Bekijk volle/desktop versie : Arwah atshoef ma sra bya (kom kijken wat er met me gebeurd is)


Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8
07-02-2003, 23:32
Nou mensen, ik heb ook een verhaal geschreven. Ik dacht ik probeer het ff (heb namelijk toch nix te doen ). Het verhaal is helemaal verzonnen. Ik heb mijn fantasie de vrije loop gegeven, dus niet raar opkijken als er dingen in staan die niet echt kloppen .

Ouidad: 21 jaar
Gio(vanni): 24 jaar (van Italiaanse afkomst)
Farah: 20 jaar (beste vriendin van Ouidad)
Anouar: Neef van Ouidad...23 jaar



Bruine ogen, blond haar….Blauwe ogen, bruin haar….. wat maakt het uit, is toch hetzelfde?? Blauw of bruin het zijn ogen, blond of bruin het is haar. Toch moet ik een keuze maken. Voor mijn hart is de keuze zo gemaakt, maar mijn verstand stemt tegen. Weer een keuze die ik moet maken: moet ik mijn hart volgen of mijn verstand? Moeilijk, moeilijk, moeilijk….. Nou, Ouidad, wat wordt het? Worstelend met deze gedachten staar ik uit het raam. De bomen, het gras, het kanaal, de spelende kinderen….Een diepe zucht. Nou, Ouidad, maak je keuze!

Sinds ik Gio heb gezien kan ik hem niet meer uit mijn hoofd zetten. Toch moet het. Ik bedoel Ouidad en Gio, kan toch niet! Ik verheug me al op maandag. Maandag moet ik weer naar school en zal ik hem weer zien. Met de donkere plukken die speels over zijn voorhoofd vallen en zijn diepblauwe ogen, brede schouders, lang postuur en zachte, maar toch stoere stem, is hij de meest sexy jongen van de school…

Maar maandag is ook meteen de laatste schooldag. De zomervakantie begint dinsdag. Maandag weet ik ook meteen of ik genoeg studiepunten heb gehaald om naar het volgende studiejaar te kunnen. Als ik er niet genoeg heb……nou, dan weet ik wat me te wachten staat…..

okee, laat me weten of ik verder moet schrijven. Maar ik beloof jullie dat het echt een heel 'spannend' verhaal wordt ....)
07-02-2003, 23:35


nou ik zal zeggen meid ga er tegen aan maar beloof me wel dat je het verhaal helemaal zult afmaken ik ben zo te zien je eerste fan dus maak er wat van

kusjes jasmina
07-02-2003, 23:38
en ik ben dus je tweede fan .. gaas snel verderrr .. nie mauwuhhh ehjj


misss senorita pomssssssss in 7hawma de sjoek



koes koessss
07-02-2003, 23:39
Okee dan...nou omdat ik nu al fans heb, zal ik er een tweede stuk bij zetten ...speciaal voor jullie
07-02-2003, 23:43


Maandag, eindelijk! Ik sta extra vroeg op, om als eerste gebruik te kunnen maken van de badkamer. Want jah, als je uit een gezin met 7 kinderen komt, moet je er wel als de kippen bij zijn. Vandaag wil ik er mooi uitzien…..voor jou, Gio. Ik kam eerst mijn haar, spuit er flink wat haarspray op en klaar is Kees! Haha….Ouidad en Kees, dat mag ook niet. Ik kijk naar de klok. SHIT! Een half uur bezig alleen om dit rot haar in model te krijgen. Okee, snel kleren aan. Geen tijd voor ontbijt. Snel snel, de bus halen….

