Bekijk volle/desktop versie : Love is dangerous.



12-12-2014, 19:03
''Heey Doun, ga je na school mee naar de stad? Ik moet even wat halen''. Agh waarom ook niet, aangezien ik toch niks te doen heb. 'Safi is goed schat', beantwoorde ik ongeïnteresseerd haar vraag, omdat ik bezig was met het gooien van mijn boeken in mijn kluisje. Ik hoor mijn telefoon gaan en pak 'm snel uit mijn handtasje. ''Onbekend'' zie ik op mijn schermpje staan. ''Hallo?''. Het is even stil aan de andere kant. ''Hallo, wie is dit?'' 'Ja, hey.. Met mij..' hoor ik vervolgens aan de andere kant. ''Wie is mij?'' reageer ik droog, ook al weet ik wie ik op dit moment aan de telefoon heb. ''Het spijt me zo erg, Dounia.. het is echt mijn bedoeling niet geweest om je te kwetsen..''. Ik was even stil en wist niks te zeggen. 'Het is goed zo, nu ik je niet meer spreek gaat het wat beter met me', en ik hing op. Ik werd vervolgens nog een paar keer gebeld maar negeerde zijn telefoontjes.

Thuis aangekomen, liet ik mezelf op bed vallen en dook onder mijn dekens. Het was inmiddels al 21:00 uur. Ik pakte mijn telefoon en w'appte even met mijn vriendin.

Ik: Heyhey liefje.
Yasmine: Haaay Doun, hoe is het?
Ik: Ja gaat goed hamdoelilaah, met jou?
Yasmine: Het zelfde, hamdoelilaah! Maar uh.. je bent spoorloos he, de laatste tijd.
Ik: Haha sorry lieverd, je weet toch school, werk en stage..
Yasmine: Hahaha, ja ja.. bespaar me je smoesjes.
Ik: Hahaha jij bent erg, mohiem ik ga slapen. Spreek je morgen In Sha allah.
Yasmine: Safi is goed hbiba, Slaaplekker!

Ik schoof mijn telefoon onder mijn kussen en staarde even naar de muur.. denkend aan wat er de afgelopen weken allemaal afspeelde.

Lieve leden, doorgaan of stoppen?