ben ik zat.
ben beland in een zwart gat.

iedereen van wie ik hou ben ik verloren.
ik huil dag en nacht, maar gelukkig niemand die me ziet of kan horen.

waarom is mij het geluk afgenomen.
en waarom blijft alleen ellende op me af komen.

wat heb ik verkeerd gedaan in dit leven.
ik voel me alleen en achtergebleven.


01-05-2002, 17:20


maar ik weet wel, dat god nog bestaat,
en ik weet ook ina allaha maha asabirien.
dus ik zal sterk zijn,xxxx me myself and I

01-05-2002, 21:17
kijk iedereen heeft wel een de dagen dat je niet verder wilt of niet meer kan! probeer het vol te houden! praat er over met een vriend(din)! hoe dan ook je moet wel! veel sterkte! afz:hanane

01-05-2002, 22:34
Lieve schat,

elke leven heeft zn ups and downs. het klinkt zo standaard maar gedurende je leven leer je het allemaal vanzelf en bouw je jezelf op, met je ervaringen. Soms zit het flink tegen.. maar houd je zelf dapper en lach jezelf en het leven toe!! Denk gewoon: Saffi hahaha weer 1 van die moeilijke dagen! Morgen weer een dag, een nieuw begin!

En schaam je niet als je je eens k-u-t voelt! De Blues hoort erbij, dat maakt je wie je bent

Life is precious! xxx

05-05-2002, 01:11


Kenitriya you're right!!!!

If you’re lonely
And need a friend
And trouble seem like
They never end
Just remember
To keep the faith
And love will be there
To light the way!!!!

Kisezzzz Al_Hamka

05-05-2002, 03:28
Salaam,

HOOP IN HET LEVEN
DOET NIEUWE VLAM HERLEVEN.

blijf hoop hebben en je zal het geluk vinden ( inshallah )

05-05-2002, 04:06
Het leven heeft toch een einde
Leven kan ook oneindig zijn,
maar het oneindig komt na het einde...
Leef je leven!
Zorg dat het plezeerig wordt tot het einde
En vergeet ook niet het geloof in het oneindige leven


xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Lhchouma Fi les infos

05-05-2002, 15:57
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Nissa! wees brave
Het leven is niet zo bepaald
Het lot keert je af en toe tegen
Il faut respectez la vie
c'est toe ce qu'on a!



xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Lhcouma Fi les Infos

05-05-2002, 20:13
Volegen hoeft het ook niet!



xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Lhchouma Fi Les infos!

