saladin_2de
24-02-2005, 10:34
28 december 2004
De angst voor de Hijab (hoofddoek): er is niets dat de westerse gedachte meer beangstigd dan een stuk stof op een vrouw haar hoofd.
In September 1994, werd de dertienjarige Emilie Ouimet in Montreal (Quebec, Canada) naar huis gestuurd door de Louis Riel High School, omdat haar Hijab niet voldeed aan de kledingvoorschriften van de school.
Twee maanden later werd een tweede meisje uit Quebec, de vijftienjarige Dania Baali, door haar school, College Regina Assumpta, medegedeeld dat ze naar een andere school moest overplaatsen als ze haar Hijab wilde blijven dragen.
Het is onvoorstelbaar dat er niets is dat meer angst in de harten jaagt van de westerse mens dan een stukje stof op het hoofd van een vrouw.
De Hijab wordt gezien als een extremistische uitdrukking.
Voor sommige mensen, laat zij zo een extremistische uitdrukking zien van haar gewelddadige politieke ideeën.
Voor anderen, is zij het symbool van absolute onderwerping en is zij in vreselijke nood en moet bevrijdt worden.
Voor hen is het hebben van zulke vrouwen als deel van het Noord Amerikaanse landschap angstaanjagend.
Zij is "de gesluierde vrouw", die thuishoort in een ver vreemd land, een acteur op een exotisch toneel.
Wij worden gezien als het vergif van deze "vrije en democratische" cultuur, met onze "zwakke en onderdanige manieren".
Dus, verscheidende schoolbesturen in Quebec hebben besloten dat het uitroeien van de ongewenste invloed in een zo vroeg mogelijk stadium, de beste manier is om besmetting te voorkomen van hun hoogstaande cultuur.
De angst voor de Hijab is terecht.
We hebben dikwijls afgevraagd, waarom een vrouw met een Hijab, die vrijuit deelneemt aan deze maatschappij, als zo bedreigend wordt gezien.
We hebben altijd gedacht dat de angst voor zulke vrouwen ongegrond was. Tenslotte heeft haar dragen van een Hijab, niets te maken met iemand anders.
Het heeft alleen te maken met haar verplichting aan Allah. Maar nu realiseer we me dat de angst terecht is.
Moslim vrouwen vormen een bedreiging.
De Hijab stuurt een boodschap van acceptatie en afwijzing.
Een vrouw die zichzelf bedekt vanuit haar liefde voor Allah, legt hiermee niet alleen een verklaring af voor wat ze accepteert, maar ze verklaart er ook mee wat ze afwijst.
Iedere vrouw die weigert mee te spelen met de spelletjes tussen de twee sekse die zo fundamenteel zijn in alle maatschappijen, zal uit de maatschappij verdreven worden. Er wordt altijd al van vrouwen verwacht dat zij een bepaalde rol spelen in de maatschappij.
In Noord Amerika, draait een groot deel van deze toegeschreven rol om seks en de aura rondom seksualiteit. Iedere relatie tussen mannen en vrouwen heeft wel één of andere seksuele ondertoon.
Wanneer een vrouw zichzelf bedekt, dan wijst ze die rol af. Ze zegt op die manier dat seks niets te maken heeft met haar openbare leven.
Het is het feit dat zij haar eigen lichaam buiten de discussie houdt, wat de mensen zo van streek maakt.
Een vrouw met een Hijab: meer dan "gewoon zomaar een vrouw".
Een vrouwelijke dokter, schrijfster, elektricien, of loodgieter, mag in haar werkomgeving dan gewaardeerd worden voor haar vakkundigheid, maar zij wordt in eerste instantie nog steeds bekeken als "zomaar een vrouw".
Maar stop haar in een Hijab, zodat wat haar een vrouw maakt niet meer kan worden gezien, en plotseling heb je te maken met een persoon.
Het is een radicaal idee dat niet door vele wordt gewaardeerd. Zij wijst de politieke standpunten van geslacht van de hand.
Deze persoon wijst niet alleen de door de maatschappij ingebakken rollenverdeling van het geslacht af, maar ook de daaraan geassocieerde politieke standpunten van geslacht. Daardoor wijst zij de sociale basisstructuur af, wat tevens betekent dat zij beschouwd wordt als iemand die het gehele politieke systeem en de daaraan verbonden economische organisatie afwijst.
Dus leraren in Quebec moeten zich bedreigd voelen. Emilie en Diana zijn meer dan gewoon twee meisjes van wie de hoofdbekleding niet overeenstemt met de kledingvoorschriften van de school. Zij zijn de vertegenwoordigers van iets veel groter: van een andere manier van denken en leven.
Hijab: Een daad van Geloof
We hebben de Hijab altijd gezien als een privé aangelegenheid tussen onszelf en Allah.
We hebben er voor gekozen om de Hijab te dragen omdat we voelden dat mijn Iman (geloof) omgezet moest worden naar actie, en als Allah me vraagt om mij te bedekken, dan moet we dat doen.
Als we niet mijn geloof niet kon uitoefenen, wat voor nut had het dan om te zeggen dat we een geloof hadden?
Maar helaas zagen de mensen om mij heen, het dragen van mijn Hijab niet als persoonlijke daad van aanbidding.
Zij zagen het eerder dan persoonlijke aanval op henzelf. We droegen een Hijab en dat betekende automatisch dat we alles wat zij deden afkeurde.
We vonden het moeilijk om de vijandigheid te begrijpen.
Alleen omdat mijn hoofd bedekt was, was het voor de mensen onmogelijk om binding met mij te krijgen.
We hadden een nieuw ontdekte vrijheid en een groter gevoel van vertrouwen in onszelf dan moslim, maar andere zagen ons als iemand waar ze niets mee te maken wilde hebben.
