Waarom Marokko investeert in Afrika

[Live_uit_Azrou]

Marokko wil helpen haar collega-Afrikaanse landen beweren dat hun gevolg uit het Westen.

In een historische toespraak in de Senegalese hoofdstad Dakar zondag, Marokkaanse koning Mohammed VI aangelegd inzet van zijn land aan het Afrikaanse continent, en de strategie van integratie en ondersteuning voor de aspiraties van de bevolking.

De gelegenheid was de 41ste verjaardag van de "Groene Mars," toen de koning overleden vader, Hassan II, Sahara grondgebied teruggewonnen uit Spanje waarmee Marokkaanse families en tradities diep verweven al eeuwen. Sinds die tijd heeft het rijk miljarden in de ontwikkeling van het gebied gegoten en geïntegreerd zijn steden en dorpen in de nationale economie en het politieke systeem. De Marokkaanse Sahara biedt een ontwikkelingsmodel voor nieuw gemachtigd, ambitieus staten in het zuiden. Maar ten opzichte van dezelfde periode - grotendeels als gevolg van de aanhoudende Koude Oorlog groeperingen allang achterhaald - talloze Afrikaanse landen steunde het Polisario-militie, die aanspraak gelegd op het grondgebied. De strijders genoot steun van buurlanden, olierijke Algerije, die effectief gerrymandered een meerderheid van de arme landen in de "Afrikaanse Unie" om hun verzet tegen Marokko te garanderen. Het koninkrijk van haar kant, kozen uit de organisatie, die geoordeeld moeten worden opgetuigd.

Marokko heeft haar inzet voor het continent vernieuwd en weer bij de Afrikaanse Unie. Koning Mohammed VI heeft Afrika vijftien keer toerde sinds de veronderstelling dat de troon in 1999; geïnvesteerd in de menselijke ontwikkeling, onderwijs, economie en veiligheid; en ontwikkelde zijn eigen havens, industrie en menselijke netwerken om te dienen als een Afrikaans way-station voor de Amerikaanse en Europese partijen die willen investeren in Afrika.

Dit is de context waarin de koning ingegaan op de "broederlijke volkeren van Afrika 'in Dakar. Hij brak met een lange traditie van het leveren van de "Groene Mars" speech op het grondgebied van de Marokkaanse Sahara. Gedurende moeilijk de afgelopen decennia, heeft Senegal een stem van de rede in de Afrikaanse Unie. "Marokkanen zal de moedige, solidaire houding van dit land niet vergeten wanneer Marokko besloot zich terug te trekken," zei de koning. "... De toenmalige president, de heer Abdou Diouf, geoordeeld dat het onmogelijk was om de organisatie denken Marokko." Het is niet verwonderlijk, misschien dat het land al lange tijd leunde pro-Amerikaanse, en is de economische dynamiek en de politieke stabiliteit gehandhaafd .

De koning beoordeeld enkele van de uitkomsten van zijn poging om de banden over het hele continent te vernieuwen. Hij beschreef de vruchten van zijn recente bezoek aan Rwanda - waarbij een "veelbelovende samenwerking op alle gebieden" heeft ontwikkeld, dankzij de steun van de populaire president van het land, Paul Kagame. Negentien economische overeenkomsten werden ondertekend tussen de twee landen op de gelegenheid. De vorst merkte op dezelfde positieve ontwikkelingen in Tanzania - waar de 22 akkoorden werden ondertekend - en de lange geschiedenis van vriendschap in Guinee, Gabon van Marokko, en de voormalige Zaïre.

In de naam van deze partnerschappen, al lang bestaande of recent vernieuwd, de koning bevestigde zijn inzet voor "solidaire optreden in het veld", "economische en menselijke ontwikkeling", en om de kredietverlening zijn stem op het internationale toneel voor de verbetering van de continent. Hij bracht ook optimisme dat "deze terugkeer zal Marokko in staat stellen om meer te betrekken bij de inspanningen van het continent om extremisme en terrorisme, die afbreuk doen aan de toekomst van Afrika te bestrijden worden."

