#4 A new beginning
Week later
Ik werd vroeg wakker. Vandaag begint mijn eerste schooldag in een nieuwe stad. Nerveus ben ik niet, maar vraag me wel af wat voor soort kinderen ik in me klas krijg. Ik ben dan de nieuweling van de klas. Natuurlijk ben ik dat als iemand verhuist na de kerstvakantie moet je wel een nieuweling zijn van de klas. Kom op zeg. Wie gaat er nou verhuizen midden in het jaar. Ja wij maar wie nog meer? Niemand. Dat weet ik zeker.
Ik stond op en ging naar de douche. Ik was moe, maar de warme stralen water maakte me wakker. Ik liep uit de douche met een kleine badjas tot me knieën. Deed de deur van mijn kast open en keek wat ik zou aantrekken. ‘Uhmm,, vandaag trek ik…. Aha! Dit is mooi.’zei ik tegen mezelf. Een witte blouse tot onder me kont, met een bruine riem erom heen en lichtgekleurde skinny. Ik gebruikte geen make-up, dan leek ik zeker op een paspop :P. Deed me stijlen haren los met nog een scheve pony. En klaar ik liep naar beneden. Me moeder lag nog te slapen, me pa is naar zijn werk met youssef. Zakaria was de enige die ik niet wist waar die was. Ik liep snel de keuken in. Pakte een broodje en at het snel op. ‘shit ben bijna laat.’zei ik. Ik rende naar de gang pakte me uggs en sprintte naar de tram. Precies toen ik daar aangekomen was zag ik de tram. Ik rende naar de tram, maar zag dat de deuren dicht gingen. Ineens ging de laatste deur weer open en ik sprintte ernaar toe. Eenmaal binnen stond ik hijgend degene te bedanken die de deur open hield. Ik draaide me om naar degene die de deur open deed en tot me schrik was hij het. Hij die me kibbelveld geeft. Die me alleen bang maakt wanneer hij in me ogen keek. Die de mooiste natuur groene ogen heeft. De jongen van stad. Hij keek me glimlachend aan en zei:”Nou graaggedaan. Wij komen elkaar vaak tegen zeg. Omdat ik je heb geholpen wil ik wel een beloning.” Ik keek hem raar aan. Wat wil deze gozer nou weer.”ligt eraan wat je wilt. Misschien geef ik je wel een beloning maar misschien ook weer niet.””Okee, dus een pittige dame. Hahaha, ok ik wil weten hoe je heet”. Ik keek nu echt verward. Dus dat wilt ie als beloning. Slaat nergens op. Dan maar liegen. Ik glimlachte gemaakt en zei:’Maryam aangenaam… Jij?’’Faisel aangenaam.’ik keek hem met dezelfde gemaakte glimlach aan en liep weer naar een plaats voorin de tram. Wat een sukkel denkt ie nou echt dat ik mijn naam aan hem ga vertellen.
Ik keek naar rechts en zag al het schoolgebouw staan. Best wel groot. Hopelijk verdwaal ik niet. Ik keek naar achter en zag dat “Faisel” ook uit stapt. Ik liep snel naar binnen en was nu op het schoolplein. Eenmaal binnen voelde ik iets bekend. Alsof ik hier eerder ben geweest. Het gebouw kwam me zo bekend voor. Ik dacht na van waar ik deze plek ken. Niks schoot me binnen. Ik liep door naar de ingang van het gebouw. Blijkbaar was ik meer dan een uur te laat. Dus die eerste uur ben ik absent gemeld en de 2e uur ben ik laat gemeld. Wat een goeie start voor een schooljaar.
