Reallover
23-09-2014, 19:35
Ja, er zijn veel racisten. Nee, ze zijn niet allemaal blank
door Tofik Dibi | apr 18 2014
Share on Tumblr submit
Het is fantastisch dat de discussie over racisme eindelijk hard gevoerd wordt, maar dat gebeurt nog wel te eenzijdig. Als we echt tot de kern willen komen, moet de discussie compleet zijn. Dat betekent dat niet alleen het racisme van rechts en het betuttelracisme van links benoemd en aangepakt moeten worden, maar dat ook het racisme binnen en tussen minderheden onderling in de schijnwerpers mag. En naast dat wit-tegen-zwartracisme belicht wordt, mag ook zwart-tegen-witracisme meer aandacht krijgen. Het racismedebat verdient meer real talk. Alle racistische pus moet eruit.
Zwarte Piet was vorig jaar de oerknal – vanaf toen was de poep pas echt goed gierend aan. Daarop volgde het ene na het andere racincident elkaar op: Jeffrey Koorndijk werd afgewezen bij een elektronicabedrijf omdat hij een “donker gekleurde neger” zou zijn, en dat Gordon een raciaal karikatuur maakte van Holland’s Got Talent-deelnemer Xiao Wang zal ook niemand ontgaan zijn. En dan er was er kort geleden natuurlijk nog het uit volle borst gebrulde “minder, minder, minder” van Geert Wilders en kornuiten.
Bij al deze gevallen van racisme is er één overeenkomst: de racist is wit, het slachtoffer gekleurd. Maar wie denkt dat racisme zich beperkt tot de roomblanke Nederlander versus de gepigmenteerde vergist zich lelijk. De gepigmenteerde Nederlander lust er ook geregeld pap van.
Kijk alleen al naar het populaire gebruik van 'azzi' – neger – door Marokkaanse Nederlanders voor donkere Nederlanders. In Marokko is het racismedebat overigens ook mondjesmaat aan het beginnen. Vorige maand is een landelijke campagne tegen racisme van start gegaan vanwege het toenemende aantal Afrikanen dat van de andere kant van de Sahara komt en op weg is naar Europa, maar in Marokko blijft hangen om daar te wonen en te werken. Een van de slogans op Facebook was “Je ne m’appele pas Azzi”, wat “Ik heet niet Neger” betekent. Een soortgelijke discussie is gaande in de Verenigde Staten, waar imam Dawud Walid strijdt tegen het gebruik van de term ‘abeed’, oftewel ‘slaaf’,xdoor Arabische Amerikanen om Afrikaanse Amerikanen aan te duiden.
Dichterbij huis is deze discussie nog enigszins taboe. En dat terwijl menig Marokkaanse Nederlander nog liever doodgaat dan zijn zoon of dochter met een van oorsprong Afrikaanse, Surinaamse of Antilliaanse partner te zien thuiskomen. Maar dat is niet het enige: een bezoekje aan internetfora voor Marokkaanse Nederlanders bewijst dat ze elkaar onderling ook als minderwaardige soort kunnen zien. Zo zijn de Riffi’s (Berbers uit het Rifgebergte in het noorden van Marokko) in de verhitte discussies vaak achterlijk en de Arabieren op hun beurt een stelletje goddeloze hedonisten.
Dat onderlinge racisme is ook te vinden binnen de Surinaamse gemeenschap, waar lichtgetinte Surinamers nog vaak neerkijken op donkergetinte Surinamers, en andersom. Veel Creoolse Surinamers gebruiken ‘djoeka’ – afstammelingen van Afrikaanse slaven die naar Suriname zijn verscheept – als scheldwoord voor Surinamers met een donkere huidskleur. Maar waar het racisme tussen minderheden echt openlijk en ongeremd wordt, is als het Hindoestanen betreft. Wie op Twitter op ‘xxxxxe’ – pakslaaf – zoekt, ziet jongeren van allerlei komaf alles wat maar Hindoestaans oogt uitmaken voor xxxxxe.
x
x
Als tijdens het uitgaan nog 1x een xxxxxe langs me heen loopt die een geur achterlaat waarvan k direct nuchter word k schop je.
— Dilowwbaby (@Dilowwking) February 9, 2014
x
Door alle recente publiciteit rondom racisme is ook het racisme van gekleurde Nederlanders tegenover witte Nederlanders zichtbaar geworden. Wit privilege bestaat. Maar dat betekent natuurlijk niet dat elke witte Nederlander bewust meewerkt aan een racistisch Illuminaticomplot om de donkere medemens te onderdrukken – of dat er andersom geen onnodige hatelijkheid bestaat.
