Bekijk volle/desktop versie : Life is pain


01-06-2013, 20:08
Dilistan is een Kurdishe meisje van 19. Ze heeft 1 broer genaamd Abdul van 22 en een zusje genaamd: Ronahi van 16. Daarnaast heeft ze ook nog een broertje genaamd: Yusuf van 2 jaar. Ze woont sinds dat haar ouders overleden, alleen. Abdul is getrouwd met Roshna van 20. Ze wonen in Amsterdam terwijl Dilistan met haar zusje en broertje in Den Haag woont. Ze is op een mbo school aangenomen en morgen is haar eerste schooldag. Haar ouders overleden 7 maanden geleden. Dilistan is er nog steeds niet voor 100% overheen. Haar broer wilden hen in zijn huis nemen maar Dilistan wilden in Den Haag blijven doordat ze haar studie wilde afmaken want ze zat in haar examenjaar. Haar ouders overleden bij een autoongeluk. Haar zusje en broertje wilden graag bij haar blijven. Abdul liet Dilistan hun ouders woning op de naam van Dilistan zetten. Ze was toen al 18 dus hij vondt dat ze het wel kon nadat zij bij haar ouders alles deed. Abdul komt elke weekend langs en belt elke dag om te kijken of het nog goed gaat en of ze nog iets nodig hebben. Dilistan huilt elke dag nog steeds over haar ouders. Ze mist hen verschrikkelijk veel. Ze wilde liever dat god haar ziel had afgenomen inplaats die van haar ouders. Dilistan huilt elke avond in bed voordat ze slaapt. Ze brengt Yusuf altijd in slaap, badt hem, geeft hem eten enzovoort. Yusuf beschouwt Dilistan nu als zijn moeder. Hij wilt perse bij Dilistan zijn en bij niemand anders. Dilistan zorgt al 7 maanden voor Yusuf. Ze had haar examens nog net gehaald met al die stress en verdriet over haar ouders. Sindsdien kan Ronahi ook alleen thuis blijven en kan zij ook op Yusuf passen als Dilistan er niet is. En als Dilistan en Ronahi allebei naar school moeten, dan kan Yusuf bij de buren van Dilistan terecht. Ze zijn namelijk ook Kurdish en natuurlijk waren zij ook heel erg geschrokken nadat zij te horen kregen toen de ouders van Dilistan overleden. Het waren namelijk ook hun vrienden. Haar buurvrouw namelijk: Solin is altijd thuis. Ze heeft zelf ook een jonge zoon van 3 jaar oud genaamd: Diyar. Die kan namelijk ook erg goed met Yusuf opschieten. Voor de rest heeft Dilistan nog nooit een vriend gehad. Ze heeft nog nooit een jongen, haar laten aanraken op welke plek dan ook. Dilistan is nog puur maagd en puur op elke plek op haar lichaam. Jongens vonden haar altijd leuk en mooi. Ze noemden haar een schoonheid maar daar trapte Dilistan nooit in en ze was er ook niet echt mee bezig. Ze was inderdaad een mooi meisje. Dilistan heeft voor de opleiding: Juridisch Medewerker gekozen op niveau 4.
01-06-2013, 20:08


Verder gaan?
02-06-2013, 02:36
ga verder meid eindelijk lees ik eens een kurdische verhaaaal
02-06-2013, 14:04
Ik plaats zo snel mogelijk een nieuw stuk! xx dank je wel voor jullie reacties!
