iman2005
15-04-2005, 22:17
Sommige zien een relatie tussen een Nederlandse en een marokkaanse als Haraam. Toch is er nooit een probleem geweest betreft de cultuur en het geloof. In tegendeel. Het probleem is; leven met een dealer...Ik vind het zo erg. Ik maak me iedere dag zoveel zorgen. Het geld speelt geen rol. Volgens hem wel. Hij wilt genoeg geld voor onze kinderen later. Omdat hij zelf arm is opgegroeid en uit een gebroken gezin komt. Ik snap zijn standpunt. Maar daarom neem ik nooit geld aan, of cadeaus ook niet voor boodschappen. Ik werk liever zelf hard voor een bedrag van nog geen 1200 per maand. Maar iedere euro is dan ook veel meer waard. Een 'normale'baan wilt hij niet. Ik denk dat hij zich daar te trots voor voelt.
Ondanks ik Nederlands ben opgevoed en hij Islamitisch, stimuleer ik hem meer te lezen en zich te verdiepen in de Islam. Zelf ben ik al lang voor hem en meer dan hem met de Islam bezig. Hij gelooft sterk in Allah, wat ik enorm waardeer. Maar zijn keuze doet me verdriet en bid ik iedere dag weer dat hem niets mag overkomen en hij uiteindelijk het goede pad zal bewandelen. Maar het is zwaar. Het voelt alsof ik leef in een zonde. Maar ik wil dat hij de keuze uiteindelijk maakt, vanuit zijn eigen hart. Niet omdat het mijn grote wens is. Ik voel me iedere dag zo dankbaar als hij me in zijn armen sluit. Dan weet ik dat hij veilig is. Mijn geloof en liefde in God en in hem zijn groter dan het werk wat hij doet. Hoe verkeerd het ook is. Ik wil hem nooit kwijt. De liefde heeft ons bij elkaar gebracht, en dat is God's werk. Hij heeft weleens gevraagd om me te bekeren. Mijn hart ligt al in de Islam, dat is mijn eigen keuze geweest. Ik heb hem verteld dat als ik moslima word en ook zo volgens de waarden en normen ga leven, ook met een echte moslim wil verdergaan. Voor nu voel ik mijn hart waar ik zoveel liefde en hoop in voel. Als Mektab het wil, kan er van alles gebeuren. Insh'allah
Ondanks ik Nederlands ben opgevoed en hij Islamitisch, stimuleer ik hem meer te lezen en zich te verdiepen in de Islam. Zelf ben ik al lang voor hem en meer dan hem met de Islam bezig. Hij gelooft sterk in Allah, wat ik enorm waardeer. Maar zijn keuze doet me verdriet en bid ik iedere dag weer dat hem niets mag overkomen en hij uiteindelijk het goede pad zal bewandelen. Maar het is zwaar. Het voelt alsof ik leef in een zonde. Maar ik wil dat hij de keuze uiteindelijk maakt, vanuit zijn eigen hart. Niet omdat het mijn grote wens is. Ik voel me iedere dag zo dankbaar als hij me in zijn armen sluit. Dan weet ik dat hij veilig is. Mijn geloof en liefde in God en in hem zijn groter dan het werk wat hij doet. Hoe verkeerd het ook is. Ik wil hem nooit kwijt. De liefde heeft ons bij elkaar gebracht, en dat is God's werk. Hij heeft weleens gevraagd om me te bekeren. Mijn hart ligt al in de Islam, dat is mijn eigen keuze geweest. Ik heb hem verteld dat als ik moslima word en ook zo volgens de waarden en normen ga leven, ook met een echte moslim wil verdergaan. Voor nu voel ik mijn hart waar ik zoveel liefde en hoop in voel. Als Mektab het wil, kan er van alles gebeuren. Insh'allah