Stupid love

[Thegurl]

"Na al die fouten die je hebt gemaakt, heb ik je keer op keer vergeven. Nu niet meer, het is voorbij Nasr". Voordat hij kon reageren liep ik weg, weg van hem. Ik hoorde hem nog mijn naam roepen maar ik liep door, snel veegde ik de tranen weg met de rug van me hand . "Mijn ware liefde" tenminste dat dacht ik althans, het enige wat hij is is een gore klootzak die van meerdere walletjes eet . Al die tijden dat ik hem heb geloofd, ik walg van mezelf. Met pijn in mijn hart liep ik weg naar huis. Een nieuw hoofdstuk, een nieuw begin..

[Thegurl]

"Samira!", riep ik hard. Ik gaf haar een stevige knuffel, na maanden zie ik mijn beste vriendin weer. Ik had het te druk met me eigen zaken dat ik geeneens contact meer had met de buitenwereld. Samen liepen we naar een cafeetje in de buurt. "Hoe gaat het met je Ahlam?", vroeg ze op een voorzichtige toon. Ik wist wat ze bedoelde, Nasr. Ik nam rustig een slokje van me koffie. "Voorbij", zeg ik kortaf. Ze kijkt me aan met een blik vol medelijden. Ze streelt me hand, "het komt goed, ik beloof het", zegt ze op een lieve toon. Ik kijk haar aan met een blik van dankbaarheid. Ze was een geweldige vriendin, meer dan een vriendin een zus zelfs. "Je ziet er wel moe uit, neem je wel genoeg vrij van je werk?". "Genoeg over mij, hoe gaat het met jou? Als je weet wat ik bedoel", zeg ik op een ondeugende toon. Samira gaat over een weekje trouwen met haar ware liefde. Ik was zo blij voor haar. "Geweldig ik ben zo verliefd!", zegt ze met fonkelende sterren in haar ogen.

Na een te gekke dag, besloten we weer naar onze eigen huis te gaan. Ik woon helaas alleen, mijn ouders wonen in Marokko en mijn broer woont in Engeland voor zijn studie. Ik liep het huis binnen, een golf van eenzaamheid ging door mij heen. Samira die al gaat trouwen en een eigen leventje gaat leiden. En ik? Ik ben al 23, al 5 jaar heb ik me tijd aan hem verspilt. De klootzak, snel haalde ik hem uit me gedachte en liep naar me kamer. Ik deed me rode galajurk in de kast die ik vandaag samen met Samira heb gekocht. Ik besloot om een bad te nemen, en in mijn bedje te gaan duiken.

Een week later,

Ik deed me zwarte pumps aan en bekeek mezelf voor de laatste keer in de spiegel. Me bruine krullen die los over mijn schouders hingen, ik geef toe ik zag er geweldig uit. Maar ik voelde niks. Ik voelde me niet mooi, niet gelukkig. Ik toverde een glimlach, "voor Samira" zeg ik tegenmezelf. Na een halfuurtje rijden kwam ik eindelijk bij de zaal, ik stapte de auto uit en zag al een paar jongemannen voor de ingang staan. "Kleine jongens, alleen maar naar meisjes loeren" denk ik in mezelf. Ik liep richting de ingang, en zag hoe de jongemannen keken. Alsof ik voer was, alleen één jongen viel mij op. Hij leek ook niet totaal op zijn vrienden die bijna me wouden opeten. Snel liep ik de ingang binnen en zag al Samira's nichten. Ook hun waren mijn vriendinnen, topmeiden.

Ik zag dat Samira onze richting kwam lopen en vanzelf kreeg ik tranen. "Mijn lieve zusje gaat trouwen", zeg ik op een snikke de toon. "Niet beginnen! Anders moet ik ook janken en dan is me make-up verpest. Ik houd superveel van je. Dit gaat niks aan onze band veranderen hoor je dat?", zegt ze op een dwingende toon. Ik knik glimlachend naar haar en druk een kus op haar wang. "Lets dance!", roept ze.

We lopen de dansvloer op en we staan als een stelletje idioten te dansen. Maar dat kon ons niks schelen, zolang we elkaar hadden. We gierden het uit van het lachen totdat ik weer dezelfde jongeman zie, dansend met een mooie dame. Het leek alsof hij wist dat ik naar hem keek, zijn donkerbruine ogen keken mij recht in de ogen aan. Rillingen gingen over mij heen. Snel draaide ik me om en liep weer naar me tafel.. Al snel vertellen Yasmina en Khadija (nichten van Samira) weer heleboel verhalen. Ik gaf er totaal geen aandacht aan, ookal leek het zo. Ik voelde dat iemand naar me keek, ik draaide me weer om en zie de jongeman leunend bij de muur staan. Hij kijkt me met een koele blik aan. Zo koel, dat ik alweer de rillingen krijg.

