globio
07-03-2016, 23:06
In Indonesië zijn homo's 'erger dan een kernoorlog'
Ze wil 'Roos' genoemd worden, omdat zij van rozen houdt, maar vooral omdat ze bang is haar echte naam te noemen. De wereld heeft het niet meer zo op haar. "Ik ben bang dat ze me oppakken en naar een dokter sturen of naar een psycholoog." Roos is lesbisch, en woont en studeert in Yogya. Deze doorgaans vrolijke en creatieve studentenstad in Indonesië is sinds vorige week niet meer veilig voor haar.
Twee militante moslimgroepen, het Front Jihad Islam (FJI) en het Forum Umat Islam (FUI), hebben haar de oorlog verklaard. En met haar alle LGBT's (Lesbian, Gay, Bisexual en Transgender).
Deze afkorting voor alles wat anders is duikt ineens overal op. Spandoeken in de stad schreeuwen dat LGBT een ziekte is, die moet worden uitgeroeid. Homo's moeten uit het straatbeeld verdwijnen.
De homohaat die in Indonesië de kop opsteekt heeft in Yogyakarta een nieuw hoogtepunt bereikt. De islamitische knokploegen zijn de straat op gegaan. Ze hebben een pro-gay-demonstratie verstoord en trekken dreigend op motoren door de stad.
Roos: "Zij hebben vlaggen, groene en zwarte, met Arabische tekens erop. Ze schreeuwen 'Allahu Akbar ' en schelden ons uit en zwaaien met kettingen. Het is heel eng allemaal."
De militante groepjes zijn de frontsoldaten van een beweging die eigenlijk geen beweging is. Niemand weet waar de homohaat ineens vandaan is gekomen.
Een echte aanleiding was er niet. In het verleden werden bijeenkomsten, filmfestivals en festiviteiten van homo's wel eens tot sluiting gedwongen. Dat gebeurde sporadisch. Ditmaal is er plotseling een nationale beweging op gang gekomen die LGBT's uit het openbare leven verjaagt.
TV-homo schaft vriendin aan
Die beweging wordt gedragen door elementen in de regering en de overheid die allemaal bijdragen aan een sfeer waarin homo's langzaam worden gecriminaliseerd. De commissie die verantwoordelijk is voor de televisiecensuur heeft elk 'vrouwelijk gedrag' door mannen op de televisie verboden.
Op slag zijn tientallen televisiehomo's, presentatoren en zogeheten 'selebritis' van de buis verdwenen. Een enkeling heeft zijn baan kunnen redden door herenkleding aan te trekken en een vriendin 'aan te schaffen', maar de overigen zijn veroordeeld tot een werkeloos en clandestien bestaan.
'Homoseksuele tijdbom'
Alles wordt gebruikt om de haatgolf aan te jagen. Het meest genoemd worden een mysterieuze moord waarbij een lesbische relatie een rol speelt, en de arrestatie van een homoseksuele zanger die zich aan een minderjarige jongen zou hebben vergrepen.
Voor 'commandant' Muhammad Fuad van het FUI-militie zijn deze twee incidenten bewijzen voor 'de homoseksuele tijdbom' die tikt in Indonesië. "Als die homo's maar blijven doen alsof het normaal is wat ze doen, brengen ze onze kinderen in de war. Wij kunnen niet toestaan dat normale mensen onder de invloed van de homo's komen."
Fijntjes voegt hij eraan toe dat homo's volgens religieuze richtlijnen verbrand dienen te worden of "in het diepste ravijn gestort".
Niemand die hem tegenspreekt. Ook de regering zwijgt, afgezien van de homohaters onder de ministers. De minister van Research, Technologie en Hoger Onderwijs, Muhammad Nasir, bijvoorbeeld. Hij stak de lont in het kruitvat door te zeggen dat wat hem betreft LGBT's niet thuishoren op universiteiten. Minister van Defensie Ryamizard Ryacudu noemde LGBT's een sluipend kwaad dat "erger is dan een kernoorlog".
Niet opvallen is het devies
Voor de homo's en transseksuelen, die nog niet zo lang geleden alomtegenwoordig waren in Indonesië, is het ineens zaak geworden vooral niet meer op te vallen.
Roos houdt haar geaardheid voortaan voor zich, maar voor anderen is dat niet zo gemakkelijk. Sinta Ratri leidt sinds 2008 een 'pesantren', een islamitisch godsdienstschooltje voor oudere transseksuelen.
Het schooltje ligt diep verscholen in de steegjes van een eeuwenoud deel van Yogyakarta. Sinta heeft de pech dat dat schooltje internationale bekendheid heeft verworven en voortdurend wordt opgevoerd in verhalen over LGBT's in Indonesië.
Dat viel ook de militanten van FJI op. Die zijn vorige week komen opdraven en Sinta restte niets anders dan haar schooltje te sluiten en de 43 transseksuele leerlingen naar huis te sturen.
