Bekijk volle/desktop versie : Het onrechtvaardige wantrouwen van mijn moeder


17-10-2016, 13:17
Lieve allemaal,

Iedereen kent het waarschijnlijk wel: er is iemand binnen je kringen die jou niet mag en je wantrouwt zonder dat je weet wat je fout hebt gedaan.
Vreselijk toch? Bij mij is deze persoon mijn moeder zelf.
Laat ik bij het begin beginnen. Mijn moeder was tot ik ongeveer in de eerste zat de tante waar iedereen terecht bij kon. Nichtjes kwamen naar haar toe om te praten over problemen rondom trouwen, jongens etc. Aan het einde van groep acht toen ik bijna begon met mijn VWO veranderde alles.
Mijn moeder begon tekenen te geven van wantrouwen. Ik mocht op een gegeven moment niet meer naar verjaardagen of schoolfeesten,ik mocht haast niet afspreken met vriendinnen en na school moest ik gelijk naar huis. Ik kreeg pas een mobieltje in de derde klas, dus twee jaar geleden. Vanaf toen ging alles bergafwaarts.

Als ik op mijn telefoon zat waar mijn moeder bij was werd er gelijk gedreigd dat die werd afgepakt en dat gebeurde dus ook vaak; ik had mijn mobiel vaker niet dan wel. Ik mag geen make-up dragen, mocht dus nog steeds nergens heen, ik mocht op een gegeven moment zelfs niet eens meer werken.Wat ik fout heb gedaan weet ik echt niet. Ik heb geen contact met jongens, ik blijf uit de buurt van rare meiden, ik concentreer me op school, haal goede cijfers, help heel veel in het huishouden en pas mijn totale dagbesteding aan aan het oppassen op mijn broertjes. Mijn sociale leven lijdt hieronder en ik mis leuke dingen doen met mijn vriendinnen. Iedereen maakt nieuwe vrienden en doet leuke dingen en ik moet alleen thuisblijven. Als ik een nieuw rooster krijg hoop ik dat ik laat uit ben zodat ik niet vroeg naar huis hoef. Als ik thuis kom ga ik gelijk naar mijn kamer. Mijn telefoon en laptop mogen niet naar boven mee en ik moet mijn telefoon beneden laten als ik ga slapen.

Hoe erg mijn moeder mijn leven ook maakt, houd ik nog steeds zielsveel van haar. We hebben bijna elke dag ruzie om niks en dan scheldt ze me uit voor schijnheil en leugenaarster.Ik weet echt niet wat ik haar ooit misdaan heb en ik raak met de dag steeds meer en meer gefrustreerd. Elke kans om naar buiten te gaan grijp ik zodat ik bevrijd ben van het eeuwige geruzie en de valse beschuldigingen. Mijn moeder heeft last van overbezorgdheid en vreselijk wantrouwen, maar mijn broer (19) lijkt er niet onder te lijden. Het is een eeuwigdurende aanval
op mij. Ik kan niks goed doen en ik ben en blijf een schijnheilig kind. De haat die naar me toe wordt geworpen begint ondraaglijk te worden en er zit niets anders op dan de dagen af te tellen tot ik 18 word zodat ik verlost kan worden van deze nachtmerrie. Ik wil dat het weer goedkomt met mijn moeder. Geen ruzie en wederzijds vertrouwen. Ik heb wel eens geprobeerd te vragen waarom ze mij zo wantrouwt, maar zoals jullie misschien kunnen voorstellen is het bij een Marokkaanse moeder vaak onmogelijk om over gevoelens te praten.

Natuurlijk begrijp ik dat mijn moeder niet wil dat ik eindig als een mfeles meisje die je tegenwoordig vaak tegenkomt. Maar ze zou toch beter moeten weten dan dit? Ze zou toch moeten weten dat ik verstandig genoeg ben om te weten wat goed of fout is?

