Bekijk volle/desktop versie : Ik word door chinese studenten betaald voor het schrijven van hun toelatingsessays vo



04-09-2014, 12:05
Hey China, alsjeblieft. De volgende keer dat je denkt aan de toekomstige zakenmannen, innovatieve technici en opkomende diplomaten, vergeet dan niet dat een klein deel van hen waarschijnlijk hun Ivy League-diploma’s heeft dankzij mij.

Ik schrijf namelijk illegale toelatingsessays voor toelatingen op universiteiten, en in de afgelopen drie jaar heb ik al 350 gefraudeerde essays geschreven voor welvarende Chinese uitwisselingsstudenten. Mijn klantenbestand is gevarieerd – van oprechte weldoeners tot de dochters van rijke fabrieksmagnaten die alleen maar communiceren met emojis – maar ze hebben allemaal één ding gemeen: ze zijn niet in staat om betekenisvolle zinnen op papier te zetten.

Soms komt dit onvermogen voort uit een taalbarrière, en andere keren komt dit doordat ze moeite hebben met het begrijpen van de verwachtingen die Amerikaanse universiteiten hebben van een persoonlijke essay. Wat het dan ook mag zijn, in beide gevallen zijn ze bereid om me veel meer te betalen dan mijn oud baantje als bedieningsmedewerker me opbracht.

Hoewel ik net als een aantal van mijn klanten een Koreaanse Amerikaan van de tweede generatie ben, heb ik nooit de druk gevoeld om dokter of advocaat te worden. Ik heb een master in Kunstgeschiedenis en nadat ik afgestudeerd was bleef ik hangen in verkoopbaantjes en tijdelijk werk. Iedere dag slenterde ik rond en las ik op mijn Facebookfeed hoe mijn vrienden hun studies rechten afrondden en begonnen aan hun droombanen. Ik daarentegen wist niet wat ik met mijn leven aanmoest en of ik überhaupt wel bruikbare talenten had. Het antwoord kwam pas toen een vriend me vertelde dat ik veel geld kon verdienen door te frauderen met essays van welvarende Aziatische universiteitsstudenten.

Na een tijdje met de fraudeerpraktijken bezig te zijn geweest, verdiende ik in twee weken tijd €1.500 in plaats van de schamele €6.50 per uur die ik bij mijn oud baantje als bedieningsmedewerker opstreek. In één toelatingsperiode schreef ik meer dan honderd essays en verdiende ik genoeg geld om mijn lasten voor de rest van het jaar te betalen, waaronder op dat moment ook mijn autolening en – als beloning voor mijn hardwerkende handen – de tweewekelijkse Japanse manicure van €115 vielen.

Iedere fraudeersessie begint met een interview dat een dag in beslag neemt. Ik wroet in elk persoonlijk aspect van het leven van de klant: familiegeschiedenis, financiële achtergronden en zelfs geheimen uit hun jeugd. Vervolgens probeer ik iets gevoeligs of menselijks te vinden wat ik vervolgens koppel aan een groot universeel thema zoals empathie of bescheidenheid om dat vervolgens als rode draad te gebruiken in het essay.

Bijvoorbeeld: een meisje – laten we haar even Wei noemen – vroeg zich altijd al af waarom haar ouders zoveel blijer leken op hun oude foto’s. Ze veronderstelde dat ze er nu ongelukkig uitzagen omdat ze nooit een kind hadden gewild – laat staan een dochter. Terwijl ze opgroeide merkte ze dat haar ouders lange dagen werkten om haar te kunnen onderhouden. Hun glimlachen waren veranderd in rimpels en wallen omdat ze zichzelf hadden opgeofferd voor hun dochter. Met deze kennis realiseerde Wei zich dat liefde vele vormen kan aannemen.

Met lange dagen bedoel ik uiteraard dat haar ouders een miljoenenbedrijf hadden. Wei genoot regelmatig van uitjes naar de spa met haar moeder terwijl haar vader op zakenreis was, en terwijl Wei mij hierover verteld had noemde ze ergens dat ze eens foto’s had gezien waarop haar ouders er oprecht gelukkiger uitzagen. Ik kon dit deel in haar essay goed gebruiken om aan te tonen dat Wei de eigenschap zelfreflectie goed beheerste. Heb ik wat details verzonnen? Ja. Klonk het verhaal als een wenskaart? Absoluut. Maar meest belangrijk: werd ze toegelaten tot haar droomschool? Zeker weten.

Net als de meeste werkers op de zwarte markt haalde ik mijn betalingen op in vooraf afgesproken plekken zoals winkelcentra en de Starbucks. Met iedere envelop met geld vergat ik even mijn ethische misstanden. Ik wist dat voor iedere rijke Chinese klant die ik hielp, er een dozijn aanmodderende autochtonen waren die mijn hulp net zo goed konden gebruiken. Ik had echter geen tijd voor morele dilemma’s, omdat ik steeds meer naamsbekendheid kreeg waardoor mijn klantenbestand bleef groeien en ik dus minder tijd had om mensen te helpen. Ik kon ze niet allemaal meer interviewen dus ik moest een manier vinden om het productieproces van de essays vlotter te laten verlopen. Mijn oplossing: schrijven over mijn eigen persoonlijke ervaringen.

