heartbreaker
27-03-2003, 16:56
salaam allemaal
als ik al die prachtige verhalen lees op marokko.nl beginnen mijn vingers te jeuken en wil ik ook een verhaal schrijven. dit is het begin van mijn verhaal
Hà! En dan noemden ze mij lelijk. Als ik naar hun koppen kijk dan pas moet ik kotsen. Ik was vergeleken met hun topmodel, al zeg ik het zelf.
Ik was de enige die niet op de rest van het gezin leek, maar de rest leek allemaal sprekend op elkaar. Ik, Laila, een beetje arogant, grote grijze ogen, lang licht bruin golvend haar en een figuurtje waar iedereen trots op zou zijn ben nog pas 15 geworden. Maar ik gedroeg me nu al als een volwassene. Zoveel maak ik mee. Mijn broer Rachid hoekt me voor van alles en nog wat. Mijn tweelingzusjes Chahidaen Chadia zijn gemeen tegen mij en mijn andere broer Redouan die zit nu vast. Hij was de enige met wie ik goed kon praten en rachid sloeg me nooit toen Redouan nog thuis was. Oh wat mis ik hem.
ik was zo verdiept met naar mezelf te staren in de spiegel dat ik de deur niet open hoorde gaan.
" Vind je je zelf zo lekker?" hoorde ik de spottende stem van Rachid.
Ik draaide me gauw om en probeerde mijn truitje te pakken die op mijn bed lag. Maar Rachid was me te snel af en pakte hem af.
" oh dat hoeft niet hoor, ik wil je effe goed bekijken."
" ga weg Rachid, schaam je!"
" waarom zou ik me schamen? Ik zei toch dat ik je wil bekijken."
"mamaaaaaaaaa!!!!!!!" gilde ik. "doe geen moeite ze is weg."
ik riep om de tweeling maar volgens Rachid waren die ook weg.
Langzaam kwam hij op me af. Ik deinsde achteruit en kwam met mijn rug tegen de kast aan. Rachid kwam nog steeds op me af. ik dook weg en ging onder de dekens liggen op bed.
" Je maakt het makkelijke voor me zusjelief."
Rachid trok zijn broek uit en kwam naast me liggen op bed. Hij had nu alleen zijn boxershort aan. het was gewoon voor hem om met een blote bovenlijf door huis te lopen. Ik begon nu echt bang te worden.
" ga weg Rachid alsjeblieft. Je kan me dit niet aan doen", piepte ik.
" o ja, wedden van wel."
ruw trok hij de dekens van me af en ging nu op me liggen.
" dit voelt toch lekker of niet soms?"
ik kreeg bijna geen lucht door zijn gewicht. ik begon op zijn rug en hoofd te bonken. Ruw greep hij mijn handen beet en zei: " lig stil en schreeuw vooral niet dan is het sneller voorbij."
hij trok mijn rok uit en ook mijn onderbroek. ik begon nu te schreeuwen maar als antwoord daarvoor kreeg ik een klap in mijn gezicht. ik probeerde me los te wringen maar hij was te sterk. hij pakte mijn hand en drukte hem tegen zijn ··· aan. ik voelde zijn opwinding en moest bijna kotsen. hij begon mijn heen en weer te duwen en ik hoorde hem hijgen. ik huilde als een klein kind maar niemand hoorde me.
"rustig Laila, rustig je raakt er wel aan gewend".
ik kon alleen nog harder huilen toen hij zijn boxershort uit trok. hij duwde mijn benen uit elkaar en ging ertussen liggen. ik schreeuwde om Allah maar hij duwde zijn hand tegen mijn mond. hij drukte zichzelf naar binnen en ik voelde een pijnscheut die zo erg was dat iik het uitschreeuwde. hij ging maar door met duwen en ik voelde dat er straaltjes bloed langs mijn dijen liepen. ja rabi wat was dit toch erg. mijn eigen broer. ik voelde dat Rachid steeds sneller duwde en mijn pijn werd steeds erger. hij kreunde een paar keer en ik voelde iets nats naar binnen gaan.
hij trok zich terug en lag nog een paar seconden naast me. toen liep hij weg.....
als ik al die prachtige verhalen lees op marokko.nl beginnen mijn vingers te jeuken en wil ik ook een verhaal schrijven. dit is het begin van mijn verhaal
Hà! En dan noemden ze mij lelijk. Als ik naar hun koppen kijk dan pas moet ik kotsen. Ik was vergeleken met hun topmodel, al zeg ik het zelf.
