meisje1987
03-06-2005, 13:57
Gebroken spiegel, gebroken hart
(jongen)
Liggend op bed, zie ik jou staren naar het plafond
Je voelt je leeg van binnen, en je vraagt je zelf af hoe je ooit zo goed over hem denken kon.
Ik zie de tranen lopen, omdat je toch zal hopen, op die dag, dat je voor eeuwig met hem zijn mag
Maar schatje, ik help je uit die droom, hij gebruikt je, hij misbruikt je, hij laat niets van zich horen
Dat is toch niet gewoon?
Hij speelt met je gevoelens, hij laat je lachen en huilen, geeft je geluk en pijn, dubbele gevoelens, waarom wil je nog bij deze jongen zijn. Hoe kan je van deze jongen houden, waar je geeneens op kan bouwen?
Hoe kan je uberhaupt met iemand leven, die geeneens om jou zou kunnen geven?
En dan zeg jij:
(meisje)
Het is de leegte die ik voel
Het is de zwakte die hij me geeft
Het de aandacht die ik nodig heb
Zoals ik het in me eigen wereldje beleef
Het is de liefde die ik krijg
Zodat ik over me stille pijn zwijg
Hopend op een wonder, want ik vind jou zo bijzonder
Kijkend naar mezelf, in een gebroken spiegel, zie ik mezelf in tranen van smart…
Met omringt door een gebroken hart
(Jongen)
Ik kijk naar je donkere ogen, en ik kan nauwelijks geloven
Z’oon hele mooie meid, die is haar leven nu voorgoed kwijt
Een jongen van wie ze altijd houden zou, die constant meer van haar wou
Dan ze zelf haar grenzen kon aangeven, ik kan het gewoon niet snappen, nauwelijks beleven
Dat je bij iemand blijft, die je pijn doet, Ik kijk naar je, en vraag me af waar haal je die moed…om bij hem te blijven??
En dan zeg jij:
(meisje)
Het is de leegte die ik voel
Het is de zwakte die hij me geeft
Het de aandacht die ik nodig heb
Zoals ik het in me eigen wereldje beleef
Het is de liefde die ik krijg
Zodat ik over me stille pijn zwijg
Hopend op een wonder, want ik vind jou zo bijzonder
Kijkend naar mezelf, in een gebroken spiegel, zie ik mezelf in tranen van smart…
Met omringt door een gebroken hart
(jongen)
Je staart nog altijd naar het plafond, zo hoe het allemaal begon
Tranen omringt door je lichaam, je straalt de eenzaamheid af, en dan komt er een nieuwe traan.
Je wacht op een telefoontje, en hij belt maar niet, je hoopt dat hij komt, maar hij doet je verdriet
Je hoopt zoveel, en de hoop teleursteld je keer op keer, hoe vaak moet dit nog gebeuren, voordat je de kracht vind en niet meer zal treuren. Waarom verlaat je deze jongen niet gewoon, ik snap wel dat het moeilijk is, want je geeft om hem, en voelt het gemis, maar hoe kan je eigenlijk iemand missen, die jou steeds laat vergissen, in de leugen en de waarheid, want 1 ding is een feit, op een dag ben je hem toch wel kwijt..
En dan zeg jij:
(meisje)
Het is de leegte die ik voel
Het is de zwakte die hij me geeft
Het de aandacht die ik nodig heb
Zoals ik het in me eigen wereldje beleef
Het is de liefde die ik krijg
Zodat ik over me stille pijn zwijg
Hopend op een wonder, want ik vind jou zo bijzonder
Kijkend naar mezelf, in een gebroken spiegel, zie ik mezelf in tranen van smart…
Met omringt door een gebroken hart
(jongen)
Liggend op bed, zie ik jou staren naar het plafond
Je voelt je leeg van binnen, en je vraagt je zelf af hoe je ooit zo goed over hem denken kon.
Ik zie de tranen lopen, omdat je toch zal hopen, op die dag, dat je voor eeuwig met hem zijn mag
Maar schatje, ik help je uit die droom, hij gebruikt je, hij misbruikt je, hij laat niets van zich horen
Dat is toch niet gewoon?
Hij speelt met je gevoelens, hij laat je lachen en huilen, geeft je geluk en pijn, dubbele gevoelens, waarom wil je nog bij deze jongen zijn. Hoe kan je van deze jongen houden, waar je geeneens op kan bouwen?
Hoe kan je uberhaupt met iemand leven, die geeneens om jou zou kunnen geven?
En dan zeg jij:
(meisje)
Het is de leegte die ik voel
Het is de zwakte die hij me geeft
Het de aandacht die ik nodig heb
Zoals ik het in me eigen wereldje beleef
Het is de liefde die ik krijg
Zodat ik over me stille pijn zwijg
Hopend op een wonder, want ik vind jou zo bijzonder
Kijkend naar mezelf, in een gebroken spiegel, zie ik mezelf in tranen van smart…
Met omringt door een gebroken hart
(Jongen)
Ik kijk naar je donkere ogen, en ik kan nauwelijks geloven
Z’oon hele mooie meid, die is haar leven nu voorgoed kwijt
Een jongen van wie ze altijd houden zou, die constant meer van haar wou
Dan ze zelf haar grenzen kon aangeven, ik kan het gewoon niet snappen, nauwelijks beleven
Dat je bij iemand blijft, die je pijn doet, Ik kijk naar je, en vraag me af waar haal je die moed…om bij hem te blijven??
En dan zeg jij:
(meisje)
Het is de leegte die ik voel
Het is de zwakte die hij me geeft
Het de aandacht die ik nodig heb
Zoals ik het in me eigen wereldje beleef
Het is de liefde die ik krijg
Zodat ik over me stille pijn zwijg
Hopend op een wonder, want ik vind jou zo bijzonder
Kijkend naar mezelf, in een gebroken spiegel, zie ik mezelf in tranen van smart…
Met omringt door een gebroken hart
(jongen)
Je staart nog altijd naar het plafond, zo hoe het allemaal begon
Tranen omringt door je lichaam, je straalt de eenzaamheid af, en dan komt er een nieuwe traan.
Je wacht op een telefoontje, en hij belt maar niet, je hoopt dat hij komt, maar hij doet je verdriet
Je hoopt zoveel, en de hoop teleursteld je keer op keer, hoe vaak moet dit nog gebeuren, voordat je de kracht vind en niet meer zal treuren. Waarom verlaat je deze jongen niet gewoon, ik snap wel dat het moeilijk is, want je geeft om hem, en voelt het gemis, maar hoe kan je eigenlijk iemand missen, die jou steeds laat vergissen, in de leugen en de waarheid, want 1 ding is een feit, op een dag ben je hem toch wel kwijt..
En dan zeg jij:
(meisje)
Het is de leegte die ik voel
Het is de zwakte die hij me geeft
Het de aandacht die ik nodig heb
Zoals ik het in me eigen wereldje beleef
Het is de liefde die ik krijg
Zodat ik over me stille pijn zwijg
Hopend op een wonder, want ik vind jou zo bijzonder
Kijkend naar mezelf, in een gebroken spiegel, zie ik mezelf in tranen van smart…
Met omringt door een gebroken hart