MisterSinister
15-11-2015, 14:33
Citaat:
De Marokkaanse Rahma (56) wilde als kind niets liever dan naar Europa verhuizen waar ze vrijer zou kunnen zijn. Dat lukte: ze trouwde en vertrok naar Nederland. Ze bouwde een carrière op en heeft inmiddels al achttien jaar een succesvol bedrijf. “Ik bleef knokken en mezelf ontwikkelen.”
Rahma: “Ik ben geboren in de mooie badplaats Tanger in Marokko. Jongens mochten daar veel meer dan meisjes. Ik kom uit een gezin van zes meiden en één jongen en mijn broertje werd altijd behandeld als een jonge prins. Hij kreeg de mooiste appel, een aai over zijn bol en als hij een van zijn zussen sloeg, werd dat door mijn moeder oogluikend toegestaan. Ik vond dat heel vreemd. Het maakte me opstandig. Boos, ook. Ik weet nog goed dat ik eens met mijn moeder op ons dak stond, terwijl we bezig waren met de was. Op straat klonk gegil en geschreeuw. Ik was nieuwsgierig, maar mijn moeder verbood me te kijken wat er aan de hand was. Een fatsoenlijk meisje deed dat niet. Toch gluurde ik voorzichtig vanaf de balustrade naar beneden. Ik zag hoe een vrouw door twee politieagenten werd meegesleurd. ‘Waarom doen ze dat?’ vroeg ik geschrokken aan mijn moeder. ‘De rechter heeft besloten dat deze vrouw terug moet naar haar man. Ze wil niet, maar ze moet’, antwoordde mijn moeder.
Ik was verbijsterd. Dit kan toch niet waar zijn? Het tafereel boezemde me angst in, maar maakte me vastbesloten: ik wil niet in dit land blijven. Ik wil niet geslagen worden of bij een man zijn die me niet goed behandelt. Ik wil vrij zijn, korte rokjes kunnen dragen en me opmaken.”
Rijke dame
“Ik had gehoord dat meisjes in Europa veel meer mogelijkheden hadden. Daar hoefde je niet bang te zijn voor je man of familie. In de pauze op school zat ik vaak op een muurtje te zwaaien naar voorbijrijdende bussen vol toeristen. Ik was ervan overtuigd dat er op een dag eentje zou stoppen. Een rijke, oude dame zou dan uitstappen en me meenemen naar haar land. Na een jaar kreeg ik door dat dat niet ging gebeuren. Ik stopte met zwaaien, maar bleef wel dromen over het buitenland. Toen ik een jaar of twaalf was, heb ik mijn vader om hulp gevraagd. Ik wilde trouwen met een Europese Marokkaan, zodat ik in elk geval weg kon uit Marokko. Mijn vader vond het goed en regelde een paspoort.
waarom, als marokkaanse wijven mfellesen willen, moet dat altijd gepaard gaan met kufar naar de mond praten?Rahma: “Ik ben geboren in de mooie badplaats Tanger in Marokko. Jongens mochten daar veel meer dan meisjes. Ik kom uit een gezin van zes meiden en één jongen en mijn broertje werd altijd behandeld als een jonge prins. Hij kreeg de mooiste appel, een aai over zijn bol en als hij een van zijn zussen sloeg, werd dat door mijn moeder oogluikend toegestaan. Ik vond dat heel vreemd. Het maakte me opstandig. Boos, ook. Ik weet nog goed dat ik eens met mijn moeder op ons dak stond, terwijl we bezig waren met de was. Op straat klonk gegil en geschreeuw. Ik was nieuwsgierig, maar mijn moeder verbood me te kijken wat er aan de hand was. Een fatsoenlijk meisje deed dat niet. Toch gluurde ik voorzichtig vanaf de balustrade naar beneden. Ik zag hoe een vrouw door twee politieagenten werd meegesleurd. ‘Waarom doen ze dat?’ vroeg ik geschrokken aan mijn moeder. ‘De rechter heeft besloten dat deze vrouw terug moet naar haar man. Ze wil niet, maar ze moet’, antwoordde mijn moeder.
Ik was verbijsterd. Dit kan toch niet waar zijn? Het tafereel boezemde me angst in, maar maakte me vastbesloten: ik wil niet in dit land blijven. Ik wil niet geslagen worden of bij een man zijn die me niet goed behandelt. Ik wil vrij zijn, korte rokjes kunnen dragen en me opmaken.”
Rijke dame
“Ik had gehoord dat meisjes in Europa veel meer mogelijkheden hadden. Daar hoefde je niet bang te zijn voor je man of familie. In de pauze op school zat ik vaak op een muurtje te zwaaien naar voorbijrijdende bussen vol toeristen. Ik was ervan overtuigd dat er op een dag eentje zou stoppen. Een rijke, oude dame zou dan uitstappen en me meenemen naar haar land. Na een jaar kreeg ik door dat dat niet ging gebeuren. Ik stopte met zwaaien, maar bleef wel dromen over het buitenland. Toen ik een jaar of twaalf was, heb ik mijn vader om hulp gevraagd. Ik wilde trouwen met een Europese Marokkaan, zodat ik in elk geval weg kon uit Marokko. Mijn vader vond het goed en regelde een paspoort.
waarom, als marokkaanse wijven zich vrij wanen, moet dat altijd gepaard gaan met blonde haartjes?
waarom, als marokkaanse wijven de marokkaanse cultuur zwart maken, zijn het altijd van die varkens?
waarom, als marokkaanse wijven zich losgerukt hebben van de marokkaanse cultuur...doen ze opeens ook niks meer aan islam?