en toen was ik 25

[sushi]

Tja zoveel verhalen op marokko.nl dat ik me afvraag of er uberhaupt wel iemand is die op MIJN verhaal zit te wachten. Het is niet 1 verhaal, maar eigenlijk allerlei gebeurtenissen. Dood, verdriet, blijdschap, overspel etc etc etc.
Ik denk dat veel meiden en jongens een soortgelijk verhaal hebben en zich hierin mogelijk herkennen. Ik ben een 25-jarige studerende jonge Marokkaanse vrouw die het nodige in haar leven heeft meegemaakt.
pfff........waar moet ik beginnen;
als 1-jarige peuter kwam ik in dit overgeweldige land (zehma) wonen met mijn ouders, drie zussen en twee broers. Ik ben de 1 na jongste. Heb een zusje van 1 jaar jonger en de rest is ouder. Toen ik vier was kwam de eerste grote gebeurtenis in mijn leven, mijn oudere zus die toen veertien was verongelukte. Mijn ouders waren er kapot van en wij ook. Hoewel ik me niet veel van herinnerde. Mijn vader werkte alleen maar, domineerde de boel thuis en mijn moeder meskina, de liefste die je maar kunt wensen probeerde de boel te sussen. Helaas moest ze dit vaak met klappen opvangen. Als zij voor ons op probeerde te komen zag ze de alle hoeken van de kamer. Ik haatte mijn vader uit de grond van mijn hart. Hij was een boeman die ik het liefst vermeed.
Ik wil niet zielig doen over een ongelukkige jeugd of wat dan ook, maar het heeft de nodige trauma's opgeleverd. Bij hem draaide het maar om 1 ding; floesh floesh en nog eens floesh en mijn moeder meskina ging hier in mee. Ze had geen keuze, want hij was DE BAAS. Toen ik veertien was liep mijn zus weg die toen 18 was. Ik d8 dat mijn vader hierdoor zou veranderen, nou vergeet het maar want hij was nog steeds 1 brok staal.

Voordat ik verder ga vraag ik me af of iemand op dit saai verhaal zit te w8en. Was het trouwens maar saai en nietszeggend. In dat geval zat ik nu niet met tranen in mijn ogen achter de pc. Als ik denk aan aaaaaaaal die dingen die ik heb mogen meemaken in mijn 25-jarige bestaan dan is het allesbevalve saai en nietszeggend.
anyway ik hoor het wel als er een vervolg moet komen

[zeepareltje21]

wees geduldig meid en hopelijk komt het goed met je. Ga aub verder met dit verhaal

[yasmina_dh]

ga verder, is een goed begin.
beslama
xxxx

[maghrabia84]

ik vind het ook een goed begin jah
ga gauw verder meid

koessies

[sushi]

fijn te horen dat er mensen zijn die op deze story zitten te wachten. Allereerst wil ik melden dat dit geen verzonnen verhaal is. Hier en daar heb ik privacygevoelige dingen weggelaten omdat ik niemand wil kwetsen of voor het hoofd wil stoten.

Mijn vader was dus 1 brok staal en ik wilde de ideale dochter uithangen om hem maar niet te hoeven teleurstellen. Ik ging naar het VWO zodat hij trots kon zijn op zijn dochter.
Ik zat dus op de middelbare school, veertien jaar. De leeftijd dat je behoort te puberen, maar niet voor mij. Ik probeerde het gemis van mijn zussen op te vullen door keihard te gaan leren, maar ondertussen had ik ook nog de verantwoordelijkheid thuis. Maar school was ook een vlucht van huis. We woonden met z'n 6-en thuis. Mijn broers stonden en gaan waar ze wilden, twee oudere zussen waren allang getrouwd en ik en mijn zusje leefden nog onder het regime van pappaatje. Tot mijn vijftiende ging alles volgens wens, althans dat dacht mijn vader. Maar na mijn vijftiende brak de hel los, want ik begon te puberen. Ik liet het VWO voor wat het was en moest van school af. Ik was niet te handhaven. Zo onderdanig als ik thuis was zo onbehandelbaar was ik op school. Zo'n tiran als mijn vader thuis was zo werd ik op school. Ik bedreigde, pestte, perste af. Alles om maar het thuisgevoel te compenseren. Ik ging met 'foute types' om. Hamdoelilah dat Allah swt mij heeft gespaard en er geen vreselijke dingen zijn gebeurd. Ben wat dat betreft toch nog behoedt voor het allerslechtste. Maar dat neemt niet weg dat ik altijd een heilige was. Toen ik 16 was kreeg ik een verhouding met een kerel. Zo'n halve illegaal. Vraag me niet waaaaaaaaarom, maar ik viel voor die gozer. Ooooh wat voel ik me stom als ik er aan terugdenk. Die stiekeme afspraakjes, die vernedering dat hij me keihard uitlachtte bij zijn vrienden. En ik? Ach ik dacht dat ik liefde had gevonden. Liefde die ik nooit thuis had mogen ontvangen. Ik sneakte weg om bij hem te zijn, ik loog, bedroog en besodemieterde de boel. Omdat floesh altijd een hot item was bij ons thuis begon ik ook te stelen. Dat stelen heeft me nu de das omgedaan, maar daarover later meer.