[Thegurl]

Met me kopje koffie liep ik naar me sollicatie bij een accountantbedrijf . Mijn gedachtes waren bij Samira, ze is op huwelijksreis naar Dubai, ze denkt dat ik nog steeds bij hetzelfde bedrijf werk. Ik wou haar geen hoofdpijn geven, daarom heb ik niet gezegd dat ik ontslagen ben. Ik was te "rommelig" volgens me baas. Ik liep het gebouw binnen en me mond viel letterlijk open, her zag er waanzinnig uit! Ik liep naar de dame achter haar kantoor, "Goedemiddag, ik kom voor de sollitatie", zei ik met een glimlach. "De 5de verdieping, en succes meid. Hij is niet zo makkelijk met nieuwe mensen aannemen". Zuchtend stapte ik de lift binnen en drukte op nummer 5.

"Mevrouw Bendrissi", riep er een jongevrouw. Ik stond op en ze begeleidde me naar een kantoor. Het kantoor was supergroot, en chic ingericht. Het lijkt wel een huis, denk ik in mezelf. "Meneer Dahouchi, komt er zo aan. Doe je best! Hij is niet de makkelijkste persoon.." . Ik bedank haar en neem plaats. "Is het zo een moeilijk persoon? Misschien overdrijven ze wel", zeg ik tegenmezelf. "Misschien ja, wie weet. Dat gaan we nu ontdekken", hoor ik een zware stem achter me zeggen. Ik draai me geschrokken om en zie de jongeman van de bruiloft daar staan. Zijn donkerbruine ogen gingen dwars door mij heen, alsof ik lucht was. Ik herstelde mezelf, en keek hem aan. Hij ziet er zeker niet slecht uit, gaat er door mijn gedachtes heen.

"Je cv is niet slecht", mompelde hij. "Oke, ik neem je aan", zegt ie kalm. Verbaasd keek ik hem aan, hij was toch een moeilijk persoon. "Wanneer kan je werken?", vroeg hij. "Uh, zo snel mogelijk" antwoordde ik. Hij stond op, en liep naar me. "Trouwens als je intresses bij me wilt opwekken, kan je je dansmoves verbeteren van afgelopen zaterdag", zegt hij ondeugend. Met open mond keek ik hem aan, hij klootzak! "Geloof me, jij bent de laatste die ik wil intresseren met mijn dansmoves", zeg ik boos. Hij kijkt me met een schevr glimlach aan, "Lisa! Breng haar naar haar eigen kantoor", roept hij luid. Een vrouw rond de 40 komt snel de kamer binnen, "Ja natuurlijk, meneer Dahouchi", zegt ze nerveus. We liepen zijn kantoor uit en gelijk in de hal vroeg ik een paar vragen. "Waarom zijn jullie zo bang voor hem?" Vraag ik Lisa.

"Ken je de bedrijf Dahouchi niet? Ze zwemmen in het geld! Ze zijn één van de beste bedrijven ter wereld! Als je hier werkt, wordt je echt overal aangenomen. En je wordt ontzettend goed betaalt!, zegt ze op een opgewonden manier. Ik besluit om maar geen aandacht te geven. "Woow, is dit mijn kantoor?" vraag ik met fonkelende ogen. "Ja zeker", zegt ze en loopt weg. Ik heb een enorme uitzicht over de hele stad, alles is mooi ingericht. Ik moet echt even bijkomen, ik liep me kantoor uit en ging richting de wc. Ik friste mezelf op, en liep de deur uit. Voordat ik het wist, botste ik tegen iemand aan. Net dat ik bijna viel, voelde ik 2 armen om mijn middel. Ik keek op en zag meneer Dahouchi.

"Voor de laatste keer, als je echt intresses wilt opwekken probeer een betere poging", zegt hij met een ondeugende lachje. "Voor de laatste keer, jij bent de laatste persoon bij wie ik intresses wil opwekken, meneer Dahouchi", zeg ik met extra naduk op Dahouchi. "Hmm, noem me Ryan mevrouw Bendrissi", zegt hij terug. Ik besefte dat zijn armen nog mijn middel vasthielden, ik duwde zijn handen weg en deed me rok netjes. Hij liet zijn blik over me glijden, en voor even voelde ik me ongemakkelijk. Snel herstelde ik me weer, "Noem me maar Ahlam", zeg ik met een glimlach. Zo liep ik weg naar me kantoor. "Rare gast", mompelde ik.