02-06-2013, 14:09


Dilistan wordt wakker door haar wekker en ziet Yusuf al meteen naast haar liggen.Hij slaapt vredig en Dilistan glimlacht waarna ze hem een kus geeft. Ze staat op waarna ze naar de badkamer loopt en haar daar opfrist. Ze kleedt zich vervolgens om waarna ze zichzelf opmaakt met Foundation, Mascara, Eyeliner en lipgloss. Ze deed nooit teveel make-up op. Ze hield haarzelf natural. Met Eyeliner maakte ze een naturele dunne lijn op haar ooglid. Meer deed ze niet. Ze loopt vervolgens naar haar spiegel waarna ze een beetje parfum opspuit en haar ballerina's pakt. Ze ziet dat Yusuf ondertussen wakker is geworden. Hij lacht al meteen naar Dilistan die haar oorbellen in haar oor steekt en vervolgens haar armbanden en ring omdoet. Ze loopt naar Yusuf waarna ze hem een kus geeft op zijn voorhoofd. ''Dilo! Lekker geslapen?'' vraagt Dilistan waarna hij knikt en lachend naar Dilistan kijkt die haar ketting omdoet en vervolgens Yusuf optilt. ''Kom lieve schatje van me. Ik ga je tandjes poetsen en gezicht wassen. Daarna ga je naar Diyar.'' zegt Dilistan met een glimlach waarna hij het uitschreeuwt van blijheid. ''Oh je bent blij dat je weggaat bij Dilistan?'' vraagt Dilistan grappend. ''Nee.'' Zegt Yusuf verlegen waarna hij verlegen lacht. ''Hmm.. hoe vindt je dit? Dilistan neemt Yusuf mee naar een dierentuin waar haaien te zien zijn?'' vraagt Dilistan met een grijns waarna Yusuf blij opkijkt. ''Dierentuin! Haaien! Ja ja!'' roept hij blij. ''Ssstt. Niet tegen Ronahi zeggen. Anders gaat ze jouw ticket nemen.'' zegt Dilistan grappend waarna Yusuf knikt. Nadat Dilistan, Yusuf's tanden en gezicht heeft gewassen brengt ze hem naar Solin. Ze loopt vervolgens naar haar auto waarna ze deze opstart. Ze rijdt naar haar nieuwe school waarna ze uitstapt en de schoolplein oploopt. Ze ziet meisjes bitcherig opkijken. Jongens flirten gelijk als ze Dilistan zien die niet eens aandacht probeert te trekken. Ze loopt juist weg van hen allemaal maar er zit een jongen daar tussen, hij kijkt haar heel lang aan. Hij zit met zijn vriend op een bankje terwijl hij een sigaret tussen zijn vingers heeft. Dilistan loopt naar binnen en ziet haar vriendin Zilan die binnen op haar zou wachten. Ze omhelst Dilistan erg lang doordat ze weet wat Dilistan allemaal heeft doorgemaakt. ''Dilistan lieverd. Hoe gaat het met je?'' vraagt ze met medelijden. ''Het gaat goed Alhamdullilah.'' zegt Dilistan waarna ze de jongen die naar haar staarde ook binnen ziet komen. Hij loopt naar een jongen waarna hij met hem praat. Hij luistert ondertussen stiekem naar Dilistan en Zilan die niets in de gaten hebben. ''En hoe gaat het met Yusuf?'' Vraagt Zilan nu. ''Alhamdullilah goed.'' antwoordt Dilistan met een glimlach. ''Je bent zijn mama achteraf.'' zegt Zilan met een glimlach waarna ze Dilistan nog een keer omhelst. De jongen genaamd Ibrahim kijkt geschokt op doordat hij Zilan hoorde zeggen dat Dilistan de moeder van Yusuf was. ''Zilan, het gaat goed met me. Ik meen het.'' zegt Dilistan die haar tranen probeert te bedwingen doordat ze aan haar ouders dacht. ''Oke, laten we daar niet over denken. Laten we lol maken. Het is je eerste schooldag.'' zegt Zilan met een lach.