Mijn vraag is: hoe moet ik omgaan met het onrechtvaardige wantrouwen van mijn moeder? en weet jij misschien waardoor het komt dat mijn moeder zich gedraagt zoals ze zich gedraagt?

Alvast bedankt
Groeten, S
20-10-2016, 14:23


Het zit in haar, je kan het niet veranderen. En jezelf bewijzen bij haar is dood vermoeiend. Ik neem aan dat je weet wat wel en niet kan. Laat haar niets vinden zodat ze het bewijs heeft om je te wantrouwen en doe je ding. Zo probeer zoveel mogelijk toch je 'eigen' leven uit te stippelen. Je kan jezelf niet weerhouden van leven door haar maar te pleasen. In wat? In iets waar ze geen gelijk in heeft of bewijs tot. Laat je niet onder sneeuwen, ook al is 't je moeder en zal je vaak te horen krijgen dat je moet doen wat ze zegt. Blijf sterk op je benen staan.

Moge Allah je helpen.
20-10-2016, 19:29
Ik denk dat het te maken heeft met de nichtjes van je die van alles met je tante bespreken. Je zegt het zelf. Zepraten met haar over jongens etc.
Jou moeder houd heel erg veel van jou. Maar als zij verhalen hoort van die nichtjes is ze bang dat jij ook zo zal worden. Ze is bang en wilt je beschermen. OOkzou ik die meiden niet vertrouwen. Je weet niet wat ze jo moeder allemaal vertellen over jou.
Ik zeg niet dat het zo is?maar het zou kunnen.
Doe gewoon jou ding want je bent gewoon goed bezig. Je moeder heeft een probleem met zichzelf. Misschien moet ze praten met een psygoloog.
22-10-2016, 10:00
Zelfs al doe jij niks verkeerd, jouw moeder heeft het recht -beter gezegd, de plicht- om jou zoveel als mogelijk te beschermen.

Wat is er mis mee als je niet naar schoolfeesten of verjaardagfeestjes mag? Zijn dat niet de plekken waar onschuldige naïeve meisjes in de brugklas heen gegaan en waar hun schaamte stap voor stap verdwijnt? Na een tijdje gaat ze ook de dansvloer op met een jongen, enzovoort.

Een belangrijk punt is wel dat jouw moeder van jongs af aan al jou diende op te voeden met duidelijke regels en grenzen. Ook dient ze met jou te communiceren om uit te leggen waarom ze jou zo opvoedt en dat zij jou enkel wil beschermen. Hierdoor zal jij eerder de regels accepteren en naleven.

Op dit punt is jouw moeder wellicht wat tekort geschoten. Maar desondanks is het beter dat ze nu wel grenzen stelt.

Bekijk het even heel anders. Elke keer als ze wantrouwen toont. Bedenk dan dat haar intentie is dat ze haar geliefde dochter wil beschermen -ondanks dat ze het op een verkeerde wijze aanpakt-. En wees blij om het feit dat jouw moeder het goede voor je wil. En dat ze haar zorgen verkeerd en gefrustreerd uit is denk ik ook door haar gevoel van onmacht. Ze weet niet hoe ze jou kan beschermen tegen de onbekende boze buitenwereld waar jij alleen bent.

Er zijn ook ouders die de teugels volledig loslaten en geen interesse tonen in hun kinderen, terwijl ze zien in wat voor verkeerde zaken ze belanden (geen hidjab, contact met jongens etc). Zulke ouders gaan de confrontatie steeds uit de weg, terwijl ze van binnen ontevreden zijn met hun kind.

Koop een mooi cadeau voor haar en vertel haar dat je blij bent met haar als moeder en dat je weet dat ze zich zorgen maakt uit liefde voor jou en dat je dat waardeert.

