Stilzwijgend bleef hij mij aanzien. Hij richtte zich op Fatima. Is de dokter onderweg. Ja, hij komt nu, hij was even buitenshuis antwoorde ze. Laat mij alleen met Zeyn zei hij. Fatima knikte. Wat ben jij komen doen vroeg ik. Ieder over hand vroeg ik? Eerst jou moeder, dan jij? Wie mag ik nog verwachten straks. Hoe is dit gebeurd vroeg hij? Ik wilde iets zeggen als de arts binnen kwam. Jou wonde moet terug dicht zei hij snel. Ik vloekte. Het is mijn gezicht fluisterde ik. De arts bekeek mij medelijdend aan. Waar heb je pijn. Ik deed mijn shirt omhoog. Sammy wist even niet waar te kijken. Maar hij moest kijken. Mijn zijkant begon blauw te zien. Hoe is dat gebeurd vroeg de arts. Ik ben aangevallen door honden siste ik. Sammy probeerde kalm te blijven. Ik heb een foto nodig. Ik moet zeker zijn dat je niets gebroken hebt van ribben. Kan je door ademen? Het doet pijn zei ik. Ze moet naar het ziekenhuis merkte Sammy op. Ik wilde iets zeggen als hij mij beviel te zwijgen. Ook de arts stond erop. De arts hielp mij recht. Ik kan het wel. Ik verbeet mijn pijn en dat wist Sammy. En dat maakte hem woest. Breng haar na de onderzoeken naar huis zei. Ik liep samen met de arts naar buiten. Sammy bleef staan. Ik had geen idee wat hij van plan was. Hij zei niet veel meer en bleef gewoon staan. In het ziekenhuis werd vastgesteld dat mijn ribben gekneusd zijn. Mijn wonde op mijn voorhoofd werd dichtgeplakt. Ik moest veel rusten en blablabla. Van Fatima wist ik dat Sammy nog aanwezig was. Het eerst wat ik deed bij aankomst was boven mijn kleren aandoen. Ik was amper uitgekleed of Sammy stond achter in de slaapkamer. Mijn kamer is privé zei ik boos. Je hebt geen breuken zei hij. Ik kon mij niet snel genoeg aankleden door de pijn die ik voelde. Ik deed een andere jurk aan. Ik kon mijn armen niet uitrekken en kon mijn kleed niet dicht ritsen. Hij leek mijn gedachten te kunnen lezen. Ik voelde hoe hij achter mij stond. Ik voelde zijn ogen op mijn rug. Hij bracht mijn haren wat opzij. En met zijn vingers ging hij zacht over mijn rug. Sammy fluisterde ik. Hij deed snel mijn rits toe. Ik bleef met mijn rug naar hem staan. Mijn hart ging als een gek tekeer. Hoe ze hij? Jou moeder is erg boos op mij. Ik draaide mij om. Net of ik diegene ben die een relatie heeft gehad met haar man. Iedereen lijd een rustig bestaan. En ik Zeyn Tirra, zoals je ziet moet voor de gevolgen staan. Ik deed mijn hoge schoenen aan. Ik moet werken zei ik. Hij bekeek mij vol ongeloof aan en kon het niet laten te lachen. Werken?? NU??? Jou ribben zijn gekneusd. De arts is duidelijk geweest dat je moet rusten. Ik heb geen tijd om te rusten. Rusten zal ik, als ik morgen sterf. Wat is dat nu voor onzin. Denk je dat ik het niet weet Sammy… denk je dat ik niet weet wat jullie willen, wat jullie doel is. Ik weet dat ik zal vermoord worden. En het zal niet lang meer duren. Sammy kon hier echt niet tegen. Ik heb jou mama geslagen zei ik zacht. Sammy verstijfde helemaal. WAT???? Ik hoop dat ik jou niet gehoord heb Zeyn. Deze keer wist ik ook , dat ik een fout heb gemaakt. Ze sloeg in mijn gezicht en door