Redactie
29-01-2017, 23:32
Voor de zoveelste keer heeft het niet zo mogen zijn...
Na het laatste fluitsignaal was het besef helaas de keiharde realiteit. Eenieder die de wedstrijd van vanavond heeft gezien kan niet anders concluderen dan dat 't Marokkaanse elftal voor de zoveelste keer in haar voetbalhistorie het geluk niet aan haar zijde had. Dat we uitgeschakeld zijn is één ding, maar dit toernooi heeft ons allemaal verbaasd. Zo slecht als dat de verwachtingen in de aanloop waren, zo goed wisten de Leeuwen van de Atlas het vertrouwen van de Marokkaanse bevolking terug te winnen. Van over de hele wereld zagen we beelden, zelfs in Rusland onder andere, waar Marokkanen de straat op gingen. Puur vanwege 't feit dat we na 13 jaar weer eens de tweede ronde hadden gehaald.
Met dat herstelde vertrouwen begonnen we vandaag aan de kwartfinale. Een wedstrijd die net als elke andere wedstrijd op dit toernooi anders liep dan verwacht. Ongelofelijk veel gelijke spelen, en maar weinig keren wisten ploegen met ruime cijfers te winnen. Het eindoordeel over de wedstrijd van vanavond is dat alles is gegeven door een ploeg die al zoveel individuele kwaliteiten mistte.
Jammer is het om te zien dat het op zo'n manier wordt weggegeven. Vlak voor de officiële speeltijd op achterstand komen is 'n doemscenario voor iedere ploeg, en dat terwijl we enkele minuten ervoor de Egyptenaren volop op hun eigen helft bespeelden. Aziz Bouhaddouz die handenvol met kansen kreeg, Boussoufa die voor de tweede keer vol uithaalde op 't aluminium (red. eerste keer tegen DR Congo), het mocht niet zo zijn.
Een speler aan wie deze prestatie (op één haar na niet bereiken halve finale) voor een groot deel te danken is, is Munir. De absolute Man of the Match van vanavond. Analisten zeggen weleens dat je 'n keeper op twee momenten in je hoofd blijft onthouden; door zijn blunders en door zijn magistrale reddingen. Met drie doelpunten geïncasseerd te hebben en keer op keer Marokko in de wedstrijd te hebben gehouden, verdient deze man meer dan een tweededivisieclub als CD Numancia. Laten we hopen dat na dit toernooi er nog wat moois te wachten staat voor hem in de vorm van aanbiedingen van clubs.
Hoe moeilijk 't ook is: het heeft helaas niet zo mogen zijn, maar Marokko kan met opgeheven hoofd in het vliegtuig stappen. Er is als 't ware een hecht team in dit toernooi ontstaan.
Na het laatste fluitsignaal was het besef helaas de keiharde realiteit. Eenieder die de wedstrijd van vanavond heeft gezien kan niet anders concluderen dan dat 't Marokkaanse elftal voor de zoveelste keer in haar voetbalhistorie het geluk niet aan haar zijde had. Dat we uitgeschakeld zijn is één ding, maar dit toernooi heeft ons allemaal verbaasd. Zo slecht als dat de verwachtingen in de aanloop waren, zo goed wisten de Leeuwen van de Atlas het vertrouwen van de Marokkaanse bevolking terug te winnen. Van over de hele wereld zagen we beelden, zelfs in Rusland onder andere, waar Marokkanen de straat op gingen. Puur vanwege 't feit dat we na 13 jaar weer eens de tweede ronde hadden gehaald.
Met dat herstelde vertrouwen begonnen we vandaag aan de kwartfinale. Een wedstrijd die net als elke andere wedstrijd op dit toernooi anders liep dan verwacht. Ongelofelijk veel gelijke spelen, en maar weinig keren wisten ploegen met ruime cijfers te winnen. Het eindoordeel over de wedstrijd van vanavond is dat alles is gegeven door een ploeg die al zoveel individuele kwaliteiten mistte.
Jammer is het om te zien dat het op zo'n manier wordt weggegeven. Vlak voor de officiële speeltijd op achterstand komen is 'n doemscenario voor iedere ploeg, en dat terwijl we enkele minuten ervoor de Egyptenaren volop op hun eigen helft bespeelden. Aziz Bouhaddouz die handenvol met kansen kreeg, Boussoufa die voor de tweede keer vol uithaalde op 't aluminium (red. eerste keer tegen DR Congo), het mocht niet zo zijn.
Een speler aan wie deze prestatie (op één haar na niet bereiken halve finale) voor een groot deel te danken is, is Munir. De absolute Man of the Match van vanavond. Analisten zeggen weleens dat je 'n keeper op twee momenten in je hoofd blijft onthouden; door zijn blunders en door zijn magistrale reddingen. Met drie doelpunten geïncasseerd te hebben en keer op keer Marokko in de wedstrijd te hebben gehouden, verdient deze man meer dan een tweededivisieclub als CD Numancia. Laten we hopen dat na dit toernooi er nog wat moois te wachten staat voor hem in de vorm van aanbiedingen van clubs.
Hoe moeilijk 't ook is: het heeft helaas niet zo mogen zijn, maar Marokko kan met opgeheven hoofd in het vliegtuig stappen. Er is als 't ware een hecht team in dit toernooi ontstaan.