04-06-2013, 16:14
Dilistan lacht ook en loopt met Zilan naar hun lokaal. ''Je hebt al gevonden welk lokaal we moeten zijn?'' vraagt Dilistan. ''Ja! Dilovan is hier ook. Ik liet hem zien en hij wist al gelijk waar we moesten zijn. Maar hij zit al in leerjaar 3 van Niveau 4 dus dit is zijn laatste jaar.'' Vertelt Zilan met een glimlach. Dilovan was de verloofde van Zilan. ''Dat is wel fijn.'' zegt Dilistan met een glimlach. Als de lessen beginnen, komt Dilistan achter dat de jongen die naar haar staarde genaamd Ibrahim de vriend van Dilovan is. Hij zit ook in het laatste jaar en hij is 21 jaar oud. Zilan vertelde ook dat Ibrahim een eigen woning had en hij op zoek was naar een goede vrouw. Hij werkt in een goed bedrijf waar hij goed betaald krijgt. Hij heeft daar vast contract en is onderdirecteur. Het kan zijn dat hij over een paar jaar directeur van het bedrijf wordt. Het is een bedrijf dat met andere landen handelt. Als de pauze begint, lopen de meesten naar de kantine waaronder Zilan en Dilistan. "Dilistan! Eah! Ik ga Inshallah in Februari trouwen. Pfoe ik ben zo zenuwachtig als ik eraan denk! Huwlijksnacht..koken, kinderen en man. Oeff! Ik ben dan bijna 20." Vertelt Zilan. Dilistan begint te lachen en knikt. "Daar geef ik jou de gelijk in. Het is ook eng maar geloof mij, je zult eraan wennen. Je zult het op een gegevene moment kunnen net zoals jouw moeder en mijn moeder...'' Zegt Dilistan waarna Zilan knikt. "Ja, ik wil jou zeker naast mij hebben op mijn bruiloft! Jij bent degene die mij kan geruststellen." Vertelt Zilan. "Ah! Lieverd. Je man en jij zijn die dag de hoofdpersonen. Alles draait om jullie maar maakt niet uit. Wanneer je in de salon bent, zal ik je een peptalk geven. Die heb je duidelijk wel nodig en anders val je flauw!" Zegt Dilistan met een grijns. "Haha! Stiekem lach jij mij zwaar uit!" Zegt Zilan met dichtgeknepen ogen. "Tjah! Ik geef het toe." Zegt Dilistan met een grijnzende gezicht. "Ja, lekker! Bitch!" Zegt Zilan waarna Dilistan lacht. "Eerst was ik jouw schatje, lieverdje...en daarna?" Vraagt Dilistan. "En daarna...schoonheid." Hoort Dilistan nu iemand zeggen terwijl de ander persoon naast diegene grinnikt doordat de ander persoon zei dat Dilistan een schoonheid was. "Pardon?" Vraagt Dilistan terwijl ze diegene niet aankijkt die achter haar staat. Ze ziet ondertussen Dilovan naar Zilan toelopen en haar een kus op de wang geven. Dilistan draait zich nu om naar diegene en ziet een knappe jongeman. Hij heeft een nette afgeschoren baard waarbij zijn haren netjes gekamd zijn en hij een klein kuifje heeft. Hij heeft pikzwarte haren en zijn ogen gaan bijna tegen de zwart aan. Zijn huidskleur is licht tot getint. Hij is zeker in de twintig. Ze kijkt hem verbaasd aan. "Ik zei: schoonheid." Herhaalt hij terwijl hij haar blijft aankijken.''Uhm, no comment.'' antwoordt DIlistan beschaamd waarna zij zich weer omdraait en vervolgens aan tafel gaat zitten, naast Zilan. Dilovan zit tegenover Zilan. De jongen genaamd Ibrahim is ondertussen ook naast Dilovan gaan zitten, tegenover Dilistan. Hij kijkt haar lang aan terwijl Dilistan hem niet aankijkt. ''Wat is je afkomst?'' vraagt Ibrahim nu. ''Kurdisch, Cizre. Assiret Botani. Maar ik ben in Zakho geboren.'' vertelt Dilistan. ''Ooh, ik kom ook van Cizre Botani. Mijn ouders zijn in Zakho geboren.'' vertelt hij met een lach. ''Toevallig.'' zegt Dilistan met een glimlach. ''Waar woon je?'' vraagt hij. ''Den Haag. Hier