Ya Allah geef mij nog een kans.
Ik werd wakker, tot mijn schrik zag ik dat ik getild werd door een paar mannen.
Ik wilde ze vragen waar ze mij naartoe brachten, maar mijn tong werkte niet mee.
Ik wilde ze tegenhouden van mij te verplaatsen, maar mijn lichaam werkte niet mee.
Langzaam maar zeker werd het met me duidelijk dat ik naar de moskee werd gebracht.
Ik kende de weg omdat ik er soms was tijdens de ramadan, omdat me vrienden altijd gingen.
Toen zag ik dat men het dodengebed verrichtten, toen drong het tot me door!
Is dit voor mij?
Ben ik nu werkelijk dood?
Dat kan toch niet?
Ik had nog zo veel in gedachte om te doen, NEE!
Ik wilde nog naar Hajj...
Ik ben niet bereid, ik had niet eens de mooie eigenschap om het gebed te verrichten.
O nee, nu is het te laat.
Ik ga voor mijn heer staan!
En mijn handen zullen getuigen!
Ya Rabbi, had ik maar een goede vader, die mij van kleins af aan naar de moskee bracht, die mij van de moskee liet houden!...
Die mij de qur'aan leerde lezen, die mij sura's uitlegde en samen met mij uit onze hoofden leerde, maar toen besefte ik, dat ik dit ook niet deed voor mijn kinderen, Maar nu is het te laat...
O Allah nu is het te laat.
Toen ik de imaam hoorde reciteren hoopte ik dat hij ietjes langer door zou gaan, dat hij ietsjes meer smeekbedes voor mij zou doen.
Ik zag de vrienden met wie ik slechte zaken pleegde.
Ik wist hoe zij waren, maar ja zo was ik ook.
Toen ik naar de wasruimte werd gedragen, zag ik dat de imaam mij aan het wassen was, wat een aardige man dacht ik toen.
Hij sloeg onwetend een plekje op mijn rug over, hij moest dat stukje nog wassen.
Ik schreeuwde het uit, maar er kwam niets uit mijn mond.
Moet ik ZO naar mijn heer!?
Maar tevergeefs.
Vervolgens werd ik omwikkelt in 3 witte doeken.
Ik wilde ze waarschuwen om het niet te strak om mij te binden, maar ik kon alweer niets zeggen.
Toen was ik op het begraafplaats.
Mijn ouders over mij buigend, huilend smekend.
Wat een verschrikkelijk gevoel.
Toen werd er een gat gegraven in de grond.
Toen de mannen mij in het graf wilden leggen, wilde ik het uitschreeuwen.
Dat is toch veel te smal?
Daar kan ik me toch niet in bewegen?
En hoe moet ik daar ademen?
Ik werd met de seconde nerveuzer en banger.
Toen werd ik er tot mijn grote schrik ingelegd, en ze gooide het zand over mij heen.
Toen ik in mijn graf lag, zag ik aan mijn rechterkant een Prachtig paleis, omringd met zeeën die ik nog nooit zo heb gezien, prachtig gewoon!
En aan mijn linkerkant zag ik een verschrikkelijk hellevuur waardoor ik ging zweten.
Ik was door en door nat van het zweet.
Bang, nee DOODSbang!
Ik was zo bang om in dat hellevuur te belanden, YA ALLAH, Ya Rabbi!
Geef mij nog een kans o Allah
Geef mij 1 minuut.
1 minuut om 1 gebed te verrichten voor U Ya Rabbi.
Maar jammer genoeg zijn er dan geen herkansingen!
Ya Rabbi geef mij nog een kans en ik zal mijn leven knielend doorgaan!
En toen hoorde hij de Athaan.
Hij opende zijn ogen en zag dat dit alles slechts een droom was.
Hij sloeg zijn bezweette deken van hem af en rende naar de badkamer om al Woedhoe te verrichten en rende toen naar de moskee om Salaat-ul-Fadjr met hen mee te bidden.
Deze man is geliefd bij Allah
Deze man heeft een teken gekregen, een verduidelijking van hoe belangrijk het is om je tijd goed te benutten.
Beste broeders en zusters, Insha allah zullen wij hier lering uit trekken en ons zo snel mogelijk voorbereiden voor de dood.
Want wij zullen sterven, jong en oud, ziek en gezond, voorbereid of niet voorbereid.
En dan zijn er geen 2e kansen meer.
Het is of nu of nooit!
Grijp je kans!
Sla die nieuwe bladzijde in je leven om!
Verricht dat gebed!
Voorwaar, we zullen spijt krijgen voor elke minuut die we niet in de vorm van aanbidding jegens Allah
Dus begin opnieuw, moge Allah