Op school aangekomen zie ik Farah al zitten. Zal ik naar haar toe gaan? Nee, want ze gaat het toch alleen maar over haar Nordin hebben en daar heb ik echt geeeeeen zin in… “Ouidad!!! Ouidad!! Kom kom!” Shit, te laat, ze heeft me al gezien. Ik loop naar haar toe en neem plaats op de lege stoel tegenover haar. “Ewa, alles goed, meid?” dat is de standaard groet van Farah,”Ja, hamdoulillah.” Ik vraag nooit hoe het met haar gaat, omdat ik haar toch elke dag zie. “Weet je, Ouidad…Ik ben zo bang dat mijn broer mij samen ziet met Nordin. De laatste tijd kijken we niet meer uit…Amsterdam, Rotterdam, Utrecht, Eindhoven, geen enkele stad hebben we overgeslagen en geen enkele keer heb ik erbij stil gestaan dat mijn broer ons wel eens zou kunnen betrappen” een diepe zucht. Ik begreep haar niet helemaal “maar Farah, wat bedoel je?” “Nou, gisteren was ik met Nordin in Utrecht naar de bios en toen zag ik tijdens de pauze van de film op de eerste rij, de beste vriend van mijn broer zitten samen met zijn vriendin. Als hij me had gezien, Ouidad, dan was ik dood!!” “Maar wat heb je toen gedaan?”, vroeg ik een beetje ongeïnteresseerd, ik heb haar al vaak genoeg gewaarschuwd voor dit soort dingen en vroeg of laat wist ik gewoon dat het mis zou gaan.”Nou, ik heb Nordin meegesleurd en we zijn toen meteen weg gegaan. Ik naar huis en hij naar zijn vrienden. Hij was net zo bang als ik, want als mijn broer mij pakt, dan gaat hij er ook aan en dat weet hij.” “Ewa jah, ik zeg het niet graag, Farah, maar….” Plotseling houd ik op met praten, mijn adem stokt in mijn keel, ik kan niet praten ik hoor niks, ik heb alleen oog voor die prachtige jongen, met zijn innemende ogen en brons gekleurde huid….Gio…. Mijn hart begint harder en sneller te kloppen, ik voel hoe het bloed in mijn lichaam met volle vaart heen en weer wordt gepompt. Ik krijg een heel raar gevoel in mijn onderbuik, een gevoel dat ik niet thuis kan brengen. Wat gebeurt er toch met me? “Ouidad! Ouidad!” dat is Farah, en ik keer weer terug in de werkelijkheid….
07-02-2003, 23:49
hoi meid

het is een goed begin schrijf aub verder ik zal zeker meelezen tot het einde. Laat je fantasie zijn werk doen ok.

heel leuk van je

grt

leila
07-02-2003, 23:56
“Wat is er met jou de laatste tijd? Je bent zo afwezig, ik begrijp jou niet!”. Ik kan Farah onmogelijk vertellen wat er echt aan de hand is. Zij zal nooit begrijpen wat ik voor Gio voel. Zij zal nooit begrijpen hoe het is om sterke gevoelens te hebben voor een jongen die geen Marokkaan is. Zij is zo opgevoed, dat ze het gewoon niet zal begrijpen. Maar ze is niet dom, ze zal er vroeg of laat toch achter komen….. “Ewa, zeg dan, wat is er?” “Niks, Farah, ik voel me gewoon niet zo lekker.” Ik kon echt niets beters verzinnen. “Okee, als jij dat zegt” ik zie gewoon aan haar dat ze er niks van gelooft, maar ik kan het haar gewoon niet vertellen. “Luister, Ouidad, het is nu 12:00, de cijfers zullen wel binnen zijn, we moeten echt gaan kijken.” Oh ja de cijfers, ik was al helemaal vergeten voor wat ik eigenlijk echt op school was gekomen. Ik hoop zo erg dat ik het heb gehaald, Farah boft maar met zulke ouders, zij zullen nooit moeilijk doen als ze het niet haalt. Maar ik….ik kan de kans op een goede toekomst wel vergeten, als ik het niet haal. Ik kan me de woorden van mijn vader nog steeds voor de geest halen: (in het marokkaans) “Ouidad, als jij je punten niet haalt, dan betekent het gewoon dat je niks uitspookt op school. Je bent bijna elke dag laat thuis en thuis doe je ook niet veel, je zit maar op je kamer, je helpt je moeder niet. Het is veel beter als je gewoon stopt met school, jij als meisje hebt daar toch niks aan.” Keer op keer krijg ik deze preek te horen, maar ik weet dat zolang ik goede punten blijf halen, dat ik niet bang hoef te zijn. Maar ik weet ook wat mijn vader bedoeld met die woorden. Als ik het niet haal, moet ik met mijn neef Ridah, trouwen. Hij woont wel in Marokko, maar hij is vreselijk rijk en daarom mag mijn vader hem zo graag. Als ik het nu verpest, dan zal ik de rest van mijn leven in Marokko doorbrengen met een man die ik niet eens ken en waar ik niet eens van houd. Hoeveel meiden hebben hier wel niet mee te maken gehad…..maar ik had nooit gedacht dat het bij mij zover zou komen.