vlakbij school.'' Vertelt Dilistan. ''En jij?'' vraagt Dilistan. ''Ik woon hier ongeveer halfuur vandaan.'' vertelt hij. ''Wat is je naam?'' vraagt Dilistan. ''Ibrahim.'' antwoordt hij. ''E, mooie naam mashallah.'' zegt Dilistan met een glimlach. ''Dank je wel. En de jouwne?'' vraagt hij. ''Dilistan.'' vertelt Dilistan. ''Hoe oud ben je eigenlijk Dilistan?'' vraagt hij. ''19 en jij?'' vraagt ze. ''Ik ben 21' vertelt Ibrahim. ''Welk klas zit je? Welke jaar?'' vraagt hij. ''Leerjaar 1 van Niveau 4. Ik zit bij Zilan in de klas. Zit jij in het laatste leerjaar van 4?'' vraagt Dilistan waarna Ibrahim knikt. ''Ja. Goed geraden.'' zegt hij met een grijns. ''Daar ben ik gewoon goed in.'' zegt Dilistan met een grijns. ''Zullen we zien.'' zegt hij. "'Ben jij niet die dochter van Kasim? Ik heb jullie volgens mij op de bruiloft van mijn broer gezien. Vorig jaar?'' vraagt Ibrahim nu. Dilistan blijft een lange tijd stil waarna ze Zilan met medelijden ziet kijken en haar nu helpt. ''Uh.. gaan jullie straks met me mee naar Albert Heijn?'' vraagt Zilan nu expres. ''Nee, ik kan niet. Ik moet mijn broertje ophalen.'' vertelt Ibrahim waarna hij naar Dilistan kijkt. ''Jij vast ook? Jouw kind?'' vraagt hij nu met een glimlach waarna Dilistan geschokt opkijkt. ''Uh. Ibrahim. Dilistan heeft geen kind.'' helpt Zilan Dilistan waarna Dilistan opgelucht naar Zilan kijkt die glimlacht. ''Ooh, maar jij zei dat toch tegen haar s' morgens?'' vraagt Ibrahim nu stomverbaasd en geschokt aan Zilan. ''Uh, s'morgens? ... Oooh dat! Nee, zo noem ik haar.'' vertelt Zilan met een glimlach. ''Ze zorgt goed voor haar broertje dat hij haar als zijn moeder ziet.'' vertelt Zilan nu met een glimlach aan Ibrahim die begripvol knikt. ''Ooh, zo. Dus je bent nog single?'' vraagt Ibrahim geïnteresseerd met een grijns aan Dilistan die hem nu ook aankijkt. ''Ja, zie het maar zo.'' zegt Dilistan met een glimlach waarna ze wegkijkt. ''Dilistan, kan ik na schooltijd naar jouw huis komen om bij je te komen slapen?'' vraagt Zilan aan Dilistan. ''Mag je het van je ouders dan?'' vraagt Dilistan. ''Ja, je weet hoe mijn ouders zijn als ze over jou horen.'' zegt Zilan met een glimlach waarna Dilistan knikt. ''Is goed. Kom maar meteen met mij mee.'' zegt Dilistan waarna Zilan knikt. Ibrahim staart lang naar Dilistan die tegenover hem zit. ''Zilan! Kom je overmorgen met mee?'' vraagt Dilovan nu aan Zilan. ''Uh waarheen?'' vraagt Zilan. ''Begravennis van mijn vriends moeder. Ze is overleden in een autoongeluk.'' vertelt hij waarna Zilan geschokt en vol met meedelijden naar Dilistan kijkt die dit ook hoort en tranen in haar ogen krijgt. ''Ja.'' zegt Zilan snel zodat ze er niet verder erop ingaan. ''Dilistan, kom mee.'' zegt Zilan nu waarna ze Dilistan snel meetrekt die haar gezicht verbergt. Ibrahim ziet Dilistan nog net met tranen in haar ogen weglopen. Ibrahim kijkt geschrokken op. Zilan neemt Dilistan bij haar arm mee naar de wc. Ibrahim kijkt naar Dilovan die niks in de gaten heeft wat er net gaande was. ''Dilovan? Wat heb je gedaan?'' vraagt Ibrahim waarschuwend. Dilovan kijkt verbaasd op en schudt zijn hoofd. ''Ik heb niks gedaan.. hoezo?'' vraagt hij. ''Waarom huilde Dilistan dan nadat jij wat zei?'' vraagt hij. ''Weet ik veel? Zilan weet het vast?'' vraagt Dilovan. ''Ik ben zo terug.'' zegt Ibrahim die nu opstaat en naar de meisjes wc loopt. Hij opent de deur en ziet Dilistan huilen terwijl Zilan haar in haar armen heeft.
