Live_uit_Azrou
08-11-2016, 19:05
Dinsdag debatteert de Tweede Kamer over het Oekraïneverdrag waar Nederlanders ‘nee’ tegen zeiden. Een laffe daad, die bestraft zal worden door de geschiedenis, schrijft Vitali Portnikov, die journalist in Kiev is.
Premier Rutte gaf aan dat hij naar een compromis zoekt. Een compromis dat het mogelijk maakt het associatieverdrag met Oekraïne te ratificeren, ondanks de resultaten van het beruchte consultatieve referendum. Hij wil een juridisch bindend document laten aannemen waarin moet worden vastgelegd dat het verdrag geen voorbode is van lidmaatschap van de Europese Unie. En dat het ook geen collectieve veiligheidsgaranties voor Oekraïne behelst, laat staan de verplichting om militaire bijstand te verlenen. Ook wil hij dat in de overeenkomst wordt opgenomen dat Oekraïeners het recht op werken in de EU wordt ontzegd.
Hij zoekt een mogelijkheid voor de Nederlandse politieke klasse om met het verdrag in te stemmen, zonder gezichtsverlies. Zijn brief aan de parlementariërs is een voorbeeld van verantwoordelijkheidsgevoel. Hij wijst er immers op dat Europese eenheid inzake het Oekraïense associatieverdrag „het beste antwoord is op de buitenlandse politiek van Rusland, die leidt tot destabilisatie aan de buitengrenzen van de Europese Unie”.
Wat Rutte eist zijn overigens stuk voor stuk zaken die in het verdrag niet voorkomen. Er is namelijk helemaal geen sprake van een duidelijk perspectief op EU-lidmaatschap, noch van garanties voor veiligheid of de verplichting tot militaire bijstand, noch de bereidheid om Oekraïeners het recht te geven legaal in de EU te werken. Niets van dat al.
Als de EU werkelijk zou nadenken over haar toekomst, dan hadden die beloftes daar juist wél in moeten staan. Juist nu. Dat Rutte een document wil laten aannemen dat een streep zet door de mogelijkheid dat zich in de toekomst betrekkingen gaan ontwikkelen tussen Oekraïne en de EU is niet ons probleem. Dat is het probleem van Europa. De Oekraïense Maidan van 2013-2014, die trouwens Euromaidan heette, was de Sternstunde – het beslissende moment – van de EU. Honderdduizenden mensen gingen de straat op en kwamen op voor hun recht op een Europees ontwikkelingsmodel, waarmee ze hun bereidheid toonden te vechten voor dat recht op een moment dat de hele EU bol stond van sceptici en jammeraars. Een duidelijker demonstratie van de aantrekkingskracht van de Europese gedachte kun je je niet voorstellen.
In het hele bestaan van de EU heeft geen enkele burger van de lidstaten zijn leven gegeven voor de Europese gedachte. Er werden hooguit referenda gehouden over lidmaatschap. Welke bewijzen wil je nog meer hebben voor het feit dat de EU voor onze burgers een beschavingskeuze was?
De Europeanen zagen het aan en begrepen het direct. Maar ze zijn gewoon geschrokken. Niet van ons, maar van Rusland. Daarom gingen ze eerst tantebetten met de ondertekening van het associatieverdrag. Ze ondertekenden eerst het ene deel en toen het andere. Ze moesten lang nadenken over hun reactie op de Krim, om hun gezicht niet te verliezen en ook niet al te veel geld. Ze legden de Franse Mistrals in de marinade.
http://https://www.nrc.nl/nieuws/2016/11/06/laffe-hollanders-hebben-ons-verraden-5117106-a1530457
Toen was er dat roemruchte Nederlandse referendum, dat alleen al dwaas was omdat van meet af aan duidelijk is geweest dat het akkoord van kracht zou worden, al stemden de deelnemers tegen.
