Rimpje
23-08-2016, 22:45
salam dames en eventuele heren,:
ik begin hierbij aan mijn nieuwe verhaal ,verloren ziel.
ik ben vaker aan een verhaal begonnen maar nooit afgemaakt door gebrek aan mensen die een vervolgwouden.
het verhaal gaat over een getrouwd stel yassine en radia die door de zwartste tijd van hun leven gaan en het allebei niet meer zien zitten.
als je meer wilt weten over hen situatie en verhaal , lees dan vooral verder! ik zal een hoofdstuk erop zetten en als je opmerking of vraag hebt laat het me dan gerust weten
het zou ook fijn zijn als je een vervolgje wilt dat je dat er ook bij zet.
alvast veel lees plezier xx
1. Gebroken hart
Zonnestralen schenen door het raam me kamer in, voorzichtig opende ik mijn ogen. Met me arm ging ik over de lakens heen en rekte me uit. Moeizaam klom ik uit bed en opende mijn raam en snoof de heerlijke frisse lucht van de natuur, heerlijk om zo de ochtend te beginnen. Vermoeid keek ik de kamer rond en al snel herinnerde ik me de situatie waarin ik me bevind. Ik voelde de pijn van me hart weer opkomen me ogen vulde zich weer met tranen. In een hoekje kroop ik in elkaar en huilde als een klein kindje uit. De pijn die ik voel was geen pijn die je kan zien het is pijn die ik alleen voel elke dag opnieuw. Na een tijdje in dat hoekje gezeten te hebben stond ik op en begon me kamer op te ruimen en daarna sprong ik de douche in. Na een heerlijke douche genomen te hebben liep ik de trap af om een ontbijtje te maken voor ik naar werk zou gaan. Voor ik onder aan de trap was aangekomen viel me blik meteen op een witte kleine envelop , geen normale envelop als die van de belasting dienst of woningbouw maar meer zo een envelop waar een kerstkaart in kon zitten. Nieuwsgierig maakte ik de envelop open en ik voelde een koude rilling over me rug heen toen ik zag waar de brief vandaan kwam. Er spookte een hele boel vragen door me gedachte heen. Ik durfde deze brief niet te openen , bang voor wat er in zou staan. Maar de nieuwsgierigheid won het over me gedachte en ik begon met lezen. Na dat ik de brief gelezen had wist ik niet wat ik voelde . dagen , weken , maandenlang heb ik het gevoel gehad dat ik niet meer verder kon en wou ik opgeven elke dag opnieuw sleepte ik me zelf weer uit bed met het idee dat het ooit goed zal komen. Maar door deze brief stortte mijn wereld in. Het voelde alsof me hart verscheurt en vertrapt werd , het voelde alsof me het leven werd ontnomen bij elke ademhaling. De intense pijn van dat moment voel ik nu elke dag elk moment en elke seconde. Er gaat geen dag meer voorbij waarbij ik niet voel hoe zwaar het leven is en hoe pijn het doet om zo verscheurt te worden. Ik had me nog nooit zo eenzaam en alleen gevoeld. Alles was me ontnomen op dat moment en het voelde alsof ik geen waarde meer had in dit leven. Ik bleef de brief maar lezen en lezen tranen stroomde over me wangen als nooit tevoren. Meestal waren me gedachte bij me maar zelf die konden maar niet verwerken wat er in stond. Na zo lang daar gezeten te hebben en gehuild viel ik in slaap op de deurmat met die brief tussen me armen geclaimd. Het leek alsof ik wakker was maar tegelijk ook sliep op gegeven moment zag ik hem voor me het huis in lopen . ik riep hem maar hij keek me niet aan het leek alsof hij me niet hoorde en niet zag. Yassine bleef ik maar schreeuwen , tevergeefs geen gehoor. Na hem geobserveerd te hebben besloot ik naar hem toe te rennen maar hij bleef maar ver weg hoe snel ik ook rende en voor ik het besefte was hij weg en was het huis leeg , zelfs onze grote huwelijks foto was weg. Het leek alsof wij nooit samen zijn geweest al onze foto’s en herinneringen waren weg. Geschrokken werd ik na een tijdje wakker door me telefoon , slaperig nam ik de telefoon op zonder te kijken wie het was. Maar na opgenomen te hebben had ik meteen spijt dat ik niet gekeken heb. Het was Cassandra mijn baas.
