Bekijk volle/desktop versie : Between Ice and Heat.



Pagina's : [1] 2 3

03-07-2013, 23:35



Beste lezers,

xSchrijfster01 is back!

Jullie zullen mij nu wel beschamend vinden omdat ik het verhaal Fallen Leaves diep verwaarloosd heb en ik geef jullie al het recht daaraan toe. Ook al mag het alledaags klinken, ik had het druk met alles om me heen en heb weinig achter de laptop gezeten waardoor ik mijn eigen schrijfwerk ook heb verwaarloosd. Dit wil ik graag herstellen deze zomer Insha Allah. Daarom begin ik met een nieuwe verhaal genaamd: Between ice and heat.

Between ice and heat is een belangwekkend en meeslepend verhaal waarin de bellydancer Hiyam zichzelf laat strijden tussen haar verbeeldingswereld en de realiteit. Is dit wat ze wil of is dat waar ze zich mee laat beïnvloeden? Bellydancer Hiyam is voor een reden een bellydancer geworden en met behulp van flashbacks laat ik – als schrijfster – jullie bespeuren hoe dat zo is gekomen.

Ik hoop jullie hiermee te plezieren en dat ik al mijn lieve uppers en fans terug krijg, want jullie waren en blijven top! Dank jullie wel voor jullie vastberadenheid aan Fallen Leaves en hopelijk zie ik jullie terug in Between ice and heat.

Commentaar en kritiek zijn uiteraard welkom. Ik leer graag van jullie meningen en toelichtingen. Foto’s van hoofdpersonages worden niet geplaatst, omdat ik jullie fantasieën over de personages niet wil verminken. Mocht er een meerderheid zijn die dit echt graag willen, dan zal ik mijn best doen om hierover een keuze te maken.

Veel lees- en kijkplezier!

Liefs,
xSchrijfster01

03-07-2013, 23:39




Een bellydancer. Zo kan je me noemen, inderdaad. Maar is het dan ook wie ik wil zijn en is het de rol die ik wil behouden voor de rest van me leven?

Maar, nee mijn leven verliep héél anders voor ik een bellydancer werd. Gebeurtenissen en ervaringen hebben mij geslepen en gevormd – tot de dag van vandaag – van wie ik ben geworden.

We zijn mensen met verschillende emoties en verschillende verhalen, daarom zijn we anders gelukkig maar. Toch vechten we altijd in onze speurtocht naar onszelf. Ik namelijk ook.

En eigenlijk kunnen we nooit altijd precies zeggen wie we zijn, want wie zegt dat we elke dag hetzelfde zijn? Ik heb mezelf altijd al voorgelogen dat ik 'dacht' te weten wie ik ben totdat ik een klap kreeg en de knop werd omgedraaid. Ik besefte dat ik de speurtocht moest aangaan en mezelf moest vinden.

Maar wat als je in een héél ander wereld zit en je pad naar geluk amper zichtbaar is? Je ziet het je geluk wegschijnen en ziet het licht niet meer. Je hoop is verdwenen, wat doe je dan? Blijf je vast in dat wereldje en geef je je over of vecht jezelf eruit?

Wat zou jij doen?


04-07-2013, 00:30
[SIZE=2" -->[U]Hoofdstuk 1 [/U][/SIZE]

Met een diepe zucht nam ik plaats op mijn stoel. Ik nam een slokje van mijn flesje water en bekeek mezelf in de spiegel. Ik bewerkte m’n make up en maakte me klaar voor de volgende, me borsten duwde ik een beetje naar voren om mijn decolleté dieper te maken en vlug borstelde ik mijn haren nog even om het in model te kunnen presteren. Ik deed mijn armbanden om mijn arm en zag op de klok dat het tijd was.

Ik liep naar de zaal waar alle mannen al klaar stonden en mij aankeken. En zoals gewoonlijks keken ze direct naar mijn lichaam. Ze bespeurde me van top tot teen, startten bij m’n borsten en beëindigden bij m’n achterste, want de rest was niet meer zo aantrekkelijk.

Als je al zo lang in zo een wereldje als dit vast zit, weet je inmiddels hoe het werkt en hoe het allemaal z’n vaartje gaat. Je zit er al zo lang in dat je zelfs de denkbeelden van al je klanten weet.

Ik liep naar het kleine podium – daadwerkelijk is het geen podium te benoemen, maar ik probeer het toch op deze wijze te doen – en nam mijn plaats voordat de muziek begon. De spotlights werden bits gericht naar mij, zodat ik helder te zien was. Sommige mannen hoorde ik al lachen en smoezen over hoe ik eruit zag, natuurlijk.

Er was een zwart, klein krukje neergelegd. Ik plaatste mijn rechtervoet op het krukje en liet mijn bovenlichaam naar beneden afzakken. De muziek startte en langzaam ging ik naar boven. Ik liet mijn lichaam in gaan op de muziek. Mijn meest aanwendde trucje: mezelf laten gaan en voor doen alsof er niemand kijkt.

