HoBBiT123
08-07-2014, 14:41
Het zit er weer bovenarms op. Het Israëlische leger reageert bijzonder hard op de moord op 3 jonge joodse kolonisten waarop de Palestijnen dan weer antwoorden met massale protestacties. Ik reis heel geregeld rond in Israël en de Palestijnse gebieden en kijk soms met verstomming naar het beeld dat we van dit conflict krijgen voorgeschoteld. Het Israëlische leger 'reageert' op het Palestijns geweld, zo hoor ik op de radio. En de ene (Israëlische) dode is duidelijk mediagenieker dan de (Palestijnse) andere.
Ik word al eens verweten pro-Palestijns te zijn en voor sommigen die misbruik maken van de geschiedenis zelfs antisemiet. Het zij zo, ook als wat ik verdedig gaat over de loutere toepassing van het internationaal recht en het brede gamma van mensenrechten. Maar we moeten ons geen rad voor de ogen draaien en correct over het conflict schrijven, zonder dat we telkens in een verkeerd begrepen steriele balans van woord en wederwoord vervallen. De journalistiek heeft een verantwoordelijkheid en daaronder valt ook duiding en achtergrond bij de feiten met oog voor elementaire waarden zoals mensenrechten.
De geweldketen van actie-reactie heeft een context met lange en diepe historische wortels. Het gaat niet om religieuze spanningen of een terrorismeprobleem, zoals je hier en daar wel eens hoort. De basis van het conflict is structureel en valt samen te vatten onder de noemers 'bezetting' en 'kolonisatie'. Het internationaal verzuim om daartegen op te treden en het respect voor het internationaal recht af te dwingen, heeft geleid tot wat we vandaag zien: een door en door verrot conflict dat alsmaar moeilijker opgelost zal raken.
Tien jaar geleden, op 9 juli 2004, vaardigde het Internationaal Gerechtshof in Den Haag een Adviserende Opinie uit. Daarin veroordeelde het Hof de Apartheidsmuur in en rond de Palestijnse gebieden en sprak van een zware inbreuk op het internationaal recht.
Het Hof stelde ook dat op alle staten de verplichting rust om deze illegale situatie niet te erkennen en recht te zetten. De landen van de Europese Unie stemden vervolgens op 20 juli 2004 samen met de overgrote meerderheid van de VN-lidstaten een resolutie in de Algemene Vergadering van de VN die Israël opriep om zich te schikken naar de betrokken Adviserende Opinie. Ook bij andere gelegenheden laat de EU geregeld protest weerklinken tegen de Israëlische bezettingsinfrastructuur die de oprichting van een Palestijnse staat - het officiële Europese beleid - onmogelijk maakt.
Maar daar blijft het meestal bij. In de praktijk gebeurt er zo goed als niets, net zoals dat het geval is met de meeste van de resoluties van VN-veiligheidsraad of de Algemene Vergadering als die de Israëlische bezettingsmacht viseren. Het enige lichtpuntje is dat sinds begin dit jaar geen geld van Europese instellingen meer ten goede mag komen aan de Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever.
Maar tegenover dat soort van symbolische maatregelen is er een achterkamerpolitiek die de samenwerking met Israël uitbreidt. Zo heeft datzelfde protesterende Europa begin juni met Israël een akkoord gesloten dat er voor zorgt dat het land een gelijke toegang krijgt tot het Europese onderzoeksprogramma Horizon 2020 als de EU-lidstaten. Het gaat om veel geld in een heel belangrijk programma. De Europese Unie kiest er al jaren voor om op een sluipende manier de politieke, economische en militaire samenwerking met Israël uit te breiden. De EU-lidstaten leverden in totaal voor 613 miljoen euro wapenexportlicenties af voor Israël, waarmee ze bovendien verschillende exportcriteria aan hun laars lappen. Ook zien we dat heel wat Europese bedrijven blijven investeren in de bezettingsinfrastructuur in de Palestijnse bezette gebieden, ondanks het illegaal karakter ervan.
Op dit ogenblik sluit Europa de ogen voor een van de grootste Israëlische strafexpedities tegen de Palestijnse bevolking van de afgelopen jaren. De regering van Benjamin Netanyahu heeft er voor gekozen om de spanningen met de Palestijnsen op te drijven in zijn 'antwoord' op de ontvoering en moord van drie jonge orthodoxe joods-Israëlische kolonisten die overigens plaatsgreep in gebied onder Israëlische militaire controle. Zonder het onderzoek af te wachten werd Hamas als opdrachtgever en dader aangewezen - die altijd heeft ontkend - en zwaar uitgehaald naar de Palestijnse Autoriteit.