Inmiddels heb ik de docentenkamer bereikt. Het enige wat ik nu nog hoef te doen is op de deur kloppen en aan een van de docenten vragen wat mijn punten zijn. Als ik er 28 heb, dan ben ik het gelukkigste meisje van de wereld! Als het minder is dan durf ik niet eens aan de gevolgen te denken…. Klop klop… ik doe de deur open en zet de eerste stap naar binnen….en plotseling begint mijn hart harder en sneller te kloppen, weer krijg ik dat vreemde gevoel in mijn onderbuik. Daar staat hij dan, Gio…… zo dichtbij ben ik nooit geweest. Oh wat is hij goddelijk vanaf deze korte afstand. Ik heb alleen nog maar oog voor dit bijzonder knappe schepsel. Maar ik heb niet in de gaten dat ik aan het staren ben. “Is er wat?” vraagt hij met zijn zachte vriendelijk stem…”euh… nee..ik…ik…ik wilde alleen weten wat mijn punten waren, meer niet.” Tfoe, ik kan wel door de grond zakken. Hij glimlacht naar mij en overhandigd mij een aantal blaadjes. Het is de lijst waar alle punten op staan. Ik durf niet te kijken en waar is Farah als je haar nodig hebt? Met een trillende vinger ga ik langs alle namen op de lijst, totdat ik bij de mijne beland. xeen hele diepe zuchtx, well here goes nothing. WAAAAAAAAAH!!!! 36 punten, meer dan genoeg!!!! Ik kan het wel uitschreeuwen, maar niemand zal mijn vreugde begrijpen. Met een big smile geef ik de blaadjes terug aan Gio, onze ogen ontmoeten elkaar en voor een paar seconde leek het alsof alleen wij twee in de kamer waren. “Aan je lach te zien, heb je goed gescoord” zei hij met een innemende lach. “Euh…ja, ik heb inderdaad goede punten.” “Mooi zo, trouwens ik ben Giovanni, aangenaam.” "Oh en je mag me Gio noemen" Wat!? Hoor ik het goed? Stelt hij zich aan me voor? Ik kijk naar zijn uitgestoken hand en langzaam breng ik mijn hand naar de zijne. “En? Wat is jouw naam?” hij kijkt me vragend aan “oh sorry, mijn naam is Ouidad, aangenaam.” “wat een aparte naam, echt mooi hoor.” “Dank je”, waah, hij vindt mijn naam mooi….Mijn dag kan niet meer stuk, ik kan verder met mijn studie en de jongen van mijn dromen heeft met me gepraat….
08-02-2003, 00:26
ik zal morgen weer een stuk schrijven......nu lekker slapen...maar blijf lezen...




XXX
08-02-2003, 09:17
leuk verhaal joh ga verder!!!!!!
08-02-2003, 14:39
Nou, hier is weer een stukje...



