caftani27
15-04-2014, 20:15
Salaam
Ik moet ff mijn verhaal kwijt ik ben een vrouw van 34jr ben moeder van een dochter van 7jaar en nu 4 maanden zwanger hmdl.Ik ben 9jaar geleden getrouwd.In het begin was het zoals elk huwelijk erg leuk en spannend ik heb altijd hard gewerkt als operatieassistente(nog steeds trouwens)Maar ik ben mijn man echt zat als ik terug kijk op mijn huwelijk denk ik hoe kan dit toch.Het hele huis is ingericht op mijn spaargeld als er iets stuk was vroeg ik of we samen zouden gaan kopen maar daar kwam niks van terecht dus regelde ik het maar zelf.Als we op vakantie zijn is het gehele vakantie bij me schoonouders in het dorp wat ik niet erg vindt maar totaal geen oog voor ons gezin niet lekker genieten van onze vakantie.En als ik bv ergens naart toe wil mijn fam.dat vraag ik of hij me wil brengen dan zegt ie vraag maar aan me broers of ze je willen brengen.Dus echt vakantie vieren als gezin heb ik nooit gehad helaas.Maar als het komt om zijn zussen of broertjes in Marokko te helpen of vrienden hier in nederland dan vliegt hij echt voor ze.Ook doen we als gezin niks meer ik neem me dochter overal lekker mee naar toe film uiteten etc.Nu ik zwanger ben zal hij ook niet helpen in het huishouden of zo hij eet drinkt slaapt en werkt en zit als ie thuis zit achter zijn pc.Als ik op een rustige manier iets zeg bereik ik niks en als ik me dominant of boos opstel omdat ik me niet gehoord voel krijg ik een boze man.Ik weet als zwangere ben je niet makkelijk ivm hormonen enzo maar ik vindt dat hij ook zijn bijdrage mag leveren nu ik niet meer zo vlot ben en ook gewoon werk hoopte ik dat hij me beetje steund in bv het huishouden.Ook doet het me zo een verdriet als hij bv een sinaasappel eet naast mij terwijl ik er zo een trek in heb hij zal niet vragen wil je een stukje ,en de zwangere vrouwen onder ons weten hoe het is als je iets ziet of ruik waar je zo een trek in hebt en een ander bied het je niet aan hhahahahahaha pffff .Vandaag is het echt uit de hand gelopen ik vroeg em wat te doen maar hij reageerde niet dus werd ik boos en zei ik wordt echt doodziek van jou je geeft mij alleen maar stress.Waarop hij zei je hebt geluk dat je een malaika in je buik hebt anders had ik je naar je moer geschopt.Ik ben ten einde raad ik probeer me rustig te houden maar ik merk dat mijn gezondheid hier onder begint te leiden.Ik hoop dat alah mij de komende tijd sabr heeel veeel sabr gaat geven want ik weet echt niet meer wat ik hier mee aan moet.
Ik moet ff mijn verhaal kwijt ik ben een vrouw van 34jr ben moeder van een dochter van 7jaar en nu 4 maanden zwanger hmdl.Ik ben 9jaar geleden getrouwd.In het begin was het zoals elk huwelijk erg leuk en spannend ik heb altijd hard gewerkt als operatieassistente(nog steeds trouwens)Maar ik ben mijn man echt zat als ik terug kijk op mijn huwelijk denk ik hoe kan dit toch.Het hele huis is ingericht op mijn spaargeld als er iets stuk was vroeg ik of we samen zouden gaan kopen maar daar kwam niks van terecht dus regelde ik het maar zelf.Als we op vakantie zijn is het gehele vakantie bij me schoonouders in het dorp wat ik niet erg vindt maar totaal geen oog voor ons gezin niet lekker genieten van onze vakantie.En als ik bv ergens naart toe wil mijn fam.dat vraag ik of hij me wil brengen dan zegt ie vraag maar aan me broers of ze je willen brengen.Dus echt vakantie vieren als gezin heb ik nooit gehad helaas.Maar als het komt om zijn zussen of broertjes in Marokko te helpen of vrienden hier in nederland dan vliegt hij echt voor ze.Ook doen we als gezin niks meer ik neem me dochter overal lekker mee naar toe film uiteten etc.Nu ik zwanger ben zal hij ook niet helpen in het huishouden of zo hij eet drinkt slaapt en werkt en zit als ie thuis zit achter zijn pc.Als ik op een rustige manier iets zeg bereik ik niks en als ik me dominant of boos opstel omdat ik me niet gehoord voel krijg ik een boze man.Ik weet als zwangere ben je niet makkelijk ivm hormonen enzo maar ik vindt dat hij ook zijn bijdrage mag leveren nu ik niet meer zo vlot ben en ook gewoon werk hoopte ik dat hij me beetje steund in bv het huishouden.Ook doet het me zo een verdriet als hij bv een sinaasappel eet naast mij terwijl ik er zo een trek in heb hij zal niet vragen wil je een stukje ,en de zwangere vrouwen onder ons weten hoe het is als je iets ziet of ruik waar je zo een trek in hebt en een ander bied het je niet aan hhahahahahaha pffff .Vandaag is het echt uit de hand gelopen ik vroeg em wat te doen maar hij reageerde niet dus werd ik boos en zei ik wordt echt doodziek van jou je geeft mij alleen maar stress.Waarop hij zei je hebt geluk dat je een malaika in je buik hebt anders had ik je naar je moer geschopt.Ik ben ten einde raad ik probeer me rustig te houden maar ik merk dat mijn gezondheid hier onder begint te leiden.Ik hoop dat alah mij de komende tijd sabr heeel veeel sabr gaat geven want ik weet echt niet meer wat ik hier mee aan moet.