[Always-Sad]

Goed begin!. Benieuwd naar meer .

[Nadinetjuh]

Je doet het geweldig!!! Ga snel verder....

[Thegurl]

Als er meer dan 5 ups zijn, schrijf ik verder!

[Thegurl]

Er staat zo een vervolgje dames xx

[Thegurl]

Een maand later,


Ik groette iedereen beleefd en liep richting mijn kantoor. Eerlijk gezegd, vond ik deze baan super! De personeel was ook geweldig, iedereen was zo aardig. Dat zie je zelden rond deze tijd. Er werd geklopt op de deur, "Binnen", riep ik. "Schat, je hebt een vergadering. Het enige nadeel is dat Ryan erbij is...". "Geweldig", mompelde ik. Ik zag Ryan zelden, hij was zelf te druk bezig. Beter voor mij, denk ik in mezelf. Snel friste ik me op, en liep naar de vergaderzaal.

"Goedemorgen, iedereen", zei ik beleefd. "Goedemorgen", antwoordde iedereen tegelijkertijd. "Kijk eens, de prinsesje is er nu pas. Heb je al je tijd genomen?" Vroeg Ryan arrogant. Iedereen keek me aan, ik voelde me ongemakkelijk. "Sorry", zei ik zachtjes. "Sorry helpt niet, zorg ervoor dat je volgende keer op tijd bent Ahlam", zegt hij met een toon die ik niet kan uitstaan.


Hij begint met de vergadering, en ik luister aandachtig mee. Na een uurtje vergaderd te hebben, staan we allemaal op. " Vergeten te melden. Onze nieuwe collega's zijn juist gearriveerd", zegt hij trots. "Ze zijn ontzettend goed in hun werk, ze zouden best onze bedrijf naar een hoger niveau brengen", vertelt hij. "Uitslovers", zei ik zachtjes tegen Lisa. "Hij doet alsof wij niks weten", zegt ze boos. Net dat ik wat wou zeggen gaat de deur open.


Er komt een jongedame binnen en achter haar een jongeman. De jongedame kwam me erg bekend voor, na een minuutje denken wist ik het eindelijk weer. Dat is het meisje van afgelopen zaterdag! Die met Ryan zat te dansen. Ze was erg mooi, heel mooi zelfs. Stiekem voelde ik me wel jaloers.. Daarna viel me de jongeman op. Hij leek veel op Ryan, maar net niet knap zoals Ryan. Ik schudde de gedachte van mij af. "Dit is Dalia en mijn neef Amir" vertelt Ryan. Nadat iedereen zich had voorgesteld, liep iedereen weer naar hun kantoor. Die Dalia was prachtig, en had een goeie klik met Ryan. Stiekem was ik jaloers, misschien een tikkeltje té..



Moe liep ik naar me kantoor, wat was dat een lange werkdag. Ik pakte me jas, en liep richting de lift. Ik zag daar de neef van Ryan staan, hij draaide zich om en keek me aan. "Hallo madame, Ahlam was het toch?", hij pakte me hand en gaf er een kus op. Ik voelde dat ik bloosde, net dat ik zijn vraag wou beantwoorden hoorde ik zijn irritante stem weer. "Amir, stop met dat geflirt. Niet tijdens de werktijden".



We stapten de lift binnen, "Werk je al een tijdje hier?", vroeg Amir me. "Ja al een maandje", beantwoordde Ryan zijn vraag. Verbaasd keek ik hem aan, "Pardon, voor zover ik het weet, heb ik een eigen mond", zeg ik bot. Ik stapte de lift uit, Amir kwam naast me lopen en zo praatten we wat over ditjes en datjes, hij was zeker een leuke aardige jongeman. Maar toch voelde ik me niet op me gemak, misschien komt het door Ryan's blik die hele dag op me rust.


Amir bracht me naar me auto, "Jij bent echt één van de weinige dames die ik mag. Het komt niet door je uiterlijk, maar ook door je innerlijk", zegt Amir. Snel werd hij rood, "Uhh... Ik bedoel niet dat je lelijk bent. Je bent juist mooi, heel mooi zelfs. Maar je innerlijk....", ik hield hem tegen met verder praten door mijn hand op zijn schouder te zetten. "Dat is heel lief van je, Amir", zeg ik met rode wangen.