Ik liep naar binnen en zoals ik dacht was ik verdwaald. Ik keek rond of ik iemand kon zien die me kon helpen maar nee. De gangen waren leeg. Dus liep ik rond en rond totdat ik in de aula was. Daar waren mensen en ik voelde me weer bekeken. Een meisje kwam naar me toe. En begon tegen me te praten:’Heeyy, ben jij het nieuwe meisje van A5c?’’Jaa, maar ben de weg kwijt. Dus weet ik niet waar ik heen moet.’’Je hebt geluk vandaag, de 2e uur is uitgevallen, want meneer moest weer nodig naar de kapper.’’Wat? Nu in de ochtend naar de kapper. Is hij gek ofzo?’’Nee, dat is zijn smoesje. Als hij geen zin heeft in onze klas, want hij haat onze klas, dan verzint hij smoesjes om niet bij ons te zijn.’’dus je bedoeld we hebben een onrustige, vervelende klas?’’ Nee, maak je maar geen zorgen. Onze klas is misschien onrustig maar wel gezellig. De meeste kinderen zijn aardig behalve de jongens. Maar die geven we geen aandacht toch?!’’ Jaa tuurlijk. Ik heet Romaisa trouwens. Jij?’’Ik heet malek. Aangenaam. Onze 3e uur begint over een kwartier. Zal ik je alvast de klas laten zien. Tenminste de dames?’’Ja, dankjewel.’ik liep achter haar aan. Ze ging richting een groep met 2 Nederlandse, 4 Marokkaanse en 3 bruine dames. Ze zaten te lachen. Ze merkte dat Malek en ik bij hun kwamen zitten en begonnen gelijk te groeten.’Ewaa dames dit is Romaisa, de nieuwe meisje van onze klas. Romaisa dit zijn Sena, Ikram, Wafa, laila, Carla, Kimberly, Melissa, Savienne en Angelica.’’Aangenaam’. zei ik. ze keken me glimlachend aan.’Nou zijn we alleen met zijn 11e in de klas?’’ Nee er zijn nog paar jongens maar die geven wij geen aandacht. En als je wilt weten waarom… je zult er straks erachter komen.’zei Wafa. Ik keek hun verwarrend aan. Ik dacht echt waarom.’Je hebt echt mooie ogen. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die paarse ogen heeft. Heb je lenzen op?’Vroeg Kimberly. ‘Nee dit zijn mijn echte ogen. Ik weet niet waarom ik deze heb want me broers hebben blauwe ogen. Me pa heeft groene en me ma heeft grijze. Ik ben de enige met paarse.’ze keken naar me ogen en ik moest me gewoon schamen. Me wangen werden rood en ze begonnen te lachen.’Waarom schaam je je man?’vroeg Angelica. ‘Gewoon jullie kijken diep man.’ Ze begonnen weer te lachen. ‘Boing! Boing!’ De bel ging. Ik volgde de dames naar de klas. Iedereen zat op zijn plaats. We hadden onze vaste mentor. Hij keek naar me en zei dat ik naar voren moest komen. Ik ging naar hem toe en de klas was 1 en al herrie. Hij fluitte en ineens was iedereen stil. Ze keken allemaal naar mij en ik werd een beetje zenuwachtig. ‘Allemaal dit is Romaisa en een nieuwe leerling in onze klas.’ Ik keek de klas rond en me ogen stopte naar de een paar groene ogen die me met een grijns aankeek. Hij was het die Faisel. Shit ik zei nog tegen hem dat ik maryam heet! Shit. Shit. Shit. En hij zit nog in mijn klas.’Aangenaam ik heet Romaisa.’’Je kunt daar achter zitten.’en mijn mentor wijste waar ik moest zitten. Ik zat voor Faisel en naast laila. Eenmaal op mijn plek begon laila gelijk weer. ‘Leuk! Je zit naast me..’ fluisterde ze enthousiast.’Ja, ik weet.’ Ik voelde de ogen van Faisel nog steeds. ‘Nou mevrouw maryam of moet ik Romaisa zeggen.’zei Faisel met een grotere grijns dan dernet. ‘Je hoeft niet te weten hoe ik heet.’’maar nu weet ik het zo ie zo.’’nou goed. Je kent me naam nu wel. Waarom zeuren. Dus aub stil zijn.’’Nee Mvr.Romaisa, ik begin interesse voor jou te krijgen. Dat betekend dat je nog lang niet van me af bent.’’wat bedoel je?’ ik draaide me om. Maar hij keek me met een duivelse grijns aan en zei niks meer. Ik werd geïrriteerd door hem. Ik draaide me weer naar de leraar en voelde dat vandaag een rare dag zal worden.