Maar wat het duidelijk heeft laten zien is de crisis van de EU en het gebrek aan perspectief waaraan haar burgers lijden. Want de Hollanders die tegenstemden, stemden niet gewoon tegen de Europese eenheid. Ze hebben ons verraden. Ze hebben ons verraden nádat de Boeing met hun landgenoten in onze hemel in vlammen was opgegaan, neergehaald door Russische barbaren. Ze hebben ons verraden omdat ze ons wilden straffen voor de Europese vlaggen op de Maidan. Ze hebben ons verraden omdat ze bang zijn voor Rusland. En omdat ze geld willen verdienen door met hen samen te werken.
Dat is niet figuurlijk bedoeld. Toen een van de familieleden van de slachtoffers van de Boeing na de persconferentie van het Joint Investigation Team zei dat hij begrip had voor de Hollandse regering, die weet dat de Russen schuldig zijn aan het neerhalen van het vliegtuig, maar moet handelen om de economische banden tussen Rusland en Nederland niet te schaden, drukte hij daarmee de kern van het Nederlandse referendum uit. Precies hier draait het om.
En na die waanzin volgde de ene crisis op de andere. De Brexit. Het torpederen van het vrijhandelsverdrag met de Verenigde Staten. Het torpederen van het vrijhandelsverdrag met Canada, toen de hele wereld gedwongen werd niet de regering van België, maar de regering van een van zijn regio’s, te vermurwen of te bedonderen.
Dit is pas het begin. In de Europese Unie zal de ene crisis op de andere volgen en van het schitterende idee van de Europese eenheid blijft geen spoortje over.
We zullen getuige zijn van het ontstaan van een onsamenhangende, logge instelling, waarin de voorvechters van een echte eenheid van het continent met uiterste krachtsinspanning de druk van de eurosceptici, populisten en andere oplichters in toom proberen te houden.
Nederlanders, besef: lafheid wordt afgestraft door de geschiedenis.
Vitali Portnikov is journalist in Kiev en commentator voor Radio Svoboda. Hij nam actief deel aan Euromaidan. Dit artikel werd eerder op raamoprusland.nl gepubliceerd.
Premier Rutte gaf aan dat hij naar een compromis zoekt. Een compromis dat het mogelijk maakt het associatieverdrag met Oekraïne te ratificeren, ondanks de resultaten van het beruchte consultatieve referendum. Hij wil een juridisch bindend document laten aannemen waarin moet worden vastgelegd dat het verdrag geen voorbode is van lidmaatschap van de Europese Unie. En dat het ook geen collectieve veiligheidsgaranties voor Oekraïne behelst, laat staan de verplichting om militaire bijstand te verlenen. Ook wil hij dat in de overeenkomst wordt opgenomen dat Oekraïeners het recht op werken in de EU wordt ontzegd.
Hij zoekt een mogelijkheid voor de Nederlandse politieke klasse om met het verdrag in te stemmen, zonder gezichtsverlies. Zijn brief aan de parlementariërs is een voorbeeld van verantwoordelijkheidsgevoel. Hij wijst er immers op dat Europese eenheid inzake het Oekraïense associatieverdrag „het beste antwoord is op de buitenlandse politiek van Rusland, die leidt tot destabilisatie aan de buitengrenzen van de Europese Unie”.
Wat Rutte eist zijn overigens stuk voor stuk zaken die in het verdrag niet voorkomen. Er is namelijk helemaal geen sprake van een duidelijk perspectief op EU-lidmaatschap, noch van garanties voor veiligheid of de verplichting tot militaire bijstand, noch de bereidheid om Oekraïeners het recht te geven legaal in de EU te werken. Niets van dat al.
