Almagrebi37
18-07-2014, 11:18
'Slachtoffer in een conflict waar je je misschien nauwelijks in verdiept hebt'
OPINIE - Harriet Duurvoort − 18/07/14, 10:36
© epa.
column Geen minuut erbij stilgestaan dat jullie op die lange vlucht wellicht een kwartier over een gebied zullen vliegen waar het 'onrustig' is, schrijft Harriet Duurvoort in haar column. 'De krant heeft het conflict in Oekraïne lang geoormerkt als 'onrust' in plaats van 'oorlog'.'
Het onvoorstelbare moet in een minuut gebeurd zijn. Uit de lucht geschoten. Op tien kilometer hoogte. In luttele minuten zijn honderden levens vernietigd
Vakantiestress. Even checken, hebben we nou alles? Hoe zullen de kids zich houden, op zo'n lange vlucht? Jullie hadden nog speciaal cadeautjes voor ze ingepakt, dan zouden ze zich wel bezig houden.
De vlucht zit vol Nederlanders. Dat had je al gezien bij het inchecken en jullie hadden er eigenlijk tabak van. Dan ga je op reis, lekker ver bovendien, en dan zit je weer tussen de Hollanders. Nou ja, de schoolvakanties zijn natuurlijk net begonnen.
Het lichte ongemak, stoelriemen vast, we vertrekken. Het schiet toch altijd even door je hoofd. Zal alles goed gaan? Maar dat is vliegangst. Moet je maar niet zo vaak programma's bekijken als Air Plane Investigation. Waar haal je überhaupt de tijd vandaan? Charmant glimlachende stewardessen met een laag plamuur op hun gezicht stellen je professioneel gerust. Sit back, and relax. Enjoy the flight. Even het spannende moment voor het opstijgen. Je kleinste jengelt, ze heeft last van haar oren. Check, kauwgom. Minuten later valt de spanning eindelijk van je schouders. We gaan op reis. Even weg.
'Onrust' in plaats van 'oorlog'
Geen minuut erbij stilgestaan dat jullie op die lange vlucht wellicht een kwartier over een gebied zullen vliegen waar het 'onrustig' is. De krant heeft het conflict in Oekraïne lang geoormerkt als 'onrust' in plaats van 'oorlog'.
Het onvoorstelbare moet in een minuut gebeurd zijn. Uit de lucht geschoten. Op tien kilometer hoogte. In luttele minuten zijn honderden levens vernietigd. Slachtoffer in een conflict waar je je, in je laatste levende minuten, misschien nauwelijks in verdiept hebt. Oekraïne. O ja, het zal wel.
Ze ging naar rampen toe om mensen te troosten
© anp.
Het door het El Al-toestel veroorzaakte gat in de Bijlmerflat in 1992.
En dan is er niets meer. Rokende puinhopen. Gruwelijke beelden die zijn weg vinden naar de Russische televisie, en daarna naar Twitter en Facebook. De paspoorten van een doodnormaal weggevaagd gezin, dat net nog in de stress zat.
Daar staan ze, de verbijsterde achterblijvers. Nabestaanden. De familieleden die niet meegingen. Nog niet toe aan rouw. Nog lang niet.
Zinloze last
Ik denk aan de moeder die ik ooit sprak uit de Bijlmer. Ze was van rampen gaan houden vertelde ze, want dat gaf zin aan de zinloze last die ze dag in dag uit, jaar in jaar uit, met zich mee torste. Ze ging naar rampen toe om mensen te troosten. Want zij snapte echt verdriet, het soort verdriet dat de meeste mensen nooit hoeven mee te maken.
Naar Volendam was ze gegaan, naar Enschede. Het dragen van haar last werd met de jaren niet minder zwaar, maar haar schouders waren wel sterker geworden van de oefening. Haar gebroken hart ook. Die dag, dat ze een vliegtuig in de flat zag boren waar haar dochters voor de tv hadden gezeten. Nog geen botsplinter had ze teruggezien. Elke dag sliep ze in met dat beeld op haar netvlies, droomde over haar dochters, en werd weer wakker met het beeld van dat neerstortende vliegtuig.