Op een decemberavond gebruikte ik een van de meest beschamende verhalen uit mijn jeugd als basis voor het essay van een 17-jarig Chinees meisje. De gebeurtenis vond plaats toen ik nog een kind was en kort nadat mijn vader ons gezin had verlaten en ons zonder geld had achtergelaten. Mijn moeder had verschillende baantjes om ons te onderhouden, en omdat het water en de elektriciteit bij ons thuis waren afgesloten bracht ze onze kleren naar de lokale wasserette terwijl ze de boodschappen deed. Toen ze terugkeerde zag ze dat iemand onze kleren uit de wasserette had gestolen. De gestolen was bestond uit bijna alle kleren die we hadden, dus mijn moeder nam mijn zus en mij mee naar een kringloopwinkel om nieuwe kleding te kopen. Een klasgenoot zag me die winkel inlopen en de volgende dag op school riep ze door de hele klas dat ik arm was.

Als toelatingsessay was dit verhaal goud waard. Niks kon het verpesten omdat men houdt van verhalen over de verandering van pauper naar rijkaard. Echter, in mijn huidige leven was ik nog steeds een pauper, en niks illustreerde dat meer dan het feit dat ik hier achter een laptop zat en bereid was om dit bijzonder persoonlijke deel van mijn leven te verkopen voor €300. Ik dacht er verder niet over na en stuurde het essay naar mijn 17-jarige klant.

Het verlies werd me in één oogopslag duidelijk. Starend naar mijn beeldscherm herkende ik mezelf niet terug. Iedere keer dat ik mijn geheimen en memorabele momenten in de essays van mijn klanten gebruikte, voelde ik dat er een stukje van mezelf verloren ging. Ik verloor het enige dat ik in dit postuniversitaire leven nog had: mezelf.

Ik weet eigenlijk niet wat ik in ruil voor mijn opoffering van de student verwachtte. Zou mijn klant de pijn van het verhaal voelen en gaan twijfelen aan de morele rechtvaardigheid van het gebruiken van het leven van iemand anders als toelatingsessay? Zou ze me opbellen en me bedanken voor het uitsnijden van een deel van mijn hart? Even later kreeg ik een email van haar terug met de tekst: “Bedankt.” De email deed pijn. Ik dacht aan de kriebelige kringlooptrui en aan hoe die meer begon te kriebelen nadat ik moest huilen toen mijn klasgenootje me bespot had. Ik had een persoonlijk deel van mijn leven opgegeven voor het zachte prijsje van €300. Ik logde uit en sloot mijn laptop.

De toon van een toelatingsessay voor een universiteit is erg specifiek, vooral wanneer je het uit het perspectief van een Chinese uitwisselingsstudent schrijft. Je moet veel van hun karakteristieken portretteren en tegelijkertijd de strijd aangaan met hun negatieve stereotypes. Je moet bescheiden zijn en idealistisch, ambitieus en vrijgevend, gereserveerd en eerlijk. Het verkopen van persoonlijke verhalen van jezelf, geschreven in de toon van een vreemde die een gebrek heeft aan empathie en bescheidenheid, zal je uiteindelijk de afgrond in helpen. Aan het eind van ieder schrijfseizoen beloof ik mezelf dat ik zal stoppen, maar ik ben nog steeds blut en ik heb nog steeds geen toekomstplannen. Ik kan het ontkennen, maar ik weet dat ik ook komend schooljaar elke nacht om 2 uur nog voor mijn computer zal zitten, en weer een ander deel van mezelf zal verkopen voor €300.



http://www.vice.com/nl/read/i-ghostwrote-hundreds-of-chinese-students-ivy-league-admissions-essays-897?utm_source=vicefbnl

04-09-2014, 12:06


Zo gaat het ook in Nederland, een hoop idioten studeren aan de universiteit en HBO. De enige manier dat die het reden, is door vals te spelen.

04-09-2014, 12:09
Hahaha was ik maar zo slim om dat ook op die manier te doen.

04-09-2014, 13:36

Citaat door Studente-:
Hahaha was ik maar zo slim om dat ook op die manier te doen.
Jaja, we weten beide dat jij ook fraudeert.

04-09-2014, 13:41



Citaat door Thebest21:
Jaja, we weten beide dat jij ook fraudeert.
Sssssst zeg dat nou niet. Moest tussen ons blijven.

04-09-2014, 16:55

Citaat door Studente-:
Sssssst zeg dat nou niet. Moest tussen ons blijven.
Ik vertel alles door.