09-06-2013, 02:12
Hij opent de deur en ziet Dilistan huilen terwijl Zilan haar in haar armen heeft. Ze hebben beide niet in gaten dat Ibrahim bij de deur staat. ''Zilan! Wat moet ik doen? Ik mis hun zo! Ik kan niet zonder mama en papa leven. Ik herinner elke minuut hen gezichten en stemmen. Ik wil dood. Waarom nam Allah niet mijn ziel zodat ik dit niet hoef te voelen en zodat mijn ouders konden blijven leven.'' brengt Dilistan huilend uit terwijl Ibrahim geschokt bij de deur staat. ''Ssshhh meisje stil maar.'' zegt Zilan die nu naar de deur kijkt en tot schrik Ibrahim ziet die met medelijden en tranen in zijn ogen bij de deur staat. Ibrahim gebaard dat Zilan weg moet gaan. ''Uh Dilistan. Ik ga even weg. Er is iemand die jou wilt spreken.'' zegt Zilan nu terwijl Dilistan haar tranen wegveegt. ''Wie?'' vraagt Dilistan. ''Ibrahim.'' vertelt Zilan waarna Dilistan geschokt opkijkt. ''Zilan, ga maar.'' zegt hij waarna Zilan vertrekt. Dilistan staat nog steeds met haar rug naar Ibrahim toe. Ze durft zich niet om te draaien. Ibrahim sluit de deur achter zich waarna hij naar Dilistan loopt. Hij gaat voor haar staan waarna hij haar gezicht probeert te zien die Dilistan probeert te verbergen. Ibrahim tilt haar kin op waarna hij naar haar kijkt. ''Dilistan..zijn je ouders overleden?'' vraagt hij nu waarna Dilistan zachtjes knikt en er weer tranen over haar wangen rollen. ''Wanneer was dat? Hoezo heb ik niks te horen gekregen?'' vraagt Ibrahim geschrokken. ''7 maanden geleden.'' vertelt Dilistan zachtjes waarna ze haar tranen weer wegveegt. ''Je ouders waren hele lieve en goede mensen. Ze hadden mij namelijk iets goeds beloofd maar nu zijn ze voor dat zou gebeuren, weg. Ik ben teleurgesteld dat mijn ouders mij daar niks over hebben verteld.'' zegt Ibrahim terwijl hij Dilistan's handen vasthoudt. "Dilistan, je ouders zullen het voelen wanneer je huilt. Ze zullen daardoor pijn krijgen. Je moet ze laten zien dat je ook zelfstandig kunt zijn. Ik weet dat t moeilijk is...maar ooit zouden ze toch weg gaan. Vroeg of laat. Je moet verder met je leven. Met huilen krijg je je ouders niet terug." Zegt Ibrahim waarna hij de tranen van Dilistan wegveegt. "En voor een uitzondering die ik maak. Huil het nu bij mij uit..maar stop er daarna mee." Zegt hij waarna hij haar in zijn armen neemt. "Ik kan het eigenlijk niet aanzien om vrouwen te zien huilen." Zegt hij terwijl ze elkaar stevig vasthouden. Hij streelt haar over haar haren totdat Dilistan ineens toch stopt met huilen. Ze voelde zich opeens sterk. Als ze elkaar loslaten, kijken ze elkaar aan. Ibrahim grijnst en veegt haar natte wangen af met zijn handen. "En nu niet meer huilen. Je moet alleen het beste wensen en dua's doen voor je ouders. Daar hebben ze meer aan." Zegt hij waarna Dilistan begint te lachen. "Je lacht?" Vraagt Ibrahim ongelooflijk met een lach. "Dank je wel." Zegt Dilistan verlegen. "Je bent een