fessiaaaa
30-06-2013, 12:29
Salaam 3alaikom lieve meiden...
Ik moet echt mijn hart luchten.....ik heb nooit echt een goede band met mijn moeder gehad
Heb altijd moeten horen dat ik niks voorstel en dat ik lelijk ben, en werd geslagen om de kleinste dingen en soms gewoon zomaar
Als ik een half uurtje later was dan was ik een xxxx, had ik mascara op ja dan had je de poppen aan het dansen!
Heel vaak heeft ze tegen me gezegd dat ik gewoon mijn biezen moet pakken, en heb het ook bijna gedaan....
Ik dacht nee want dat is wat ze wil, ik ga het nog even volhouden totdat er een weldness op mijn pad komt die me gelukkig kan maken.
Met mijn vader heb ik een andere band met hem kan ik beter opschieten, ben ook thuis gebleven voor hem.
Maar hamdoullah ben ik nu op papier getrouwd met mijn prins, hij is hamdoullah een lieve jongen die zijn geloof op de eerste plek heeft staan, ik hou superveel van hem!
Mijn moeder probeert nog steeds mijn leven te beheersen , ik zal even een voorbeeld noemen....
Mijn schoonzus was net bevallen mijn man vroeg of ik mee wilde om op kraambezoek te gaan nou geen probleem was zoiezo van plan om te gaan.
Ik had dit aan mn moeder verteld en ze werd helemaal gek, ze begon te schreeuwen dat, als ik zou gaan ik haar dochter niet ben en dat de bruiloft nog niet is geweest dus nergens met hem mee moet gaan.
(ik ben officieel getrouwd hij is volgende de dien mijn man, mijn wali nu)
Ik liet haar uitrazen en ben toch gegaan stiekem.
Nu heb ik zoiets van als ik met mijn man afspreek dan zeg ik niks tegen haar, maar dat is het probleem niet.
Ze probeert tussen ons in te komen, ze maakt hem zwart scheld hem uit voor alles en nog wat
Dat hij goud voor mij moet kopen en over de bruidschat dat ik een hoog bedrag moet vragen en als hij het niet wil of kan geven dat ik dan maar niet met hem moet trouwen. Dat ik maar een keer met hem de stad in moet gaan en hem een dure jurk voor me moet laten kopen als hij dat niet doet dan is het geen man!
En als we ruzie hebben dan dreigde ze gelijk met dat ze de bruiloft niet door zal laten gaan en zelf niet eens op de bruiloft zal verschijnen en dat ik lekker maar alles alleen moet doen.
Laatst hadden we een kleine meningsverschil, toen begon ze over mijn man dat hij niks voorstelt dat we eigenlijk allebei niks voorstellen, mijn man behandeld mijn moeder altijd met respect mskien en dat hoort ook zo.
Toen ik het opnam voor hem werd ze helemaal gek (ze wou me bijna slaan) ik was het zo zat!
Heb altijd alles moeten pikken van haar, maar als ze nu mijn man gaat neerhalen en uitschelden terwijl hij haar nooit heeft aangedaan dan gaat ze echt te ver!
Voor mij was dit de druppel, ik kan dit niet meer, ze zei toen dat ik haar dochter niet meer ben en dat ik niet meer tegen haar moet praten.
Dit omdat ik het voor mijn man opnam
Deze paar maanden voor mijn bruiloft moet ik genieten van mijn ouders maar zelfs dat gunt ze me niet!
Ze negeert me nu en ik negeer haar, ben het zat om elke keer naar haar toe te gaan om het goed te maken.
Ik wil dat ze weet dat ze dit keer te ver is gegaan.
Ben ook van plan om na de bruiloft inshallah mijn afstand te houden.
Mijn moeder heeft nooit tegen me gezegd dat ze van me houd of me een knuffel gegeven
Ben mijn hele leven neergehaald, door haar heb ik totaal geen zelfvertrouwen.
