sweet_angelface
01-02-2005, 15:22
[FONT=Tahoma] [/COLORex" -->
Buiten liep iedereen met een eigen leven, de ene liefdevol hand in hand. De ander snel renend om de bus nog te halen om niet nat te worden door de regen.
Ik keek voor me uit het grote raam.
Waar de regendruppels tegenaan plensden, was dat wel de regendruppels of waren het mijn tranen, op mijn lip voel ik een hete traan gevolgd door een andere, mijn trillende vingers veegde ze weg.
Met een snik sluit mijn ogen en denk aan het leven die ik ooit heb had.
Als een meisje die geen problemen had, die een leuk leven had met vriendinnen en lieve ouders.
Maar mijn leven is ruw verstoord, het is nu heel erg anders dan ik 5 jaar geleden zou hebben verwacht. Ik zou je dan hebben uitgelachen of heel hard uitgescholden, dat zoiets nooit zou gebeuren bij mij.
Nu weet ik dat het wel bij mij kan gebeuren.
Als 23jarige zou je nu op zoek zijn naar de liefde van je leven , en zitten dolle met je vriendinnen,maar ik sta hier zonder ouders, zonder man.
Mijn lieve ouders zijn 3 jaar geleden verongelukt in de auto met mijn nicht…
Mijn moeder…, ik zak door mijn knieën en leun tegen de muur, op mijn moeder kon ik altijd reken als ik boos was om de kleine dingen of gewoon steun nodig had , kon ik altijd op haar rekenen.
Mijn vader.. een diepe zucht ontsnapte uit mijn mond, ik was zijn zonnetje , zijn prinsesje, daarom heet ik ook Amira. Hij kocht altijd snoep voor me of ik nou 1 was of 18 ben dat was altijd als hij van de moskee kwam , een glimlach vormde zich op mijn gezicht. Wat mis ik ze zo, mijn hart is nu een ijsklomp, het was eerst helemaal bevroren maar door een persoon is het nu een beetje ontdooit.
Mijn nicht, ze heeft veel meer aan mij achtergelaten dan ik dacht, ik kende haar niet eens goed, ze was daarvoor een jaar verdwenen opeens, nu weet ik wel waarom ze weg was… jah nu.....
[/SIZE][/FONT]
en hoe vinden jullie het Reageer.[/FONT][/SIZE]
Buiten liep iedereen met een eigen leven, de ene liefdevol hand in hand. De ander snel renend om de bus nog te halen om niet nat te worden door de regen.
Ik keek voor me uit het grote raam.
Waar de regendruppels tegenaan plensden, was dat wel de regendruppels of waren het mijn tranen, op mijn lip voel ik een hete traan gevolgd door een andere, mijn trillende vingers veegde ze weg.
Met een snik sluit mijn ogen en denk aan het leven die ik ooit heb had.
Als een meisje die geen problemen had, die een leuk leven had met vriendinnen en lieve ouders.
Maar mijn leven is ruw verstoord, het is nu heel erg anders dan ik 5 jaar geleden zou hebben verwacht. Ik zou je dan hebben uitgelachen of heel hard uitgescholden, dat zoiets nooit zou gebeuren bij mij.
Nu weet ik dat het wel bij mij kan gebeuren.
Als 23jarige zou je nu op zoek zijn naar de liefde van je leven , en zitten dolle met je vriendinnen,maar ik sta hier zonder ouders, zonder man.
Mijn lieve ouders zijn 3 jaar geleden verongelukt in de auto met mijn nicht…
Mijn moeder…, ik zak door mijn knieën en leun tegen de muur, op mijn moeder kon ik altijd reken als ik boos was om de kleine dingen of gewoon steun nodig had , kon ik altijd op haar rekenen.
Mijn vader.. een diepe zucht ontsnapte uit mijn mond, ik was zijn zonnetje , zijn prinsesje, daarom heet ik ook Amira. Hij kocht altijd snoep voor me of ik nou 1 was of 18 ben dat was altijd als hij van de moskee kwam , een glimlach vormde zich op mijn gezicht. Wat mis ik ze zo, mijn hart is nu een ijsklomp, het was eerst helemaal bevroren maar door een persoon is het nu een beetje ontdooit.
Mijn nicht, ze heeft veel meer aan mij achtergelaten dan ik dacht, ik kende haar niet eens goed, ze was daarvoor een jaar verdwenen opeens, nu weet ik wel waarom ze weg was… jah nu.....
[/SIZE][/FONT]
en hoe vinden jullie het Reageer.[/FONT][/SIZE]