Ik was de enige die niet op de rest van het gezin leek, maar de rest leek allemaal sprekend op elkaar. Ik, Laila, een beetje arogant, grote grijze ogen, lang licht bruin golvend haar en een figuurtje waar iedereen trots op zou zijn ben nog pas 15 geworden. Maar ik gedroeg me nu al als een volwassene. Zoveel maak ik mee. Mijn broer Rachid hoekt me voor van alles en nog wat. Mijn tweelingzusjes Chahidaen Chadia zijn gemeen tegen mij en mijn andere broer Redouan die zit nu vast. Hij was de enige met wie ik goed kon praten en rachid sloeg me nooit toen Redouan nog thuis was. Oh wat mis ik hem.
ik was zo verdiept met naar mezelf te staren in de spiegel dat ik de deur niet open hoorde gaan.
" Vind je je zelf zo lekker?" hoorde ik de spottende stem van Rachid.
Ik draaide me gauw om en probeerde mijn truitje te pakken die op mijn bed lag. Maar Rachid was me te snel af en pakte hem af.
" oh dat hoeft niet hoor, ik wil je effe goed bekijken."
" ga weg Rachid, schaam je!"
" waarom zou ik me schamen? Ik zei toch dat ik je wil bekijken."
"mamaaaaaaaaa!!!!!!!" gilde ik. "doe geen moeite ze is weg."
ik riep om de tweeling maar volgens Rachid waren die ook weg.
Langzaam kwam hij op me af. Ik deinsde achteruit en kwam met mijn rug tegen de kast aan. Rachid kwam nog steeds op me af. ik dook weg en ging onder de dekens liggen op bed.
" Je maakt het makkelijke voor me zusjelief."
Rachid trok zijn broek uit en kwam naast me liggen op bed. Hij had nu alleen zijn boxershort aan. het was gewoon voor hem om met een blote bovenlijf door huis te lopen. Ik begon nu echt bang te worden.
" ga weg Rachid alsjeblieft. Je kan me dit niet aan doen", piepte ik.
" o ja, wedden van wel."
ruw trok hij de dekens van me af en ging nu op me liggen.
" dit voelt toch lekker of niet soms?"
ik kreeg bijna geen lucht door zijn gewicht. ik begon op zijn rug en hoofd te bonken. Ruw greep hij mijn handen beet en zei: " lig stil en schreeuw vooral niet dan is het sneller voorbij."
hij trok mijn rok uit en ook mijn onderbroek. ik begon nu te schreeuwen maar als antwoord daarvoor kreeg ik een klap in mijn gezicht. ik probeerde me los te wringen maar hij was te sterk. hij pakte mijn hand en drukte hem tegen zijn ··· aan. ik voelde zijn opwinding en moest bijna kotsen. hij begon mijn heen en weer te duwen en ik hoorde hem hijgen. ik huilde als een klein kind maar niemand hoorde me.
"rustig Laila, rustig je raakt er wel aan gewend".
ik kon alleen nog harder huilen toen hij zijn boxershort uit trok. hij duwde mijn benen uit elkaar en ging ertussen liggen. ik schreeuwde om Allah maar hij duwde zijn hand tegen mijn mond. hij drukte zichzelf naar binnen en ik voelde een pijnscheut die zo erg was dat iik het uitschreeuwde. hij ging maar door met duwen en ik voelde dat er straaltjes bloed langs mijn dijen liepen. ja rabi wat was dit toch erg. mijn eigen broer. ik voelde dat Rachid steeds sneller duwde en mijn pijn werd steeds erger. hij kreunde een paar keer en ik voelde iets nats naar binnen gaan.
hij trok zich terug en lag nog een paar seconden naast me. toen liep hij weg.....