Bekijk volle/desktop versie : De eer van Marokko
De afgelopen dagen laaide weer de discussie op over de Marokkaans-Nederlandse voetballers die niet voor het Nederlands elftal kozen maar voor het Marokkaans elftal. Ik betreurde die keuze, zoals ik al eerder schreef, maar bleef benieuwd naar argumenten uit de Marokkaanse hoek.
Daartoe is gelegenheid te over nu Marokko deelneemt aan het WK voetbal. In interviews en reportages kregen de Marokkaans-Nederlandse spelers steeds vragen over dit onderwerp. De antwoorden werden er niet overtuigender op. Nederland ziet ons niet staan, waarom zouden wij dan Nederland zien staan? Daar kwam de reactie steeds op neer.
Niemand kwam op de gedachte: onze toekomst ligt, hoe dan ook, in Nederland en niet in Marokko – en dus zullen we alles doen om hier het respect te verwerven dat we verdienen, want als we dat nalaten zal het koren op de molen zijn van degenen die ons in Nederland het leven onmogelijk proberen te maken. Wilders wil minder Marokkanen? Dan laten wij zien dat er Marokkanen zijn waar Nederland alleen maar beter van kan worden.
In plaats daarvan hoorde ik reacties waarvan mijn voetbalbroek steeds meer begon af te zakken. Het teleurstellendst was die van Dries Boussatta, een oud-speler, die nota bene destijds, net zoals spelers als Boulahrouz, Maher en Afellay, wél voor het Nederlands elftal had gekozen. Zou hij dat nu wéér doen?
Nee, zei hij beslist, gezien de gewijzigde omstandigheden in Nederland zou hij nu ook voor het Marokkaans elftal kiezen. Het kwam kennelijk niet in hem op dat de kloof met de Nederlandse samenleving daarmee alleen maar groter wordt.
Ik heb de afgelopen dagen veel Marokkaans-Nederlandse spelers horen zeggen dat hun hart vooral voor Marokko klopt.
Toch hoorde ik niemand aankondigen dat hij zich nu ook daadwerkelijk in Marokko ging vestigen. Tegelijkertijd zag ik Hakim Ziyech tijdens het spelen van het Marokkaanse volkslied het hoofd zó diep buigen dat we bijna niet konden zien dat hij niet meezong – vermoedelijk omdat hij onbekend was met de tekst.
Misschien is het vermogen tot zelfkritiek niet de best ontwikkelde eigenschap in het Marokkaanse voetbalmilieu. De schrijver Abdelkader Benali zinspeelde daarop in de tv-documentaire Khalid en de leeuwen van de Atlas, waarin oud-keeper Khalid Sinouh het antwoord zocht op de vraag: waarom breken Marokkaanse voetballers zelden helemaal door? Een hoogst actuele vraag nu het Marokkaans elftal als eerste op het WK is uitgeschakeld. De verwachtingen omtrent spelers zijn te hoog, zei Benali, en de familie corrigeert dat niet, want ze worden in de Marokkaanse gemeenschap als „vertegenwoordigers van de Marokkaanse eer” beschouwd. En dat is „zo nep en opportunistisch”, voegde hij eraan toe, want als het misgaat „zijn ze je zo weer vergeten”. Wesley Sneijder zag veel Marokkaans talent, maar te weinig doorzettingsvermogen.
Gebrek aan zelfkritiek hoorde je ook in de tv-studio, meteen na afloop van de terecht verloren wedstrijd tegen Portugal – terecht omdat Marokko aanvallend bitter weinig had laten zien. De oud-spelers Ali Boussaboun en Nourdin Boukhari hadden merkwaardig veel lof voor de verliezers die „veel kansen, maar weinig geluk” hadden gehad.
Op die manier breekt het Marokkaanse voetbal nooit door.
http://https://www.nrc.nl/nieuws/2018/06/22/de-eer-van-marokko-a1607547
Citaat door ejsnah:De afgelopen dagen laaide weer de discussie op over de Marokkaans-Nederlandse voetballers die niet voor het Nederlands elftal kozen maar voor het Marokkaans elftal. Ik betreurde die keuze, zoals ik al eerder schreef, maar bleef benieuwd naar argumenten uit de Marokkaanse hoek.