Ik vergeet nooit wat ze op een dag tegen me had gezegd, ik voelde me toen zo klein kon wel door de grond zakken.... ik had contact met een achterneef van mij en mijn moeder wist ervan
Ik liep een keer met haar in de stad en moest lachen, ze zei toen je bent echt lelijk als je lacht en probeer maar niet lachen als je bij hem bent want straks knapt hij af. Of ik snap niet wat hij zo leuk aan je vind want je stelt niks voor
Wat voor moeder ben je dan?!
Of een andere situatie was toen in Marokko iedereen zat toen in de kamer, mijn ooms en tantes ik weet niet precies wat ik zei maar ze kwam naar me toe lopen en gaf me keihard een klap in mn gezicht, ik zag het absoluut niet aankomen zelfs mn tantes stonden op en schrokken. Ze zeiden tegen mn moeder wat heeft dat meisje jou aangedaan dat je haar zo`n klap geeft?!
Ze antwoorde met, ik ken haar jullie niet.
Ik heb zelfs tijden gehad dat ik oprecht dacht dat ik haar echte dochter niet was, ik mocht in Marokko ook bijna nooit de stad in moest altijd thuis blijven, terwijl zij wel met haar zussen wegging.
Nog een laatste situatie wat ik nooit zal vergeten... ik was een keer in Marokko doodziek had volgens mij iets verkeerds gegeten en moest maar overgeven, maar mijn moeder negeerde me kwam niet naar me toe om te vragen hoe het ging totdat mijn Opa (Allah rahmoe) naar mn moeder ging en zei breng haar naar de dokter dat meisje is doodziek.
Terwijl mijn broertje een week later ook ziek werd en ze dag en nacht bij hem aan bed zat en voor hem zorgde
en medicijnen voor hem haalde...
Ik zal dat nooit van mijn leven vergeten! wat heb ik haar aangedaan dat ze me zo behandeld?
Ben zelf ook niet altijd een lieverdje geweest dat geef ik toe maar ik was een puber zoals zoveel andere meiden!
Het is een lange tekst geworden, sorry meiden maar moest echt mijn ei kwijt
Ik moet echt mijn hart luchten.....ik heb nooit echt een goede band met mijn moeder gehad
Heb altijd moeten horen dat ik niks voorstel en dat ik lelijk ben, en werd geslagen om de kleinste dingen en soms gewoon zomaar
Als ik een half uurtje later was dan was ik een xxxx, had ik mascara op ja dan had je de poppen aan het dansen!
Heel vaak heeft ze tegen me gezegd dat ik gewoon mijn biezen moet pakken, en heb het ook bijna gedaan....
Ik dacht nee want dat is wat ze wil, ik ga het nog even volhouden totdat er een weldness op mijn pad komt die me gelukkig kan maken.
Met mijn vader heb ik een andere band met hem kan ik beter opschieten, ben ook thuis gebleven voor hem.
Maar hamdoullah ben ik nu op papier getrouwd met mijn prins, hij is hamdoullah een lieve jongen die zijn geloof op de eerste plek heeft staan, ik hou superveel van hem!
Mijn moeder probeert nog steeds mijn leven te beheersen , ik zal even een voorbeeld noemen....
Mijn schoonzus was net bevallen mijn man vroeg of ik mee wilde om op kraambezoek te gaan nou geen probleem was zoiezo van plan om te gaan.
Ik had dit aan mn moeder verteld en ze werd helemaal gek, ze begon te schreeuwen dat, als ik zou gaan ik haar dochter niet ben en dat de bruiloft nog niet is geweest dus nergens met hem mee moet gaan.
(ik ben officieel getrouwd hij is volgende de dien mijn man, mijn wali nu)
Ik liet haar uitrazen en ben toch gegaan stiekem.
Nu heb ik zoiets van als ik met mijn man afspreek dan zeg ik niks tegen haar, maar dat is het probleem niet.
