DEMO
25-10-2017, 00:07
“Ik geloof niet meer dat er goede moslims bestaan”
Het geweld tegen de Rohingya gaat onverminderd door in Myanmar. Veel Myanmarezen vinden het geweld aanvaardbaar, ziet IPS correspondent Pascal Laureyn.
Ik probeer me stevig vast te houden wanneer mijn chauffeur zijn motorfiets over een hobbelig modderpad navigeert. Op zijn helm staan een hakenkruis en een adelaar, een misplaatste modetrend die hier nazi-chic wordt genoemd. Het is symbolisch voor een land waar haat en racisme heel gewoon zijn geworden. Dat is het gevolg van de jarenlange discriminatie en stigmatisering van Rohingya in de deelstaat Rakhine en van alle andere moslims in Myanmar.
Ik rijd naar een gehucht van Dalla, een dorp aan de Yangonrivier. Ik heb de plaats lukraak gekozen, als steekproef voor de verhoudingen tussen boeddhisten en moslims. Dat blijkt goed mee te vallen. “We vinden het niet goed wat er in Rakhine gebeurt. Maar hier hebben we geen problemen met moslims. Er is wederzijds respect,” zegt een oudere dorpsbewoonster. De meeste mensen waarmee ik spreek, bevestigen dat.
Een ex-militair spreekt hardere taal. “In Rakhine worden boeddhisten afgeslacht. Moslims branden dorpen plat, snijden mensen hun keel door en verkrachten vrouwen. Ik geloof niet meer dat er goede moslims bestaan.” Zijn vrouw vat het op haar manier samen: “Alle moslims moeten dood.”
Extremistische monniken
Tet Swei Win is de directeur van het Centre for Youth and Social Harmony in Yangon. Hij neemt me mee naar het district Thingangyun in Yangon dat overwegend moslim is. Soms komen extremistische monniken hier onrust stoken. “Die boeddhisten komen met zo’n 100 mensen slogans roepen. Dan moeten we heel snel ingrijpen om geweld te vermijden.”
We bezoeken de omstreden moslimwijk. Wanneer we uit zijn kleine bestelwagen stappen, zegt Tet Swei Win dat ik tegen niemand mag zeggen dat ik journalist ben, dat kan voor spanningen zorgen. De vrede is broos. Hij toont me de lokale school die volgens de nieuwe directrice vol zit. “Er blijkt ‘toevallig’ geen plaats meer te zijn voor de moslimkinderen. Daar proberen wij tegen te vechten,” zegt de activist.
“Veel Myanmarezen dachten dat de democratie iets is dat uit de lucht komt vallen. Een cadeau uit de hemel. Maar ze realiseerden zich niet dat democratisering een proces is. Als je democratie wil, moet je er voor werken. De verschillende religies moeten met elkaar leren dialogeren. Het kan nog tientallen jaren duren eer dat opgelost is.”
Tet Swei Win denkt het dat het twee richtingen kan uitgaan. “We hebben de keuze tussen een harmonieus land of een mislukt land.”
http://https://www.oneworld.nl/mensenrechten/myanmarezen-vinden-geweld-rohingya-aanvaardbaar/
racistische boeddhisten worden opgehitst om onschuldigen te terroriseren..
Het geweld tegen de Rohingya gaat onverminderd door in Myanmar. Veel Myanmarezen vinden het geweld aanvaardbaar, ziet IPS correspondent Pascal Laureyn.
Ik probeer me stevig vast te houden wanneer mijn chauffeur zijn motorfiets over een hobbelig modderpad navigeert. Op zijn helm staan een hakenkruis en een adelaar, een misplaatste modetrend die hier nazi-chic wordt genoemd. Het is symbolisch voor een land waar haat en racisme heel gewoon zijn geworden. Dat is het gevolg van de jarenlange discriminatie en stigmatisering van Rohingya in de deelstaat Rakhine en van alle andere moslims in Myanmar.
Ik rijd naar een gehucht van Dalla, een dorp aan de Yangonrivier. Ik heb de plaats lukraak gekozen, als steekproef voor de verhoudingen tussen boeddhisten en moslims. Dat blijkt goed mee te vallen. “We vinden het niet goed wat er in Rakhine gebeurt. Maar hier hebben we geen problemen met moslims. Er is wederzijds respect,” zegt een oudere dorpsbewoonster. De meeste mensen waarmee ik spreek, bevestigen dat.
Een ex-militair spreekt hardere taal. “In Rakhine worden boeddhisten afgeslacht. Moslims branden dorpen plat, snijden mensen hun keel door en verkrachten vrouwen. Ik geloof niet meer dat er goede moslims bestaan.” Zijn vrouw vat het op haar manier samen: “Alle moslims moeten dood.”
Extremistische monniken
Tet Swei Win is de directeur van het Centre for Youth and Social Harmony in Yangon. Hij neemt me mee naar het district Thingangyun in Yangon dat overwegend moslim is. Soms komen extremistische monniken hier onrust stoken. “Die boeddhisten komen met zo’n 100 mensen slogans roepen. Dan moeten we heel snel ingrijpen om geweld te vermijden.”
We bezoeken de omstreden moslimwijk. Wanneer we uit zijn kleine bestelwagen stappen, zegt Tet Swei Win dat ik tegen niemand mag zeggen dat ik journalist ben, dat kan voor spanningen zorgen. De vrede is broos. Hij toont me de lokale school die volgens de nieuwe directrice vol zit. “Er blijkt ‘toevallig’ geen plaats meer te zijn voor de moslimkinderen. Daar proberen wij tegen te vechten,” zegt de activist.
“Veel Myanmarezen dachten dat de democratie iets is dat uit de lucht komt vallen. Een cadeau uit de hemel. Maar ze realiseerden zich niet dat democratisering een proces is. Als je democratie wil, moet je er voor werken. De verschillende religies moeten met elkaar leren dialogeren. Het kan nog tientallen jaren duren eer dat opgelost is.”
Tet Swei Win denkt het dat het twee richtingen kan uitgaan. “We hebben de keuze tussen een harmonieus land of een mislukt land.”
http://https://www.oneworld.nl/mensenrechten/myanmarezen-vinden-geweld-rohingya-aanvaardbaar/
racistische boeddhisten worden opgehitst om onschuldigen te terroriseren..