“Ouidad! Zeg, nou, gaan we de stad in wella?” Farah kan soms zo irritant zijn. Ik kijk haar aan en zie haar vragende ogen, best grappig eigenlijk “ach, waarom niet, ik heb eigenlijk best wel zin om ff rond te zwerven.” Nadat ook Farah haar punten had doorgekregen, zijn we meteen weg gegaan. Ik had eigenlijk wel willen blijven, al was het maar heel even, alleen om Gio te zien. Maar ja, ik kon weer geen smoes verzinnen om te blijven, dus gaf ik maar toe.
De hele weg naar de stad zeggen ik en Farah niks tegen elkaar, zelfs in de bus niet. Ik kan echt aan haar zien dat ze ergens mee zit..het zal wel weer iets met Nordin te maken hebben. Eindelijk we zijn er, we lopen richting de H&M, daar gaan we altijd standaard als eerst naartoe. Maar ze hebben hier niks, tenminste niks wat ik aan mag. Mijn vader vermoord me als hij me in sommige van deze kleren ziet. Hij noemt het altijd shajtan kleren….. ach ja, misschien heeft hij wel gelijk. “Kom Ouidad, ff checken of ze nog iets leuks hebben bij WE” onderweg naar de winkel worden we nagefloten door een stelletje jongens, ik zie er wel een leuke bij staan maar hij doet zo lomp. Ik hoop maar dat Farah er niet weer op ingaat zoals ze altijd doet. Zo heeft ze ook Nordin ontmoet, ze is gek op aandacht. Maar goed, zo is Farah nou eenmaal. Gelukkig gaat ze er dit keer niet op in. Ook bij de WE hebben ze niks leuks. “Yellah Farah, laten we iets gaan drinken, ik trakteer.” We lopen naar de V&D, daar hebben ze heerlijke warme chocolademelk, ik ben er echt gek op. Eenmaal binnen zoeken we naar een tafeltje, gelukkig is het niet zo druk. Nadat we eindelijk zitten met ieder een kop chocolademelk, begint Farah op gang te komen “Ouidad, wij gaan deze zomer naar marokko en ik weet zeker dat ik je heel erg ga missen.” Ik kijk haar verbaasd aan “ga je mij missen?? Je hebt het twentyfour seven over nordin en die zie je elke dag en dan vertel je me nu dat je me gaat misse?” “ewa, ja, ik vertrouw hem niet, ik weet zeker dat hij vroeg of laat geen zin meer heeft in dat stiekeme gedoe. Eigenlijk weet ik bijna zeker dat hij gewoon met me speelt. Maar jij… bij jou kan ik altijd terecht, ik kan je vertrouwen en met je lachen” ik vind het echt lief van haar dat ze dat tegen me zegt, en volgens mij meent ze het nog ook. Ik wil net iets zeggen, maar iemand onderbreekt me “Hoi, mag ik iets vragen” die stem, ik zou hem uit duizenden kunnen herkennen….”ja, natuurlijk mag je iets vragen” hoor ik Farah zeggen. “Jij bent toch het meisje dat net op school bij de docenten kamer was? Voor de cijfers?” deze vraag is voor mij bedoeld..”euh ja, dat klopt en jij bent Gio?” “ja”zegt hij lachend. “is er iets?” Farah weer. “euh, ja, je vriendin heeft dit laten vallen toen ze weg ging” hij strekt zijn hand uit, en wat zie ik daar nou? Dat is mijn gouden armbandje, dat ik vorig jaar van mijn oma in marokko heb gekregen. “oh, wat stom van me, ik heb em zeker niet goed vast gemaakt. Maar hoe wist je dat ik hier zat?” vraag ik met een trillende stem. “oh, dat was toeval, ik was van plan om het te bewaren tot na de vakantie als je weer op school bent, maar toen zag ik je hier zitten, dus dacht k laat ik het nu maar geven” “oh, dank je wel!” ik wil net het armbandje uit zijn hand pakken, maar hij doet het om mijn pols en zegt dan met een innemende glimlach “zo, nu zit ie goed vast”. Trrrrrrrrrt trrrrrrrt trrrrrrrt “hallo, met Farah!...hey Norry …ja met mij is alles goed, met jou?....nee ik zit nu met Ouidad in de stad…nee nee, gewoon bij de V&D…..ik kan haar toch niet alleen laten? Okee…tot zo!” Dat was nordin zeker, die weer klef wil doen met mijn beste vriendin! Maar goed ze moeten het zelf weten…”Ouidad, het spijt me, maar ik moet echt weg, ik bel je vanavond nog, wagha?” ”okee, ga maar”… zoeffff en weg is ze. “vind je het erg als ik erbij kom zitten? Anders zit je hier zo alleen” ik kan mijn oren niet geloven! Voordat ik iets kan zeggen, neemt hij al plaats tegenover mij. “zo, vertel eens, wat doet zo een leuk meisje als jij hier alleen?” hij geeft me een knipoog… mijn god, ik weet niet wat er met me gebeurd. Het gevoel in mijn onderbuik wil maar niet weg en ik ben zo bang dat hij mijn hart kan horen kloppen. “euh…niks, ik wilde gewoon wat gaan drinken met mijn vriendin” tfoe! Ik haat het als ik moet stotteren…”nou, zal ik maar doen alsof ik je vriendin ben?” zegt hij lachend, ook ik moet lachen om de manier waarop hij het zegt. Daarna gaat alles eigenlijk vanzelf, we praten een beetje over koetjes en kalfjes, over onze studie, over marokko en zijn geboorte land, Italië. We lachen en praten en voor ik het weet is het alweer tijd om naar huis te gaan. Ik kan het absoluut niet maken om vandaag weer laat te komen, mijn ouders weten dat ik vandaag geen les heb. “euh..sorry, Gio. Maar ik moet nu echt weg” “okee Ouidad, dan spreek ik je nog” ik krijg rillingen over mijn rug alleen al om de manier waarop hij mijn naam uitspreekt. Ik wil net omdraaien en naar de deur lopen, als hij me tegenhoudt “wacht, mag ik misschien je nummer? Het lijkt me eigenlijk best leuk om wat met je te babbelen” verbaasd kijk ik hem aan, droom ik of wat? “alleen als je wilt hoor” voegt hij er vluchtig aan toe. Zonder na te denken zeg ik “euh…okee, ik geef je wel mijn nummer” en hij slaat het op in zijn mobiel. “Nou, dan spreek ik je nog” zegt hij met een glimlach “okee”en ik loop haastig weg, want ik wil mijn vader echt niet boos zien omdat ik laat ben….
08-02-2003, 16:22
Het is inmiddels alweer avond en ik zit op mijn kamer een boek te lezen. Plotseling gaat mijn mobiel af, ik schrik me een ongeluk. Op het scherm zie ik een onbekend nummer, wie zou dat nu kunnen zijn? “hallo met Ouidad!” “Hoi hoi, met Gio, alles goed?” ….stilte…..”hallo? ben je daar nog?”...”euh, ja ik ben er nog, sorry” mijn hart klopt nu in mijn keel en mijn hoofd voelt licht aan, wat moet ik zeggen?