Zorg dat de spanning tussen jullie verdwijnt en jullie normaal kunnen communiceren (zij mag wel haar stem verheffen bij boosheid, het is je moeder..). En doe i.i.g. zelf kennis op over jouw religie en handel ernaar. En weet dat deuren naar het slechte gesloten dienen te worden. Zelfs al heb jij geen kwaads in de zin. Met de tijd kun je toch beïnvloed worden en steeds verder afzwakken en dwalen. Denk jij dat die jongeren die verdronken zijn in relaties en uitgaan en drank dit allemaal vanaf het begin zo gepland en gewild hadden? Velen van hen behoorden tot die naïeve onschuldige meisjes die door een verkeerde omgeving en invloeden/contacten geleidelijk aan meegetrokken werden...

Moge Allah ons daartegen beschermen.
27-10-2016, 01:49



Citaat door Zoutkorrel:
Zelfs al doe jij niks verkeerd, jouw moeder heeft het recht -beter gezegd, de plicht- om jou zoveel als mogelijk te beschermen.

Wat is er mis mee als je niet naar schoolfeesten of verjaardagfeestjes mag? Zijn dat niet de plekken waar onschuldige naïeve meisjes in de brugklas heen gegaan en waar hun schaamte stap voor stap verdwijnt? Na een tijdje gaat ze ook de dansvloer op met een jongen, enzovoort.

Een belangrijk punt is wel dat jouw moeder van jongs af aan al jou diende op te voeden met duidelijke regels en grenzen. Ook dient ze met jou te communiceren om uit te leggen waarom ze jou zo opvoedt en dat zij jou enkel wil beschermen. Hierdoor zal jij eerder de regels accepteren en naleven.

Op dit punt is jouw moeder wellicht wat tekort geschoten. Maar desondanks is het beter dat ze nu wel grenzen stelt.

Bekijk het even heel anders. Elke keer als ze wantrouwen toont. Bedenk dan dat haar intentie is dat ze haar geliefde dochter wil beschermen -ondanks dat ze het op een verkeerde wijze aanpakt-. En wees blij om het feit dat jouw moeder het goede voor je wil. En dat ze haar zorgen verkeerd en gefrustreerd uit is denk ik ook door haar gevoel van onmacht. Ze weet niet hoe ze jou kan beschermen tegen de onbekende boze buitenwereld waar jij alleen bent.

Er zijn ook ouders die de teugels volledig loslaten en geen interesse tonen in hun kinderen, terwijl ze zien in wat voor verkeerde zaken ze belanden (geen hidjab, contact met jongens etc). Zulke ouders gaan de confrontatie steeds uit de weg, terwijl ze van binnen ontevreden zijn met hun kind.

Koop een mooi cadeau voor haar en vertel haar dat je blij bent met haar als moeder en dat je weet dat ze zich zorgen maakt uit liefde voor jou en dat je dat waardeert.

Zorg dat de spanning tussen jullie verdwijnt en jullie normaal kunnen communiceren (zij mag wel haar stem verheffen bij boosheid, het is je moeder..). En doe i.i.g. zelf kennis op over jouw religie en handel ernaar. En weet dat deuren naar het slechte gesloten dienen te worden. Zelfs al heb jij geen kwaads in de zin. Met de tijd kun je toch beïnvloed worden en steeds verder afzwakken en dwalen. Denk jij dat die jongeren die verdronken zijn in relaties en uitgaan en drank dit allemaal vanaf het begin zo gepland en gewild hadden? Velen van hen behoorden tot die naïeve onschuldige meisjes die door een verkeerde omgeving en invloeden/contacten geleidelijk aan meegetrokken werden...

Moge Allah ons daartegen beschermen.
Selemoheleikom zuster,beter advies dan dit kan ik je helaas niet geven
27-10-2016, 10:03

Citaat door Makaveli_:
Lieve allemaal,

Iedereen kent het waarschijnlijk wel: er is iemand binnen je kringen die jou niet mag en je wantrouwt zonder dat je weet wat je fout hebt gedaan.
Vreselijk toch? Bij mij is deze persoon mijn moeder zelf.
Laat ik bij het begin beginnen. Mijn moeder was tot ik ongeveer in de eerste zat de tante waar iedereen terecht bij kon. Nichtjes kwamen naar haar toe om te praten over problemen rondom trouwen, jongens etc. Aan het einde van groep acht toen ik bijna begon met mijn VWO veranderde alles.
Mijn moeder begon tekenen te geven van wantrouwen. Ik mocht op een gegeven moment niet meer naar verjaardagen of schoolfeesten,ik mocht haast niet afspreken met vriendinnen en na school moest ik gelijk naar huis. Ik kreeg pas een mobieltje in de derde klas, dus twee jaar geleden. Vanaf toen ging alles bergafwaarts.

