LageBrug
24-01-2017, 13:33
Meeste mensen hier van tegen de dertig hebben al wel ééns iemand gehad in hun leven,
die zonder dat ze het op dat moment misschien doorhadden een relatie/connectie hadden met iemand die hun leven aanvulde.
De één is bescheiden en/of slim/wijs genoeg om met die gene te huwen,
de ander denkt ik kijk nog even verder en weer een ander wordt getroffen door een wirwar van emoties.
Daar waar je van binnen ergens weet we passen zo goed bij elkaar, je toch ervoor koos om je af te sluiten voor haar,
feit dat je door haar of met haar kon lachen en de slappe lach kreeg, zei eigenlijk al genoeg (uitgaand van het feit dat ik zelden lach)
Zorgzaam, normaal, stabiel, vaste baan, vrouwelijk, kwetsbaar en bereid om voor mij door het vuur te gaan.
Ik had een nummer op mijn ipod (ja die hadden we destijds) staan en je zegt wauw heb jij deze?
ze zegt dat is een oud liedje uit mijn jeugd waar ik gek op was, ik zeg nou ik ook. (hoe duidelijk wil je de signalen hebben?
)
Er gebeurde iets met mijn dierbare, en ik besloot haar buiten te sluiten en soort van af te stoten.
En dat terwijl we al een boel hadden meegemaakt en alles wat we meemaakten was positief,
ze was niet het persoon waar ik ruzie mee zou krijgen.
Maar zo bot als een lompe vent kan zijn duwde ik haar weg en ging door met mijn dwalende weg met emoties.
Zij raakte depressief viel iets van tien kilo af en belande in de ziektewet, dankzij mijn gedrag.
Ben haar maanden later nog wezen opzoeken maar de persoon die ik toen zag, deed me denken aan iemand die een terminale ziekte had.
Ze wou niks meer van mij hebben helaas, en terecht.
Twee jaar later trouwde ze met een man en kreeg geloof ik kinderen.
Nu zes jaar later droom ik over haar en een overleden dierbare, zij is net gekleed en heeft een kleintje bij zich en mijn familielid,
is bij haar en lacht naar haar ze hebben het beiden heel goed en zien er goed uit, waarom ik dit droom weet ik niet maar de droom,
is wel heftig qua emotie, ik denk dat hun twee mensen symboliseren waarvan ik heb gehouden zonder dat mijn verotte hart het op dat moment doorhad.
Als ik nu terug kijk denk ik hoe kon ik zo onbeschoft en respectloos iemand aan de kant schuiven, gewoon het gedrag van een beest.
Daar waar ik mensen in de samenleving aanspreek of wijs op hun racistisch of soms onbeschoft gedrag,
was ik naar de dierbaarste erger dan de ergste racist.
Voor de mensen die dit lezen en serieus nemen, en vooral voor de mannen, ik weet dat er veel bxtiches rondlopen,
maar laat je hart niet vergiftigen door tijdelijke zaken, ware zaken in je hart moet je erkennen, en het vraagt veel inzicht voor iemand om zijn ware gevoel te erkennen,
en nog beter om jezelf te erkennen en wat je wilt, buitenstaanders zullen altijd je het minste gunnen, niet allemaal, maar de meeste wel.
Deze les kwam voor mij hard aan en velen zullen roepen en denken eigen schuld en lekker voor je, en ben het daar mee eens,
respecteer je de oprechtheid niet dan komt dat negatief terug.
Maar een les dmv een verlies, hoge prijs om dichter tot jezelf te komen.
Nu ga ik ergens huilen in een hoekje...
gegroet.
die zonder dat ze het op dat moment misschien doorhadden een relatie/connectie hadden met iemand die hun leven aanvulde.
De één is bescheiden en/of slim/wijs genoeg om met die gene te huwen,
de ander denkt ik kijk nog even verder en weer een ander wordt getroffen door een wirwar van emoties.
Daar waar je van binnen ergens weet we passen zo goed bij elkaar, je toch ervoor koos om je af te sluiten voor haar,
feit dat je door haar of met haar kon lachen en de slappe lach kreeg, zei eigenlijk al genoeg (uitgaand van het feit dat ik zelden lach)
Zorgzaam, normaal, stabiel, vaste baan, vrouwelijk, kwetsbaar en bereid om voor mij door het vuur te gaan.
Ik had een nummer op mijn ipod (ja die hadden we destijds) staan en je zegt wauw heb jij deze?
ze zegt dat is een oud liedje uit mijn jeugd waar ik gek op was, ik zeg nou ik ook. (hoe duidelijk wil je de signalen hebben?
)
Er gebeurde iets met mijn dierbare, en ik besloot haar buiten te sluiten en soort van af te stoten.
En dat terwijl we al een boel hadden meegemaakt en alles wat we meemaakten was positief,
ze was niet het persoon waar ik ruzie mee zou krijgen.
Maar zo bot als een lompe vent kan zijn duwde ik haar weg en ging door met mijn dwalende weg met emoties.
Zij raakte depressief viel iets van tien kilo af en belande in de ziektewet, dankzij mijn gedrag.
Ben haar maanden later nog wezen opzoeken maar de persoon die ik toen zag, deed me denken aan iemand die een terminale ziekte had.
Ze wou niks meer van mij hebben helaas, en terecht.
Twee jaar later trouwde ze met een man en kreeg geloof ik kinderen.
Nu zes jaar later droom ik over haar en een overleden dierbare, zij is net gekleed en heeft een kleintje bij zich en mijn familielid,
is bij haar en lacht naar haar ze hebben het beiden heel goed en zien er goed uit, waarom ik dit droom weet ik niet maar de droom,
is wel heftig qua emotie, ik denk dat hun twee mensen symboliseren waarvan ik heb gehouden zonder dat mijn verotte hart het op dat moment doorhad.
Als ik nu terug kijk denk ik hoe kon ik zo onbeschoft en respectloos iemand aan de kant schuiven, gewoon het gedrag van een beest.
Daar waar ik mensen in de samenleving aanspreek of wijs op hun racistisch of soms onbeschoft gedrag,
was ik naar de dierbaarste erger dan de ergste racist.
Voor de mensen die dit lezen en serieus nemen, en vooral voor de mannen, ik weet dat er veel bxtiches rondlopen,
maar laat je hart niet vergiftigen door tijdelijke zaken, ware zaken in je hart moet je erkennen, en het vraagt veel inzicht voor iemand om zijn ware gevoel te erkennen,
en nog beter om jezelf te erkennen en wat je wilt, buitenstaanders zullen altijd je het minste gunnen, niet allemaal, maar de meeste wel.
Deze les kwam voor mij hard aan en velen zullen roepen en denken eigen schuld en lekker voor je, en ben het daar mee eens,
respecteer je de oprechtheid niet dan komt dat negatief terug.
Maar een les dmv een verlies, hoge prijs om dichter tot jezelf te komen.
Nu ga ik ergens huilen in een hoekje...
gegroet.