Racisme is te lang genegeerd, omdat vooral de donkere kanten van de multiculturele samenleving benoemd moesten worden. Er moet dus zeker flink gebruld worden over racisme van blanke Nederlanders tegenover niet-blanke Nederlanders. Maar het zou een grote fout zijn om de rekening te vereffenen door dezelfde luie generalisaties van het afgelopen decennium te kopiëren. Dan zouden oude racisten vervangen worden door nieuwe racisten.
door Tofik Dibi | apr 18 2014
Share on Tumblr submit
Het is fantastisch dat de discussie over racisme eindelijk hard gevoerd wordt, maar dat gebeurt nog wel te eenzijdig. Als we echt tot de kern willen komen, moet de discussie compleet zijn. Dat betekent dat niet alleen het racisme van rechts en het betuttelracisme van links benoemd en aangepakt moeten worden, maar dat ook het racisme binnen en tussen minderheden onderling in de schijnwerpers mag. En naast dat wit-tegen-zwartracisme belicht wordt, mag ook zwart-tegen-witracisme meer aandacht krijgen. Het racismedebat verdient meer real talk. Alle racistische pus moet eruit.
Zwarte Piet was vorig jaar de oerknal – vanaf toen was de poep pas echt goed gierend aan. Daarop volgde het ene na het andere racincident elkaar op: Jeffrey Koorndijk werd afgewezen bij een elektronicabedrijf omdat hij een “donker gekleurde neger” zou zijn, en dat Gordon een raciaal karikatuur maakte van Holland’s Got Talent-deelnemer Xiao Wang zal ook niemand ontgaan zijn. En dan er was er kort geleden natuurlijk nog het uit volle borst gebrulde “minder, minder, minder” van Geert Wilders en kornuiten.
Bij al deze gevallen van racisme is er één overeenkomst: de racist is wit, het slachtoffer gekleurd. Maar wie denkt dat racisme zich beperkt tot de roomblanke Nederlander versus de gepigmenteerde vergist zich lelijk. De gepigmenteerde Nederlander lust er ook geregeld pap van.
Kijk alleen al naar het populaire gebruik van 'azzi' – neger – door Marokkaanse Nederlanders voor donkere Nederlanders. In Marokko is het racismedebat overigens ook mondjesmaat aan het beginnen. Vorige maand is een landelijke campagne tegen racisme van start gegaan vanwege het toenemende aantal Afrikanen dat van de andere kant van de Sahara komt en op weg is naar Europa, maar in Marokko blijft hangen om daar te wonen en te werken. Een van de slogans op Facebook was “Je ne m’appele pas Azzi”, wat “Ik heet niet Neger” betekent. Een soortgelijke discussie is gaande in de Verenigde Staten, waar imam Dawud Walid strijdt tegen het gebruik van de term ‘abeed’, oftewel ‘slaaf’,xdoor Arabische Amerikanen om Afrikaanse Amerikanen aan te duiden.
Dichterbij huis is deze discussie nog enigszins taboe. En dat terwijl menig Marokkaanse Nederlander nog liever doodgaat dan zijn zoon of dochter met een van oorsprong Afrikaanse, Surinaamse of Antilliaanse partner te zien thuiskomen. Maar dat is niet het enige: een bezoekje aan internetfora voor Marokkaanse Nederlanders bewijst dat ze elkaar onderling ook als minderwaardige soort kunnen zien. Zo zijn de Riffi’s (Berbers uit het Rifgebergte in het noorden van Marokko) in de verhitte discussies vaak achterlijk en de Arabieren op hun beurt een stelletje goddeloze hedonisten.
Dat onderlinge racisme is ook te vinden binnen de Surinaamse gemeenschap, waar lichtgetinte Surinamers nog vaak neerkijken op donkergetinte Surinamers, en andersom. Veel Creoolse Surinamers gebruiken ‘djoeka’ – afstammelingen van Afrikaanse slaven die naar Suriname zijn verscheept – als scheldwoord voor Surinamers met een donkere huidskleur. Maar waar het racisme tussen minderheden echt openlijk en ongeremd wordt, is als het Hindoestanen betreft. Wie op Twitter op ‘xxxxxe’ – pakslaaf – zoekt, ziet jongeren van allerlei komaf alles wat maar Hindoestaans oogt uitmaken voor xxxxxe.
x
x
Als tijdens het uitgaan nog 1x een xxxxxe langs me heen loopt die een geur achterlaat waarvan k direct nuchter word k schop je.
— Dilowwbaby (@Dilowwking) February 9, 2014
x
Door alle recente publiciteit rondom racisme is ook het racisme van gekleurde Nederlanders tegenover witte Nederlanders zichtbaar geworden. Wit privilege bestaat. Maar dat betekent natuurlijk niet dat elke witte Nederlander bewust meewerkt aan een racistisch Illuminaticomplot om de donkere medemens te onderdrukken – of dat er andersom geen onnodige hatelijkheid bestaat.
Racisme is te lang genegeerd, omdat vooral de donkere kanten van de multiculturele samenleving benoemd moesten worden. Er moet dus zeker flink gebruld worden over racisme van blanke Nederlanders tegenover niet-blanke Nederlanders. Maar het zou een grote fout zijn om de rekening te vereffenen door dezelfde luie generalisaties van het afgelopen decennium te kopiëren. Dan zouden oude racisten vervangen worden door nieuwe racisten.