Tot veel in staat/De hoop bijna verloren

[M.Argh]

Oh wat haat ik het om met mezelf te leven.
Elke keer dat je een datum hebt om terug te keren naar Allah, dan gaat het fout, wollah keer op keer gaat het fout.

Verslaving, dwanggedachtes/dwanghandelingen, huidziekte, irritaties tegen geluiden maken me kapot.

Kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst heb genoten bijv. van een Suikerfeest, Offerfeest of Ramadan, dat ik me uberhaupt een mens heb gevoeld, laat staan moslim.

Op een gegeven moment ben ik van plan om gewoon destructief te werk te gaan.

Iemand enige advies wat misschien mijn hart zal raken, want begin langerzamerhand moe van mezelf te worden en kan daarna deze topic verwijderd worden.

[Frieta]

Jihad nafs, lieve broeder
is de zwaarste beproeving van Allah.

Weet dat aan al het wereldse genot een einde aan komt, behalve het genot van Allah aanbidding.

Acceptatie van je huidige situatie is ook heel erg belangrijk. Realistisch zijn wat haalbaar is en niet.

Ghair Insha Allah

[Cecil]

Wat er op je pad komt is uiteindelijk niet iets wat je niet kunt verdragen. Als je geconfronteerd wordt met een ramp, dan zal je het aankunnen. Dus blijf geduld hebben en weet dat het uiteindelijk goed zal komen, in sha Allah. Want het resultaat zal altijd zijn wat Allah azza wa-jall heeft bepaald. Hij houdt van je en zal je nooit kwaad doen. Hij onderdrukt niemand, noch belast Hij een ziel boven haar vermogen.

Hoop op het beste in de akhirah en vertrouw op Allah azza wa-jall. Als je Hem niet kunt vertrouwen, dan is je vertrouwen in iemand anders tevergeefs en zal het je nooit ten goede komen. De waarheid is dat niemand iets voor je kan betekenen, totdat Allah azza wa-jall het wilt; vraag het dus aan Hem als een man die door armoede wordt getroffen, niets te eten of te drinken heeft en hoopt dat Allah azza wa-jall het hem zal geven.

Blijf in Hem geloven en altijd hoop hebben, dan zal er altijd een mogelijkheid zijn om voor morgen te vechten. Want wanneer hoop weg is, zijn onze harten net lege vaten - verstoken van liefde, genade, mededogen en al het goede dat uit hoop voortvloeit. Zolang er nog hoop is, is er genoeg brandstof over om het hart opnieuw te ontsteken. Als die hoop weg is, is er niets meer over dan duisternis en wanhoop. Moge Allah azza wa-jall onze harten altijd beschermen tegen dat destructieve gevoel van totale hopeloosheid door ons te reflecteren op Zijn oneindige genade en het te herinneren. Hij is de enige die je op dit moment kan raken.

Ps: Ik zie dat je koerierswerk zoekt. Check je berichtenboxding. Ghair in sha Allah. :-)

[Frieta]

Citaat door Cecil:

Wat er op je pad komt is uiteindelijk niet iets wat je niet kunt verdragen. Als je geconfronteerd wordt met een ramp, dan zal je het aankunnen. Dus blijf geduld hebben en weet dat het uiteindelijk goed zal komen, in sha Allah. Want het resultaat zal altijd zijn wat Allah azza wa-jall heeft bepaald. Hij houdt van je en zal je nooit kwaad doen. Hij onderdrukt niemand, noch belast Hij een ziel boven haar vermogen.

Hoop op het beste in de akhirah en vertrouw op Allah azza wa-jall. Als je Hem niet kunt vertrouwen, dan is je vertrouwen in iemand anders tevergeefs en zal het je nooit ten goede komen. De waarheid is dat niemand iets voor je kan betekenen, totdat Allah azza wa-jall het wilt; vraag het dus aan Hem als een man die door armoede wordt getroffen, niets te eten of te drinken heeft en hoopt dat Allah azza wa-jall het hem zal geven.

Blijf in Hem geloven en altijd hoop hebben, dan zal er altijd een mogelijkheid zijn om voor morgen te vechten. Want wanneer hoop weg is, zijn onze harten net lege vaten - verstoken van liefde, genade, mededogen en al het goede dat uit hoop voortvloeit. Zolang er nog hoop is, is er genoeg brandstof over om het hart opnieuw te ontsteken. Als die hoop weg is, is er niets meer over dan duisternis en wanhoop. Moge Allah azza wa-jall onze harten altijd beschermen tegen dat destructieve gevoel van totale hopeloosheid door ons te reflecteren op Zijn oneindige genade en het te herinneren. Hij is de enige die je op dit moment kan raken.

Ps: Ik zie dat je koerierswerk zoekt. Check je berichtenboxding. Ghair in sha Allah. :-)

[Zuckie]

Laa taqnatoe min ra7matillah.

[M.Argh]

Barakallahu feek voor de berichten!

[Cecil]

Citaat door Frieta:

Citaat door M.Argh:

Barakallahu feek voor de berichten!

Wa feeka baarak-Allaahu. Het was absoluut geen moeite. We horen elkaar te helpen, toch? In sha Allah gaat het nu beter met je.

[psychofarmaca]

Citaat door M.Argh:

Oh wat haat ik het om met mezelf te leven.
Elke keer dat je een datum hebt om terug te keren naar Allah, dan gaat het fout, wollah keer op keer gaat het fout.

