Bekijk volle/desktop versie : Marlies Dekkers: 'Als kind was ik voortdurend in gesprek met God'



15-03-2015, 11:21

[FONT=Arial][/FONT]
[FONT=Arial]© Maartje Geels. Marlies Dekkers: "Mijn dochter gaat over een jaar of twee het huis uit. Die gedachte maakt me soms wel wat melancholiek. Ik ben heel soft nu, zeg ik dan tegen haar. Dan vraagt zij: oké, wat moet ik nou doen dan? Wil je een kus? Ja, doe maar een kus, zeg ik dan."[/FONT]
[FONT=Arial]LEVENSLESSEN Lingerieontwerpster Marlies Dekkers leeft en werkt als een topsporter. Altijd een nieuw doel, altijd trainen.[/FONT]
[FONT=Arial]


Vriendinnen had ik nauwelijks. Ik werd gepest omdat ik me niet aan de groep wilde conformeren

[/FONT]
[FONT=Arial]Les 1: Zoek je eigen weg
"Ik was een zoekend, vragend kind dat altijd rondliep met een onbestemd gevoel van anders zijn. Iets willen maar totaal niet weten wát. Het liefst trok ik me terug in een fantasiewereld. Ik was ook heel nieuwsgierig. De eerste dag op de kleuterschool zou een feest worden - eindelijk zou ik leren lezen. Dat bleek een vergissing. Ik was enorm teleurgesteld. Maar ik wíl het, zei ik tegen de juf, en ik kreeg het voor elkaar.

Vriendinnen had ik nauwelijks. Ik werd gepest omdat ik me niet aan de groep wilde conformeren. Ik zag er ook anders uit. Met wat ik kon vinden kleedde ik me in een Parijs-achtige look, althans zoals ik dat in mijn fantasie voor me zag. Hoge hakken, korte rokjes. Op school keken ze me met grote ogen aan: dat kind is niet normaal.

Waar dat allemaal vandaan komt? Geen idee. Ik ben opgegroeid in een katholiek arbeidersgezin in het Brabantse Oosterhout. Mijn vader was machinebankwerker, mijn moeder huisvrouw. Een liefdevol thuis, maar kennis over de wereld en literatuur ontbrak.

Mijn ouders hadden een toekomst voor mij in gedachten die niet veel verder reikte dan sparen voor een uitzet en trouwen. Op de huishoudschool had ik wel genoeg geleerd, vonden ze. Nou, daar dacht ik heel anders over. Ik ben naar de moeder-mavo gegaan en daarna naar de havo.

Geld om door te studeren was er thuis niet, dus toen ik voor de kunstacademie koos, moest ik elke avond afwassen in een restaurant in Oosterhout. Als ik dan tegen een uur of één eindelijk thuiskwam, ging ik nog voor school aan de slag.

Mijn ouders begrepen me echt niet altijd - ik was zo'n raar kind. Toch hebben ze me alle ruimte gegeven om mijn eigen weg te zoeken. Toen ik mijn studentenkamer had ingericht, wilde mijn moeder iets over de gordijnen zeggen. Niet doen, zei mijn vader liefdevol. O ja, zei ze toen. Daar is het bij gebleven.

Mijn moeder was altijd thuis, ik bracht mijn dochter al vroeg naar de crèche. Ik ging internationaal de wereld bestormen, voor hen was Oosterhout de wereld. Maar altijd zeiden ze: doe het zoals jij het wilt. Dat kwam vanuit hun hart.

Die vrijheid krijgen maar weinig kinderen van hun ouders. Nu ik zelf opvoed denk ik: wat hebben ze het verschrikkelijk goed gedaan, die ouders van mij. Mijn dochter is 16. Een heel ander kind dan ik. Toen ik zo oud was, zat ik altijd met mijn neus in de schoolboeken. Om tien uur 's avonds ging ik voor de deur zitten wachten omdat ik na het uitgaan niet te vroeg thuis durfde te komen. Te vroeg, hè! Bij Zilver wordt het regelmatig vier uur. Als ze weggaat zeg ik: maak maar lekker veel plezier. En dan direct erachteraan: maar hoe laat kom je thuis? Niet doen, denk ik dan, niet doen!

Zilver weet wel: als ze achter de kassa wil, mijn zegen heeft ze. Dat meen ik. Ik weet immers: anders werkt het niet."

Wordt vervolgd.

15-03-2015, 11:22


© Maartje Geels.