Als ik op mijn telefoon zat waar mijn moeder bij was werd er gelijk gedreigd dat die werd afgepakt en dat gebeurde dus ook vaak; ik had mijn mobiel vaker niet dan wel. Ik mag geen make-up dragen, mocht dus nog steeds nergens heen, ik mocht op een gegeven moment zelfs niet eens meer werken.Wat ik fout heb gedaan weet ik echt niet. Ik heb geen contact met jongens, ik blijf uit de buurt van rare meiden, ik concentreer me op school, haal goede cijfers, help heel veel in het huishouden en pas mijn totale dagbesteding aan aan het oppassen op mijn broertjes. Mijn sociale leven lijdt hieronder en ik mis leuke dingen doen met mijn vriendinnen. Iedereen maakt nieuwe vrienden en doet leuke dingen en ik moet alleen thuisblijven. Als ik een nieuw rooster krijg hoop ik dat ik laat uit ben zodat ik niet vroeg naar huis hoef. Als ik thuis kom ga ik gelijk naar mijn kamer. Mijn telefoon en laptop mogen niet naar boven mee en ik moet mijn telefoon beneden laten als ik ga slapen.

Hoe erg mijn moeder mijn leven ook maakt, houd ik nog steeds zielsveel van haar. We hebben bijna elke dag ruzie om niks en dan scheldt ze me uit voor schijnheil en leugenaarster.Ik weet echt niet wat ik haar ooit misdaan heb en ik raak met de dag steeds meer en meer gefrustreerd. Elke kans om naar buiten te gaan grijp ik zodat ik bevrijd ben van het eeuwige geruzie en de valse beschuldigingen. Mijn moeder heeft last van overbezorgdheid en vreselijk wantrouwen, maar mijn broer (19) lijkt er niet onder te lijden. Het is een eeuwigdurende aanval
op mij. Ik kan niks goed doen en ik ben en blijf een schijnheilig kind. De haat die naar me toe wordt geworpen begint ondraaglijk te worden en er zit niets anders op dan de dagen af te tellen tot ik 18 word zodat ik verlost kan worden van deze nachtmerrie. Ik wil dat het weer goedkomt met mijn moeder. Geen ruzie en wederzijds vertrouwen. Ik heb wel eens geprobeerd te vragen waarom ze mij zo wantrouwt, maar zoals jullie misschien kunnen voorstellen is het bij een Marokkaanse moeder vaak onmogelijk om over gevoelens te praten.

Natuurlijk begrijp ik dat mijn moeder niet wil dat ik eindig als een mfeles meisje die je tegenwoordig vaak tegenkomt. Maar ze zou toch beter moeten weten dan dit? Ze zou toch moeten weten dat ik verstandig genoeg ben om te weten wat goed of fout is?

Mijn vraag is: hoe moet ik omgaan met het onrechtvaardige wantrouwen van mijn moeder? en weet jij misschien waardoor het komt dat mijn moeder zich gedraagt zoals ze zich gedraagt?