Ik had als het ware een dubbelleven. Thuis de ideale dochter die alles deed wat ouders verwachten en buiten had ik inmiddels de naam van rebelse dame en ’s avonds laat in mijn bedje zat ik te huilen. Om mijn moeder die in een hel leefde, om mijn weggelopen zus die volgens velen achter de ramen was belandt. Om mijn overleden zus die niet meer onder was en om mijn blauwe plekken die ik als kado van mijn broers kreeg omdat ze mijn naam teveel hoorden buiten. Ooohhh meiden die dit verhaal lezen en denken dat er geen uitweg meer is; er is altijd een weg en heb geduld. In tien jaar tijd is er zoveel gebeurd dat ik er spijt van heb dat ik niet meer geduld heb gehad. Dat ik mezelf en anderen onnodig heb gekwetst en het ergste van alles is dat ik dit nooit meer zal kunnen terugdraaien.

Als ik wist wat ik nu wist had ik het allemaal anders gedaan en meer genoten van de tijd dat ik nog veilig bij mijn ouders woonde, maar helaas de tijden zijn veranderd.

Omdat ik van school was gestuurd bleef ik overdag ‘zwerven’ met soortgenoten en na ‘schooltijd’ braaf naar huis. Mijn ouders zijn er nooit achtergekomen dat ik de rest van dat schooljaar niet meer op school zat. Ik liet mijn oudere zus contact opnemen met school alsof zij mijn moeder was. Dat ging lange tijd goed, totdat………… ooohhh als ik aan die dag denk.

[___Romeisa___]

Hey meid ga snel verder

Romeisa

[douniatjuh]

Hey GA GAUW vERDER.....

[sushi]

Die dag vergeet ik nooit meer van mijn leven. Ik had dus de hele dag buiten ‘gezworven’ met soortgenoten. Zij blowden, ik keek toe, zij rookten, ik keek toe, zij dronken, ik keek toe. Maar voor hoelang dacht ik nog. Hoe lang blijft sjaitaan bij me weg en wanneer slaat hij toe. Ik hoopte dat dat moment niet zou komen. Rond een uur of zes ging ik naar huis. Ik zag mijn moeder meskina al voor het raam op de uitkijk staan. Dat deed ze altijd als ik wat later thuiskwam. Ik zwaaide naar haar en zij schudde met haar hoofd. Ooh ooh troubles dacht ik. Normaliter keek ze altijd blij als ze me zag, die ‘ouwe’ was dan naar de moskee en zij kon dan met een gerust hart mij verwelkomen. Als hij eerder thuis was dan ik dan kreeg je gezeur. Jij..jij..jij…was het enige wat hij tegen mijn moeder kon zeggen. Jouw schuld dat er 1 is weggelopen. Nog een wonder dat hij haar niet beschuldigde van de dood van mijn zus. Mijn moeder ging gebukt onder verdriet. Altijd maar schipperen tussen kinderen en vader. Altijd maar iedereen stiekem binnenlaten voordat hij het zou merken.