Bijna iedere dag denk ik: wauw, ik krijg nóg meer tijd, te gek!
Les 2: Ieder uur doet ertoe
"Als kind ben ik een paar keer heel ziek geweest. Echt kantje boord. Daarom ben ik ontzettend dankbaar voor het leven. En voor de tijd waarin ik op aarde ben gekomen - ik had een gecompliceerde bevalling, die mijn dochter en ik allebei pak 'm beet vijftig jaar geleden niet hadden overleefd.

Bijna iedere dag denk ik: wauw, ik krijg nóg meer tijd, te gek! Een beetje laissez-faire, de boel laten waaien - dat kan ik dus niet. Ik leef behoorlijk intens, ben heel serieus met het leven bezig. Ik onderneem zoals een topsporter te werk gaat. Er is altijd wel een doel, maar daar ben ik niet zo mee bezig. Het gaat om het trainen, trainen en nog eens trainen. En net als elke training ertoe doet, telt alles wat ik doe, iedere dag en elk uur weer.

Ik ben 24 uur per dag met mijn bedrijf bezig. Die focus is nog geen garantie voor succes. Veel is gelukt, maar ik heb ook behoorlijk wat tegenslag gehad en zelfs een faillissement meegemaakt. Net zoals een sporter die zich de blubber traint óók geblesseerd kan raken. Dat doet er dus niet toe - je moet altijd je best doen.

Alles moet altijd, áltijd goed. Zelfs als ik uitga. Dan hang ik echt niet een beetje suf aan de bar. Ik houd ontzettend van dansen, reken maar dat het een leuke avond wordt."

Les 3: Het geloof reist met me mee
"Als meisje had ik grote behoefte aan een sterke figuur, een leermeester. Ik koos intuïtief voor God en was voortdurend met Hem in gesprek. Ik was ook bang voor Hem, want ik vond dat ik maar weinig goed deed en God was een moeilijke, strenge meneer. Nu denk ik: niet God was streng voor mij, dat was ik zelf.

Bij ons thuis stonden drie boeken in de kast. Ik pakte de Bijbel: mijn eerste kennismaking met wereldliteratuur. Dat was toch best een goed geschreven boek. Maar het verhaal van Abraham en Isaak bracht me aan het twijfelen. Dat God een vader opdracht gaf om zijn zoon te offeren, dat trok ik niet. Op school ging ik met iedereen in discussie over dat verhaal. Totdat iemand zei: ik vraag het wel aan mijn moeder, die is theologe. Van haar kreeg ik een brief, waarin ze me uitlegde dat ik de Bijbel niet zo letterlijk moest nemen. Toen viel het kwartje. Ja duh, dacht ik, dit is dus gewoon een mooi verhaal dat je in die tijd moet plaatsen. Dat was echt een bevrijding.


Ik kom wel graag in de kerk. Zo'n mooie, hoge ruimte om te reflecteren, daar is goed over nagedacht
Ik ben een paar jaar los geweest van het geloof, om het op de kunstacademie weer te omarmen. Daar begon ik opnieuw in de Bijbel. Wat een mooie verhalen eigenlijk, ontdekte ik, en ik kan er dus mijn eigen draai aan geven. Nog steeds zijn de bijbelverhalen een creatieve bron waaruit ik put.

Ik draag een kruisje. Het geloof is een rode draad in mijn leven, op veel manieren en lagen, maar niet meer zozeer op de traditionele manier. Ik kom wel graag in de kerk. Dan ga ik naar de mis met de rituelen en de wierook waarvan ik houd, maar ik zit er ook alleen. Zo'n mooie, hoge ruimte om te reflecteren, daar is goed over nagedacht."

Les 4: Wees een rolmodel
"Bij mijn eindexamen op de kunstacademie heb ik Eva als heldin neergezet. Niet Adam, maar Eva durfde immers de vrucht te plukken, zíj had het lef het paradijs te verlaten. Het heeft daarna een paar duizend jaar geduurd voordat er serieus werd gesleuteld aan een betere positie van vrouwen. Kijk naar het stemrecht, dat was er rond 1900 nog niet. De generatie van mijn moeder moest nog stoppen met werken als het eerste kind kwam. Afgezet tegen die duizenden jaren ervóór zijn vrouwen de afgelopen honderd jaar in een razend tempo onafhankelijk geworden. En dus is het zoeken, vallen en opstaan.

Lingerie is steeds een belangrijk symbool geweest in het feminisme. Tijdens de eerste feministische golf ontdeden vrouwen zich van hun korset, in de tweede ontvrouwelijkten ze zich door hun beha te verbranden. Madonna empowerde haar lichaam letterlijk met die beha met grote punten, bijna als wapens. En nu staan er steeds meer vrouwen op zoals Beyoncé, een uitgesproken feministe die zegt: laten we onze vrouwelijkheid vieren, het is fijn om er mooi uit te zien. Bij die vrouwen hoor ik ook.