05-05-2002, 20:39

LieVerD...
Iedereen heeft wel eens het gevoel er helemaal alleen voor te staan.. Neem een voorbeeld aan mij.. Ik heb dat ook wel eens gehad en ik heb het xals ik eerlijk benx nog steeds.. Ik kan moeilijk met verdriet omgaan.. En ik maak me heel erg druk om dingen die ik zie of meekrijg.. Het is nog niet zo erug gelukkig dat ik me hele dagen lang druk gaan maken om iets wat ik ergens in de krant ofzo heb gelezen.. Maar omdat mijn familie best veel ups & downs mee heeft gemaakt en nog steeds meemaakt maak ik me alleen maar drukker.. Ik heb er ook een aantal keren aanged8 om een eind te maken aan me leventje.. Maar omdat ik me familie en vrienden niet kan missen is de stap om het te nemen zo moeilijk dat ik hem nog niet kan overwinnen.. Misschien ook wel goed maar voor mijn gevoel was het niet egt wat ik wilde.. Ik wilde weglopen voor de problemen die ik had en hoemeer problemen ik er bij kreeg hoe erger de drang werd naar het onbekende.. Ik wilde niet meer en had zoveel verdriet dat ik amper op me benen kon staan.. Letterlijk & Figuurlijk..
Ik at niet meer goed.. Ik sliep slecht.. Ik huilde dag en nacht.. Zelfs op school.. Was heel erg stemmingswisselend en moest om elk dingentje huilen en elk klein dingetje maakte mijn stap kleiner om naar het onbekende te ontvluchten.. Ik d8 dat dat de beste oplossing was die ik kon verzinnen.. Ik ging aan verdovende middelen en voelde me een stukje beter.. Ik vond het erg fijn om er ff tussen uit te zijn (Zo leek het dan) Maar als ik er iets langer tussen uit wou zijn moest ik steeds meer innemen.. Ik ging er weer onderdoor en zakte letterlijk door de grond.. Me moeder heeft een aantal maal geprobeert om mij over te halen om met iemand te praten.. Ik wou dat duidelijk niet en vond dat ik heel normaal was.. Tenminste zo leefde ik naar de buitenwereld heen.. Binnen in me hartje voelde ik het anders.. Maar wou niemand verdriet doen dus wou me groot en sterk houden... Ik ben ff op vakantie geweest met me zus en me ouders en ik voele het gezinsleven weer een beetje als liefde voor mij.. Ik voelde dat mensen tog om me gaven en me erg zouden missen als ik er niet meer zou zijn.. Maaja.. Ik d8 er verder niet aan en besloot gwoon te doen wat ik wou en wilde doen en ben zo verder gegaan met me leventje.. Ik deed me best op school en was lief en begripvol voor mensen en vooral me familie en vrienden.. Maaja... Dat ging ook niet lang goed.. Ik d8 niet meer aan mezelf en was ondertussen al meer dan 10 kilo in 2 weken afgevallen.. Ik had het eigenlijk amper door omdat ik zo druk was met me studie en me leven te verbeteren.. Toen kreeg me moeder nog erger last van haar rug.. Ze had al 2 hernia's gehad en dus al een aantal x in het ziekenhuis gelegen.. Ze bleek er nog 1 te hebben en ik moest dus meer helpen in de huishouding maar dat deed ik met plezier.. Zo ontvluchte ik dus ook me problemen.. Ik zat gelukig niet meer aan de verdovende middelen maar ontvluchte nu me problemen om bezig te zijn.. Op zich wel beter.. Maar tog niet helemaal ''normaal''..
Ik begon dieper na te denken en keek nu elke nacht voordat ik ging slapen foto's van mijn familie en vrienden en zo merkte ik elke nacht (huilend) hoeveel ik van ze hou..!! Ik besloot hulp te zoeken.. Ik wou me moeder niet nog meer verdriet aandoen want me moeder had het al zo moeilijk en ben dus eigenlijk voor haar naar de huisarts gegaan.. Ik heb haar daar nix van verteld.. Ik heb later mijn huisarts gevraagd of ze me moeder wou inlichten zodat ik dat zelf niet hoefde te doen en dan in haar betraande ogen te moeten kijken.. Zo kreeg ik weer verdriet en zo moesten we mijn probleem niet oplossen.. Me moeder reageerde blij en opgelucht op mijn beslissing.. Ze huilde van blijdschap en ik huilde stiekem mee in me hartje.. Ik ben nu in behandeling bij een soort jeugdhulp .. Ik kan praten met een hele fijne man en ik geef ook eerlijk toe.. Ik zou er graag mee willen stoppen maar ik zou liever niet in het oude willen vervallen.. Me moeder zou er opnieuw aan onderdoor gaan en dat zou voor niemand goed zijn..
Lieve schat .. Luister .. Het is heel moeilijk maar denk nog eens na.. Zou je alle mensen willen missen en als je ze hebt verloren hopen ze nogsteeds xdenk ikx dat je er alles probeert van te maken en die mensen willen jou ook gelukkig zien.. Geloof me.. Er houd altijd iemand je in de gaten.. Misschien wel iemand die je niet ziet..!!
Ik hoop je hiermee een beetje te hebben geinformeert over mijn verhaal hiermee.. Ik ben nu ook heel erg blij (ook al is het nog niet voorbij) dat ik vooruit ben gegaan.. Ik moet er niet aan denken om dit geluk dat ik nog met me moeder deel te moeten missen..
Beslama.. -XxX- Habibti..

06-05-2002, 11:32
Sbah el gheir..

Pijn is onvermijdelijk, lijden is een keuze...

Kom op het is een mooie dag vandaag, een dag met nieuwe mogelijkheden..
En als het vandaag niet lukt, geeft het niet.
Morgen is er weer een dag.

En Allah swt is er ook el hamdullilah.

En als je zin hebt om je hart te luchten.....Ik ben een en al oor.


Groetjes,

Amina

15-05-2002, 17:35
bedankt voor al jullie lieve reacties.
ik ben blij dat er tenminste wel iemand meeleeft met mijn verdriet.

dat kan ik van mijn zogenaamde vriendinnen niet zeggen.


bedankt,

en ik weet dit leven is een examen.
ik zal asabar hebben, en misschien dat ik dan toch nog voor iets slaag in dit leven. in plaats van alleen falen.


love you all!!!!!!!!!!!

liefs anissa,

20-05-2002, 23:08


Toch is het leven anders dan ik dacht! vol met onbegrip en verdriet!
Ik vraag me af hoe ik dit kan volhouden?
Het verleden volgt me overal in mijn leven
zal dit lang blijven duren?
of zal het einde er aan komen?
Toch ben ik het leven ZAT!!!!!