elTahar
18-04-2015, 17:15
http://wijblijvenhier.nl/29102/hoe-propaganda-de-jihadgang-naar-syrie-mobiliseert/#comment-577425
Syriëgangers vertrekken om uiteenlopende redenen uit hun geboortelanden. De ‘jihadgang’ heeft een zekere aantrekkingskracht op een diverse groep mensen: studenten tot en met rijkeluiskinderen nemen deel aan de gewapende oorlog. Een duidelijk profiel van de ‘Syriëganger’ is daarom moeilijk te schetsen. Daarentegen is wel sprake van een gemeenschappelijke factor, die steeds opduikt in het besluitvormingsproces van vrijwel alle uitreizende jihadisten, namelijk: een onvolledige en enigszins eenzijdige lezing van de oorlog in Syrië.
Het narratief c.q. officiële lezing dat president Assad een “wrede dictator” is, die de “vreedzame opstand” begin 2011 met “harde hand neersloeg”. Daarnaast schuldig is aan “200.000 doden”, heeft Syriëgangers overtuigd van hun nobel streven, dat als volgt is samen te vatten: het afzetten van een brute dictator door naar het oorlogsgebied af te reizen om aansluiting te vinden bij de gewapende oppositie.
Een zorgvuldige studie laat zien dat de meeste beschuldigingen aan het adres van de regering in Damascus nauwelijks een basis hebben. Sterker nog: steeds meer bewijzen laten zien dat het gros van de misdaden, waar de Syrische overheid van beschuldigd wordt, gepleegd is door de oppositie.
Deze alternatieve ofwel genuanceerde lezing is compleet afwezig bij de Syriëgangers en het grote publiek. Bovengenoemde narratieven omtrent de oorlog in Syrië, die verheven lijken tot absolute waarheid, verklaren enigszins waarom onderzoekers en deskundigen propaganda als één van de motieven om naar Syrië af te reizen over het hoofd zien.
In dit stuk zal ik beargumenteren dat propaganda – dat wil zeggen, het beïnvloeden van de publieke opinie ten gunste van het elitarisme (belangen van de staat, multinationals etc.) – juist een bepalende rol speelt in het besluitvormingsproces van de Syriëgangers.
In het verlengde hiervan heeft de ‘informatie-oorlog’ invloed op de Syriëgangers. Dat wil zeggen dat een doelbewuste missrepresentatie van feiten een prikkelend effect heeft op jihadisten. Met als gevolg dat zij naar het conflictgebied afreizen om zich aan te sluiten bij de gewapende oppositie!
Stand up and do stuff
In het vorige deel werd de vergelijking gemaakt met de Afghaanse Oorlog, die ook de nodige aantal buitenlandse vechters aantrok. Maar volgens dr. Thomas Hegghammer (expert op het gebied van buitenlandse gevechtsstrijders) overtreft de oorlog in Syrië alle records:
“There seems never to have been more than 3,000 to 4,000 foreign fighters at any one time in Afghanistan.”
In totaal heeft de oorlog in Syrië een recordaantal buitenlandse strijders aangetrokken. Onderzoeken wijzen uit dat tussen de 15.000 en 30.000 niet-Syrische militanten de weg naar het oorlogsgebied hebben gevonden. Het aantal westerse Syriëgangers wordt door het International Centre for Crisis en Radicalisation (januari 2015) geschat op ongeveer 4.000.
Hegghammer beargumenteert dat jihadgangers naar Syrië vertrekken, omdat ze het simpelweg kunnen. Het gemak waarmee de reis afgelegd kan worden en de relatief risicovrije situatie (in het door de rebellen gecontroleerde gebieden), heeft de stroom van jihadisten in versnelling gebracht. Dit is niet de enige verklaring volgens dr. Hegghammer, vandaar dat hij stilstaat bij het volgende:
“The most obvious [i.e. motivatie] is the extreme brutality of the Syrian regime and the resulting images of unspeakable civilian suffering, which prompt many — not just Muslims — to want to do something about it.”
Onderzoekers van de International Centre for Counter-Terrorism (ICCT) zijn het daar ook mee eens:
“[w]idespread availability of images depicting suffering and destruction in Syria, combined with the frame of a secular autocrat oppressing Sunni Muslims are feeding a social media jihad.”