vreemdeling..voor mij maar ik kan mijn hart bij jou luchten wat ik eigenlijk bij niemand kon doen." Zegt Dilistan waarna Ibrahim lacht. "Ik ben geen vreemdeling, geloof mij maar! Ik ben je vaders kennis en jij hebt mij gezien toen we nog jong waren. Maar je herinnert het je vast niet. Maar dat is niet erg." Zegt Ibrahim met een lach. "Je was heel schattig...je had bolle wangetjes en die heb je nu nog steeds." Zegt Ibrahim lachend terwijl hij haar pestend in haar wangen knijpt. "Ik eet je straks op." Zegt hij lachend waarna Dilistan door haar verdriet lacht. "Gelukkig heb ik waterproof make-up op. Loopt niks uit." Zegt Dilistan lachend waarna Ibrahim haar een zachte klap op haar wang geeft. "Hoe gaat t met Ronahi?" Vraagt hij. "Ronahi? Je kent ons echt?" Vraagt Dilistan. "Ja duuh! Ik ga toch niet liegen! Ik ben zelf een dichte kennis van je. Ik ken de kleinste details over jullie, maar over wat je ouders betrof wist ik niet." Zegt hij waarna Dilistan glimlacht. "Het gaat goed met Ronahi Alhamdullilah." Vertelt Dilistan waarna Ibrahim glimlacht en knikt. "Oke, zullen we maar gaan? Straks komen er dames hier en denken ze dat ik een playboy ben." Zegt hij met een grijns. "Is goed. Ik kom zo. Ik wil me nog opfrissen." Zegt Dilistan. "Weet je t zeker?" Vraagt hij. "Ja." Zegt Dilistan. "We hebben nog 20 minuten." Zegt hij. "Ik zie je voor bij de wc deur. Ik wacht op je." Zegt hij nu waarna hij wegloopt. Dilistan wast haar gezicht en loopt vervolgens de deur uit waarna ze Ibrahim voor bij de deur ziet. "Zilan vertelde me dat jullie na de pauze naar huis mochten. Ze kreeg te horen dat jullie docent ziek was." Vertelt Ibrahim nu. "Ziek? Ooh. Waar is Zilan?" Vraagt Dilistan. "Buiten. Ze wacht op je." Zegt hij waarna Dilistan, Ibrahim even blijft aankijken en dichterbijder komt. "Ibrahim..echt bedankt voor alles. Ik voel me nu iets beter. Ik zie je morgen weer." Zegt ze met een glimlach. "Dilistan wacht!" Zegt Ibrahim waarna hij haar tegenhoudt en haar terugtrekt. "Ik geef je mijn nummer. Voor t geval als je iets nodig hebt. Ik woon vlakbij jou. Je woont toch in Kennedylaan 23 AD Den Haag?" Vraagt hij waarna Dilistan knikt. "Je kent t?" Vraagt ze waarna hij knikt. "Ja." Zegt hij. "Oke geef me je nummer." Zegt Dilistan. Als ze elkaars nummers hebben uitgewisseld, loopt Dilistan naar buiten en ziet ze Zilan. "Schatje! We hebben vrij he! Nu kan ik eerder met je meegaan. Kan ik deze hele week bij je logeren?" Vraagt Zilan nu. "Ja is goed. Alleen als je ouders ervan weten." Zegt Dilistan waarna Zilan knikt. "Ze weten ervan maar ik moet alleen nog doorgeven dat ik langer blijf dan twee dagen." Zegt Zilan. Als Dilistan met Zilan thuiskomt, gaat ineens haar telefoon af. Yusuf zit op Dilistan's schoot terwijl hij Disneyfilm kijkt. Dilistan ziet Ibrahim erop staan. Zilan is boven, haar spullen netjes aan het zetten want een week is lang. Dilistan neemt op. "Hallo." Zegt