Na mijn solo momentje liep ik richting de mannen en deed de gewoonlijke benodigdheden die zij nodig hadden. Voor even was ik ingegeven aan hen en daar werd ik woordelijk voor betaald. Briefjes van 50 stopte zij tussen mijn borsten en sommige namen zelfs eerst een likje van het briefje en plakte het op m’n borsten. Dit was ik gewend: zij betalen, ik plezier hen. Hoe meer ze betalen, hoe verder ik ga.

Ik liep richting een man die met vier briefjes van 50 stond te zwieren. Met gespreide benen kwam ik op hem zitten. Ik zag hoe hij ervan zat te amuseren en ik ging verder. Hij stopte zijn hoofd tussen mijn decolleté en daarna plakte hij 200 op mijn borsten en zo ging ik verder met de rest van de mannen die gezind waren om meer te betalen.

Je kunt me goedkoop noemen maar dit is hoe mijn leven eruit zag en dit is wat ik alledaags deed: mannen plezieren die na hun werk iemand nodig hadden om hen behoeftes waar te maken.

Toen ik klaar was liep ik richting mijn kamertje en nam plaats op me stoel. Al het geld dat ik had verdiend die avond haalde ik uit me borsten vandaan. Ik telde ze bij elkaar op en kwam op een bedrag van 550 uit. Ik zucht en bekeek mezelf in de spiegel. Wie was ik?

‘Als je me een xxxx vind, dan moet ik me ook maar zo gaan gedragen, vinden jullie niet?’ schreeuwde ik hen toe. Ik probeerde me zo kil mogelijk te houden om hen te laten weten dat het me niks kon uitmaken. Maar diep vanbinnen.. Diep van binnen brak ik in duizenden stukken en kon ik wel bulken van de tranen.

Snibbig herinner ik me die dag maar al te goed. Een kleine traantje liet zich opwinden maar al vlug knipperte ik met me ogen zodat het traantje zich niet liet vertonen. ‘Sterk blijven, Hiyam. Tranen breken je alleen maar en zijn nergens goed voor.’ fluisterde ik mezelf in. Dit was het dagelijkse ‘quote’ die ik mezelf inpalmde zodat ik mijn gevoelens niet liet indiceren. De koudbloedige Hiyam. Dit is wie ik ben.

04-07-2013, 00:33
I like it !!
Ga snel verder.. Up

04-07-2013, 00:36



Citaat door judeska:
I like it !!
Ga snel verder.. Up
Haha thanks! Morgen weer een vervolgje. Blijf op de hoogte. X

04-07-2013, 00:39

Citaat door eps:
Up
Welkom!
I'm sorry, maar morgen komt er een vervolg! Goodnight X

04-07-2013, 00:55
Technisch gezien is het al morgen

Ben benieuwd!!

Stiekem hoop ik op haar redder in nood die haar helpt en al onze harten steelt. Maar dat is alleen maar mijn fantasie ddie zich laat horen

04-07-2013, 00:58

Citaat door Mells:
Technisch gezien is het al morgen

Ben benieuwd!!

Stiekem hoop ik op haar redder in nood die haar helpt en al onze harten steelt. Maar dat is alleen maar mijn fantasie ddie zich laat horen
Haha you're bad!
Dankjewel! Ik hoop dat ik je niet teleurstel.
Haha ik denk wij allemaal, maar het word lekker spannend gemaakt en voornamelijk niet tè cliché. X

04-07-2013, 09:13

Citaat door xSchrijfster01:
Haha you're bad!
Dankjewel! Ik hoop dat ik je niet teleurstel.
Haha ik denk wij allemaal, maar het word lekker spannend gemaakt en voornamelijk niet tè cliché. X
Haahhahahahahaa MELLS IKZEI JE TOCHHH !
BADASS MELLS
Maaaar UPPPS!
Ben benieuwd

04-07-2013, 13:45
Hoofdstuk 2

‘Hiyam, Hiyam, wakker worden. Het is je grote dag vandaag. Heb je er al een beetje zin in?’ werd ik wakker geschud.

Salma deed de gordijnen open en het zonnetje begon al vuren te blinken in mijn ogen. Een recente dag was weer eens aangebroken, daar ging –ie dan. Een dag vol nieuwe kansen en nieuwe herinneringen. Mijn leven werd nou eenmaal monotoon. Ik leefde van dag tot dag en liet mezelf verrassen, iedere dag.

Salma was en is nog steeds een goede vriendin van mij. Of we elkaar alles vertelden? Laat ik het zo zeggen, je hoeft niet álles te vertellen aan een vriendin, toch? Sinds dat ik begon te werken als een bellydancer, leerde ik Salma kennen. We konden het al snel goed vinden met elkaar en daar was ik erg tevreden mee – dat ik toch nog iemand om me heen had, ondanks het feit dat ik dat gevoel nooit heb mogen waarderen.