Een ander gebied waarop de koning richtte zijn opmerkingen is de uitdaging om het continent - en de wereld - door de klimaatverandering. In Afrika, hebben droogte en opwarming van de aarde een verpletterende effect op de bestaanszekerheid op het platteland had, en gedwongen massale landelijke migratie naar de grote steden. Verwijzen naar de 7 november bijeenroeping in Marrakech van de 22e "Conferentie van de Partijen" - een door de VN geleide inspanningen om de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen terug te dringen - de Koning benadrukt zijn voornemen om een ​​speciale Afrikaanse top in de marge van de conferentie bijeen "om te het ontwikkelen van een gemeenschappelijke visie op de eisen van ons continent te handhaven, met name in de trams van de financiering en de overdracht van technologie "een terugkerend thema in de toespraken van de Koning over Afrika heeft de erfenis van het kolonialisme op het continent geweest.; Hij trekt een directe verbinding tussen de corrupte bestuursstructuren dat Afrikanen terug hebben gehouden en de geschiedenis van uitbuiting die hen onmiddellijk voorafgegaan. Het is een wat contra-intuïtief positie voor een monarch wiens land heeft een van de meest standvastige bondgenoten van Afrika tot de Europese Unie en de Verenigde Staten geweest. Maar de koning wil de wens om deze bijzondere positie te gebruiken om te helpen zijn collega-Afrikaanse landen beweren dat hun gevolg uit het Westen te signaleren.

The King's opmerkingen gesloten als ze begonnen - ". Groene Mars" door het betalen van hulde aan de nagedachtenis van de Marokkaanse Sahara bedraagt ​​de helft van de kaart van Marokko. De vele Marokkanen waarvan de wortels zijn er, of die er altijd gewoond, zien het als het hart en de ziel van het land. Maar vanuit een strategisch oogpunt is de verbindende schakel tussen de Noord-Afrikaanse monarchie en de vele landen in het zuiden, die Marokkanen voelen zijn van vitaal belang voor hun eigen land als Marokko kan zijn aan die van hen. De zuidelijke provincies, zei de koning, "het potentieel hebben, in termen van veiligheid, stabiliteit en infrastructuur, op een harmonieuze ontwikkeling hub, zowel op regionaal en continentaal niveau, evenals een platform voor economische samenwerking tussen Marokko en Afrika. "

http://nationalinterest.org/feature/why-morocco-investing-africa-18350

De opmerkingen ontvangen hartelijk ontvangen door de Senegalese publiek en in navolging van resoundingly in Marokko, kan heel goed vormen een cruciaal keerpunt - voor Marokko, zijn vele bondgenoten in Afrika, en voor de grote belofte van het continent en zijn bevolking.

[Live_uit_Azrou]

Morocco wishes to help its fellow African nations claim their due from the West.

In a historic speech in the Senegalese capital Dakar Sunday, Moroccan King Mohammed VI laid out his country’s commitment to the continent of Africa, and strategy of integration and support for the aspirations of its people.

The occasion was the 41st anniversary of the “Green March,” when the king’s late father, Hassan II, reclaimed Saharan territory from Spain with which Moroccan families and traditions have been deeply interwoven for centuries. Since that time, the kingdom has poured billions into the area’s development and integrated its cities and towns into the national economy and political system. The Moroccan Sahara offers a development model for newly empowered, ambitious states to its south. Yet over the same period of time — largely as a lingering result of Cold War alignments long since obsolete — myriad African nations supported the Polisario militia, which laid claim to the territory. The fighters enjoyed support from neighboring, oil-rich Algeria, which effectively gerrymandered a majority of impoverished states in the “African Union” to ensure their opposition to Morocco. The kingdom, for its part, opted out of the organization, which it judged to be rigged.

