CreativeMind
25-02-2014, 16:57
Citaat:
De gedachten van een vrouw:
Afgelopen avond; mijn man deed vreemd. We hadden afgesproken om elkaar te ontmoeten in een leuk restaurant om samen te eten. Ik was daarvoor winkelen met vriendinnen, dus dacht dat hij boos was op het feit dat ik een beetje laat was maar hij maakte er geen opmerking over. Het gesprek verliep tijdens het eten ook niet vlot. Dus ik stelde voor om na het eten een rustige plekje op te zoeken zodat we konden praten. Hij ging akkoord, maar zei niet veel.
Ik vroeg hem wat er aan de hand was. Hij antwoordde: 'Niets.' Ik vroeg hem of het mijn schuld was dat hij boos was. Hij zei dat hij niet boos was, dat het niets met mij te maken had en dat ik me geen zorgen moest maken. Op weg naar huis, vertelde ik hem dat ik van hem hield. Hij glimlachte een beetje en blijf verder stil. Ik kan zijn gedrag niet verklaren. Ik weet niet waarom hij niet wilde zeggen: 'Ik hou ook van jou.'
Toen we thuis kwamen voelde ik me alsof ik hem helemaal kwijt was. Alsof hij me niet meer wilde. Hij zat daar maar stilletjes op de bank en keek tv. Hij leek afstandelijk en afwezig te zijn. Ik kon de stilte en zijn stilzwijgen niet meer verdragen en besloot om naar bed te gaan. Ongeveer 15 minuten later kwam hij naar bed. Maar ik voelde nog steeds dat hij was afgeleid en dat zijn gedachten ergens anders waren. Hij viel in slaap, ik huilde bijna de hele nacht. Ik weet niet wat te doen. Ik ben er bijna zeker van dat zijn gedachten bij iemand anders zijn. Mijn leven is een ramp.
De gedachten van een man:
'De motor is stuk en ik kan maar niet bedenken waar het probleem zich bevindt.'
Dames waarom stressen jullie zoveel om niets?Afgelopen avond; mijn man deed vreemd. We hadden afgesproken om elkaar te ontmoeten in een leuk restaurant om samen te eten. Ik was daarvoor winkelen met vriendinnen, dus dacht dat hij boos was op het feit dat ik een beetje laat was maar hij maakte er geen opmerking over. Het gesprek verliep tijdens het eten ook niet vlot. Dus ik stelde voor om na het eten een rustige plekje op te zoeken zodat we konden praten. Hij ging akkoord, maar zei niet veel.
Ik vroeg hem wat er aan de hand was. Hij antwoordde: 'Niets.' Ik vroeg hem of het mijn schuld was dat hij boos was. Hij zei dat hij niet boos was, dat het niets met mij te maken had en dat ik me geen zorgen moest maken. Op weg naar huis, vertelde ik hem dat ik van hem hield. Hij glimlachte een beetje en blijf verder stil. Ik kan zijn gedrag niet verklaren. Ik weet niet waarom hij niet wilde zeggen: 'Ik hou ook van jou.'
Toen we thuis kwamen voelde ik me alsof ik hem helemaal kwijt was. Alsof hij me niet meer wilde. Hij zat daar maar stilletjes op de bank en keek tv. Hij leek afstandelijk en afwezig te zijn. Ik kon de stilte en zijn stilzwijgen niet meer verdragen en besloot om naar bed te gaan. Ongeveer 15 minuten later kwam hij naar bed. Maar ik voelde nog steeds dat hij was afgeleid en dat zijn gedachten ergens anders waren. Hij viel in slaap, ik huilde bijna de hele nacht. Ik weet niet wat te doen. Ik ben er bijna zeker van dat zijn gedachten bij iemand anders zijn. Mijn leven is een ramp.
De gedachten van een man:
'De motor is stuk en ik kan maar niet bedenken waar het probleem zich bevindt.'