Daoudi1970
02-05-2016, 19:15
De keuze van Christa Noëlla om op 4 mei thuis te blijven, berust op een paar misvattingen. Het is goed om die juist in deze dagen recht te zetten.
Christa Noëlla uit Leiderdorp heeft het gehad met de vierde mei. Ze komt niet meer op de herdenking, die bij haar alleen maar woede oproept om zoveel hypocrisie. Wat heeft het voor zin om een keer per jaar mooi weer te spelen bij een monument als Pegida ongestoord door de straten marcheert of misschien in hetzelfde uur Nederlandse F16’s collateral damage veroorzaken in Syrië? Ook meent Noëlla dat op de vierde mei de geschiedenis van haar voorouders niet herdacht wordt en dat zou wel moeten gebeuren. Anders blijft het maar een witte gebeurtenis.
De keuze van Christa Noëlla om op 4 mei thuis te blijven, berust op een paar misvattingen. Het is goed om die juist in deze dagen recht te zetten.
De Tweede wereldoorlog was geen witte gebeurtenis. Onder onze bevrijders bevonden zich heel veel Afro-Afrikanen. Die speelden een rol in de geschiedenis van mijn familie. Het waren Afro-Amerikaanse militaire vrachtwagenchauffeurs die ervoor zorgden dat mijn vader en zijn vrienden vanuit Salzburg naar Parijs kwamen zodat zij daar de trein terug naar huis konden nemen. Deze Afro-Amerikanen werden in het Amerikaanse leger vreselijk gediscrimineerd. Dat is één van de wortels van de burgerrechtenbeweging uit de jaren vijftig en zestig. Op de Filippijnen maakte een grote verzetsbeweging het de Japanners heel moeilijk. Ook in Indonesië bestond zulk anti-Japans verzet en al helemaal in Vietnam. China heeft een wezenlijke bijdrage geleverd aan de nederlaag van de as-mogendheden.Flickr_-_Erfgoed_in_Beeld_-_Amsterdam,_Nationaal_Monument_op_de_Dam_(1)
In Brazilië vind je in veel steden monumenten voor de gevallenen. Dat komt omdat het met een expeditieleger meevocht aan het Italiaanse front. In 2014 belegde het Braziliaanse parlement nog een speciale zitting om de laatste veteranen te eren.
Suriname en de Nederlandse Antillen hebben een wezenlijke bijdrage geleverd aan de geallieerde overwinning. De raffinaderijen op Curaçao en Aruba waren essentieel om de tanks en de vrachtwagens in Europa aan voldoende brandstof te helpen. Zonder de Surinaamse bauxiet hadden veel minder vliegtuigen gebouwd kunnen worden. Een fors aantal Caribische Nederlanders gaven in de Tweede Wereldoorlog hun leven. Sommigen vochten in de marine of de Prinses Irenebrigade, anderen voegden zich in Nederland bij het antifascistisch verzet, zoals George Maduro naar wie Madurodam is genoemd en Anton de Kom, auteur van Wij slaven van Suriname.
Dit is maar een kleine greep uit het bewijsmateriaal voor de stelling dat de Tweede Wereldoorlog geen ‘witte’ affaire was. Dat is op zich reden genoeg om toch op de vierde mei te verschijnen
Er is nog een goede grond. Op de vierde mei verzamelen zich overal in het land rond grote of kleine monumenten mensen om daar de doden te herdenken en bloemen te leggen. De gemeente faciliteert dit en meestal spreekt de burgemeester een woord maar de aanwezigen spelen de hoofdrol. Zij staan daar niet om hun loyaliteit te betuigen aan de gevestigde orde maar als individu. De twee minuten stilte accentueren dat. Je bent dan alleen met je eigen gedachten. Je herdenkt zelf wie je herdenken wilt. Meestal maken zich uit het publiek mensen los om al dan niet namens hun achterban kransen of bloemen te leggen al dan niet voor specifieke groepen slachtoffers. Bij ons in Schiedam ontbreekt bijvoorbeeld een delegatie van de Alevitische Gemeenschap nooit. Er is dus alle ruimte om zichtbaar te maken wie je wilt herdenken en waarom
Christa Noëlla mist bij de herdenking haar voorouders. Vermoedelijk denkt ze daarbij aan de slaven en andere slachtoffers van het Nederlands kolonialisme. Die verdienen inderdaad een herdenking op het niveau van de vierde mei maar het zou verwarring wekken om dat óók op die datum te doen. Waarom? Omdat het om een essentieel ánder soort herdenking gaat met ándere helden en schurken. Nederland is in zijn geschiedenis zowel dader als slachtoffer geweest. Het is voor de helderheid en de aard van de herdenking beter om dat onderscheid te maken. Dan herdenk je bijvoorbeeld – ook op de Dam, ook met de majesteiten erbij – op de avond voor Keti Koti de slachtoffers van het Nederlands imperialisme terwijl vier mei ongemoeid blijft. Voor degenen die nu “Weg met ons, weg met ons”, beginnen te roepen, dat is geen blijk van zwakte maar van kracht. Een natie die op zichzelf vertrouwt, durft ook de nare feiten onder ogen te zien. Het zou mij overigens niet verbazen als dan op de vierde mei en op die herdenking voor Keti Koti ongeveer dezelfde mensen verschijnen.