Daartoe is gelegenheid te over nu Marokko deelneemt aan het WK voetbal. In interviews en reportages kregen de Marokkaans-Nederlandse spelers steeds vragen over dit onderwerp. De antwoorden werden er niet overtuigender op. Nederland ziet ons niet staan, waarom zouden wij dan Nederland zien staan? Daar kwam de reactie steeds op neer.
Niemand kwam op de gedachte: onze toekomst ligt, hoe dan ook, in Nederland en niet in Marokko – en dus zullen we alles doen om hier het respect te verwerven dat we verdienen, want als we dat nalaten zal het koren op de molen zijn van degenen die ons in Nederland het leven onmogelijk proberen te maken. Wilders wil minder Marokkanen? Dan laten wij zien dat er Marokkanen zijn waar Nederland alleen maar beter van kan worden.
In plaats daarvan hoorde ik reacties waarvan mijn voetbalbroek steeds meer begon af te zakken. Het teleurstellendst was die van Dries Boussatta, een oud-speler, die nota bene destijds, net zoals spelers als Boulahrouz, Maher en Afellay, wél voor het Nederlands elftal had gekozen. Zou hij dat nu wéér doen?
Nee, zei hij beslist, gezien de gewijzigde omstandigheden in Nederland zou hij nu ook voor het Marokkaans elftal kiezen. Het kwam kennelijk niet in hem op dat de kloof met de Nederlandse samenleving daarmee alleen maar groter wordt.
Ik heb de afgelopen dagen veel Marokkaans-Nederlandse spelers horen zeggen dat hun hart vooral voor Marokko klopt.
Toch hoorde ik niemand aankondigen dat hij zich nu ook daadwerkelijk in Marokko ging vestigen. Tegelijkertijd zag ik Hakim Ziyech tijdens het spelen van het Marokkaanse volkslied het hoofd zó diep buigen dat we bijna niet konden zien dat hij niet meezong – vermoedelijk omdat hij onbekend was met de tekst.
Misschien is het vermogen tot zelfkritiek niet de best ontwikkelde eigenschap in het Marokkaanse voetbalmilieu. De schrijver Abdelkader Benali zinspeelde daarop in de tv-documentaire Khalid en de leeuwen van de Atlas, waarin oud-keeper Khalid Sinouh het antwoord zocht op de vraag: waarom breken Marokkaanse voetballers zelden helemaal door? Een hoogst actuele vraag nu het Marokkaans elftal als eerste op het WK is uitgeschakeld. De verwachtingen omtrent spelers zijn te hoog, zei Benali, en de familie corrigeert dat niet, want ze worden in de Marokkaanse gemeenschap als „vertegenwoordigers van de Marokkaanse eer” beschouwd. En dat is „zo nep en opportunistisch”, voegde hij eraan toe, want als het misgaat „zijn ze je zo weer vergeten”. Wesley Sneijder zag veel Marokkaans talent, maar te weinig doorzettingsvermogen.
Gebrek aan zelfkritiek hoorde je ook in de tv-studio, meteen na afloop van de terecht verloren wedstrijd tegen Portugal – terecht omdat Marokko aanvallend bitter weinig had laten zien. De oud-spelers Ali Boussaboun en Nourdin Boukhari hadden merkwaardig veel lof voor de verliezers die „veel kansen, maar weinig geluk” hadden gehad.
Op die manier breekt het Marokkaanse voetbal nooit door.
http://https://www.nrc.nl/nieuws/2018/06/22/de-eer-van-marokko-a1607547
dacht marokko was veel sterker dan portugal, jij was zeker naar turkije aan het kijken,
Citaat door LtiFo:dacht marokko was veel sterker dan portugal, jij was zeker naar turkije aan het kijken,
Marokko had beter, naast al die andere Oranje spelers,
Erdogan in de spits kunnen opstellen …
http://https://www.youtube.com/watch?v=77QddjBJppU
http://https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20180621_03575074
Franse revolutie in Tunesië: ’originele’ Tunesiërs wantrouwig tegenover import-landgenoten
Vandaag om 03:00 - Print - Corrigeer
Franse revolutie in Tunesië: ’originele’ Tunesiërs wantrouwig tegenover import-landgenoten
FOTO: BELGAIMAGE
Tunesië hoopt zaterdag op een WK-stunt tegen België met dank aan een injectie Frans talent. Vier nieuwe spelers – sommigen spreken amper Arabisch – kwamen pas in maart in de selectie. De Tunesische anciens kijken wantrouwend toe, bondscoach Nabil Maaloul moet zijn Franse revolutie met fluwelen handschoenen doorvoeren.