De bekendste Nederlandse Syriëganger, oud-militair Yilmaz, bevestigt in een interview met CBS News deze stelling. Naar eigen zeggen heeft hij de wapens opgepakt in Syrië, omdat president Bashar al-Assad verantwoordelijk is voor 200.000 slachtoffers en andere grote misdaden zoals het afvuren van vaatbommen en het uitvoeren van chemische aanvallen. Dit prikkelde Yilmaz om in te grijpen, want zo zegt hij:
“I felt the need (&hellip
Dit komt min of meer terug bij alle Syriëgangers. Zo wilde de onlangs omgekomen Abu Muhammed zich “inzetten voor de zwakkeren in de samenleving”. Over de president van Syrië zegt hij het volgende:
“Assad is bezig met het afslachten van zijn eigen volk,”
De enige veroordeelde, teruggekeerde Syriëganger – Maher H. – was afgereisd naar Syrië omdat:
“Het onrecht dat zich – veroorzaakt door het onderdrukkende regime van Assad – in Syrië afspeelde.”
Ook onder Nederlandse moslims heerst dit beeld. In mei 2013 kwam naar voren dat 87% van de Nederlandse moslims “voorstander was van het afzetten van president Bashar al-Assad”. Ook heerst er onder Nederlandse moslims sympathie voor Syriëgangers: 73% ziet ze als helden en 72% vindt het “goed” dat ze vertrekken naar Syrië om te vechten.
In een interview met de Britse Channel 4 verklaren twee teruggekeerde Britse Syriëgangers, Ibrahim en Musa, dat beeldvorming zwaar woog in hun besluit.
Op de vraag of er een rekruteringsproces was, antwoordt Ibrahim: “If you can call the TV-channels a recruiter, then they are the recruiters”. Ibrahim verklaart dat verder als volgt:
“Watching what was happening over there, on the newschannels: it was heart breakening (&hellip
Op de vraag of hij niet beïnvloed werd door een extremistische prediker of moskee, geeft Ibrahim aan dat een imam niet nodig is om te vertellen dat het goed mis is in Syrië.
De andere Britse Syriëganger Musa komt met een soortgelijke verklaring. Hij verafschuwde de slachtingen in Syrië, met als gevolg dat Musa ging:
“That really affected me, touched me, and I thought I could help one way or another… and that pushed me to go.”
......
Syriëgangers vertrekken om uiteenlopende redenen uit hun geboortelanden. De ‘jihadgang’ heeft een zekere aantrekkingskracht op een diverse groep mensen: studenten tot en met rijkeluiskinderen nemen deel aan de gewapende oorlog. Een duidelijk profiel van de ‘Syriëganger’ is daarom moeilijk te schetsen. Daarentegen is wel sprake van een gemeenschappelijke factor, die steeds opduikt in het besluitvormingsproces van vrijwel alle uitreizende jihadisten, namelijk: een onvolledige en enigszins eenzijdige lezing van de oorlog in Syrië.
Het narratief c.q. officiële lezing dat president Assad een “wrede dictator” is, die de “vreedzame opstand” begin 2011 met “harde hand neersloeg”. Daarnaast schuldig is aan “200.000 doden”, heeft Syriëgangers overtuigd van hun nobel streven, dat als volgt is samen te vatten: het afzetten van een brute dictator door naar het oorlogsgebied af te reizen om aansluiting te vinden bij de gewapende oppositie.
Een zorgvuldige studie laat zien dat de meeste beschuldigingen aan het adres van de regering in Damascus nauwelijks een basis hebben. Sterker nog: steeds meer bewijzen laten zien dat het gros van de misdaden, waar de Syrische overheid van beschuldigd wordt, gepleegd is door de oppositie.
Deze alternatieve ofwel genuanceerde lezing is compleet afwezig bij de Syriëgangers en het grote publiek. Bovengenoemde narratieven omtrent de oorlog in Syrië, die verheven lijken tot absolute waarheid, verklaren enigszins waarom onderzoekers en deskundigen propaganda als één van de motieven om naar Syrië af te reizen over het hoofd zien.
In dit stuk zal ik beargumenteren dat propaganda – dat wil zeggen, het beïnvloeden van de publieke opinie ten gunste van het elitarisme (belangen van de staat, multinationals etc.) – juist een bepalende rol speelt in het besluitvormingsproces van de Syriëgangers.