- See more at: http://www.joop.nl/opinies/waarom-christa-noella-op-vier-mei-toch-naar-dat-monument-moet-gaan#sthash.wzEIcgQJ.dpuf
http://www.joop.nl/opinies/waarom-christa-noella-op-vier-mei-toch-naar-dat-monument-moet-gaan
Christa Noëlla uit Leiderdorp heeft het gehad met de vierde mei. Ze komt niet meer op de herdenking, die bij haar alleen maar woede oproept om zoveel hypocrisie. Wat heeft het voor zin om een keer per jaar mooi weer te spelen bij een monument als Pegida ongestoord door de straten marcheert of misschien in hetzelfde uur Nederlandse F16’s collateral damage veroorzaken in Syrië? Ook meent Noëlla dat op de vierde mei de geschiedenis van haar voorouders niet herdacht wordt en dat zou wel moeten gebeuren. Anders blijft het maar een witte gebeurtenis.
De keuze van Christa Noëlla om op 4 mei thuis te blijven, berust op een paar misvattingen. Het is goed om die juist in deze dagen recht te zetten.
De Tweede wereldoorlog was geen witte gebeurtenis. Onder onze bevrijders bevonden zich heel veel Afro-Afrikanen. Die speelden een rol in de geschiedenis van mijn familie. Het waren Afro-Amerikaanse militaire vrachtwagenchauffeurs die ervoor zorgden dat mijn vader en zijn vrienden vanuit Salzburg naar Parijs kwamen zodat zij daar de trein terug naar huis konden nemen. Deze Afro-Amerikanen werden in het Amerikaanse leger vreselijk gediscrimineerd. Dat is één van de wortels van de burgerrechtenbeweging uit de jaren vijftig en zestig. Op de Filippijnen maakte een grote verzetsbeweging het de Japanners heel moeilijk. Ook in Indonesië bestond zulk anti-Japans verzet en al helemaal in Vietnam. China heeft een wezenlijke bijdrage geleverd aan de nederlaag van de as-mogendheden.Flickr_-_Erfgoed_in_Beeld_-_Amsterdam,_Nationaal_Monument_op_de_Dam_(1)
In Brazilië vind je in veel steden monumenten voor de gevallenen. Dat komt omdat het met een expeditieleger meevocht aan het Italiaanse front. In 2014 belegde het Braziliaanse parlement nog een speciale zitting om de laatste veteranen te eren.
Suriname en de Nederlandse Antillen hebben een wezenlijke bijdrage geleverd aan de geallieerde overwinning. De raffinaderijen op Curaçao en Aruba waren essentieel om de tanks en de vrachtwagens in Europa aan voldoende brandstof te helpen. Zonder de Surinaamse bauxiet hadden veel minder vliegtuigen gebouwd kunnen worden. Een fors aantal Caribische Nederlanders gaven in de Tweede Wereldoorlog hun leven. Sommigen vochten in de marine of de Prinses Irenebrigade, anderen voegden zich in Nederland bij het antifascistisch verzet, zoals George Maduro naar wie Madurodam is genoemd en Anton de Kom, auteur van Wij slaven van Suriname.
Dit is maar een kleine greep uit het bewijsmateriaal voor de stelling dat de Tweede Wereldoorlog geen ‘witte’ affaire was. Dat is op zich reden genoeg om toch op de vierde mei te verschijnen
Er is nog een goede grond. Op de vierde mei verzamelen zich overal in het land rond grote of kleine monumenten mensen om daar de doden te herdenken en bloemen te leggen. De gemeente faciliteert dit en meestal spreekt de burgemeester een woord maar de aanwezigen spelen de hoofdrol. Zij staan daar niet om hun loyaliteit te betuigen aan de gevestigde orde maar als individu. De twee minuten stilte accentueren dat. Je bent dan alleen met je eigen gedachten. Je herdenkt zelf wie je herdenken wilt. Meestal maken zich uit het publiek mensen los om al dan niet namens hun achterban kransen of bloemen te leggen al dan niet voor specifieke groepen slachtoffers. Bij ons in Schiedam ontbreekt bijvoorbeeld een delegatie van de Alevitische Gemeenschap nooit. Er is dus alle ruimte om zichtbaar te maken wie je wilt herdenken en waarom
Christa Noëlla mist bij de herdenking haar voorouders. Vermoedelijk denkt ze daarbij aan de slaven en andere slachtoffers van het Nederlands kolonialisme. Die verdienen inderdaad een herdenking op het niveau van de vierde mei maar het zou verwarring wekken om dat óók op die datum te doen. Waarom? Omdat het om een essentieel ánder soort herdenking gaat met ándere helden en schurken. Nederland is in zijn geschiedenis zowel dader als slachtoffer geweest. Het is voor de helderheid en de aard van de herdenking beter om dat onderscheid te maken. Dan herdenk je bijvoorbeeld – ook op de Dam, ook met de majesteiten erbij – op de avond voor Keti Koti de slachtoffers van het Nederlands imperialisme terwijl vier mei ongemoeid blijft. Voor degenen die nu “Weg met ons, weg met ons”, beginnen te roepen, dat is geen blijk van zwakte maar van kracht. Een natie die op zichzelf vertrouwt, durft ook de nare feiten onder ogen te zien. Het zou mij overigens niet verbazen als dan op de vierde mei en op die herdenking voor Keti Koti ongeveer dezelfde mensen verschijnen.
- See more at: http://www.joop.nl/opinies/waarom-christa-noella-op-vier-mei-toch-naar-dat-monument-moet-gaan#sthash.wzEIcgQJ.dpuf
http://www.joop.nl/opinies/waarom-christa-noella-op-vier-mei-toch-naar-dat-monument-moet-gaan