Salma werd uitgehuwelijkt door haar ouders op haar zestiende. Ze moest van school, ontslag van haar werk nemen en kreeg hierdoor geen inkomen meer. Ze werkte alleen maar thuis en op haar zeventiende werd ze zwanger. Ze was zo gelukkig toen ze hoorde dat ze een meisje kreeg en dacht eindelijk haar liefde te kunnen delen met iemand, totdat haar dochtertje tijdens Salma’s bevallen overleed. Ik vond het zo vreselijk toen ik dit hoorde en besefte me dat er mensen zijn die het vreselijker hebben. Salma’s man gaf haar de schuld van alles en ze werd het zat. Ze vertelde me dat ze op een avond haar spullen had in gepakt en vluchtte. Naar haar ouders kon ze niet, want die wilden haar alleen maar bij haar ‘man’ zien. Dus vluchtte ze naar een tentje die, die nacht open was. Ze bleef daar overnachten en besloot immers – na heel lang zitten twijfelen over haar leven – om als bellydancer te werken. Lonend is Salma voor het werk dat ze hier heeft gevonden. Ben ik dat ook dan? Eigenlijk weet ik niet zo goed of ik hiervoor dankbaar moet zijn of juist ondankbaar.

‘Had je gister een zware avondje gehad dat je zo moe bent, slaapkop?’ vroeg Salma, die onderwijl mijn luie ogen aan het bespeuren was.

‘Zwaar? Ach wat is zwaar. Het ging gewoon zoals het altijd al gaat.’ beantwoordde ik half sufferig haar antwoord.

‘Nou, ga lekker een warme douche nemen, dan maak ik even een ontbijtje voor je.’ gebaarde Salma mij een knipoog.
‘Haha is goed, sellebel. Trouwens hoe laat is het wel niet?’ vroeg ik met een geaccelereerd wenkbrauw richting Salma.

‘Half 1 ’s middags, slaapkop. Besef je dat nu pas?’

‘Ja eigenlijk wel. Ik weet eigenlijk niet wat ik vanavond aan moet doen. Het moet wel opwindend zijn, want als het goed is komen er veel gasten vanavond, toch?’

‘Ik hoorde inderdaad van Noor dat er best veel reserveringen zijn geboekt. Zullen we anders naar het kleine winkeltje hier achter gaan waar Noor ook alle kleding haalt? Dan kun je ook zelf even kijken wat je liever hebt.’ stelde Sel voor.

‘Ja prima. Doen we.’ lachte ik haar toe.

‘Hoeveel heb je gister eigenlijk binnen gehaald?’ Ik zag haar belangstelling prikkelen.

‘550.’ antwoordde ik.

‘Zo, toe maar. Wat heb je wel niet gedaan?’ vroeg Salma die haar ogen liet afzwakken en mij met een vragende expressie bekeek.

Ik lachte en liep richting de badkamer. [/SIZE]

04-07-2013, 13:46

Citaat door Wrote_:
Haahhahahahahaa MELLS IKZEI JE TOCHHH !
BADASS MELLS
Maaaar UPPPS!
Ben benieuwd
Haha ook jij bedankt voor je ups en nieuwsgierigheid! Het vervolgje is geplaatst. X

04-07-2013, 17:10
Ga snel verder Xx

04-07-2013, 19:25



Citaat door Awatifff:
Ga snel verder Xx
Ah shokran! I will. Morgen een vervolgje X

04-07-2013, 19:34

Citaat door xSchrijfster01:
Haha you're bad!
Dankjewel! Ik hoop dat ik je niet teleurstel.
Haha ik denk wij allemaal, maar het word lekker spannend gemaakt en voornamelijk niet tè cliché. X


Ik weet ik bad hahahahah

Ik ben blij dat je niet voor clichés gaat en ik ben gek op spanning !!!

Leuk vervlg bwt!!
[/FONT]

Citaat door Wrote_:
Haahhahahahahaa MELLS IKZEI JE TOCHHH !
BADASS MELLS
Maaaar UPPPS!
Ben benieuwd





Citaat door xSchrijfster01:
Haha ook jij bedankt voor je ups en nieuwsgierigheid! Het vervolgje is geplaatst. X
[FONT=Century Gothic]Niet naar haar luisteren, ze is een beetje gek


04-07-2013, 19:37

Citaat door Mells:
Ik weet ik bad hahahahah

Ik ben blij dat je niet voor clichés gaat en ik ben gek op spanning !!!

Leuk vervlg bwt!!
[/FONT]






[FONT=Century Gothic]Niet naar haar luisteren, ze is een beetje gek

Jou verhaal is ook spannend voor het proloog. Wauwie, loved it meteen!
Haha nu maken jullie MIJ gek!

Pagina's : [1] 2 3