Citaat door Doublepain:raad jij ook vrouwenbesnijdenis aan??
4. Koran en Sunnah over vrouwenbesnijdenis
4.1. Situering
Vrouwenbesnijdenis bestond (ook in de Arabische regio) reeds lang voor de komst van profeet Mohamed. Er bestaat evenwel geen enkel bewijs waaruit blijkt dat de echtgenotes of dochters van profeet Mohamed besneden waren. Als 'precedent' kan dat tellen. Immers, als vrouwenbesnijdenis een islamitisch ritueel zou zijn, zou profeet Mohamed er op gestaan hebben dat zijn vrouwen en dochters besneden werden, en zou hij er voor gezorgd hebben dat dit geweten was.
Alle rechtsscholen zijn het er unaniem over eens dat zware vormen van vrouwenbesnijdenis (zoals de faraonische besnijdenis) door de islam verboden zijn. Zoals verderop zal blijken, staan in de islam zelfs straffen op het uitvoeren van zulke besnijdenis, en geeft de islam vrouwen die het slachtoffer werden van zulke praktijken recht op schadevergoeding.
Wat de meest minimalistische vorm betreft - met name het verwijderen van een zeer klein stukje voorhuid van de clitoris - zijn de meningen verdeeld. Historisch gezien is het zo dat een aantal (hoewel niet alle) geleerden van de Shafi'i school van mening waren dat deze minimale vrouwenbesnijdenis een verplichting was, terwijl een meerderheid geleerden van andere scholen van mening was dat deze minimale vorm zeker niet verplicht was, maar hooguit toegestaan was (hetzij als aanbevolen gebruik, hetzij als gebruik waarover men geen mening had zodat het gebruik niet islamitisch te noemen was). Deze scholen volgen gewoonlijk wel de religieuze logica dat wanneer kan aangetoond worden dat ook deze minimale ingreep (psychisch of fysisch) nadelig is voor de vrouw, er van toestemming geen sprake meer kan zijn en er een verbod in werking treedt. De argumentatie voor het toestaan van deze minimale ingreep berust overigens zoals hierna zal blijken op een betwijfelbare basis die inmiddels door een toenemend aantal geleerden weerlegd wordt. Steeds meer hedendaagse muslimgeleerden van diverse scholen verwerpen en verbieden daarom ook deze minimale vorm van vrouwenbesnijdenis.
4.2. Koran over vrouwenbesnijdenis
Over de Koran kunnen we kort zijn: niets in de hele Koran handelt rechtstreeks over vrouwenbesnijdenis. In de primaire bron van de islam is geen enkele legitimering voor vrouwenbesnijdenis te vinden.
De eerdergenoemde Shafi'i school (waarvan een groep geleerden de minimale vrouwenbesnijdenis als verplichting beschouwt) verwijst evenwel naar volgend vers:
« Toen openbaarden wij aan jou: "Volgt het geloof van Abraham die het zuivere geloof aanhing, hij behoorde niet bij de veelgodendienaars". » (Koran 16:123)
Volgens islamitische tradities paste profeet Abraham besnijdenis bij zichzelf toe. De Shafi'i school redeneert dat het geloof van profeet Abraham volgen (zoals muslims door bovenstaand vers opgedragen worden) onder meer inhoudt dat iedereen zich moet laten besnijden, ook vrouwen - hoewel dit ook volgens hen op grond van hierna besproken ahadith beperkt moet blijven tot een zeer minimale ingreep en zware besnijdenisvormen verboden zijn. Zij vergelijken deze vorm met de besnijdenis van de man.
Alle andere scholen werpen hier tegen op dat de Koran geen details bevat van de 'shariah' van profeet Abraham, zodat niet bekend is of vrouwenbesnijdenis daar onderdeel van vormde of niet. Op grond van dit vers kan men bij gebrek aan duidelijke informatie bijgevolg onmogelijk een verplichting tot minimale vrouwenbesnijdenis invoeren. Wat in bovenstaand vers bedoeld wordt met het volgen van de godsdienst van profeet Abraham, wordt overigens duidelijk in het vers zelf gespecificeerd, met name dat men in de Ene God moet geloven en geen partners aan Hem mag toeschrijven. Van vrouwenbesnijdenis is noch in dit vers, noch in andere verzen, sprake.
4.3. Sunnah over vrouwenbesnijdenis [7,8,9]
4.3.1. Over ahadith
Zoals gezegd, worden ingrijpende vormen van vrouwenbesnijdenis unaniem verworpen. Sommige scholen laten wel een minimale besnijdenis toe (enkel een deel van de Shafi'i school maakt er een verplichting van). Voor het toestaan van de minimale besnijdenis, baseert men zich op wat bekend staat als ahadith, uitspraken van profeet Mohamed. Na de dood van profeet Mohamed kon iedereen (zowel mannen als vrouwen) die hem of zijn gezellen iets had horen zeggen, iets had zien doen, of daarnaar had horen verwijzen, dat komen melden. Het ging dus over wisselende graden van 'horen zeggen' - uit eerste, tweede, derde graad, enz. Bij elke uitspraak die profeet Mohamed gedaan zou hebben, werd naast de aanbrenger ervan ook de keten van overlevering (de zogenaamde isnaad - mv. sanad) vermeld. Zowel met de betrouwbaarheid van de aanbrenger als met de betrouwbaarheid en de aard van de meldingsketen, werd rekening gehouden. Op grond van dit soort informatie, werden de ahadith naderhand ingedeeld in een reeks categorieën. Een hadith is dus niet noodzakelijkerwijze betrouwbaar of gezond – de hadith kan zwak zijn, er kan een schakel in de keten ontbreken, de hadith kan maar door één enkele aanbrenger gemeld zijn, de aanbrenger kan onbetrouwbaar geacht worden, de keten kan niet teruggaan tot profeet Mohamed zelf, enz.
In de hadith wetenschap wordt onderscheid gemaakt tussen 5 soorten ahadith: sahih (authentiek), hasan (goed), dha'eef (zwak, onbetrouwbaar), dha'eef Jiddan (zeer zwak, zeer onbetrouwbaar) en mawdhoo (verzonnen). [10] Enkel de eerste twee categorieën kunnen gebruikt worden om wetten te onderbouwen. Volgens een overgrote meerderheid van muhaditheen (enkelv. muhadith: geleerde in de hadith wetenschap) kan de middelste soort, de zwakke ahadith, enkel mits aan nog bijkomende voorwaarden voldaan is, gebruikt worden om de baten van een of andere handeling of persoon te omschrijven, maar niet voor wetgevend werk. De laatste categorie, die van 'verzonnen' uitspraken, kunnen voor niets anders dienen dan om duidelijk te maken dat ze verzonnen zijn.
Het is bijgevolg niet omdat iets in een hadith collectie voorkomt, dat het noodzakelijkerwijze om een authentieke uitspraak van Profeet Mohamed gaat. Integendeel, een hadith kan in een collectie opgenomen zijn juist om duidelijk te maken dat er twijfel bestaat over de authenticiteit ervan. Zomaar een hadith citeren uit een collectie, slaat dus nergens op. Samen met de uitspraak zelf, moet men de keten en aanbrenger onder de loep nemen. Daarbij geldt bovendien dat een hadith nooit kan aangewend worden om de leer die in de Koran uiteengezet wordt tegen te spreken.
Uit de hadith collecties worden nu een aantal ahadith bekeken die vaak geciteerd worden in verband met vrouwenbesnijdenis.