In het verlengde hiervan heeft de ‘informatie-oorlog’ invloed op de Syriëgangers. Dat wil zeggen dat een doelbewuste missrepresentatie van feiten een prikkelend effect heeft op jihadisten. Met als gevolg dat zij naar het conflictgebied afreizen om zich aan te sluiten bij de gewapende oppositie!
Stand up and do stuff
In het vorige deel werd de vergelijking gemaakt met de Afghaanse Oorlog, die ook de nodige aantal buitenlandse vechters aantrok. Maar volgens dr. Thomas Hegghammer (expert op het gebied van buitenlandse gevechtsstrijders) overtreft de oorlog in Syrië alle records:
“There seems never to have been more than 3,000 to 4,000 foreign fighters at any one time in Afghanistan.”
In totaal heeft de oorlog in Syrië een recordaantal buitenlandse strijders aangetrokken. Onderzoeken wijzen uit dat tussen de 15.000 en 30.000 niet-Syrische militanten de weg naar het oorlogsgebied hebben gevonden. Het aantal westerse Syriëgangers wordt door het International Centre for Crisis en Radicalisation (januari 2015) geschat op ongeveer 4.000.
Hegghammer beargumenteert dat jihadgangers naar Syrië vertrekken, omdat ze het simpelweg kunnen. Het gemak waarmee de reis afgelegd kan worden en de relatief risicovrije situatie (in het door de rebellen gecontroleerde gebieden), heeft de stroom van jihadisten in versnelling gebracht. Dit is niet de enige verklaring volgens dr. Hegghammer, vandaar dat hij stilstaat bij het volgende:
“The most obvious [i.e. motivatie] is the extreme brutality of the Syrian regime and the resulting images of unspeakable civilian suffering, which prompt many — not just Muslims — to want to do something about it.”
Onderzoekers van de International Centre for Counter-Terrorism (ICCT) zijn het daar ook mee eens:
“[w]idespread availability of images depicting suffering and destruction in Syria, combined with the frame of a secular autocrat oppressing Sunni Muslims are feeding a social media jihad.”
De bekendste Nederlandse Syriëganger, oud-militair Yilmaz, bevestigt in een interview met CBS News deze stelling. Naar eigen zeggen heeft hij de wapens opgepakt in Syrië, omdat president Bashar al-Assad verantwoordelijk is voor 200.000 slachtoffers en andere grote misdaden zoals het afvuren van vaatbommen en het uitvoeren van chemische aanvallen. Dit prikkelde Yilmaz om in te grijpen, want zo zegt hij:
“I felt the need (&hellip
Dit komt min of meer terug bij alle Syriëgangers. Zo wilde de onlangs omgekomen Abu Muhammed zich “inzetten voor de zwakkeren in de samenleving”. Over de president van Syrië zegt hij het volgende:
“Assad is bezig met het afslachten van zijn eigen volk,”
De enige veroordeelde, teruggekeerde Syriëganger – Maher H. – was afgereisd naar Syrië omdat:
“Het onrecht dat zich – veroorzaakt door het onderdrukkende regime van Assad – in Syrië afspeelde.”
Ook onder Nederlandse moslims heerst dit beeld. In mei 2013 kwam naar voren dat 87% van de Nederlandse moslims “voorstander was van het afzetten van president Bashar al-Assad”. Ook heerst er onder Nederlandse moslims sympathie voor Syriëgangers: 73% ziet ze als helden en 72% vindt het “goed” dat ze vertrekken naar Syrië om te vechten.
In een interview met de Britse Channel 4 verklaren twee teruggekeerde Britse Syriëgangers, Ibrahim en Musa, dat beeldvorming zwaar woog in hun besluit.
Op de vraag of er een rekruteringsproces was, antwoordt Ibrahim: “If you can call the TV-channels a recruiter, then they are the recruiters”. Ibrahim verklaart dat verder als volgt:
“Watching what was happening over there, on the newschannels: it was heart breakening (&hellip
Op de vraag of hij niet beïnvloed werd door een extremistische prediker of moskee, geeft Ibrahim aan dat een imam niet nodig is om te vertellen dat het goed mis is in Syrië.
De andere Britse Syriëganger Musa komt met een soortgelijke verklaring. Hij verafschuwde de slachtingen in Syrië, met als gevolg dat Musa ging:
“That really affected me, touched me, and I thought I could help one way or another… and that pushed me to go.”
......