De angst voor de Hijab (hoofddoek): er is niets dat de westerse gedachte meer beangstigd dan een stuk stof op een vrouw haar hoofd.
In September 1994, werd de dertienjarige Emilie Ouimet in Montreal (Quebec, Canada) naar huis gestuurd door de Louis Riel High School, omdat haar Hijab niet voldeed aan de kledingvoorschriften van de school.
Twee maanden later werd een tweede meisje uit Quebec, de vijftienjarige Dania Baali, door haar school, College Regina Assumpta, medegedeeld dat ze naar een andere school moest overplaatsen als ze haar Hijab wilde blijven dragen.
Het is onvoorstelbaar dat er niets is dat meer angst in de harten jaagt van de westerse mens dan een stukje stof op het hoofd van een vrouw.
De Hijab wordt gezien als een extremistische uitdrukking.
Voor sommige mensen, laat zij zo een extremistische uitdrukking zien van haar gewelddadige politieke ideeën.
Voor anderen, is zij het symbool van absolute onderwerping en is zij in vreselijke nood en moet bevrijdt worden.
Voor hen is het hebben van zulke vrouwen als deel van het Noord Amerikaanse landschap angstaanjagend.
Zij is "de gesluierde vrouw", die thuishoort in een ver vreemd land, een acteur op een exotisch toneel.
Wij worden gezien als het vergif van deze "vrije en democratische" cultuur, met onze "zwakke en onderdanige manieren".
Dus, verscheidende schoolbesturen in Quebec hebben besloten dat het uitroeien van de ongewenste invloed in een zo vroeg mogelijk stadium, de beste manier is om besmetting te voorkomen van hun hoogstaande cultuur.
De angst voor de Hijab is terecht.
We hebben dikwijls afgevraagd, waarom een vrouw met een Hijab, die vrijuit deelneemt aan deze maatschappij, als zo bedreigend wordt gezien.
We hebben altijd gedacht dat de angst voor zulke vrouwen ongegrond was. Tenslotte heeft haar dragen van een Hijab, niets te maken met iemand anders.
Het heeft alleen te maken met haar verplichting aan Allah. Maar nu realiseer we me dat de angst terecht is.
Moslim vrouwen vormen een bedreiging.
De Hijab stuurt een boodschap van acceptatie en afwijzing.
Een vrouw die zichzelf bedekt vanuit haar liefde voor Allah, legt hiermee niet alleen een verklaring af voor wat ze accepteert, maar ze verklaart er ook mee wat ze afwijst.
Iedere vrouw die weigert mee te spelen met de spelletjes tussen de twee sekse die zo fundamenteel zijn in alle maatschappijen, zal uit de maatschappij verdreven worden. Er wordt altijd al van vrouwen verwacht dat zij een bepaalde rol spelen in de maatschappij.
In Noord Amerika, draait een groot deel van deze toegeschreven rol om seks en de aura rondom seksualiteit. Iedere relatie tussen mannen en vrouwen heeft wel één of andere seksuele ondertoon.
Wanneer een vrouw zichzelf bedekt, dan wijst ze die rol af. Ze zegt op die manier dat seks niets te maken heeft met haar openbare leven.
Het is het feit dat zij haar eigen lichaam buiten de discussie houdt, wat de mensen zo van streek maakt.
Een vrouw met een Hijab: meer dan "gewoon zomaar een vrouw".
Een vrouwelijke dokter, schrijfster, elektricien, of loodgieter, mag in haar werkomgeving dan gewaardeerd worden voor haar vakkundigheid, maar zij wordt in eerste instantie nog steeds bekeken als "zomaar een vrouw".
Maar stop haar in een Hijab, zodat wat haar een vrouw maakt niet meer kan worden gezien, en plotseling heb je te maken met een persoon.
Het is een radicaal idee dat niet door vele wordt gewaardeerd. Zij wijst de politieke standpunten van geslacht van de hand.
Deze persoon wijst niet alleen de door de maatschappij ingebakken rollenverdeling van het geslacht af, maar ook de daaraan geassocieerde politieke standpunten van geslacht. Daardoor wijst zij de sociale basisstructuur af, wat tevens betekent dat zij beschouwd wordt als iemand die het gehele politieke systeem en de daaraan verbonden economische organisatie afwijst.
Dus leraren in Quebec moeten zich bedreigd voelen. Emilie en Diana zijn meer dan gewoon twee meisjes van wie de hoofdbekleding niet overeenstemt met de kledingvoorschriften van de school. Zij zijn de vertegenwoordigers van iets veel groter: van een andere manier van denken en leven.
Hijab: Een daad van Geloof
We hebben de Hijab altijd gezien als een privé aangelegenheid tussen onszelf en Allah.
We hebben er voor gekozen om de Hijab te dragen omdat we voelden dat mijn Iman (geloof) omgezet moest worden naar actie, en als Allah me vraagt om mij te bedekken, dan moet we dat doen.
Als we niet mijn geloof niet kon uitoefenen, wat voor nut had het dan om te zeggen dat we een geloof hadden?
Maar helaas zagen de mensen om mij heen, het dragen van mijn Hijab niet als persoonlijke daad van aanbidding.
Zij zagen het eerder dan persoonlijke aanval op henzelf. We droegen een Hijab en dat betekende automatisch dat we alles wat zij deden afkeurde.
We vonden het moeilijk om de vijandigheid te begrijpen.
Alleen omdat mijn hoofd bedekt was, was het voor de mensen onmogelijk om binding met mij te krijgen.
We hadden een nieuw ontdekte vrijheid en een groter gevoel van vertrouwen in onszelf dan moslim, maar andere zagen ons als iemand waar ze niets mee te maken wilde hebben.