"Je bent ontzettend schattig met rode wangetjes". Hij kijkt me met een grijns aan, en ik voel dat ik nog roder wordt. Hij knijpt in me wangen, ik gier het uit van het lachen. "Hallo, een knijpje in me wangen? Ben niet je zusje", zeg ik lachend. Hij lacht mee, "Dat doe ik altijd bij de zusje van Ryan, ook al is ze 20. Ik durf te wedden dat jullie goeie vriendinnen zullen worden". Ik wou wat zeggen totdat ik Ryan zijn stem hoorde. "Wanneer zijn jullie klaar tortelduifjes?", vraagt hij geïrriteerd". "Sorry schoonheid, mijn auto is kapot vandaar dat hij me moet brengen", hij loopt weg. Ik kijk toe hoe hij wegloopt naar Ryan. Ryan staat maar daar naar me te kijken met zijn koele blik die ik haat.

[lalayasmin]

Up nieuwe fan
Vervolgje Please !!!!!

[Missahlam1]

Leuk verhaal upsaa
Xxnieuwe fannetje

[Nadinetjuh]

Geweldig ga snel verder!!!

[Thegurl]

Ik pakte de blaadjes en liep richting de kopieermachine, ik zag een jongedame daar staan rond de 20 jaar. Haar heb ik nog nooit gezien, denk ik in mezelf. Ze draaide zich om en glimlachte, "Salaam, ik ben Mariam. Zusje van Ryan", zegt ze aardig. Nu ik haar beter bekijk, lijkt ze inderdaad wat op Ryan. "Ahlam", zeg ik terug met een glimlach. "Werk je hier?" vroeg ik verbaasd. "Nee, ik kwam even mijn grote broer en neef bezoeken. Maar ze hebben het te druk, dus ik help ze een handje".



k kijk naar de klok, en zag dat half 1 was. "Ik heb over 10 min pauze, laten we dan een kopje koffie drinken, aangezien je je toch suf verveelt", zeg ik met een knipoog. "Over 10 minuten, kom nu! Ik breng snel de blaadjes naar Ryan, en jij loopt mee. Voor het geval dat je stiekem wegloopt en ik als een mafkees sta te wachten", vertelt ze me met een grijns. Voordat ik terug kon antwoorden trok ze me mee.



Ze liep zonder te kloppen, het kantoor van haar broer binnen. "Ryan, ik ga wat koffie drinken met Ahlam". Hij kijkt meteen op, het eerste wat ik zie is zijn ogen die over me glijden. "Is dat zo? Ik neem ook pauze denk ik". "Ik dan ook, ik ben echt nu al kapot", zegt Amir die de kamer komt binnenlopen. Hij knipoogt naar me, en ik voel alweer dat ik rood wordt.



Mariam is echt een aardige meid, denk ik in mezelf. Ze doet me een beetje aan Samira denken. We praten over verschillende dingen, totdat ik 2 warme handen op me ogen voel. "Laat me raden, Amir", zeg ik lachend. Ik draai me om en zie natuurlijk Amir staan. "Hoe raad je dat toch schoonheid", hij komt naast me zitten.


Na een paar minuten komt Ryan tegenover me zitten, de sfeer is natuurlijk ook gelijk verpest. "Zeg Ahlam, heb je een vriend?" Vroeg ze plotseling. Ik schrok van haar vraag, moest ik haar vertellen over Nasr? Ik vertrouwde haar, maar niet met deze jongemannen aan tafel. "Had", beantwoord ik uiteindelijk haar vraag.


"Waarom", vroeg ze alsof Ryan en Amir niet aan tafel waren. Ik voelde me ongemakkelijk, ze keken me allemaal aan, ook Ryan. "Hij ging vreemd", zei ik snel en draaide me gezicht om voor de tranen die bijna hun wegen vonden. "Dat zijn geen mannen, maar sukkels", hoorde ik Ryan zeggen. Ik draaide me om en onze ogen vonden elkaar. Gek genoeg was het geen koele blik, maar een begrijpende blik.


"Hoe kan een man, een schoonheid als jou bedriegen", vroeg Amir verbaasd. Ik haalde me schouders op, Mariam zag dat ik het ongemakkelijk vond en sprak over een ander onderwerp. "Heeey jongens", hoorde we opeens iemand roepen. Zij, Dalia kwam onze richting oplopen. Ryan keek met een glimlach naar haar, ook Amir. Ryan gaf d'r een stevige knuffel, en voordat ik het wist ging er een steek. Ze gaf me een hand, "jou heb ik al ontmoet", zei ze "glimlachend".