Franse revolutie in Tunesië: ’originele’ Tunesiërs wantrouwig tegenover import-landgenoten
Zijn transfer deed wenkbrauwen fronsen. Anice Badri, geboren en getogen in Lyon, was drie jaar lang een gewaardeerde aanvaller van Moeskroen. Hij vormde een gesmaakt duo met Abdoulay Diaby en leek op zijn 25ste klaar voor een stap hogerop. Maar in de zomer van 2016 koos hij voor Ésperance de Tunis, uit het land van zijn xouders. Een transfer van Europa naar Afrika, maar voor Badri een stap hogerop.
“Espérance de Tunis is niet zomaar een club, het is een referentie in het Afrikaanse en het Arabische clubvoetbal”, vertelt hij. “Met Moeskroen speelde ik tegen de degradatie, met Espérance won ik twee nationale titels, een nationale beker en het Arabische kampioenschap voor clubs. Ik speel hier alle matchen terwijl ik bij Moeskroen vaak af te rekenen had met kleine pijntjes.”
Er was nog een andere reden die xBadri niet vermeldt. Door te schitteren in de populairste club van het land kon hij zich in de kijker spelen van de nationale ploeg. De Africa Cup en het WK stonden voor de deur. Badri gokte en won. Hij kreeg een kans bij de Adelaars van Carthago en scoorde een belangrijke kwalificatiegoal tegen Congo. Sindsdien wordt hij door de Tunesiërs als een van hen beschouwd.
Arabisch
Anice Badri is niet de enige Tunesische Fransman in de selectie. Ook sterspeler Wahbi Khazri (Rennes) en Naïm Sliti (Dijon) maken al enkele xjaren deel uit van de nationale ploeg. Maar in maart riep bondscoach Nabil Maaloul plots vier nieuwe ‘Fransen’ op: doelman Mouez Hassan (Chateauroux), verdediger Yohan Benalouane (Leicester), xmiddenvelder Ellyes Skhiri (Montpellier) en aanvaller Saïf-Eddine Khaoui (Troyes).
“Tunesië doet eigenlijk niets anders dan wat xAlgerije en Marokko al heel wat langer doen: xactief spelers in Europa ronselen”, zegt Yassine Bouali, een Franse journalist die zich specialiseert in Noord-Afrika. “Tunesië liep daarin achter omdat de nationale ploeg maar weinig voorstelde en de voetbalbond te weinig gestructureerd was om jonge talenten in Europa op te sporen en te benaderen. Tegen dat ze hen kenden, was het vaak al te laat.”
Van het viertal nieuwkomers kon voorlopig alleen doelman Hassen een basisplaats afdwingen. Maar hij blesseerde zich al vroeg in de eerste wedstrijd tegen Engeland en is out voor het WK. Het is uitkijken of Maaloul tegen België enkele andere Fransen gaat gebruiken. De kwestie ligt gevoelig, want ze nemen de plaats in van de Tunesische anciens die de kwalificatie hielpen afdwingen. Een speler als Ellyes Skhiri sprak thuis nooit Arabisch en probeert nu de taal te leren. Andere xTunesische spelers spreken geen Frans.
Een bijzonder geval is de 31-jarige Yohan Benalouane die in maart bij de selectie kwam. De verdediger speelde dit seizoen geen minuut in de Premier League en speelde alleen maar enkele wedstrijden in de xEngelse bekers. Maaloul gaf hem de voorkeur op Aymen Abdennour, jarenlang sterkhouder in de verdediging maar op een zijspoor bij xMarseille. Het gevolg is dat xBenalouane onder grote druk staat.
Woensdag kwam het tot een aanvaring op training met een journalist. Benalouane had geen zin in een interview en bolde het prompt af.