ik begin hierbij aan mijn nieuwe verhaal ,verloren ziel.
ik ben vaker aan een verhaal begonnen maar nooit afgemaakt door gebrek aan mensen die een vervolgwouden.
het verhaal gaat over een getrouwd stel yassine en radia die door de zwartste tijd van hun leven gaan en het allebei niet meer zien zitten.
als je meer wilt weten over hen situatie en verhaal , lees dan vooral verder! ik zal een hoofdstuk erop zetten en als je opmerking of vraag hebt laat het me dan gerust weten
het zou ook fijn zijn als je een vervolgje wilt dat je dat er ook bij zet.
alvast veel lees plezier xx
1. Gebroken hart
Zonnestralen schenen door het raam me kamer in, voorzichtig opende ik mijn ogen. Met me arm ging ik over de lakens heen en rekte me uit. Moeizaam klom ik uit bed en opende mijn raam en snoof de heerlijke frisse lucht van de natuur, heerlijk om zo de ochtend te beginnen. Vermoeid keek ik de kamer rond en al snel herinnerde ik me de situatie waarin ik me bevind. Ik voelde de pijn van me hart weer opkomen me ogen vulde zich weer met tranen. In een hoekje kroop ik in elkaar en huilde als een klein kindje uit. De pijn die ik voel was geen pijn die je kan zien het is pijn die ik alleen voel elke dag opnieuw. Na een tijdje in dat hoekje gezeten te hebben stond ik op en begon me kamer op te ruimen en daarna sprong ik de douche in. Na een heerlijke douche genomen te hebben liep ik de trap af om een ontbijtje te maken voor ik naar werk zou gaan. Voor ik onder aan de trap was aangekomen viel me blik meteen op een witte kleine envelop , geen normale envelop als die van de belasting dienst of woningbouw maar meer zo een envelop waar een kerstkaart in kon zitten. Nieuwsgierig maakte ik de envelop open en ik voelde een koude rilling over me rug heen toen ik zag waar de brief vandaan kwam. Er spookte een hele boel vragen door me gedachte heen. Ik durfde deze brief niet te openen , bang voor wat er in zou staan. Maar de nieuwsgierigheid won het over me gedachte en ik begon met lezen. Na dat ik de brief gelezen had wist ik niet wat ik voelde . dagen , weken , maandenlang heb ik het gevoel gehad dat ik niet meer verder kon en wou ik opgeven elke dag opnieuw sleepte ik me zelf weer uit bed met het idee dat het ooit goed zal komen. Maar door deze brief stortte mijn wereld in. Het voelde alsof me hart verscheurt en vertrapt werd , het voelde alsof me het leven werd ontnomen bij elke ademhaling. De intense pijn van dat moment voel ik nu elke dag elk moment en elke seconde. Er gaat geen dag meer voorbij waarbij ik niet voel hoe zwaar het leven is en hoe pijn het doet om zo verscheurt te worden. Ik had me nog nooit zo eenzaam en alleen gevoeld. Alles was me ontnomen op dat moment en het voelde alsof ik geen waarde meer had in dit leven. Ik bleef de brief maar lezen en lezen tranen stroomde over me wangen als nooit tevoren. Meestal waren me gedachte bij me maar zelf die konden maar niet verwerken wat er in stond. Na zo lang daar gezeten te hebben en gehuild viel ik in slaap op de deurmat met die brief tussen me armen geclaimd. Het leek alsof ik wakker was maar tegelijk ook sliep op gegeven moment zag ik hem voor me het huis in lopen . ik riep hem maar hij keek me niet aan het leek alsof hij me niet hoorde en niet zag. Yassine bleef ik maar schreeuwen , tevergeefs geen gehoor. Na hem geobserveerd te hebben besloot ik naar hem toe te rennen maar hij bleef maar ver weg hoe snel ik ook rende en voor ik het besefte was hij weg en was het huis leeg , zelfs onze grote huwelijks foto was weg. Het leek alsof wij nooit samen zijn geweest al onze foto’s en herinneringen waren weg. Geschrokken werd ik na een tijdje wakker door me telefoon , slaperig nam ik de telefoon op zonder te kijken wie het was. Maar na opgenomen te hebben had ik meteen spijt dat ik niet gekeken heb. Het was Cassandra mijn baas.