Alvast bedankt
Groeten, S
jouw moeder heeft gelijk
dochters zijn nooit te vertrouwen
dat komt omdat genoeg dochters uiteindelijk met een neger of nederlander thuiskomen hier in NL

vooral als je tegenwoordig kijkt hoe de marokkaanse meiden zich gedragen buiten en op koopavonden etc
de meeste zijn al voor hun 16e al ontmaagd en hebben meer exen gehad dan weet ik veel wie
en gaan met allerlei afkomsten het bed in

maar ik zeg altijd
je kan opvoeden wat je wilt
als de aard van het beestje klote is
dan blijft het een kut kind
en kan je er niks aan doen als ouders!
27-10-2016, 10:07

Citaat door Zoutkorrel:
Zelfs al doe jij niks verkeerd, jouw moeder heeft het recht -beter gezegd, de plicht- om jou zoveel als mogelijk te beschermen.

Wat is er mis mee als je niet naar schoolfeesten of verjaardagfeestjes mag? Zijn dat niet de plekken waar onschuldige naïeve meisjes in de brugklas heen gegaan en waar hun schaamte stap voor stap verdwijnt? Na een tijdje gaat ze ook de dansvloer op met een jongen, enzovoort.

Een belangrijk punt is wel dat jouw moeder van jongs af aan al jou diende op te voeden met duidelijke regels en grenzen. Ook dient ze met jou te communiceren om uit te leggen waarom ze jou zo opvoedt en dat zij jou enkel wil beschermen. Hierdoor zal jij eerder de regels accepteren en naleven.

Op dit punt is jouw moeder wellicht wat tekort geschoten. Maar desondanks is het beter dat ze nu wel grenzen stelt.

Bekijk het even heel anders. Elke keer als ze wantrouwen toont. Bedenk dan dat haar intentie is dat ze haar geliefde dochter wil beschermen -ondanks dat ze het op een verkeerde wijze aanpakt-. En wees blij om het feit dat jouw moeder het goede voor je wil. En dat ze haar zorgen verkeerd en gefrustreerd uit is denk ik ook door haar gevoel van onmacht. Ze weet niet hoe ze jou kan beschermen tegen de onbekende boze buitenwereld waar jij alleen bent.

Er zijn ook ouders die de teugels volledig loslaten en geen interesse tonen in hun kinderen, terwijl ze zien in wat voor verkeerde zaken ze belanden (geen hidjab, contact met jongens etc). Zulke ouders gaan de confrontatie steeds uit de weg, terwijl ze van binnen ontevreden zijn met hun kind.

Koop een mooi cadeau voor haar en vertel haar dat je blij bent met haar als moeder en dat je weet dat ze zich zorgen maakt uit liefde voor jou en dat je dat waardeert.

Zorg dat de spanning tussen jullie verdwijnt en jullie normaal kunnen communiceren (zij mag wel haar stem verheffen bij boosheid, het is je moeder..). En doe i.i.g. zelf kennis op over jouw religie en handel ernaar. En weet dat deuren naar het slechte gesloten dienen te worden. Zelfs al heb jij geen kwaads in de zin. Met de tijd kun je toch beïnvloed worden en steeds verder afzwakken en dwalen. Denk jij dat die jongeren die verdronken zijn in relaties en uitgaan en drank dit allemaal vanaf het begin zo gepland en gewild hadden? Velen van hen behoorden tot die naïeve onschuldige meisjes die door een verkeerde omgeving en invloeden/contacten geleidelijk aan meegetrokken werden...

Moge Allah ons daartegen beschermen.
TS wil vrij zijn
en graag wil zij ook de verboden vruchten proeven
zoals de meeste moslima meiden dat doen op haar leefftijd

young and stupid!
ken je dat?
vast wel...
nou dat is er aan de hand met TS
29-10-2016, 01:12
Lieve schat,

Dit is allemaal een beproeving voor jou, hou je sterk meid! Ik vind het heel erg maar probeer er het beste uit te halen want het blijft jouw MOEDER.
Zij heeft je 9 maanden gedragen met pijn en nooit geklaagd.. Zij heeft je opgevoed tot de vrouw die jij nu bent. Mijn oprechte advies is, kom dichter bij je schepper, vraag om vergeving ookal heb je niks verkeerds gedaan. Schat, je kan het moge Allah swt het vergemakkelijken voor jou!

Je kan me altijd pmen...