Met een blocnote in mijn handen probeer ik iets op papier te zetten. De grauwe bewolking en het verlaten park maakt de dag nog saaier dan hij al was. ‘’Kom op je moet iets bedenken,,
Het is net of mijn inspiratie me dit keer zwaar in de steek heeft gelaten. Morgen is mijn deadline en nog geen woord op papier. Hoe ga ik dit verklaren. Sabbelend aan mijn pen probeer ik iets te bedenken. Na heel wat gefrommelde papiertjes om me heen geef ik het op en gooi mijn blocnote naast me in het gras.
Ik staar naar de grauwe wolken boven me, en denk aan het prachtige zonnetje dat gisteren nog volop scheen.
Peinzend beveel ik mezelf iets te verzinnen. Dit zou mijn tweede artikel moeten worden en het is nu al 1 grote flop.
Ik zie voor me hoe de reacties zullen zijn.
‘’ we kunnen de samenwerking helaas niet voortzetten.,, Je bent toch niet wat we hadden gedacht!
Teleurgesteld grijp ik mijn spullen bij elkaar en ruim mijn troep op. Het mag gewoon niet gebeuren. Dit was mijn kans om me te bewijzen.. Mijn enige manier om te laten zien dat schrijven mijn passie is. Dwalend in gedachten wandel ik het park uit.
Als ik net in mijn auto zit en weg wil rijden hoor ik het toontje van mijn telefoon afgaan. Nee niet nu.. ooglettend op de weg graai ik wat in mijn overvolle tas. Waar is dat rot ding.
Als ik hem eindelijk heb, ben ik te laat met opnemen.Het was ook nog eens anoniem. Ongemakkelijk probeer ik mijn telefoon weer in mijn tas te gooien.
Ik raak de weg op met de auto en in gedachten dwaal ik weer af naar mijn artikel die ik morgen zou moeten inleveren.
Verdomme , waarom kan je nou nooit eens iets op tijd af hebben… Als ik de stoplichten passeer kijk ik wat om me heen naar de auto’s die naast en achter me staan.En naar de voetgangers die nu mogen oversteken. De drukte, allerlei mensen op straat in overvloed. Ik weet nu al dat ik lang moet wachten op het groene licht dat mij het teken gaat geven om door te mogen rijden!
Met mijn elleboog leun ik tegen mijn auto raampje aan.
Wat een dag. De grauwe bewolking is nog steeds niet verdwenen.
Het piekeren over een nuttig onderwerp lijkt mijn hele dag in beslag te nemen.
Uit verveling zet ik de radio aan.