romaissa84
02-08-2013, 19:51
Soubhan'Allah, twijfel niet aan zijn Rahma
Ibn al Qayyim al Jawziyyah
(Al-Waabilus-Sayyib minal-Kalimit-Tayyib)
Ibn al-Qayyim (rahimahullaah) heeft gezegd:
Een van de Salaf (vrome voorgangers) zei:
"Waarlijk, een dienaar begaat een zonde waarmee hij het Paradijs binnentreedt; en een ander doet een goede daad waarmee hij het Vuur binnentreedt."
Er werd gevraagd: Hoe kan dat?
Dus hij antwoordde:
"Degene die de zonde heeft begaan, denkt er voortdurend aan; wat ervoor zorgt dat hij het vreest, er spijt van heeft, vanwege dat moet huilen, en zich schaamt tegenover zijn Heer – de Allerhoogste - vanwege dat(gene). Hij staat voor ALLAH, met een gebroken hart en met zijn hoofd gebogen in nederigheid. Deze zonde is dus heilzamer (nuttiger) voor hem dan het doen van vele daden van gehoorzaamheid, aangezien het ervoor heeft gezorgd dat hij nederigheid en onderdanigheid heeft – wat leidt tot het geluk en succes van de dienaar – tot op de hoogte, dat deze zonde er de oorzaak van wordt, dat hij het Paradijs binnentreedt."
Wat degene betreft die goed doet; hij beschouwt dit goede niet als een gunst van zijn Heer aan hem. In plaats daarvan wordt hij arrogant en staat hij versteld van zichzelf, zeggende: Ik heb dit en dat bereikt en zus en zo. Dit vergroot bij hem dus de zelfophemeling, trots en arrogantie “ zodanig, dat dit de oorzaak wordt van zijn verwoesting."
Ibn al Qayyim al Jawziyyah
(Al-Waabilus-Sayyib minal-Kalimit-Tayyib)
Ibn al-Qayyim (rahimahullaah) heeft gezegd:
Een van de Salaf (vrome voorgangers) zei:
"Waarlijk, een dienaar begaat een zonde waarmee hij het Paradijs binnentreedt; en een ander doet een goede daad waarmee hij het Vuur binnentreedt."
Er werd gevraagd: Hoe kan dat?
Dus hij antwoordde:
"Degene die de zonde heeft begaan, denkt er voortdurend aan; wat ervoor zorgt dat hij het vreest, er spijt van heeft, vanwege dat moet huilen, en zich schaamt tegenover zijn Heer – de Allerhoogste - vanwege dat(gene). Hij staat voor ALLAH, met een gebroken hart en met zijn hoofd gebogen in nederigheid. Deze zonde is dus heilzamer (nuttiger) voor hem dan het doen van vele daden van gehoorzaamheid, aangezien het ervoor heeft gezorgd dat hij nederigheid en onderdanigheid heeft – wat leidt tot het geluk en succes van de dienaar – tot op de hoogte, dat deze zonde er de oorzaak van wordt, dat hij het Paradijs binnentreedt."
Wat degene betreft die goed doet; hij beschouwt dit goede niet als een gunst van zijn Heer aan hem. In plaats daarvan wordt hij arrogant en staat hij versteld van zichzelf, zeggende: Ik heb dit en dat bereikt en zus en zo. Dit vergroot bij hem dus de zelfophemeling, trots en arrogantie “ zodanig, dat dit de oorzaak wordt van zijn verwoesting."