het verschieten heb ik terug geslagen. Dan heeft iemand van haar lijfwachten mij met één vuistslag tegen de grond geslagen en heeft hij zitten stampen. Sammy bracht een hand naar zijn hoofd. Ben je gek vroeg hij nu? Heb je een idee…- zijn stem stierf weg. Ik haalde mijn schouders op. Heb je naar mijn vader gebeld? Heb je Bakkali gebeld? Ik schudde mijn hoofd. Neen, echt niemand.! Amir was hier en ze heeft hem bevolen nog met mij te werken. Hij heeft mij gebeld zei hij. Ik knikte! Dat was niet de bedoeling. Ik probeerde te stappen. Ik wilde doen alsof ik geen pijn had. Maar het zat toch anders. Hij pakte me bij de arm. Heb je mijn moeder geslagen vroeg hij nog steeds vol ongeloof. Ik knikte! Je blijft hier zei hij. Ik moet werken stammelde ik. Ze trekken beneden wel hun plan. Doe jou schoenen uit. Het had geen zin om tegen te spreken. Ik deed wat hij vroeg. En legde mij in de longshair. Hij zette zich ook neer in de zetel. Hij kon er nog steeds niet van over. Dit is ongelooflijk merkte hij op. Waar is jou verstand? Mijn telefoon ging af. Ik keek en zag dat het Adil was. Met Zeyn, antwoorde ik. Sammy’s ogen waren op mij gericht terwijl ik luisterde naar Adil. Ik kreeg bijna een krop in mijn keel als hij mij vriendelijk vroeg nu even afstand te houden van mijn zus. Is dat alles vroeg ik hem vriendelijk? Ja, antwoorde hij aarzelend. Goed! Dag Adil! Ik legde mijn mobieltje op de grond. Waarom belde hij vroeg Sammy. Ow Adil, vroeg ik. Weetje het dan niet vroeg ik? Sammy had momenteel geen flauw idee. Niets speciaals ik moet uit de buurt van zijn vrouw blijven. Mijn zus voegde ik eraan toe. Sammy bleef mij stilzwijgend aanzien. Hij slaakte tenslotte een diepe zucht. Je doet net alsof het jou niets doet Zeyn. Ze is getrouwd. Ik moei mij niet in een relatie. Jasmine kent mij al heel haar leven lang. Adil kent ze 5 minuten. Het is haar keuze. Adil is boeiender dan ik. Wat ga je nu doen Zeyn? Wat zijn jou plannen? Ik wist dat hij deze vraag ging stellen. Mijn werk verder zetten tot ik ergens in een hoekje word dood geschoten. Wie zal het weten? Hou ermee op zei Sammy nu boos. Het is geen spel Zeyn. Ik ben bloedserieus bezig. Dit is ernstig. Hij pakte zijn gsm. Je houd je mond begrepen zei hij. Ik knikte alleen maar als hij zijn gsm bij de hand nam. Ma, Sammy hier. Mijn lieve zoon. Alles goed met je? Ma, is het waar? Zeyn Tirra wil je zeggen? Ze heeft mij geslaan kun je dat geloven? Ik heb ervan gehoord. Amir heeft het mij laten weten. Ik wist wel dat hij zou klikken. Hij staat aan onze kant ma. Ik kon mijn oren niet geloven. Sammy gebaarde dat ik moest zwijgen. Heb je het aan ons vader verteld. Neen, ik ben dat ook niet van plan. Zeyn Tirra pak ik alleen aan. Ik heb jou vader hier niet meer voor nodig. Hij is bezeten door de Tirra’s. De jongste schepsel is de ergste van de hoop. Ma, laat het aan mij over. Je hebt gelijk we doen het zonder ons vader. Je kan erop rekenen zei hij. Ik ga je laten , ik ga in meeting. Morgen vroeg kom ik bij jou lunchen en dan praten we hierover. Hij legde neer! Hij keek diep in mijn ogen. WIJ MOETEN PRATEN zei hij streng!