Mariam keek haar niet al te blij aan, maar dat boeide Dalia vrij weinig. Ze nam plaats naast Ryan, en snel raakte ze al aan de praat. Mariam keek me met een blik aan zovan, "snel weg hier!". Ik begreep het onmiddellijk, en snel namen we afscheid van hun. We liepen naar de uitgang, voor de laatste keer draaide ik me om en zag dat Ryan zijn arm over haar had heen geslagen. "Mag dat wijf voor geen meter, het is de ex van Ryan", zei Mariam. Voor even voelde ik me gekwetst. Stel je niet zo aan, hij vindt je totaal niet belangrijk ging er door me hoofd heen.

[Nora88]

nieuwe fan

[oumaiimma]

upppppppp echt een leuke verhaal

[Thegurl]

"Ach! Kom mee, ze gaat je echt geweldig vinden", zei ik smekend tegen Mariam. We zouden naar Samira gaan. "Weet je het zeker?", vroeg ze voorzichtig. "1000%!". "Voorruit, ik ga me jas pakken", zei ze en ze liep uit me kantoor. Ik liet me met een zucht me op de bank vallen. Ik maakte me knotje los, en me haren vielen over me schouders. Ik streek me haren met een vinger weg, en wachtte op Mariam.



"Verassend wat je met me zusje hebt gedaan", hoorde ik hem zeggen. Ik stond geschrokken op en keek hem aan. Hij kwam mijn richting lopen, en stopte precies voor me. "Ze lijkt gelukkiger, dat doet mij deugd", zei hij. Voordat ik het wist streek hij een lok weg van me gezicht. "Ze is een geweldig persoon", zei ik zachtjes. "Je verricht wonderen", terwijl hij dat zei keek hij me recht in de ogen aan. Voor even voelde ik vlindertjes in me buik.



"Maar waarom ben jij dan niet gelukkig?", vroeg hij. Hij kwam met zijn gezicht dichterbij, "Hoe bedoel je?", zei ik stotterend. "Je weet heel goed wat ik bedoel", hij kwam met zijn hand dichterbij en streelde me wang. Verman jezelf Ahlam! Ik duwde zijn hand weg. "Had jij geen vriendin?", vroeg ik met een opgetrokken wenkbrauw. Zijn warme blik veranderde gelijk in een koele blik. Hij kwam dichterbij, zo dichtbij dat ik bijna niet kon ademhalen. "Ik wil dat je nooit haar naam uitspreekt", zei hij gevaarlijk kalm.



"Zo,zo wat gebeurt er hier", vroeg Mariam terwijl ze aan de deur leunde. Ik nam gelijk een stap naar achter, ik voelde dat ik rood werd, heel rood. "Niks zusje, maak er een leuke dagje van", hij gaf haar een kusje op haar voorhoofd. Hij liep weg en ze keek me met een grijns aan.



We waren bij Samira thuis, ik zag dat Mariam en Samira het goed met elkaar konden vinden. Dat vond ik natuurljk geweldig. "Waarom ben je zo stilletjes Ahlam", vroeg Samira. "Zware dag". "Zeg dat wel, er speelt was tussen haar en mijn broer!", zei Mariam opgewonden. Samira keek me met open mond aan.



"En jij vertelt me niks!", Samira keek me aan met een boze blik. "Het is niks, echt waar. Hij is gewoon één of ander sukkel die teveel om zichzelf geeft!", zei ik op een boze toon. Het is niets anders dan de waarheid. Ik keek gelijk Mariam aan, "Sorry, kon me niet inhouden", mompelde ik. Ze streelde me arm, en gaf een begrijpende blik.



Er kwam een kussen tegen me hoofd aan, en keek verbaasd naar Samira. "Waarom doe je dat, nou!", vroeg ik verbaasd. "Omdat ik je beste vriendin ben en je zegt me niks! Ik wil niet dat je weer pijn lijdt zonder dat er niemand aan je zijde staat", met tranen in haar ogen keek ze me aan. Ik hield zoveel van haar, ook van Mariam in zo een korte tijd. Ik knuffelde ze allebei, "Ik laat jullie nooit in de steek, zussen voor altijd", fluisterde ik met een brok in me keel.