Gisteren was de pers helemaal niet welkom meer in het trainingxcentrum van Vnukovo. Maaloul moet op xeieren lopen om alle neuzen in dezelfde richting te krijgen. Om de zaken nog ingewikkelder te maken is de xTunesische nationale ploeg populairder in Frankrijk dan in Tunesië. De oefenwedstrijd tegen Iran in Tunis lokte 5.000 fans, die in xNice tegen Costa xRica 9.000 supporters. De reden hiervoor is dat de Tunesiërs vooral verzot zijn op het clubvoetbal en de internationale clubcompetities.
“Een goeie prestatie op het WK kan alles veranderen”, zegt Yassin Bouali. “Als Tunesië wint zijn alle Tunesiërs blij. Dan maakt het niet uit of je uit Frankrijk of Tunesië komt.”
Ik deel dit mening we voelen ons niet geaccepteerd in dit land door onze medebewoners. Als men wordt buiten gesloten bij de ene groep dan zullen ze ongetwijfeld de liefde van de ander groep waarderen.
Het zijn alleen argumenten die niet serieus genomen worden en daarom wordt de kloof steeds groter. Want ik ben deels eens met de denkwijze van de VVD. Dat wij zelf actief moeten bijdragen aan de veranderingen in onze levens maar toch ben ik ervan overtuigd dat de maatschappij moet ondersteunen in plaats van hatelijk bekritiseren en/of buitensluiten.
Citaat door TDM:Ik deel dit mening we voelen ons niet geaccepteerd in dit land door onze medebewoners. Als men wordt buiten gesloten bij de ene groep dan zullen ze ongetwijfeld de liefde van de ander groep waarderen.
Het zijn alleen argumenten die niet serieus genomen worden en daarom wordt de kloof steeds groter. Want ik ben deels eens met de denkwijze van de VVD. Dat wij zelf actief moeten bijdragen aan de veranderingen in onze levens maar toch ben ik ervan overtuigd dat de maatschappij moet ondersteunen in plaats van hatelijk bekritiseren en/of buitensluiten.
+
Ik moet het toch voor de Nederlanders met Marokkaanse/Turkse wortels opnemen.
Hun (groot)ouders zijn naar NL gekomen om het op alle gebieden beter te hebben dan in hun geboorteland.
Normaal bestaat cultuur uit de nodige componenten, waaronder godsdienst een belangrijk deel vormt.
Hun geloof echter wijkt af van het christendom. Hun geloof is een allesomvattend geheel, dat 24/24 vrijwel het dagelijks leven dwingend gebiedt of verbiedt.
Bovendien het dogma kent, de regels zijn eeuwig geldend.
Dus op dit gebied is het in NL, het westen voor hen beslist niet beter. Cultuur, normen en waarden hier botsen met hun religieuze voorschriften.
Zij verwerpen de normen en waarden hier verachten deze zelfs.
Maar de manier om dat te overleven is eenvoudig. Zoveel als mogelijk alleen met elkaar optrekken, de andere uitsluiten.
Dat voelt vertrouwd, veilig. Voeg daarbij de enorme nationalistische gevoelens het land van de voorouders blijft hun land en het is duidelijk.
In het verleden dat Oranje zich moeiteloos plaatsten voor de grote toernooien, wilde nog wel eens een Marokkaan/Turkije om die reden voor Oranje kiezen lang geleden een topploeg.
.
Ik blijf een dubbel gevoel houden waar ik argumenten van beide kanten goed kan begrijpen.
Citaat door TDM:Ik deel dit mening we voelen ons niet geaccepteerd in dit land door onze medebewoners. Als men wordt buiten gesloten bij de ene groep dan zullen ze ongetwijfeld de liefde van de ander groep waarderen.
Het zijn alleen argumenten die niet serieus genomen worden en daarom wordt de kloof steeds groter. Want ik ben deels eens met de denkwijze van de VVD. Dat wij zelf actief moeten bijdragen aan de veranderingen in onze levens maar toch ben ik ervan overtuigd dat de maatschappij moet ondersteunen in plaats van hatelijk bekritiseren en/of buitensluiten.
Ondersteunen of niet tegen werken?
Wat zou er buiten duidelijk discriminatie moeten verdwijnen (of bijkomen)?
Privacy |
Cookies©2000-2024 Marokko.nl Virtual Community's - La maison du Maroc. Powered by Marokko Media.