jamal-nadori
03-06-2020, 15:16
De grootgeleerde die ongelovig werd ❓
Eens was hij één van de grootste geleerden van Saoedi Arabië; of zelfs de grooste die de wereld in zijn tijd gekend heeft: de in Egypte geboren Abdullah alQassimi. Hij werd de Ibn Taymiyyah van zijn tijd genoemd.
Zijn kennis was zoals de specialisten zeggen zo ruim als de woestijn en de uitmuntendheid van zijn Arabisch is magisch van aard. Wat betreft zijn verdedigen van de tawhied (monotheïsme), zijn weerleggen van de afwijkers en zijn onderzoek in controversiële zaken: ook hierin was hij heer en meester.
Hij schreef vele boeken over het belang van het vereenzelvigen van Allah in haar fundamenten en de gevaren van het polytheïsme in al haar vormen; van het zweren bij een ander dan Allah tot het toevlucht zoeken bij graven en doden. Zijn masterwerkstuk was het volume: Siraa' bayna alislaam wa alwathaaniyyah.
Dit werk bestaat uit twee werken, waarbij sommige geleerden zeggen dat het onafgemaakt is vanwege haar einde wat niet op een einde lijkt en een derde deel zou moeten hebben. De shaykh heeft deze echter nooit kunnen maken vanwege de verandering in zijn leven. Zijn geleerdheid werd zo bekend dat zelfs Abdeldhaahir Abu Samh, de imaam en preker van Mekka toendertijd, een gedicht toewijdde aan de shaykh, zijn masterwerk, zijn kennis en zijn dapperheid in de dawah. Zijn naam was een term en betekenis in geleerdheid.
Totdat hij ineens een duivelse slag draaide en plotseling afvallig werd. Hij schreef boeken over dat de religie een fabel is en voerde debatten over het bestaan van God die er volgens hem niet was. Hij bestreed de sunnah en de dawah die hij voorheen verdedigde en schreef hier nog meer boeken over. De wetenschappers in zijn tijd en onderzoekers schrokken zodanig dat zij onderzoeken startten naar zijn afvalligheid.
Een deel van de onderzoekers dachten dat hij werd gefinancierd door atheïstische lobbykantoren, maar het ander deel weerlegde dat gezien de welvaart waarin hij opgroeide en woonde. De shaykh kwam niets tekort. Daarentegen stuitten zij te midden van zijn gezegende werk op kwalijke zaken die redenen kunnen zijn naar zijn afvalligheid:
Vanwege zijn geleerdheid werd hij globaal geprezen door de geleerden en wetenschappers. Dit had een zodanig slecht effect op hem, dat hij een ongelooflijke hoogmoed bezat die diep in hem geworteld zat. Hij zei zelfs dat wanneer zijn kennis en zijn goedheid gestrooid zou worden over de horizon, dat meer zou zijn dan de profeetschap. En zo schreef hij kwalijke gedicht over zichzelf en zijn geleerdheid die hem duur kwam te staan.
Hij verhuisde naar Caïro om zijn nieuwe dawah te verspreiden en stierf daar op deze manier. Een trieste wending na een schitterend bestaan, dus zeggen wij zoals omze voorgangers zeiden:
Onze Heer! Doe onze harten niet van de waarheid afdwalen, nadat U ons heeft geleid en schenk ons van Uw zijde Genade. Waarlijk, U bent de Schenker.
Eens was hij één van de grootste geleerden van Saoedi Arabië; of zelfs de grooste die de wereld in zijn tijd gekend heeft: de in Egypte geboren Abdullah alQassimi. Hij werd de Ibn Taymiyyah van zijn tijd genoemd.
Zijn kennis was zoals de specialisten zeggen zo ruim als de woestijn en de uitmuntendheid van zijn Arabisch is magisch van aard. Wat betreft zijn verdedigen van de tawhied (monotheïsme), zijn weerleggen van de afwijkers en zijn onderzoek in controversiële zaken: ook hierin was hij heer en meester.
Hij schreef vele boeken over het belang van het vereenzelvigen van Allah in haar fundamenten en de gevaren van het polytheïsme in al haar vormen; van het zweren bij een ander dan Allah tot het toevlucht zoeken bij graven en doden. Zijn masterwerkstuk was het volume: Siraa' bayna alislaam wa alwathaaniyyah.
Dit werk bestaat uit twee werken, waarbij sommige geleerden zeggen dat het onafgemaakt is vanwege haar einde wat niet op een einde lijkt en een derde deel zou moeten hebben. De shaykh heeft deze echter nooit kunnen maken vanwege de verandering in zijn leven. Zijn geleerdheid werd zo bekend dat zelfs Abdeldhaahir Abu Samh, de imaam en preker van Mekka toendertijd, een gedicht toewijdde aan de shaykh, zijn masterwerk, zijn kennis en zijn dapperheid in de dawah. Zijn naam was een term en betekenis in geleerdheid.
Totdat hij ineens een duivelse slag draaide en plotseling afvallig werd. Hij schreef boeken over dat de religie een fabel is en voerde debatten over het bestaan van God die er volgens hem niet was. Hij bestreed de sunnah en de dawah die hij voorheen verdedigde en schreef hier nog meer boeken over. De wetenschappers in zijn tijd en onderzoekers schrokken zodanig dat zij onderzoeken startten naar zijn afvalligheid.
Een deel van de onderzoekers dachten dat hij werd gefinancierd door atheïstische lobbykantoren, maar het ander deel weerlegde dat gezien de welvaart waarin hij opgroeide en woonde. De shaykh kwam niets tekort. Daarentegen stuitten zij te midden van zijn gezegende werk op kwalijke zaken die redenen kunnen zijn naar zijn afvalligheid:
Vanwege zijn geleerdheid werd hij globaal geprezen door de geleerden en wetenschappers. Dit had een zodanig slecht effect op hem, dat hij een ongelooflijke hoogmoed bezat die diep in hem geworteld zat. Hij zei zelfs dat wanneer zijn kennis en zijn goedheid gestrooid zou worden over de horizon, dat meer zou zijn dan de profeetschap. En zo schreef hij kwalijke gedicht over zichzelf en zijn geleerdheid die hem duur kwam te staan.
Hij verhuisde naar Caïro om zijn nieuwe dawah te verspreiden en stierf daar op deze manier. Een trieste wending na een schitterend bestaan, dus zeggen wij zoals omze voorgangers zeiden:
Onze Heer! Doe onze harten niet van de waarheid afdwalen, nadat U ons heeft geleid en schenk ons van Uw zijde Genade. Waarlijk, U bent de Schenker.