Bekijk volle/desktop versie : Everything is gonna be al right, i'm promes you!



Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

29-08-2013, 20:50
Proloog.

Met mijn handen gericht naar het plafond toe wenste ik hem de dood. Mijn laatste traan viel nog snel op mijn gebedskleed. Vermoeid nestelde ik me in mijn bedje. Hij heeft me simpelweg bedrogen.. Op de makkelijkste manier ooit. en ik ben er langzamerhand in gaan geloven. ik bekeek mezelf vanuit mijn bed.. Al gauw gooide ik het doek voor mijn spiegel. Mezelf zien was slechts een walging van naïefheid en stommiteit. Gezucht sloot ik mijn ogen, de slaap zou nooit in me komen. Slechts gedachtes die zouden dwalen. Flashbacks van alles wat er zich vandaag gespeeld had zouden zich als een film afspelen in mijn hoofd. Ik lag hier in een bed te snikken terwijl hij zich vermaakte in een kroeg. Hij was het allang vergeten, hij had zich allang vol gezopen waardoor hij de pret in zich had gehad. '' forget him'' zei de stem weer in mijn hoofd. Het was stil in huis. Getreurd liep ik de trap af. Ik zat vol met vragen die niet beantwoord konden worden door mezelf. Alleen hij kon al mijn vragen beantwoorden, maar dat was slechts een droom die nooit uit zou komen. De huistelefoon rinkelde luid door heel het huis. Het Marokkaanse nummer van moeder die vanuit Marokko belde. Ik had haar momenteel nodig gehad in mijn armen. Dit was het ideale moment geweest om te snikken en te luchten. Maar ze was tig kilometers verderop aan het genieten van het leven. Gehaast pakte ik de telefoon op. ''Salaam'' beantwoordde ik de telefoon terwijl ik mijn koffer in had gepakt. Overbezorgd klonk mijn moeder die net een aantal dagen in Marokko was aangekomen samen met mijn broer Bilal en zus Karima. '' mama ze vind haar plek heus wel '' klonk Karima geïrriteerd. ''yemma mag ik Karima even'' Met tranen in mijn ogen sprak ik mijn grote zus aan. Angstig omdat ik haar commentaar wist te ontvangen, Ze had al die tijd gelijk gehad.. Ze had me al die tijd al gewaarschuwd. '' Ik had het je toch gezegd! '' zei ze zo voorzichtig mogelijk zodat de anderen het niet konden horen. Haar stem klonk nog geïrriteerder als voorheen. ''Begin een last minute te boeken, ik piep je op'' Ze hing woedend de telefoon op, terwijl ik me haastte naar het bureau. Ik wilde alles kwijt aan hen. Ik wilde in het bijzijn van hen zijn. Speciaal voor hem was ik gebleven en niet meegegaan met de anderen. Alleen bracht dat tot een grote teleurstelling. Was ik maar meegegaan, dan was ik er nooit achter gekomen. Luidde de duivel in mijn linkeroor. ''Het is daadwerkelijk beter zo, hij is het niet waard'' fluisterde mijn rechterengel.. Gezucht nam ik de trein naar Schiphol. Drie weken Marokko op de hoop dat het me goed zou doen. '' Ik hou van je'' het waren slechts woorden die nooit gemeend waren. Pijnlijk om eraan terug te denken, te pijnlijk om hetgeen te vatten. Pijnlijk om te houden van iemand die je allang vergeten is..

29-08-2013, 21:03


Voorwoord van de schrijffster..

-Salaam o aleykom lieve lezers,
Ik ben begonnen met een verhaal wat uiteindelijk een doel zal bereiken. Op het moment dat ik mijn verhaal (wat ik hopelijk niet al te lang zal maken) af heb hoop ik dat vele van jullie hier lering uit kunnen trekken. Mijn tweede doel is natuurlijk om alles van me af te schrijven aangezien dit verhaal geheel is meegemaakt door de schrijfster zelf. (ik zelf dus). Jullie moeten begrijpen dat het voor mij deels moeilijk zal zijn om dingen te verwoorden.
xDe schrijfster zelf is momenteel 24 jaar en getrouwd Elhamdollilaah.x
Totslot zijn alle vragen en feedback welkom!

30-08-2013, 00:02
upssss nieuwe fan meld zich aan

30-08-2013, 11:38
Ik hoop op een vervolg InshaAllah

31-08-2013, 20:27


Ik begin aan een vervolg xx

31-08-2013, 21:37
Uuupppsssaaa

31-08-2013, 21:40
Hoofdstuk 1.