Als de EU werkelijk zou nadenken over haar toekomst, dan hadden die beloftes daar juist wél in moeten staan. Juist nu. Dat Rutte een document wil laten aannemen dat een streep zet door de mogelijkheid dat zich in de toekomst betrekkingen gaan ontwikkelen tussen Oekraïne en de EU is niet ons probleem. Dat is het probleem van Europa. De Oekraïense Maidan van 2013-2014, die trouwens Euromaidan heette, was de Sternstunde – het beslissende moment – van de EU. Honderdduizenden mensen gingen de straat op en kwamen op voor hun recht op een Europees ontwikkelingsmodel, waarmee ze hun bereidheid toonden te vechten voor dat recht op een moment dat de hele EU bol stond van sceptici en jammeraars. Een duidelijker demonstratie van de aantrekkingskracht van de Europese gedachte kun je je niet voorstellen.
In het hele bestaan van de EU heeft geen enkele burger van de lidstaten zijn leven gegeven voor de Europese gedachte. Er werden hooguit referenda gehouden over lidmaatschap. Welke bewijzen wil je nog meer hebben voor het feit dat de EU voor onze burgers een beschavingskeuze was?
De Europeanen zagen het aan en begrepen het direct. Maar ze zijn gewoon geschrokken. Niet van ons, maar van Rusland. Daarom gingen ze eerst tantebetten met de ondertekening van het associatieverdrag. Ze ondertekenden eerst het ene deel en toen het andere. Ze moesten lang nadenken over hun reactie op de Krim, om hun gezicht niet te verliezen en ook niet al te veel geld. Ze legden de Franse Mistrals in de marinade.
http://https://www.nrc.nl/nieuws/2016/11/06/laffe-hollanders-hebben-ons-verraden-5117106-a1530457
Toen was er dat roemruchte Nederlandse referendum, dat alleen al dwaas was omdat van meet af aan duidelijk is geweest dat het akkoord van kracht zou worden, al stemden de deelnemers tegen.
Maar wat het duidelijk heeft laten zien is de crisis van de EU en het gebrek aan perspectief waaraan haar burgers lijden. Want de Hollanders die tegenstemden, stemden niet gewoon tegen de Europese eenheid. Ze hebben ons verraden. Ze hebben ons verraden nádat de Boeing met hun landgenoten in onze hemel in vlammen was opgegaan, neergehaald door Russische barbaren. Ze hebben ons verraden omdat ze ons wilden straffen voor de Europese vlaggen op de Maidan. Ze hebben ons verraden omdat ze bang zijn voor Rusland. En omdat ze geld willen verdienen door met hen samen te werken.
Dat is niet figuurlijk bedoeld. Toen een van de familieleden van de slachtoffers van de Boeing na de persconferentie van het Joint Investigation Team zei dat hij begrip had voor de Hollandse regering, die weet dat de Russen schuldig zijn aan het neerhalen van het vliegtuig, maar moet handelen om de economische banden tussen Rusland en Nederland niet te schaden, drukte hij daarmee de kern van het Nederlandse referendum uit. Precies hier draait het om.
En na die waanzin volgde de ene crisis op de andere. De Brexit. Het torpederen van het vrijhandelsverdrag met de Verenigde Staten. Het torpederen van het vrijhandelsverdrag met Canada, toen de hele wereld gedwongen werd niet de regering van België, maar de regering van een van zijn regio’s, te vermurwen of te bedonderen.
Dit is pas het begin. In de Europese Unie zal de ene crisis op de andere volgen en van het schitterende idee van de Europese eenheid blijft geen spoortje over.
We zullen getuige zijn van het ontstaan van een onsamenhangende, logge instelling, waarin de voorvechters van een echte eenheid van het continent met uiterste krachtsinspanning de druk van de eurosceptici, populisten en andere oplichters in toom proberen te houden.
Nederlanders, besef: lafheid wordt afgestraft door de geschiedenis.
Vitali Portnikov is journalist in Kiev en commentator voor Radio Svoboda. Hij nam actief deel aan Euromaidan. Dit artikel werd eerder op raamoprusland.nl gepubliceerd.