Zo gaat het weken door, hij belt me bijna elke dag en hij heeft altijd wat te vertellen…..inmiddels is de zomervakantie om (we zijn niet naar marokko geweest, mijn vader had last van zijn rug).School is weer begonnen en ik zie Farah weer en mijn klasgenoten….. ik loop naar de kluisjes om daar mijn jas in te doen. Ik open het kluisdeurtje en er valt een briefje uit. Het is een rode envelop met mijn naam erop. Van wie zou dit nou weer kunnen zijn? Ik open de envelop en lees het briefje:

Hallo Ouidad,
Ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen, maar ik kon geen andere manier bedenken om je dit te vertellen. We hebben nu al een tijdje contact met elkaar en ik heb je in die periode erg goed leren kennen. Ik heb je naar mijn idee vaak genoeg signalen gegeven, maar ik weet niet of je ze begrepen hebt. Maar om een lang verhaal kort te maken, kom alsjeblieft straks om 14:00 naar het gangetje waar jij vorig jaar altijd met je vriendin zat en luister naar wat ik te zeggen heb.

Liefs Gio


Wat? Ik begrijp er echt niks van. Welke signalen bedoelt hij en hoe weet hij dat ik en Farah altijd in dat gangetje zaten (het is een afgelegen plek op school die Farah had ontdekt, niemand die je lastigvalt). Wat wil hij me vertellen? Ik kijk op mijn horloge…het is al 13:30 en hoe wist hij nou, dat ik dit voor 14:00 zou lezen? Maar goed, ik heb dus nog een half uur. Mijn knieën beginnen te knikken en ik voel dat het licht wordt in mijn hoofd. Wat gaat hij me vertellen?


Eindelijk 14:00 ik zit al een kwartier op deze bank in het gangetje te wachten. Ik had eigenlijk gehoopt dat hij eerder zou komen, maar goed, afspraak is afspraak….. ”BOEH!” “AAAH!” ik gil het uit….”hahahaha, heb ik je laten schrikken?” daar staat hij dan, nu pas zie ik hoe knap hij eigenlijk is: lang, breed en gespierd,hij is simpel gekleed, hij heeft een strak zwart t-shirt aan en een beige pantalon. Zijn haar valt in speelse plukken over zijn voorhoofd…. En zo kan ik wel door gaan, maar hij is echt goddelijk! “nou, waarvoor heb je me hierheen laten komen?” vraag ik een beetje ongeduldig. Ik zie dat hij opeens ernstig kijkt….
08-02-2003, 16:57
zal ik verder schrijven...?
08-02-2003, 17:06


Zooooooooooooooo Wafa! Ik heb het net in 1 keer gelezen! Echt een leuk verhaal!

En je gaat toch niet vragen of je verder moet gaan???!! GEWOON PLAATSEN!!!


xxx

DreamloveR.
08-02-2003, 17:07

Citaat:
Origineel gepost door Dreamlover
Zooooooooooooooo Wafa! Ik heb het net in 1 keer gelezen! Echt een leuk verhaal!

En je gaat toch niet vragen of je verder moet gaan???!! GEWOON PLAATSEN!!!


xxx

DreamloveR.
haha, okee dan ga ik gewoon verder..ik plaats zo weer een stukje..
08-02-2003, 17:11
k dang!
Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8