Dilistan. "Hallo. Hoe gaat t met deze jongedame?" Vraagt Ibrahim. "Alhamdullilah goed." Zegt Dilistan. "Dilistan! Dilistan! Wanneer breng je me naar die haaien?" Roept Yusuf uit terwijl Dilistan met Ibrahim praat. "Uh.. Zo snel als t kan." Vertelt Dilistan aan Yusuf terwijl ze Ibrahim hoort grinniken. "Haaien?" Vraagt Ibrahim. "Ja. Ik heb hem beloofd om hem naar een dierentuin te brengen waar haaien te zien zijn. Hij houdt namelijk veel van haaien." Vertelt Dilistan waarna Ibrahim lacht. "Totdat Yusuf te weten komt wat voor dieren haaien zijn." Zegt Ibrahim lachend. Dilistan grinnikt ook. "Wanneer breng je hem?" Vraagt hij. "Weet ik niet." Zegt Dilistan. "Laat mij jullie uitnodigen. Yusuf kent mij vast nog wel want ik heb hem laatst in mijn arm opgetild." Zegt Ibrahim. "Hmm..ik weet t niet. Als jij het wilt." Zegt Dilistan verlegen. "Mooi! Dat betekent een ja. Ik regel wel datum." Zegt Ibrahim nu. "Ik zie je morgen. Doe rustig aan en bel of sms mij als er iets is of als je iets nodig hebt. En trouwens geef mijn nummer door aan Abdul. Hij heeft mijn nieuwe nummer niet. Vertel dat het Ibrahim is." Zegt Ibrahim. "Is goed. Bye sar cava. Doe rustig aan." Zegt Dilistan waarna ze ophangen. "Dilistan! Ik zie je nu heel anders sinds je met Ibrahim hebt gepraat." Zegt Zilan die nu hun telefoongesprek heeft gehoord. "Ja, hij heeft mij goed laten voelen door zijn woorden. Hij heeft logische dingen gezegd." Vertelt Dilistan terwijl ze Yusuf over zijn haren streelt. "Hij heeft mij en Yusuf uitgenodigd voor een dierenpark waar haaien te zien zijn. Eigenlijk wilde ik met Yusuf gaan maar Yusuf roepte dat net naar mij van: wanneer gaan we naar de haaien? En hij heeft dat gehoord. Wil je ook mee met Dilovan?" Vraagt Dilistan aan Zilan. "Nee, alleen voor jullie. Het lijkt erop dat ie van je begint te houden want hij wilde geen enkele meisje. Hij vondt ze allemaal niet goed. De ene was sletterig en de andere had grote bekken en keiveel vriendjes gehad. Of de ander was met jongens naar bed geweest. Zulke meisjes zoals jou bestaat niet meer en daarom wilt hij deze kans niet laten gaan. Je bent mooi mashallah en aantrekkelijk. Je bent lief en hebt respect, je scheldt niet en je weet hoe je je kinderen en huis moet verzorgen, je hebt verdriet maar die wilt hij bij je laten verdwijnen, je bent nog puur en maagd. Dat is alles wat hij in zijn vrouw zocht. Hij heeft een heel lange tijd geen meisjes gedatet terwijl een jaar geleden..hij met alle meisjes ging daten om de ware tussen te vinden wie hij kon hand vragen maar toen besefte hij dat meisjes die daten niet serieus zijn. Hij voelde dat Allah het naar hem zou brengen en eigenlijk wist hij al die tijd over jou...maar meer mag ik je niet vertellen. Hij heeft ook rijbewijs en alleen onderbreekt er een vrouw." Vertelt Zilan aan Dilistan. "Ooh, uhm. Ik begrijp het." Zegt Dilistan terwijl ze lang voor zich uitkijkt en nadenkt.