Dat is de werkwijze van de tegenstanders. De LGBT's worden van de straat en van de buis gejaagd. Zodra er een zich weer laat zien, duiken de militanten er bovenop. Zonder dat de regering een vinger heeft hoeven uitsteken is het 'LGBT-probleem' van Indonesië 'opgelos
http://nos.nl/artikel/2090624-in-indonesie-zijn-homo-s-erger-dan-een-kernoorlog.html
Ze wil 'Roos' genoemd worden, omdat zij van rozen houdt, maar vooral omdat ze bang is haar echte naam te noemen. De wereld heeft het niet meer zo op haar. "Ik ben bang dat ze me oppakken en naar een dokter sturen of naar een psycholoog." Roos is lesbisch, en woont en studeert in Yogya. Deze doorgaans vrolijke en creatieve studentenstad in Indonesië is sinds vorige week niet meer veilig voor haar.
Twee militante moslimgroepen, het Front Jihad Islam (FJI) en het Forum Umat Islam (FUI), hebben haar de oorlog verklaard. En met haar alle LGBT's (Lesbian, Gay, Bisexual en Transgender).
Deze afkorting voor alles wat anders is duikt ineens overal op. Spandoeken in de stad schreeuwen dat LGBT een ziekte is, die moet worden uitgeroeid. Homo's moeten uit het straatbeeld verdwijnen.
De homohaat die in Indonesië de kop opsteekt heeft in Yogyakarta een nieuw hoogtepunt bereikt. De islamitische knokploegen zijn de straat op gegaan. Ze hebben een pro-gay-demonstratie verstoord en trekken dreigend op motoren door de stad.
Roos: "Zij hebben vlaggen, groene en zwarte, met Arabische tekens erop. Ze schreeuwen 'Allahu Akbar ' en schelden ons uit en zwaaien met kettingen. Het is heel eng allemaal."
De militante groepjes zijn de frontsoldaten van een beweging die eigenlijk geen beweging is. Niemand weet waar de homohaat ineens vandaan is gekomen.
Een echte aanleiding was er niet. In het verleden werden bijeenkomsten, filmfestivals en festiviteiten van homo's wel eens tot sluiting gedwongen. Dat gebeurde sporadisch. Ditmaal is er plotseling een nationale beweging op gang gekomen die LGBT's uit het openbare leven verjaagt.
TV-homo schaft vriendin aan
Die beweging wordt gedragen door elementen in de regering en de overheid die allemaal bijdragen aan een sfeer waarin homo's langzaam worden gecriminaliseerd. De commissie die verantwoordelijk is voor de televisiecensuur heeft elk 'vrouwelijk gedrag' door mannen op de televisie verboden.
Op slag zijn tientallen televisiehomo's, presentatoren en zogeheten 'selebritis' van de buis verdwenen. Een enkeling heeft zijn baan kunnen redden door herenkleding aan te trekken en een vriendin 'aan te schaffen', maar de overigen zijn veroordeeld tot een werkeloos en clandestien bestaan.
'Homoseksuele tijdbom'
Alles wordt gebruikt om de haatgolf aan te jagen. Het meest genoemd worden een mysterieuze moord waarbij een lesbische relatie een rol speelt, en de arrestatie van een homoseksuele zanger die zich aan een minderjarige jongen zou hebben vergrepen.
Voor 'commandant' Muhammad Fuad van het FUI-militie zijn deze twee incidenten bewijzen voor 'de homoseksuele tijdbom' die tikt in Indonesië. "Als die homo's maar blijven doen alsof het normaal is wat ze doen, brengen ze onze kinderen in de war. Wij kunnen niet toestaan dat normale mensen onder de invloed van de homo's komen."
Fijntjes voegt hij eraan toe dat homo's volgens religieuze richtlijnen verbrand dienen te worden of "in het diepste ravijn gestort".
Niemand die hem tegenspreekt. Ook de regering zwijgt, afgezien van de homohaters onder de ministers. De minister van Research, Technologie en Hoger Onderwijs, Muhammad Nasir, bijvoorbeeld. Hij stak de lont in het kruitvat door te zeggen dat wat hem betreft LGBT's niet thuishoren op universiteiten. Minister van Defensie Ryamizard Ryacudu noemde LGBT's een sluipend kwaad dat "erger is dan een kernoorlog".
Niet opvallen is het devies
Voor de homo's en transseksuelen, die nog niet zo lang geleden alomtegenwoordig waren in Indonesië, is het ineens zaak geworden vooral niet meer op te vallen.
Roos houdt haar geaardheid voortaan voor zich, maar voor anderen is dat niet zo gemakkelijk. Sinta Ratri leidt sinds 2008 een 'pesantren', een islamitisch godsdienstschooltje voor oudere transseksuelen.
Het schooltje ligt diep verscholen in de steegjes van een eeuwenoud deel van Yogyakarta. Sinta heeft de pech dat dat schooltje internationale bekendheid heeft verworven en voortdurend wordt opgevoerd in verhalen over LGBT's in Indonesië.
Dat viel ook de militanten van FJI op. Die zijn vorige week komen opdraven en Sinta restte niets anders dan haar schooltje te sluiten en de 43 transseksuele leerlingen naar huis te sturen.
Dat is de werkwijze van de tegenstanders. De LGBT's worden van de straat en van de buis gejaagd. Zodra er een zich weer laat zien, duiken de militanten er bovenop. Zonder dat de regering een vinger heeft hoeven uitsteken is het 'LGBT-probleem' van Indonesië 'opgelos
http://nos.nl/artikel/2090624-in-indonesie-zijn-homo-s-erger-dan-een-kernoorlog.html