Maar die dag lukte het haar zelfs niet om mij ongeschonden binnen te laten. Hij stond namelijk al bij de portiek. Ik schrok van die grijze baard alsof ik in de ogen van een loper keek. Ik zei zenuwachtig salaam pappie, daar was hij soms wel gevoelig voor (vooral als die dag zijn uitkering binnen was). Don’t think so met je pappie, want hij zei; waar was je? Ik zei; naar school natuurlijk. IK ZEI WAAR WAS JE A KEHBA. Voor het eerst in mijn leven dat hij me zo noemde dus ging ik door het lint en schreeuwde terug; NAAR SCHOOL ZEI IK TOCH. Dat had ik beter niet kunnen doen, hij sleurde me aan mijn haren naar boven en ik hoorde mijn moeder al schreeuwen; niet doen ahezj, niet doen laihdik, alsjeblieft. Toen zag ik pas dat hij een stuk touw in zijn handen had. Ik schreeuwde en schreeuwde, maar hij trok mijn mooie bos krullen er zo wat uit. Eenmaal boven smeekte ik mama om hulp, maar zij lag al met 1 knal in de hoek van de kamer. Verder niemand die mij kon helpen. Mijn jongere zusje kwam meskina trillend uit het toilet en sprong op mijn vader om hem van me los te rukken. Voor mij had het resultaat want ik kon het huis uitvluchten, voor haar resulteerde het in botbreuken en schaafwonden. Ik vluchtte het huis uit naar mijn oudste zus. Daar aangekomen zag ik haar al met rode ogen door het huis ijsberen met ‘r koters om ‘r heen die meehuilden om mama en hun tante. En ik begon nog harder te huilen toen ik het bloed van mijn gezicht afveegde. Ik had door al die commotie niet eens doorgehad dat ik bloedde. Hoe hij het heeft gedaan, ik zou het niet weten, maar ik vermoed dat het de spijlen van de trap zijn geweest waar mijn kop tegenaan knalde.
Mijn zwager kwam thuis en aanschouwde die hele toestand. Normaliter is hij soms ook wel een gare gast, maar hamdoelilah als het mijn vader betreft kan je van hem op aan. Hij kon gewoonweg niet begrijpen dat een vader zo met zijn kinderen omging. Profiteren, mishandelen, uitbuiten, noem het maar op.

Mijn zwager bracht me naar de eerste hulp en ik bleek een gekneusde rib te hebben. Ik zei dat ik van de trap was gevallen, maar dat geloofden ze natuurlijk nooit. Ik ging met mijn zwager mee naar huis en hij troostte me nog in de auto. Hij zei; ik weet dat je niet altijd een braaf meisje bent, maar je hebt een goed hart en je weet wat je doet.
Ik durfde natuurlijk niet naar huis en bleef bij mijn zus. Ze vertelde me dat pa die dag bij haar was geweest en naar mij had gevraagd. Hij was een hezj tegengekomen die hem zei dat hij beter op zijn dochter moest letten. Toen ging hij dus door het lint en is me gaan opwachten bij school. Tja daar was ik niet, dus ging hij naar mijn oudste zus. Dat was de enige plek waar ik geoorloofd mocht komen van hem. Hij zette mijn zus zo onder druk dat ze hem wel moest vertellen dat ik mogelijk niet meer op school zat. Hij heeft haar psychisch zo onder druk gezet met name door te dreigen dat ze anders mijn moeder nooit meer zou mogen zien. Dat was zijn grootste dreigement. Als mijn moeder er niet was had mijn vader nooit zijn kinderen gezien en dat is later ook gebleken, maar daarover later meer.

[___Romeisa___]

Snel verder meid

Romeisa

[Najmatje]

Ewaa meid ga snel verder!!..

Sterretje

[nasira_132]

gA SNEL DOOR MEID WALLAH IS EGT EEN MOOI VERHAAL
hier een nieuwe fan

[xamara]

Daar ben ik weer, you can run, but you can´t hide
Weet je nog ik zat (als 1e fan ) op het bij het andere verhaal.

Ga snel door

[douniatjuh]

eejjj Ga Gauw Verder

[hajar_rajah]

Slm..
Ik kan hier echt ni van zeggen dat ik het een mooi verhaal vind ofzo net als de andere..
Vind et wel erg spijteg voor je dat die jou levensverhaal is..
Majah
Ghair Insha'Allah


xxx ~Rajaa~

[Wassima_Riffia]

heeii meiiD..

hmm wallah ik vind het echt erg dat jij dit heb moeten meemaken
maar ik hoop dat het nu gOed zit..
en anders komt het insha allah allemaal wel goed..

bOussa..