Verslaving, dwanggedachtes/dwanghandelingen, huidziekte, irritaties tegen geluiden maken me kapot.

Kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst heb genoten bijv. van een Suikerfeest, Offerfeest of Ramadan, dat ik me uberhaupt een mens heb gevoeld, laat staan moslim.

Op een gegeven moment ben ik van plan om gewoon destructief te werk te gaan.

Iemand enige advies wat misschien mijn hart zal raken, want begin langerzamerhand moe van mezelf te worden en kan daarna deze topic verwijderd worden.

Salaam alaaykoem broeder,

Ik ken je situatie niet, maar moge Allaah je beproeving dragelijk laten zijn voor je.

Lees de Koran veelvuldig opdat je antwoorden zult krijgen op vragen waar niemand antwoord op heeft, Behalve Allaah.

Moge Allaah ons allen beschermen tegen de listen van de vervloekte shaytaan.

[Roosje00]

Heftig broeder. Ik heb de wijsheid niet om.je gericht te adviseren. Moge Allah swt je sifa geven.

Zie link wat je vooral niet moet zeggen tegen iemand die aan depressie leidt:

http://https://youtu.be/MPhYITkCJ_0

[M.Argh]

Ter aanvulling van mijn bericht waar ik deze topic mee startte.

Dacht echt bij mezelf of ik dit hier weer moest plaatsen, omdat als ik weer de valse hoop
krijg dat het goed zal komen, dat ik dan denk 'hoe kan ik dat nou gezegd hebben op het forum'. Ik probeer
echt de juiste woorden zoeken om dit gevoel/situatie te beschrijven.

Ik heb zwaar gefaald, althans dat krijg ik thuis te horen of het komt gewoon zo binnen bij mij.
Kan nergens op terugkijken, waarbij ik kan zeggen daar kan ik trots op zijn. Feestdagen(islamitische)/bruiloften/vakanties/whatever gelegenheden kijk ik met een wrok op terug met een gevoel dat ik er niet bij hoorde. Bepaalde opmerkingen die je naar je hoofd geslingerd krijgt , zo van ‘heb je hem gezien’, ‘die heeft dat bereikt’, ‘de familie denkt zo over je’ gewoon bepaalde opmerkingen wat je nooit zal vergeten. Wat misschien grotendeels waar is, alleen de wijze waarop het gezegd wordt is mentaal slopend.

Ben nogal een binnenvetter zolang ik me kan herinneren sinds ik een puber ben thuis. En jaren later vragen ze zich thuis af waarom ik zo gesloten ben maar ik weet niet beter. En door bepaalde geluiden van mijn gezinsleden waar je irritaties bij krijgt en als iemand anders het doet dan weer niet, heeft er voor gezorgd dat ik met sommige niet praat en andersom. Waarbij je tot de dag van vandaag niet het verlangen hebt om mee te willen praten en wederzijds. Nu jaren later besef ik dat ik wel een bepaalde warmte heb gemist, wat echt aan mij vreet.

Dan ben ik buiten bijv. en dan ben je aan het piekeren en soms heb ik het gevoel dat mijn hart op het punt staat om te ontploffen, mede door wat ik hierboven heb beschreven. Heel vaak woedeaanvallen gehad, dingen kapot gemaakt waarbij ik mijzelf lichamelijk heb verwond, laatste tijd wordt ik ook een beetje bang van mezelf dat ik een punt bereik dat ik de hoop verlies en dat ik iets geks zal gaan doen. Maar ook een verslaving waar je heel lang mee kampt, wat je imaan ook zwaar verzwakt en steeds maar die datum voor je zelf plannen om terug te keren naar Allah. Alleen heb ik lang geen goede periode gehad en ik weet hoe het is om de zoetheid van het geloof te proeven, alleen dat is weer lang geleden.
Ook al wil je terug keren naar Allah, dan heb je die gedachte dat het elke moment fout kan gaan een soort angst waar je mee leeft op het moment dat je steeds zegt en nu moet het stoppen(verslaving). Verder een auto-immuunziekte/huidziekte(psoriasis) waarbij je langer soms in de douche zit, omdat je je huid nogal moet onderhouden, alleen voel je geen begrip. + dwanghandelingen/dwanggedachtes allemaal dingen wat er voor gezorgd heeft dat ik nalatig ben als ik bijv. moet zoeken naar werk en noem het maar op.

Sorry voor het lange bericht. Normaal ben ik hier geen fan van alleen vond ik het nodig om dit hier toch te plaatsen, alhoewel ik het moeilijk vond om de juiste woorden te vinden. Ook voor de mensen die zich enigszins in het verhaal kunnen herkennen, maar het niet kunnen beschrijven.

[Pourmoi]

Heftig, ik lees je pijn, wanhoop en eenzaamheid.

Vergeet ajb niet wat shaytaans favoriete wapen tegen jou is 'het voeden van wanhoop'.

[prinses3arbia]

Salaam aleikoum M.argh,

Als eerste dien jij je verslaving aan te pakken.
Wanneer wij afhankelijk worden van een verslaving word je als mens zelf destructief.

Er spelen een aantal factoren in jouw leven waardoor jij in cirkels blijft draaien.

Één ding tegelijk. Pak je verslaving aan en begin met het gebed op te pakken. Bid je gebeden voor zover mogelijk op de voorgeschreven tijden.

Moge Allah azza wa-jall het voor jou en een ieder die kampt met een depressie/moeilijkheden. AMEEN

[DRUG]

Same. Ik voel je.