Morocco has renewed its commitment to the continent and rejoined the African Union. King Mohammed VI has toured Africa fifteen times since assuming the throne in 1999; invested in its human development, education, economy, and security; and developed his own ports, industries, and human networks to serve as an African way-station for American and European parties wishing to invest in Africa.

This is the context in which the King addressed the “brotherly nations of Africa” in Dakar. He broke with a longstanding tradition of delivering the “Green March” speech on the territory of the Moroccan Sahara. Throughout difficult decades past, Senegal has been a voice of reason in the African Union. “Moroccans will not forget the courageous, solidarity-based stance taken by this country when Morocco decided to withdraw,” the King said. “… The then-President, Mr. Abdou Diouf, deemed that it was impossible to imagine the organization without Morocco.” It is not surprising, perhaps, that the country has long leaned pro-American, and has maintained economic dynamism and political stability.

The king reviewed some of the outcomes of his effort to renew ties across the continent. He described the fruits of his recent visit to Rwanda — where a “promising partnership in all fields” has developed, thanks to support from the country’s popular president, Paul Kagame. Nineteen economic agreements were signed between the two countries on the occasion. The monarch noted similarly positive developments in Tanzania — where 22 agreements were signed — and Morocco’s long history of amity in Guinea, Gabon, and the former Zaire.

In the name of these partnerships, whether long-standing or recently renewed, the King affirmed his commitment to “solidarity-based field action,” “economic and human development,” and to lending its voice on the international stage for the betterment of the continent. He also conveyed optimism that “this return will enable Morocco to become more involved in the continent’s efforts to fight extremism and terrorism, which compromise the future of Africa.”

Another area on which the King focused his remarks is the challenge posed to the continent — and the world — by climate change. In Africa, drought and global warming have had a crushing effect on rural livelihoods, and forced massive rural migration to the largest cities. Referencing the November 7 convening in Marrakech of the 22nd “Conference of the Parties” — a UN-led effort to reduce global greenhouse gas emissions — the King highlighted his intention to convene a special African summit on the sidelines of the conference “in order to develop a common vision to uphold our continent’s demands, particularly in trams of funding and transfer of technology.” A recurring theme in the King’s speeches on Africa has been the legacy of colonialism on the continent; he draws a direct connection between the corrupt governing structures that have held Africans back and the history of exploitation that immediately preceded them. It is a somewhat counterintuitive position for a monarch whose country has been a one of Africa’s most steadfast allies to the European Union and United States. But the King wishes to signal the desire to use this special position to help his fellow African nations claim their due from the West.

The King’s remarks closed as they began — by paying tribute to the memory of the “Green March.” The Moroccan Sahara amounts to half the map of Morocco. The many Moroccans whose roots are there, or who have always lived there, see it as the country’s heart and soul. But from a strategic standpoint, it is the connecting link between the North African monarchy and the many countries to its south which Moroccans feel are as vital to their own country as Morocco can be to theirs. The southern provinces, the king said, “have the potential, in terms of security, stability, and infrastructure, to become an integrated development hub, at both regional and continental levels, as well as a platform for economic cooperation between Morocco and Africa.”

The remarks, received warmly by the Senegalese audience and echoing resoundingly in Morocco, may well represent a crucial turning point — for Morocco, its many allies in Africa, and for the great promise of the continent and its peoples.

[Ikweetniks]

Marokko moet geholpen worden. Een land met een zware handicap.


West-Afrikaanse landen als Nigeria,en,Kenia zijn lichtjaren verder dan een Marokko dat kampt met corruptie,armoede en een smerig koninklijk regime dat haar volk besteelt en onrecht aandoet.


Marokko moet in een hoekje gaan staan kijken en leren hoe Afrikaanse landen als Kenia de binnenlandse economie van een impuls voorzien zonder corruptie en belangenverstrengeling.