romais
16-07-2015, 11:46
Alvorens ingegaan wordt op de vraag over hoe om te gaan met meningsverschillen, gaan daar twee essentiële punten aan vooraf. Ten eerste dient elke persoon te beseffen dat meningsverschil een feit is, zolang de mens bestaat. Meningsverschil is onlosmakelijk verbonden met onze soort, omdat onze situaties verschillen en daarmee ook onze kijk op de zaken. Dit gold zelfs voor de metgezellen, ook die hadden onderlinge meningsverschil inzake religieuze kwesties, dus laat staan wij.
Ten tweede is meningsverschil niet altijd slecht of afkeurenswaardig. Deze aanname zorgt ervoor dat je vijandig komt te staan tegenover eenieder die anders denkt dan jij. Hierdoor wordt meningsverschil een bron van strijd en conflicten in plaats van een verruiming. Meningsverschil kan resulteren in oplossingen, nieuwe inzichten en waardering voor het anders-zijn van de ander.
De moslimgeleerden hebben veel gezegd en geschreven over hoe om te gaan met meningsverschillen. Hieronder volgt een bondige samenvatting van enkele belangrijke punten hierover: - Vermijdt starheid en bekrompenheid: een persoon die bekrompen is en enkel vasthoudt aan de uitspraak van één geleerde, groepering of partij, zal nooit open kunnen staan voor de ander, ongeacht waar de waarheid zich bevindt. In dit geval is het voor desbetreffende persoon namelijk niet meer relevant wie de waarheid spreekt, maar enkel dat zijn geleerde, groepering of partij, gelijk moet krijgen. Dit behoort tot een van de grootste oorzaken van verbitterde meningsverschillen.
Er is geen ruimte voor hoor en wederhoor, maar er is sprake van aanval en verdediging. Dit tast de broederschap aan waar de islam veel waarde aan hecht. Wij dienen als moslims onze loyaliteit niet te baseren op een geleerde, groepering of partij, maar op de waarheid. Waar deze zich ook mag bevinden, accepteren wij het. - Maak meningsverschillen niet groter dan dat ze zijn: meningsverschillen in jurisprudentiële kwesties zijn een feit sinds de komst van de islam. Het kwam zelfs voor in de tijd van de profeet Mohammed (vrede zij met hem).
Meningsverschil heeft zo zijn richtlijnen die niet overschreden mogen worden. Zo mag een meningsverschil in jurisprudentiële kwesties niet ontaarden in ruzie, wrok- of haatgevoelens. - Meningsverschillen zijn niet per se schadelijk: we dienen te weten dat meningsverschillen in de hedendaagse vraagstukken, waar ijtihad voor vereist is, de ummah niet schaden, zolang de verschillen zich baseren op het welzijn van de gemeenschap.
Hier kunnen mensen verschillen in het definiëren en vastleggen van wat precies in het welzijn van de gemeenschap is. Dit hangt allemaal af van de kennis en zienswijze van de betreffende geleerde. Deze vorm van meningsverschil kwam veelvuldig voor in de tijd van de rechtgeleide kaliefen. Desondanks respecteerden ze elkaar.
Tot slot is het van belang stil te staan bij het feit in hoeverre jij als individu bevoegd bent om inzake bepaalde religieuze kwesties een mening te hebben, terwijl je onwetend bent of niet genoeg kennis hebt om die mening goed te onderbouwen. Het siert de moslim om gepaste terughoudendheid te betrachten hierin, want tot de oorzaken die meningsverschillen verergeren is dat mensen zonder kennis zich gaan mengen in dit veld.
Ten tweede is meningsverschil niet altijd slecht of afkeurenswaardig. Deze aanname zorgt ervoor dat je vijandig komt te staan tegenover eenieder die anders denkt dan jij. Hierdoor wordt meningsverschil een bron van strijd en conflicten in plaats van een verruiming. Meningsverschil kan resulteren in oplossingen, nieuwe inzichten en waardering voor het anders-zijn van de ander.
De moslimgeleerden hebben veel gezegd en geschreven over hoe om te gaan met meningsverschillen. Hieronder volgt een bondige samenvatting van enkele belangrijke punten hierover: - Vermijdt starheid en bekrompenheid: een persoon die bekrompen is en enkel vasthoudt aan de uitspraak van één geleerde, groepering of partij, zal nooit open kunnen staan voor de ander, ongeacht waar de waarheid zich bevindt. In dit geval is het voor desbetreffende persoon namelijk niet meer relevant wie de waarheid spreekt, maar enkel dat zijn geleerde, groepering of partij, gelijk moet krijgen. Dit behoort tot een van de grootste oorzaken van verbitterde meningsverschillen.
Er is geen ruimte voor hoor en wederhoor, maar er is sprake van aanval en verdediging. Dit tast de broederschap aan waar de islam veel waarde aan hecht. Wij dienen als moslims onze loyaliteit niet te baseren op een geleerde, groepering of partij, maar op de waarheid. Waar deze zich ook mag bevinden, accepteren wij het. - Maak meningsverschillen niet groter dan dat ze zijn: meningsverschillen in jurisprudentiële kwesties zijn een feit sinds de komst van de islam. Het kwam zelfs voor in de tijd van de profeet Mohammed (vrede zij met hem).
Meningsverschil heeft zo zijn richtlijnen die niet overschreden mogen worden. Zo mag een meningsverschil in jurisprudentiële kwesties niet ontaarden in ruzie, wrok- of haatgevoelens. - Meningsverschillen zijn niet per se schadelijk: we dienen te weten dat meningsverschillen in de hedendaagse vraagstukken, waar ijtihad voor vereist is, de ummah niet schaden, zolang de verschillen zich baseren op het welzijn van de gemeenschap.
Hier kunnen mensen verschillen in het definiëren en vastleggen van wat precies in het welzijn van de gemeenschap is. Dit hangt allemaal af van de kennis en zienswijze van de betreffende geleerde. Deze vorm van meningsverschil kwam veelvuldig voor in de tijd van de rechtgeleide kaliefen. Desondanks respecteerden ze elkaar.
Tot slot is het van belang stil te staan bij het feit in hoeverre jij als individu bevoegd bent om inzake bepaalde religieuze kwesties een mening te hebben, terwijl je onwetend bent of niet genoeg kennis hebt om die mening goed te onderbouwen. Het siert de moslim om gepaste terughoudendheid te betrachten hierin, want tot de oorzaken die meningsverschillen verergeren is dat mensen zonder kennis zich gaan mengen in dit veld.