Maroccainadelux
29-08-2013, 20:50
Proloog.
Met mijn handen gericht naar het plafond toe wenste ik hem de dood. Mijn laatste traan viel nog snel op mijn gebedskleed. Vermoeid nestelde ik me in mijn bedje. Hij heeft me simpelweg bedrogen.. Op de makkelijkste manier ooit. en ik ben er langzamerhand in gaan geloven. ik bekeek mezelf vanuit mijn bed.. Al gauw gooide ik het doek voor mijn spiegel. Mezelf zien was slechts een walging van naïefheid en stommiteit. Gezucht sloot ik mijn ogen, de slaap zou nooit in me komen. Slechts gedachtes die zouden dwalen. Flashbacks van alles wat er zich vandaag gespeeld had zouden zich als een film afspelen in mijn hoofd. Ik lag hier in een bed te snikken terwijl hij zich vermaakte in een kroeg. Hij was het allang vergeten, hij had zich allang vol gezopen waardoor hij de pret in zich had gehad. '' forget him'' zei de stem weer in mijn hoofd. Het was stil in huis. Getreurd liep ik de trap af. Ik zat vol met vragen die niet beantwoord konden worden door mezelf. Alleen hij kon al mijn vragen beantwoorden, maar dat was slechts een droom die nooit uit zou komen. De huistelefoon rinkelde luid door heel het huis. Het Marokkaanse nummer van moeder die vanuit Marokko belde. Ik had haar momenteel nodig gehad in mijn armen. Dit was het ideale moment geweest om te snikken en te luchten. Maar ze was tig kilometers verderop aan het genieten van het leven. Gehaast pakte ik de telefoon op. ''Salaam'' beantwoordde ik de telefoon terwijl ik mijn koffer in had gepakt. Overbezorgd klonk mijn moeder die net een aantal dagen in Marokko was aangekomen samen met mijn broer Bilal en zus Karima. '' mama ze vind haar plek heus wel '' klonk Karima geïrriteerd. ''yemma mag ik Karima even'' Met tranen in mijn ogen sprak ik mijn grote zus aan. Angstig omdat ik haar commentaar wist te ontvangen, Ze had al die tijd gelijk gehad.. Ze had me al die tijd al gewaarschuwd. '' Ik had het je toch gezegd! '' zei ze zo voorzichtig mogelijk zodat de anderen het niet konden horen. Haar stem klonk nog geïrriteerder als voorheen. ''Begin een last minute te boeken, ik piep je op'' Ze hing woedend de telefoon op, terwijl ik me haastte naar het bureau. Ik wilde alles kwijt aan hen. Ik wilde in het bijzijn van hen zijn. Speciaal voor hem was ik gebleven en niet meegegaan met de anderen. Alleen bracht dat tot een grote teleurstelling. Was ik maar meegegaan, dan was ik er nooit achter gekomen. Luidde de duivel in mijn linkeroor. ''Het is daadwerkelijk beter zo, hij is het niet waard'' fluisterde mijn rechterengel.. Gezucht nam ik de trein naar Schiphol. Drie weken Marokko op de hoop dat het me goed zou doen. '' Ik hou van je'' het waren slechts woorden die nooit gemeend waren. Pijnlijk om eraan terug te denken, te pijnlijk om hetgeen te vatten. Pijnlijk om te houden van iemand die je allang vergeten is..
Met mijn handen gericht naar het plafond toe wenste ik hem de dood. Mijn laatste traan viel nog snel op mijn gebedskleed. Vermoeid nestelde ik me in mijn bedje. Hij heeft me simpelweg bedrogen.. Op de makkelijkste manier ooit. en ik ben er langzamerhand in gaan geloven. ik bekeek mezelf vanuit mijn bed.. Al gauw gooide ik het doek voor mijn spiegel. Mezelf zien was slechts een walging van naïefheid en stommiteit. Gezucht sloot ik mijn ogen, de slaap zou nooit in me komen. Slechts gedachtes die zouden dwalen. Flashbacks van alles wat er zich vandaag gespeeld had zouden zich als een film afspelen in mijn hoofd. Ik lag hier in een bed te snikken terwijl hij zich vermaakte in een kroeg. Hij was het allang vergeten, hij had zich allang vol gezopen waardoor hij de pret in zich had gehad. '' forget him'' zei de stem weer in mijn hoofd. Het was stil in huis. Getreurd liep ik de trap af. Ik zat vol met vragen die niet beantwoord konden worden door mezelf. Alleen hij kon al mijn vragen beantwoorden, maar dat was slechts een droom die nooit uit zou komen. De huistelefoon rinkelde luid door heel het huis. Het Marokkaanse nummer van moeder die vanuit Marokko belde. Ik had haar momenteel nodig gehad in mijn armen. Dit was het ideale moment geweest om te snikken en te luchten. Maar ze was tig kilometers verderop aan het genieten van het leven. Gehaast pakte ik de telefoon op. ''Salaam'' beantwoordde ik de telefoon terwijl ik mijn koffer in had gepakt. Overbezorgd klonk mijn moeder die net een aantal dagen in Marokko was aangekomen samen met mijn broer Bilal en zus Karima. '' mama ze vind haar plek heus wel '' klonk Karima geïrriteerd. ''yemma mag ik Karima even'' Met tranen in mijn ogen sprak ik mijn grote zus aan. Angstig omdat ik haar commentaar wist te ontvangen, Ze had al die tijd gelijk gehad.. Ze had me al die tijd al gewaarschuwd. '' Ik had het je toch gezegd! '' zei ze zo voorzichtig mogelijk zodat de anderen het niet konden horen. Haar stem klonk nog geïrriteerder als voorheen. ''Begin een last minute te boeken, ik piep je op'' Ze hing woedend de telefoon op, terwijl ik me haastte naar het bureau. Ik wilde alles kwijt aan hen. Ik wilde in het bijzijn van hen zijn. Speciaal voor hem was ik gebleven en niet meegegaan met de anderen. Alleen bracht dat tot een grote teleurstelling. Was ik maar meegegaan, dan was ik er nooit achter gekomen. Luidde de duivel in mijn linkeroor. ''Het is daadwerkelijk beter zo, hij is het niet waard'' fluisterde mijn rechterengel.. Gezucht nam ik de trein naar Schiphol. Drie weken Marokko op de hoop dat het me goed zou doen. '' Ik hou van je'' het waren slechts woorden die nooit gemeend waren. Pijnlijk om eraan terug te denken, te pijnlijk om hetgeen te vatten. Pijnlijk om te houden van iemand die je allang vergeten is..