Ze probeert tussen ons in te komen, ze maakt hem zwart scheld hem uit voor alles en nog wat
Dat hij goud voor mij moet kopen en over de bruidschat dat ik een hoog bedrag moet vragen en als hij het niet wil of kan geven dat ik dan maar niet met hem moet trouwen. Dat ik maar een keer met hem de stad in moet gaan en hem een dure jurk voor me moet laten kopen als hij dat niet doet dan is het geen man!
En als we ruzie hebben dan dreigde ze gelijk met dat ze de bruiloft niet door zal laten gaan en zelf niet eens op de bruiloft zal verschijnen en dat ik lekker maar alles alleen moet doen.
Laatst hadden we een kleine meningsverschil, toen begon ze over mijn man dat hij niks voorstelt dat we eigenlijk allebei niks voorstellen, mijn man behandeld mijn moeder altijd met respect mskien en dat hoort ook zo.
Toen ik het opnam voor hem werd ze helemaal gek (ze wou me bijna slaan) ik was het zo zat!
Heb altijd alles moeten pikken van haar, maar als ze nu mijn man gaat neerhalen en uitschelden terwijl hij haar nooit heeft aangedaan dan gaat ze echt te ver!
Voor mij was dit de druppel, ik kan dit niet meer, ze zei toen dat ik haar dochter niet meer ben en dat ik niet meer tegen haar moet praten.
Dit omdat ik het voor mijn man opnam
Deze paar maanden voor mijn bruiloft moet ik genieten van mijn ouders maar zelfs dat gunt ze me niet!
Ze negeert me nu en ik negeer haar, ben het zat om elke keer naar haar toe te gaan om het goed te maken.
Ik wil dat ze weet dat ze dit keer te ver is gegaan.
Ben ook van plan om na de bruiloft inshallah mijn afstand te houden.
Mijn moeder heeft nooit tegen me gezegd dat ze van me houd of me een knuffel gegeven
Ben mijn hele leven neergehaald, door haar heb ik totaal geen zelfvertrouwen.
Ik vergeet nooit wat ze op een dag tegen me had gezegd, ik voelde me toen zo klein kon wel door de grond zakken.... ik had contact met een achterneef van mij en mijn moeder wist ervan
Ik liep een keer met haar in de stad en moest lachen, ze zei toen je bent echt lelijk als je lacht en probeer maar niet lachen als je bij hem bent want straks knapt hij af. Of ik snap niet wat hij zo leuk aan je vind want je stelt niks voor
Wat voor moeder ben je dan?!
Of een andere situatie was toen in Marokko iedereen zat toen in de kamer, mijn ooms en tantes ik weet niet precies wat ik zei maar ze kwam naar me toe lopen en gaf me keihard een klap in mn gezicht, ik zag het absoluut niet aankomen zelfs mn tantes stonden op en schrokken. Ze zeiden tegen mn moeder wat heeft dat meisje jou aangedaan dat je haar zo`n klap geeft?!
Ze antwoorde met, ik ken haar jullie niet.
Ik heb zelfs tijden gehad dat ik oprecht dacht dat ik haar echte dochter niet was, ik mocht in Marokko ook bijna nooit de stad in moest altijd thuis blijven, terwijl zij wel met haar zussen wegging.
Nog een laatste situatie wat ik nooit zal vergeten... ik was een keer in Marokko doodziek had volgens mij iets verkeerds gegeten en moest maar overgeven, maar mijn moeder negeerde me kwam niet naar me toe om te vragen hoe het ging totdat mijn Opa (Allah rahmoe) naar mn moeder ging en zei breng haar naar de dokter dat meisje is doodziek.
Terwijl mijn broertje een week later ook ziek werd en ze dag en nacht bij hem aan bed zat en voor hem zorgde
en medicijnen voor hem haalde...
Ik zal dat nooit van mijn leven vergeten! wat heb ik haar aangedaan dat ze me zo behandeld?
Ben zelf ook niet altijd een lieverdje geweest dat geef ik toe maar ik was een puber zoals zoveel andere meiden!
Het is een lange tekst geworden, sorry meiden maar moest echt mijn ei kwijt