Stijnsansbarbe
09-01-2020, 13:47
De textielindustrie in Marokko is sterk in opkomst. Vooral Spaanse bedrijven als Inditex - met merken als Zara, Bershka en Pull&Bear - en Mango hebben de laatste jaren een deel van de productie vanuit Aziatische landen als China, India en Bangladesh naar Marokko verplaatst. Het Noord-Afrikaanse land heeft een groot voordeel: het ligt bij Europa om de hoek en dat geldt bij uitstek voor Tanger. Het hogere minimumloon nemen ze op de koop toe. Maar wat gebeurt er buiten het zicht van de internationale merken?
Het succes van Tanger kent nog een verklaring: de nieuwe haven Tanger Med. Het is de haven met de grootste capaciteit van Afrika, en binnenkort ook van de Middellandse Zee. Tanger Med is cruciaal voor de aanvoer van de stoffen voor de kleding, en vooral ook om de kledingstukken zo snel mogelijk te verschepen naar Europa.
De textielindustrie heeft het leven van jonge vrouwen in Marokko veranderd. Eerst werken ze een paar jaar in een grote stad als Tanger. Pas daarna trouwen ze en krijgen ze kinderen.
In de schaduw van de grote modelfabrieken van Inditex blijkt echter een grote informele sector te bestaan. Om van de bovenwereld in de onderwereld van de kledingindustrie te komen hoef je de straat maar over te steken.
‘Het is verboden om een deel van het werk door de kleine naaiateliers te laten doen’, zegt Jamal Laghmouchi, de eigenaar van Loratex. ‘Als de inspecteurs van Inditex daar kledingstukken van hun merken aantreffen, dan trekken ze hun orders terug.’ Tegelijkertijd vertelt hij hoe de druk van de kant van Inditex jaar na jaar toeneemt. ‘De prijzen worden steeds lager. Soms maak ik verlies. Maar dat heb je in de handel. Je wilt je klanten niet verliezen.’
En even verderop, in een nog bedomptere en kleinere garage, blijkt kleding met labels van Nike en Givenchy te liggen. ‘Allemaal imitatie’, zegt de eigenaar, een tandeloze man met een Calvin Klein-pet op zijn hoofd. In de souk van Tanger is het resultaat van deze nijverheid te zien: overal hangt merkkleding, voor het ongeoefende oog niet van echt te onderscheiden.
http://https://www.volkskrant.nl/kijkverder/v/2019/made-in-marokko-zo-werd-tanger-de-nieuwe-hotspot-voor-fast-fashion~v53555/
Het succes van Tanger kent nog een verklaring: de nieuwe haven Tanger Med. Het is de haven met de grootste capaciteit van Afrika, en binnenkort ook van de Middellandse Zee. Tanger Med is cruciaal voor de aanvoer van de stoffen voor de kleding, en vooral ook om de kledingstukken zo snel mogelijk te verschepen naar Europa.
De textielindustrie heeft het leven van jonge vrouwen in Marokko veranderd. Eerst werken ze een paar jaar in een grote stad als Tanger. Pas daarna trouwen ze en krijgen ze kinderen.
In de schaduw van de grote modelfabrieken van Inditex blijkt echter een grote informele sector te bestaan. Om van de bovenwereld in de onderwereld van de kledingindustrie te komen hoef je de straat maar over te steken.
‘Het is verboden om een deel van het werk door de kleine naaiateliers te laten doen’, zegt Jamal Laghmouchi, de eigenaar van Loratex. ‘Als de inspecteurs van Inditex daar kledingstukken van hun merken aantreffen, dan trekken ze hun orders terug.’ Tegelijkertijd vertelt hij hoe de druk van de kant van Inditex jaar na jaar toeneemt. ‘De prijzen worden steeds lager. Soms maak ik verlies. Maar dat heb je in de handel. Je wilt je klanten niet verliezen.’
En even verderop, in een nog bedomptere en kleinere garage, blijkt kleding met labels van Nike en Givenchy te liggen. ‘Allemaal imitatie’, zegt de eigenaar, een tandeloze man met een Calvin Klein-pet op zijn hoofd. In de souk van Tanger is het resultaat van deze nijverheid te zien: overal hangt merkkleding, voor het ongeoefende oog niet van echt te onderscheiden.
http://https://www.volkskrant.nl/kijkverder/v/2019/made-in-marokko-zo-werd-tanger-de-nieuwe-hotspot-voor-fast-fashion~v53555/