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/3691626/2014/07/18/Slachtoffer-in-een-conflict-waar-je-je-misschien-nauwelijks-in-verdiept-hebt.dhtml
OPINIE - Harriet Duurvoort − 18/07/14, 10:36
© epa.
column Geen minuut erbij stilgestaan dat jullie op die lange vlucht wellicht een kwartier over een gebied zullen vliegen waar het 'onrustig' is, schrijft Harriet Duurvoort in haar column. 'De krant heeft het conflict in Oekraïne lang geoormerkt als 'onrust' in plaats van 'oorlog'.'
Het onvoorstelbare moet in een minuut gebeurd zijn. Uit de lucht geschoten. Op tien kilometer hoogte. In luttele minuten zijn honderden levens vernietigd
Vakantiestress. Even checken, hebben we nou alles? Hoe zullen de kids zich houden, op zo'n lange vlucht? Jullie hadden nog speciaal cadeautjes voor ze ingepakt, dan zouden ze zich wel bezig houden.
De vlucht zit vol Nederlanders. Dat had je al gezien bij het inchecken en jullie hadden er eigenlijk tabak van. Dan ga je op reis, lekker ver bovendien, en dan zit je weer tussen de Hollanders. Nou ja, de schoolvakanties zijn natuurlijk net begonnen.
Het lichte ongemak, stoelriemen vast, we vertrekken. Het schiet toch altijd even door je hoofd. Zal alles goed gaan? Maar dat is vliegangst. Moet je maar niet zo vaak programma's bekijken als Air Plane Investigation. Waar haal je überhaupt de tijd vandaan? Charmant glimlachende stewardessen met een laag plamuur op hun gezicht stellen je professioneel gerust. Sit back, and relax. Enjoy the flight. Even het spannende moment voor het opstijgen. Je kleinste jengelt, ze heeft last van haar oren. Check, kauwgom. Minuten later valt de spanning eindelijk van je schouders. We gaan op reis. Even weg.
'Onrust' in plaats van 'oorlog'
Geen minuut erbij stilgestaan dat jullie op die lange vlucht wellicht een kwartier over een gebied zullen vliegen waar het 'onrustig' is. De krant heeft het conflict in Oekraïne lang geoormerkt als 'onrust' in plaats van 'oorlog'.
Het onvoorstelbare moet in een minuut gebeurd zijn. Uit de lucht geschoten. Op tien kilometer hoogte. In luttele minuten zijn honderden levens vernietigd. Slachtoffer in een conflict waar je je, in je laatste levende minuten, misschien nauwelijks in verdiept hebt. Oekraïne. O ja, het zal wel.
Ze ging naar rampen toe om mensen te troosten
© anp.
Het door het El Al-toestel veroorzaakte gat in de Bijlmerflat in 1992.
En dan is er niets meer. Rokende puinhopen. Gruwelijke beelden die zijn weg vinden naar de Russische televisie, en daarna naar Twitter en Facebook. De paspoorten van een doodnormaal weggevaagd gezin, dat net nog in de stress zat.
Daar staan ze, de verbijsterde achterblijvers. Nabestaanden. De familieleden die niet meegingen. Nog niet toe aan rouw. Nog lang niet.
Zinloze last
Ik denk aan de moeder die ik ooit sprak uit de Bijlmer. Ze was van rampen gaan houden vertelde ze, want dat gaf zin aan de zinloze last die ze dag in dag uit, jaar in jaar uit, met zich mee torste. Ze ging naar rampen toe om mensen te troosten. Want zij snapte echt verdriet, het soort verdriet dat de meeste mensen nooit hoeven mee te maken.
Naar Volendam was ze gegaan, naar Enschede. Het dragen van haar last werd met de jaren niet minder zwaar, maar haar schouders waren wel sterker geworden van de oefening. Haar gebroken hart ook. Die dag, dat ze een vliegtuig in de flat zag boren waar haar dochters voor de tv hadden gezeten. Nog geen botsplinter had ze teruggezien. Elke dag sliep ze in met dat beeld op haar netvlies, droomde over haar dochters, en werd weer wakker met het beeld van dat neerstortende vliegtuig.
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/3691626/2014/07/18/Slachtoffer-in-een-conflict-waar-je-je-misschien-nauwelijks-in-verdiept-hebt.dhtml