Bekijk volle/desktop versie : Advies gevraagd: uit elkaar groeien na kinderen?



18-06-2013, 12:44
Hi dames,

Zijn hier nog meer dames die moeite hebben met het leven na de kids? Dan bedoel ik niet vanwege de kids (hamdoelah) maar als partners? Ik merk gewoon een grote ontevredenheid, puur vanwege het feit dat we een supereasy kleine hebben en we desondanks ontzettend afstandelijk naar elkaar toe zijn geworden. Zodra hij er niet meer is (slaapt of even door tante is opgehaald) valt er een doodse stilte en ziet meneer het als zijn recht om te genieten van de rust. Dat houdt in: TV aan (liefst 24/7, verslaafd), liggen op de bank en staren. Ik ben het gaan opgeven, omdat het namelijk een dagelijkse ritueel is geworden. Als ik niet ergens mee kom, kunnen we nog maanden op deze manier verder. De enige momenten waarop men het TV-ritueel verlaat is om even boodschappen te doen in het weekend. Als ik niet een hele planning maak om er wat van te maken (op uit te gaan) dan zijn we zo maanden verder zonder ook maar iets te hebben ondernomen. Ook kwesties als lichamelijk contact e.d. gaan dan een rol spelen. Zeker als meneer na een paar dagen weg met vrienden (Dan wel initiatiefrijk) doodleuk vertelt dat ik te clichematig ben omdat ik boos ben dat ie in de avond na terugkomst weer is de welbekende positie voor de tv inneemt en dat tot laat. Het is erg cliche om het niet normaal te vinden dat je na drie dagen niet eens even uitwisselt hoe de dagen waren. Ik merk gewoon dat ik de laatste tijd hier steeds vaker over pieker, of dit nu het leven is: werkweken van 40 uur en dan avonden en weekenden van stilte. Het ergste vind ik dat als ik er wat aan doe (uit eten, gesprek aangaan etc, men ontzettend passief reageert) Begin ondertussen radeloos te raken. Andere vrouwen met een soortgelijke ervaring of tips aanwezig?

18-06-2013, 13:09


Hoi meid
hoe oud is jullie kindje? Hoe was het voordat de kleine geboren was, had je een moeilijke zwangerschap en of bevalling waardoor hij zoiets had van ik moet haar ff met rust laten? Probeer anders daagjes te plannen juist met de kleine, dat is jullie nieuwe gezinssituatie. Lekker naar de dierentuin en afhankelijk van leeftijd een speelplek ofzo. En als de kleine bij familie is, sleur je je man mee en geef je aan dat je hem wilt verrassen ga dan lekker naar de bios of ergens een uitgebreid ijsje eten ofzo. Mannen zijn aparte vogels, als mijn man ook heel stil is en ik vraag m waarom zegt ie ook jij bent ook stil (zehma logica, mannen vinden t moeilijk om te vragen wat er is als een vrouw ff stil is of zwijgzaam) Inshallah komt alles goed. Blijf praten en vragen

18-06-2013, 13:25
Pas je ritme aan. Kindje in bed en dan pas samen eten? (weet niet hoe oud je kindje is). Eens jullie met zn twee zijn, laat m niet gewoon tv kijken maar ga bij hem zitten, toon interesse in wat hij doet en wees lief voor hem. Niet boos worden, werkt vaak averechts. ook al ben je boos, breng het op een prettige manier en hij pakt t anders op. Als je kindje niet vroeg slaapt, pak de kinderwagen en ga samen wandelen. Heb het met elkaar over elkaar en laat kindje niet het hoofdonderwerp zijn bij elk gesprek.

18-06-2013, 20:58

Citaat door Hadlila:
Pas je ritme aan. Kindje in bed en dan pas samen eten? (weet niet hoe oud je kindje is). Eens jullie met zn twee zijn, laat m niet gewoon tv kijken maar ga bij hem zitten, toon interesse in wat hij doet en wees lief voor hem. Niet boos worden, werkt vaak averechts. ook al ben je boos, breng het op een prettige manier en hij pakt t anders op. Als je kindje niet vroeg slaapt, pak de kinderwagen en ga samen wandelen. Heb het met elkaar over elkaar en laat kindje niet het hoofdonderwerp zijn bij elk gesprek.



Ts, wilde hij dit kindje ook?

19-06-2013, 14:31



Citaat door Rania.:


Ts, wilde hij dit kindje ook?
Meer dan...Ik was degene die niet voorbereid was (nog geen kinderwens) maar hamdoelah ontzettend blij en gezegd ben. Het punt zit 'm niet in de kleine, wat dat betreft gaat het prima. Logistiek gezien is het perfect (hulp met kleine enzo) Waar het wringt is de relatie vrouw-man, naast het zijn van papa en mama. Op dat aspect is het een vette O. Zodanig, dat ik me dagelijks afvraag of dit het leven is en of ik niet teveel aan een dood paard trek. Die onzekerheid neemt steeds meer de overhand en de kracht en zin om er nog voor te gaan of om WEER degene te zijn die de boel trekt neemt dagelijks met grote sprongen af. Hoop dat ik nog te begrijpen ben...

19-06-2013, 14:37
Veel sabr aan je toegewenst lieverd. Is geen gemakkelijke situatie hoor. Veel doea's doen en met de wil van Allah swt. Komt het inshallah goed!

19-06-2013, 14:50
Rebi jgalik meid, chokran