Het Israëlische leger treedt ongemeen brutaal op. ....
Lees hier verder .
Ik word al eens verweten pro-Palestijns te zijn en voor sommigen die misbruik maken van de geschiedenis zelfs antisemiet. Het zij zo, ook als wat ik verdedig gaat over de loutere toepassing van het internationaal recht en het brede gamma van mensenrechten. Maar we moeten ons geen rad voor de ogen draaien en correct over het conflict schrijven, zonder dat we telkens in een verkeerd begrepen steriele balans van woord en wederwoord vervallen. De journalistiek heeft een verantwoordelijkheid en daaronder valt ook duiding en achtergrond bij de feiten met oog voor elementaire waarden zoals mensenrechten.
De geweldketen van actie-reactie heeft een context met lange en diepe historische wortels. Het gaat niet om religieuze spanningen of een terrorismeprobleem, zoals je hier en daar wel eens hoort. De basis van het conflict is structureel en valt samen te vatten onder de noemers 'bezetting' en 'kolonisatie'. Het internationaal verzuim om daartegen op te treden en het respect voor het internationaal recht af te dwingen, heeft geleid tot wat we vandaag zien: een door en door verrot conflict dat alsmaar moeilijker opgelost zal raken.
Tien jaar geleden, op 9 juli 2004, vaardigde het Internationaal Gerechtshof in Den Haag een Adviserende Opinie uit. Daarin veroordeelde het Hof de Apartheidsmuur in en rond de Palestijnse gebieden en sprak van een zware inbreuk op het internationaal recht.
Het Hof stelde ook dat op alle staten de verplichting rust om deze illegale situatie niet te erkennen en recht te zetten. De landen van de Europese Unie stemden vervolgens op 20 juli 2004 samen met de overgrote meerderheid van de VN-lidstaten een resolutie in de Algemene Vergadering van de VN die Israël opriep om zich te schikken naar de betrokken Adviserende Opinie. Ook bij andere gelegenheden laat de EU geregeld protest weerklinken tegen de Israëlische bezettingsinfrastructuur die de oprichting van een Palestijnse staat - het officiële Europese beleid - onmogelijk maakt.
Maar daar blijft het meestal bij. In de praktijk gebeurt er zo goed als niets, net zoals dat het geval is met de meeste van de resoluties van VN-veiligheidsraad of de Algemene Vergadering als die de Israëlische bezettingsmacht viseren. Het enige lichtpuntje is dat sinds begin dit jaar geen geld van Europese instellingen meer ten goede mag komen aan de Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever.
Maar tegenover dat soort van symbolische maatregelen is er een achterkamerpolitiek die de samenwerking met Israël uitbreidt. Zo heeft datzelfde protesterende Europa begin juni met Israël een akkoord gesloten dat er voor zorgt dat het land een gelijke toegang krijgt tot het Europese onderzoeksprogramma Horizon 2020 als de EU-lidstaten. Het gaat om veel geld in een heel belangrijk programma. De Europese Unie kiest er al jaren voor om op een sluipende manier de politieke, economische en militaire samenwerking met Israël uit te breiden. De EU-lidstaten leverden in totaal voor 613 miljoen euro wapenexportlicenties af voor Israël, waarmee ze bovendien verschillende exportcriteria aan hun laars lappen. Ook zien we dat heel wat Europese bedrijven blijven investeren in de bezettingsinfrastructuur in de Palestijnse bezette gebieden, ondanks het illegaal karakter ervan.
Op dit ogenblik sluit Europa de ogen voor een van de grootste Israëlische strafexpedities tegen de Palestijnse bevolking van de afgelopen jaren. De regering van Benjamin Netanyahu heeft er voor gekozen om de spanningen met de Palestijnsen op te drijven in zijn 'antwoord' op de ontvoering en moord van drie jonge orthodoxe joods-Israëlische kolonisten die overigens plaatsgreep in gebied onder Israëlische militaire controle. Zonder het onderzoek af te wachten werd Hamas als opdrachtgever en dader aangewezen - die altijd heeft ontkend - en zwaar uitgehaald naar de Palestijnse Autoriteit.
Het Israëlische leger treedt ongemeen brutaal op. ....
Lees hier verder .