Citaat door islamwoman:Grappig ik heb klein nichtje van 4 die ook niet meer luisterd. Bij haar komt door het geval dat ze vanaf dag een zoveel aandacht kreeg( wat juist goed kan zijn). De aandacht kreeg de vorm van alles wat ze deed werd leuk op gereageerd. Ze begon op die aandacht te liften, er werden geen duidelijke grenzen gesteld, jah toen het al te laat was. Als ma streng wil doen en haar bevoorbeeld voor straf naar bed te sturen komt pa na zijn werk het gezag van ma ondermijnen. Het kind weet dan ook niet meer aan toe is.
Mensen vergeten dat door alsmaar een kind te verwennen en geen duidelijke grenzen te stellen dat je het op die manier zo verpest.
Ik weet dat het moeilijk is, vooral als het kind zo lief en schattig kijkt of juist schreinend gaat huilen....met dikke verdrietige tranen over het lief gezichtje, om duidelijk grenzen te stellen maar geloof mij, het kind heeft structuur nodig en haar ontwikkeling is het juist goed dat ze weet waar ze aan toe is.
Je hebt ook het type ouders die allebei werken en die het kind ergens anders onder brengen. De tijd dat ze met het kind doorbrengen wordt het uitermate verwend (misschien een bepaald schuldgevoel, gemis..whatever).
Het kind krijgt alles wat ze wil, kan alles maken en het blijft altijd leuk ondanks de streken die het kind uithaald. Een voorbeeld ik was gisteren bij een paar kennissen..heel leuk stel hebben een jongetje van 3,5. Dat kind was vol energie vervelend aan het doen, totaan slaan toe. Hij gaf zijn oom een klap op het gezicht waar lacherig op werd gereageerd. Ik had zoiets van ehmmm als het mijn kind was grrr. Het kind kon niets fout doen in de ogen van de ouders, hij wilde uit jaloersie een nichtje die pas 1.5 slaan omdat hij het niet kon hebben dat een ander kind de aandacht kreeg. Hij moest de hele avond het middelpunt zijn. Toen ik tegen moeder zij dat ze een moeilijke aan hem had, werd ze lichtelijk geirriteerd. Was niet echt tactisch van mij maar had zoiets van iemand moet haar zeggen.
Kinderen moet je zien als een kans om ze alles bij te brengen zodat ze later als stabiel persoon deel kunnen nemen aan de maatschappij. Jij bent de verantwoordelijke voor hen en niet andersom! En het is uiteindelijk voor jezelf veel makkelijker om met ze om te gaan als je ze duidelijk maakt wat de grenzen zijn en dat jij diegene bent die hen corrigeren maar ook diegene veiligheid en geborgenheid biedt. Dit laatste moet je ze niet bijbrengen maar laten ervaren. Dus duidelijkheid, niet belonen voor wangedrag, wel belonen voor goed gedrag( dit alleen als het verkeerd is gelopen anders is het hen om de beloning te doen).
Overmatig verwennen is verpesten!!!!!