Je kunt zeggen: lingerie, doet dat ertoe? Ja dus. Mijn talent ligt daar en ik kan er wat mee bewerkstelligen. Ik kan vrouwen ermee verleiden zichzelf mooi te vinden en ze zelfvertrouwen geven. Met het verhaal van mijn carrière wil ik ze bovendien laten zien dat je zelf je leven kunt vormgeven. Dat lukt, want dat hoor ik terug. Vrouwen zeggen tegen mij: jij hebt me nét het zetje gegeven dat ik nodig had om mijn eigen bedrijf te beginnen. Dare to be - het is niet voor niets mijn motto. Ik hoop zo dat jonge vrouwen zich uitgenodigd voelen om deze tijd en wereld mede vorm te geven. Dat ik daar een bijdrage aan kan leveren, dat maakt me trots."


Als je erop voorbereid bent dat je alles gaat verliezen, is dat zo'n enorm cadeau
Les 5: Relativeren werkt
"Het leven is niet altijd leuk. Van de tien dingen zijn er zeven gelukt. Je kunt natuurlijk denken: drie niet. Ik denk liever: zeven wel."

Les 6: Weet je geliefd
"Dit jaar word ik vijftig. Móói vijftig, vind ik. Ik heb best wat voor mijn kiezen gekregen, maar de zachte trekken in mijn gezicht heb ik behouden. Dat komt door de liefde, waardoor ik mijn hele leven ben overspoeld, door mijn ouders, partners en mijn kind. Ik voel me er altijd door gedragen, ook als het er niet concreet is. Ik sta er ook heel erg open voor. Als ik een ruimte binnenga, dan voel ik het meteen: liefde, heerlijk!"

Les 7: Vijftig is jong genoeg voor een nieuw leven
"Na het faillissement in 2013 heb ik door de doorstart een nieuwe kans gekregen. Als je erop voorbereid bent dat je alles gaat verliezen, is dat zo'n enorm cadeau. Ik heb daarna op buikniveau besloten met de zakelijke kant van het bedrijf te stoppen. Na twintig jaar wilde ik nog maar één baan. Nu doe ik alleen creatie en wat overkomt me: ik ontplof zowat van de energie. Ik zit zelf te knippen en te plakken voor de nieuwe collectie. En ik heb filmen en fotograferen weer serieus opgepakt. Ik teken ook vaker, ik schilder, ik heb zelfs leren dirigeren.

Ik voel me weer zoals toen ik net was afgestudeerd. Alles was toen spannend en verwachtingsvol. Dat kán dus, als je bijna vijftig bent. Ik krijg niet alleen meer tijd, ik sta aan het begin van een heel nieuw leven. Wauw! Wat gaat er allemaal nog gebeuren? Dat geeft me een ongelooflijk happy gevoel.

Mijn dochter gaat over een jaar of twee het huis uit. Die gedachte maakt me soms wel wat melancholiek. Ik ben heel soft nu, zeg ik dan tegen haar. Dan vraagt zij: oké, wat moet ik nou doen dan? Wil je een kus? Ja, doe maar een kus, zeg ik dan."

Marlies Dekkers

Marlies Dekkers (Oosterhout, 1965) is lingerieontwerpster. In 1991 studeerde ze cum laude af aan de Akademie voor Kunst en Vormgeving St. Joost in Breda. Twee jaar later zette ze haar lingerielijn Undressed op, waarmee ze internationaal doorbrak. Haar ontwerpen kenmerken zich vooral door een strak lijnenspel van bandjes en doorkijkjes door het gebruik van openingen en transparante materialen. De lingerie van Dekkers is in binnen- en buitenland te koop, onder meer in zes eigen winkels in Nederland. In augustus 2013 ging het bedrijf failliet, om meteen daarna in afgeslankte vorm een doorstart te maken. Dekkers won verschillende prijzen, waaronder de modeonderscheiding Grand Seigneur. In 2007 werd ze Zakenvrouw van het Jaar. Ze heeft een dochter van 16 en woont in Rotterdam.

http://www.trouw.nl/tr/nl/5116/Filosofie/article/detail/3904268/2015/03/14/Marlies-Dekkers-Als-kind-was-ik-voortdurend-in-gesprek-met-God.dhtml

15-03-2015, 11:30
een anarchist die topics opent over marlies dekkers en dolce en gabana


jaja


15-03-2015, 11:32


Te lang en ben niet zo van de Marlies. . .

15-03-2015, 11:38


De Here heeft vreemde kostgangers.