‘’ Wat vind je van hem dan.. ‘’ vroeg Karima me nieuwsgierig. ‘’ Saai ‘’ ‘’Wat ben jij verschrikkelijk Layla ‘’ Ze probeerde het al zolang om me te koppelen aan een of ander waardeloze straatrat die zich bevond in een hoekje met een sigaret aan zijn rechterhand en zijn blackberry aan de linker. Ik haalde mijn schouders op en pakte tram 9 weer terug. De strand dichtbij huis, waar ik altijd naar toe kon vluchten. ‘’ Als jij ooit trouwt in je leven..’’ Ze wilde haar zin niet afmaken. Ze wist dat ze me ermee kleineerde waardoor ze het slikte en in stilte naar huis reden. ‘’ Layla waarom..’’ zei ze stilletjes aan.. ‘’Ik heb niemand nodig’’ antwoordde ik bot. Diep van binnen wilde ik het dolgraag.. Hij die mijn leven op stelte kon maken. Hij die mij gelukkig kon maken, mijn hand kon vasthouden en de vier woorden in mijn oor fluisterde. Maar er moest heel wat gebeuren om HEM te accepteren in het leven. Alles wat ik zou willen in een prachtprins zou hij in zich moeten hebben. Terwijl ik mijn kussen tegen mij aanduwde probeerde ik in slaap te vallen. Maar de gedachtes drongen maar door me heen. Zou Karima gelijk hebben, zou Bilal het menen. Zou ik nooit de ideale droomprins vinden in mijn leven. Of moest ik gewoon geduld hebben en zou de ideale man zelf wel op mijn pad komen. Er werd geklopt aan mijn deur. Bilal die langzamerhand binnenkwam en zich nestelde op mijn bed. ‘’zullen we wat bestellen’’ vroeg hij aangezien hij zag dat het er niet goed uit zag. ‘’’Zeg nou maar wat je punt is ‘’ vroeg ik hem zo arrogant mogelijk. Karima had de weg weer naar huis gevonden. Ze was al een jaar getrouwd met Fouad. Alleen bevond ze zich vaker bij mij dan bij hem aangezien hij fulltime werkte. Al gauw had hij zich al wat besteld en zette hij de tv aan. Alleen hij en ik woonde nog bij moeder. Vader was nog geen jaar nadat ik geboren was gescheiden met moeder.. Laterna ook gestorven. Ik heb vader nooit mogen kennen aangezien ik er jong aan toen was. ‘’Waar pieker je over’’ bekeek Bilal me vermoeid. Genegeerd bekeek ik de televisie. Zijn woorden waren slechts onzin voor me geworden.. Hij mocht de trotste broer wezen aangezien zijn 18 jarige zusje nog nooit een relatie of jongen gekend heeft. En dat was hij ook zeer zeker. Gezucht bekeek ik hem.. ‘’ Wat spookt er door je hoofd’’ vroeg ik hem ditmaal. ‘’ Beide werden we verstoord door de telefoon van Bilal die rinkelde. Langzamerhand hing hij op en liep de trap af. Hij keerde zich nogmaals om. Er komt een vriend binnen. Verbaasd maar ook nieuwsgierig bekeek ik hem, normaal kreeg ik altijd te horen welke vriend er was. Al zijn vrienden kende ik maar al te goed.. Zuchtend knikte ik laaiend. ‘’Sorry’’ verontschuldigde hij zich nog terwijl hij zich gehaast naar beneden versnelde. ‘’Salaam o aleykom’’ klonk hij zo vriendelijk mogelijk waardoor hij de deur achter zich sloot. Geslopen bekeek ik vanuit het trappengaatje de jongenman die achter hem aanliep. Ongeveer even oud als Bilal zelf.. (23) zijn donkergetinte huid zorgde ervoor dat zijn glimlach stralend wit bleek te zijn. Zijn opscheertje en gemilimeterde stekeltjes zaten prachtig. Zijn kledingstijl was om smoor te worden. Verstijfd bekeek ik ze tot aan de woonkamer. Ik moest een verdomd goeie smoes hebben om in hen bijzijn plaats te nemen. Om me voor te stellen, om mezelf te laten zien. Er was geeneen jongen die me kon verblinden met zijn uiterlijk. Maar hij had het allemaal overtroffen…

03-09-2013, 15:48
Uup je doet het goed!!

04-09-2013, 22:03
Uuupppsssaaa

08-09-2013, 17:58
Uuupppsssaaa

09-09-2013, 01:42
Uuupppsssaaa

09-09-2013, 22:50
Uuupppsssaaa

11-09-2013, 01:09


Uuupppsssaaa

11-09-2013, 23:18
Uuupppsssaaa

14-09-2013, 01:50
Uuupppsssaaa

Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12